Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
18-07-09
05:22
We love trash music και δεν ντρεπόμαστε για αυτό.
“Οι ελαφροί, ας με λέγουν ελαφρόν. Στα σοβαρά πράγματα υπήρξα πάντοτε επιμελέστατος…”
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, Βυζαντινός Άρχοντας Εξόριστος στιχουργών…
Καβαφική ταύτιση στο άνοιγμα των οριζόντων σου;
Το γελοίο είναι πάντα αξιαγάπητο!
Το γελοίο είναι ούτε μισητό ούτε αγάπης πράγμα.
Είναι πληγή από το χαμόγελο του πεθαμένου φίλου (ψευτοαρτίστα ίσως)...
Σήμερα αυτό που αποκαλείς τρας μπορεί να είναι του αποτυχημένου αβάσταχτη ντροπή.
Λέγοντας τρας, τον σέρνεις αδυσώπητα πίσω από την αλογοάμαξα του Μπεν Χουρ κι ας είναι πληγή από ανυπόφορη αγάπη (γεμίσαμε καρδούλες).
Το να διαπομπεύεις είναι ίδιον του να διαπομπεύεσαι αν είχες συνείδηση του τι κάνεις...
Κι αν δεν ακούς παράπονα από τους ρεζιλεμένους είναι που δεν ομολογεί κανένα στόμα. Όχι γιατί χαίρονται με τα τρας κοσμητικά που είναι αποδοχή κοσμικής (όχι μόνο ατομικής) βλακείας στη φανέρωση ότι αγαπάς το σκουπιδολόι...
Αν είναι σκουπίδι και ομολογείς αγάπη, γαντζώθηκες από βαριά κουβέντα μιας και η θλίψη είναι αόριστη ενώ η χαρά συγκεκριμένη ...
ρουτουτουτου
Control panel-->regional and language settings
Με αναζουρουμπούδιασες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
18-07-09
04:46
Basic element του καπιταλισμού κατά Ζίζεκ είναι ότι μπορούμε να αναλωνόμαστε σε κατινοθεωρίες για την αναρρίχηση των διπλανών μας (λεγόμενες ψωνάρες) και για τον τρόπο επίτευξης αυτού ακριβώς του σκαρφαλώματος, par example: κάνοντας τρας μιούζικ.
Δε φταίμε εμείς ποτέ,
εμείς είμαστε άξιοι, αλλά πώς να παλέψουμε τη γοητεία των σκουπιδιών. Πώς;
Και η απάντηση είναι απλή: Τα σκουπίδια είναι γοητευτικά τουλάχιστον,
ενώ η σοβαροφάνεια και το ποιοτικό άλλοθι βαρετότατα.
Βέβαια υπάρχει και το άλλο:
Όποιος κατηγορεί ας κάνει κριτική πρώτα στον εαυτό του. Αρκετά με το νηπιακό στάδιο. Πάμε παρακάτω.
Αν κάτι είναι σκουπίδι, γιατί να το προβάλουμε; Ως απόδειξη του πόσο καλοί ρακοσυλλέκτες είμαστε δια ψευδωνύμων; Χοχο..
Πότε θα σταματήσουμε να κρίνουμε τι παίζεται, γιατί παίζεται και τι ακούει ο κόσμος και γιατί; Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα.
Και όπως σοφά αντέτεινε ο Πάνος Μιχαλόπουλος όταν κάποιος του πε ότι έχει το μαύρο του το χάλι από τα πιώματα [σκηνή από μια κλασσική ταινία του Δαλιανίδη γυρισμένη στα ένδοξα eighties ]:
Ρε δεν πα να γ@μηθεί το σύμπαν!
Ψηφίζω εικονικά: νο τρας.
Πάω να πετάξω τα σκουπίδια...
Δε φταίμε εμείς ποτέ,
εμείς είμαστε άξιοι, αλλά πώς να παλέψουμε τη γοητεία των σκουπιδιών. Πώς;
Και η απάντηση είναι απλή: Τα σκουπίδια είναι γοητευτικά τουλάχιστον,
ενώ η σοβαροφάνεια και το ποιοτικό άλλοθι βαρετότατα.
Βέβαια υπάρχει και το άλλο:
Όποιος κατηγορεί ας κάνει κριτική πρώτα στον εαυτό του. Αρκετά με το νηπιακό στάδιο. Πάμε παρακάτω.
Αν κάτι είναι σκουπίδι, γιατί να το προβάλουμε; Ως απόδειξη του πόσο καλοί ρακοσυλλέκτες είμαστε δια ψευδωνύμων; Χοχο..
Πότε θα σταματήσουμε να κρίνουμε τι παίζεται, γιατί παίζεται και τι ακούει ο κόσμος και γιατί; Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα.
Και όπως σοφά αντέτεινε ο Πάνος Μιχαλόπουλος όταν κάποιος του πε ότι έχει το μαύρο του το χάλι από τα πιώματα [σκηνή από μια κλασσική ταινία του Δαλιανίδη γυρισμένη στα ένδοξα eighties ]:
Ρε δεν πα να γ@μηθεί το σύμπαν!
Ψηφίζω εικονικά: νο τρας.
Πάω να πετάξω τα σκουπίδια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.