@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
23-06-09
20:07
""Αλλίμονο"" αν τα προϊόντα της κοινωνίας δεν είχαν εφήμερο χαρακτήρα.Πιστεύω πως σε αυτό οφείλεται το ανικανοποίητο, τουλάχιστον στις δικές μας υπερκαταναλωτικές κοινωνίες, αγαθών αλλά και συναισθημάτων:
Πώς θα εξασφαλιζόταν η διαρκής κατανάλωσή τους;;
Έτσι και ήταν εφικτό να εφαρμοστούν (και μάλιστα από τους περισσότερους) καστανεντιακές, δονχουανικές και συναφείς σκέψεις, το σύστημα θα είχε βαρέσει φαλημέντο...
...
Ελπίζω να μην πέφτω πολύ έξω τώρα, μα θα έλεγα πως μια τέτοια θεώρηση ενσαρκωνόταν συχνά και πολύ πετυχημένα στο πρόσωπο του Κλιντ Ίστγουντ στα περίφημα "σπαγγέτι" γουέστερν.Η κάρτα στην οποία βρισκόμαστε τώρα στις Ταρώ, ο Τροχός της Τύχης, μιλάει συμβολικά ακριβώς γιʼ αυτό. Οι καταστάσεις που μπορούμε να ζήσουμε, ή θέλουμε να αποφύγουμε, τα αγαθά που θέλουμε να αποκτήσουμε, βρίσκονται στην περιφέρεια του Τροχού. Αν παγιδευτούμε στην κίνησή του, εύλογα παρασυρόμαστε πότε στην κορφή και πότε στον πάτο. Η λύση δεν είναι να σταματήσουμε τον Τροχό, αυτό είναι αδύνατον. Η λύση είναι να τον διαπεράσουμε, να εστιάσουμε στο κέντρο του που παραμένει ακίνητο. Η λύση είναι να αγαπήσουμε την ανασφάλεια της αλλαγής.
Δεν είχε όνομα (μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ο κανένας )
δεν είχε μόνιμη στέγη
ζούσε για την κάθε στιγμή της περιπέτειάς του
ερχόταν από το πουθενά
και λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους,
πήγαινε στο πουθενά
Βέβαια, ο Σέρτζιο Λεόνε διέθετε όλα τα μέσα για την υλοποίηση μιας τέτοιας προσωπικότητας.
Πέραν του κινηματογράφου πάντως, δεν ξέρω πόσο συχνά παρατηρούνται και στην πραγματική ζωή τα γνωρίσματα μιας τέτοιας προσωπικότητας, εάν βέβαια είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.