tinkerbell
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tinkerbell αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 135 μηνύματα.
11-06-09
00:07
Τι μ' έπιασε βραδιάτικα να ξεθάψω αυτό το θέμα δεν ξέρω, ωστόσο διαβάζοντάς το από την αρχή, βλέπω πως παραθέσαμε τις εμπειρίες μας, μα όχι τις εξηγήσεις μας για το γιατί συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν.
Γιατί η αγάπη είναι ταμπού λοιπόν, και το ξύλο όχι, μέσα σε μια οικογένεια;
Διαβάζοντας και τα προηγούμενα, είδα πως κάποιοι/ες απάντησαν πως νιώθουν έως και άβολα όταν βλέπουν τους γονείς τους να φιλιούνται. Έως και μια αναφορά σε αίσθηση απειλής είδα. Γιατί;
Μήπως αυτός είναι ο λόγος που ορισμένοι γονείς δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους μπροστά στα παιδιά τους; Μήπως τα παιδιά έδιεξαν από μικρά κάποια σημάδια ζήλειας; Και φόβου; Οπότε τους ανάγκασαν ουσιαστικά να μην εκδηλώνονται μπροστά τους;
Το ξύλο είναι ταμπού παντού, όχι μόνο μέσα σε μια οικογένεια. Δυστυχώς όμως, οι βίαιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να έχουν μια τέτοια ευαισθησία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.