WhiteDrum
Διάσημο μέλος
Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
31-03-09
00:54
Σχετικά με την προσωπικότητα.. η οποία διαφαίνεται μέσω της συμπεριφοράς. Υποθέτω (πολύ απλοποιημένα καθώς τώρα ασχολούμαστε με τα εν λόγω θέματα στη σχολή) ότι έχει να κάνει με την αυξημένη ή μειωμένη (ανά περίπτωση) παραγωγή πρωτεϊνών (και δει ορμονών) αλλά και με τους νευροδιαβιβαστές. Για να μην γενικολογώ, οι ουσίες που ευθύνονται για την λειτουργία του εγκεφάλου και την ανταπόκρισή του σε ερεθίσματα (αλλά και βασικές λειτουργίες) κωδικοποιούνται από τριπλέτες-3άδες βάσεων στο DNA. Άρα, αν τελικά το υπόβαθρο (έστω η βάση) της προσωπικότητας-συμπεριφοράς βρίσκεται σε αλληλουχίες του DNA, τότε ανάλογα με τη λειτουργία πολλών ρυθμιστικών παραγόντων αλλά και της ίδιας της έκφρασης των γονιδίων που παράγουν τις πρωτεϊνες αυτές, θα έχουμε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου.
Πολλοί παράγοντες, πολύπλοκες διεργασίες. Ούτε εμένα μου αρέσει να ισοπεδώνω τον ρομαντισμό κάποιων συναισθημάτων αλλά προτιμώ να ξέρω την αλήθεια
Πολλοί παράγοντες, πολύπλοκες διεργασίες. Ούτε εμένα μου αρέσει να ισοπεδώνω τον ρομαντισμό κάποιων συναισθημάτων αλλά προτιμώ να ξέρω την αλήθεια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
WhiteDrum
Διάσημο μέλος
Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
30-03-09
23:56
Νομίζω είναι λίγο πιο περίπλοκο.
Δεν πιστεύω ότι η απάντηση βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο όργανο του σώματός μας, ούτε και στο μυαλό, αλλά ούτε και στην ψυχή.
Πιστεύω ότι κάθε κύτταρό μας είναι διαποτισμένο από πληροφορίες του ποιοι είμαστε- ακόμα και το δέρμα μας (όργανο δεν θεωρείται και αυτό; δεν τα θυμάμαι πολύ καλά από τη βιολογία που κάναμε τόοοτε :p), γιατί πολύ απλά το ποιοι είμαστε έχει διαμορφωθεί από τις αισθήσεις μας.
Με το δέρμα πχ, αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με την αίσθηση της αφής. Επομένως το δέρμα μας έχει την ικανότητα να "θυμάται"...
Τελικά νομίζω πως ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου βρίσκεται αποθηκευμένος παντού στο σώμα του- και αυτός είναι και ο λόγος που δεν πιστεύω πως μπορει να μεταφερθεί αυτούσιος σε κάποιον άλλο άνθρωπο, με οποιονδήποτε τρόπο.
Αν εννοείς ότι ο χαρακτήρας είναι αλληλουχία βάσεων του γενετικού υλικού (κάτι το οποίο ερευνάται) , τότε αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με το σύνολο των διαστάσεων της έννοιας "χαρακτήρας" εάν τον συνδέουμε και με την ψυχή ενός ατόμου. Και η "ψυχή" πώς ακριβώς ορίζεται (αυτό το έχω απορία, δεν είναι ρητορικό ερώτημα) για σένα;
Στο δέρμα δεν αποθηκευόνται πληροφορίες. Ελεύθερες νευρικές απολήξεις σε επιθήλιο, απτικά σωμάτια Meissner, τελικές κορύνες του Krause, σωμάτια Vater Pacini και άλλα είδη νευρικών απολήξεων του δέρματος μεταβιβάζουν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Άρα το δέρμα δεν έχει την ικανότητα να "θυμάται" (π.χ. αν εμένα τώρα μου κλείσεις τα μάτια και μου δώσεις να ψηλαφίσω ένα σταφύλι, θα ξέρω να σου πω τί είναι.Αν όμως μου αφαιρέσεις τμήμα του εγκεφάλου από το κέντρο της μνήμης και 10 αιώνες να περάσουν δεν θα μπορώ να σου πω).
Δεν συμφωνώ ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι "αποθηκευμένος" σε όλο του το σώμα, καθώς δεν είναι αποτέλεσμα μόνο γενετικού κώδικα αλλά συμβάλλει στη διαμόρφωσή του μια πληθώρα περιβαλλοντικών παραγόντων (περιβάλλον ανάπτυξης, παιδεία, ερεθίσματα). Από γενετική σκοπιά, πιστεύω ότι η αλληλουχία των βάσεων στο γενετικό του υλικό (που όντως είναι σε ίδια ποσότητα και σε ίδια ποιότητα σε όλα τα κύτταρα πλην των γαμετών) θα μπορούσε μόνο να επηρεάσει την παραγωγή/ποσότητα ορμονών που ελέγχουν τη διάθεση, άρα και τη συμπεριφορά ενός ατόμου (γι αυτό και οι υπερ-άρενες -XYY- έχουν βίαιη συμπεριφορά και το 90% των περιπτώσεων νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρικά ιδρύματα ή φυλακίστηκαν και έπειτα ανακάλυψαν την χρωμοσωμική ανωμαλία τους).
Πιστεύω λοιπόν, με μεγάλη επιφύλαξη, ότι ο χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα γενετικών αλλά και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αλλά στο ερώτημα
Πιστεύω ότι αν γινόταν μεταμόσχευση εγκεφάλου (και της προέκτασής του-μυελού-) τότε το άτομο θα είχε τις ίδιες αναμνήσεις και συμπεριφορά με μικρή απόκλιση απ' ότι πριν, αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι τα νευρικά του κύτταρα (παρ'ολο που το μόσχευμα θα ήταν συμβατό) δεν θα είχαν ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό με αυτό των υπόλοιπων κυττάρων του σώματος και στην περίπτωση που το γονιδίωμα διαδραματίζει τόσο σοβαρό ρόλο στην συμπεριφορά-χαρακτήρα, τότε θα υπήρχε μια ανεπαίσθητη (υποθέτω) διαφορά.Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Ας υποθέσουμε οτι μπορούσσε να γίνει μεταμόσχευση για οποιοδήποτε όργανο του σώματος και οτι αρχίζουμε σε έναν άνθρωπο να του αλλάζουμε τα όργανα. Απο ποιό σημείο και μετά θα σταματούσε να είναι ο ίδιος άνθρωπος με τις ίδιες αναμνήσεις, χαρακτήρα κλπ; Η προφανής απάντηση είναι "όταν του αλλάξουμε το μυαλό". Είναι όντως έτσι;
Όταν πάρουμε τα βιβλία της Ανατομίας 3, θα επιστρέψω για βάσιμες προσθήκες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.