Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-09-09
01:03
Αγαπητέ Πέτρο, κατ' αρχάς θα ήθελα να συγχωρήσεις το μικρό χιουμοριστικό μου σχόλιο περί του ονόματος. Σ' ένα θέμα εκ φύσεως βαρύ και δυσπρόσιτο, χρειάζονται και τέτοιες παρεμβάσεις για να ελαφρύνουν το κλίμα.
Κατά τ' άλλα, οι απαντήσεις σου καλύπτουν πλήρως τις απορίες μου. Είναι πολύ θετικό κι ενδεικτικό της διάθεσης διεξαγωγής ενός ποιοτικού αλλά και προσοδοφόρου διαλόγου, οι εύλογες ερωτήσεις να συνοδεύονται από εξίσου περιεκτικές κι εύστοχες απαντήσεις. Σ' ευχαριστώ για τον κόπο σου, όμως είμαι σίγουρος ότι δεν θα πάει χαμένος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους σκέψης, αφού οι κατεστημένες λογικές του σήμερα έπαψαν να δίνουν απαντήσεις που να ισχύουν και αύριο. Έχουμε αλλάξει αιώνα και κάποιοι δείχνουν σιγά σιγά να το συνειδητοποιούν.
Κατά τ' άλλα, οι απαντήσεις σου καλύπτουν πλήρως τις απορίες μου. Είναι πολύ θετικό κι ενδεικτικό της διάθεσης διεξαγωγής ενός ποιοτικού αλλά και προσοδοφόρου διαλόγου, οι εύλογες ερωτήσεις να συνοδεύονται από εξίσου περιεκτικές κι εύστοχες απαντήσεις. Σ' ευχαριστώ για τον κόπο σου, όμως είμαι σίγουρος ότι δεν θα πάει χαμένος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους σκέψης, αφού οι κατεστημένες λογικές του σήμερα έπαψαν να δίνουν απαντήσεις που να ισχύουν και αύριο. Έχουμε αλλάξει αιώνα και κάποιοι δείχνουν σιγά σιγά να το συνειδητοποιούν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
03-09-09
00:03
Κατ' αρχήν, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πέτρο Αργυρίου για το απόσπασμα του βιβλίου του που μας εμπιστεύτηκε πριν από την έκδοσή του, με σκοπό να προάγει την εναλλακτική σκέψη και τη συζήτηση μέσα στο στέκι. Θα ήθελα λοιπόν να θέσω κάποιες ερωτήσεις, στα πλαίσια του διαλόγου:
Αυτό είναι κάτι το πολύ ενδιαφέρον, το οποίο το είχα διαβάσει κι εγώ προσωπικά. Εδώ και πολύ καιρό διεξάγονται εντατικές έρευνες για γονιδιακή θεραπεία του καρκίνου. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που στη συγκεκριμένη περίπτωση καταγγέλλεις την ιατρική και την ιατρική έρευνα; Το γεγονός ότι εφαρμόζονται πειραματικές θεραπείες, έστω και με πενιχρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα, δεν αποτελεί εχέγγυο ότι στο άμεσο μέλλον και όταν αυτές οι θεραπείες φτάσουν να είναι αποδοτικότερες, θα εφαρμοστούν στην καθημερινή κλινική πρακτική προς όφελος των ασθενών;
Από πού προκύπτει ότι έχουμε τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα; Στην περίπτωση αυτή εννοείς τη γονιδιακή θεραπεία την οποία αναφέρεις παραπάνω, ή μήπως τη δυνατότητα επιβολής της νόησής μας επί του ανοσοποιητικού μας συστήματος έτσι ώστε αυτό να καταστεί αποτελεσματικότερο στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών; Υπάρχουν στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν;
Επίσης: Μπορούμε στ' αλήθεια να περιμένουμε ότι η πραγματικά απίστευτη πολυπλοκότητα και ποικιλομορφία που διέπει όλα τα φυσικά συστήματα θα εμπεδωθεί από τον μέσο άνθρωπο και πως αυτό θα έχει επακολούθως πρακτικό αποτέλεσμα στην καθημερινή του ζωή; Εάν κάτι τέτοιο αποτελεί προϋπόθεση για την αλλαγή του τρόπου αντίληψης της ασθένειας και της ιατρικής από το μέσο άνθρωπο, μήπως τελικά τούτο σημαίνει ότι απλά δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί;
Τέλος, ποιο είναι το πραγματικό όνομα του καρκίνου το οποίο δεν γνωρίζουμε; Η χρήση οποιουδήποτε άλλου ονόματος (πες το Θανάση βρε αδερφέ εάν σου αρέσει ) θα βελτίωνε σε κάτι τις συνθήκες αντιμετώπισής του;
[FONT="]Απόσπασμα από το κεφάλαιο του Καρκίνου στο υπό έκδοση βιβλίου των Πέτρου Αργυρίου και Beldeu Singh Τι Δεν Μας Λένε οι γιατροί
[/FONT]
[FONT="]
[/FONT]
[FONT="]Ο Stephen Rosenberg, της ομάδας του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου στην Bethesda είναι ένας ακόμη από τους ερευνητές που δοκίμασαν να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα κατά του καρκίνου. Πήρε Τ κύτταρα από ασθενείς με κακόηθες μελάνωμα, χρησιμοποίησε ιούς ως φορείς γονίδιο για να εξοπλίσει τα Τ-κυττάρα, με υποδοχείς, έτσι ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν το μελάνωμα και τους επανα-ένεσε στους ασθενείς για να καταπολεμηθεί το μελάνωμα. 18 μήνες αργότερα, 2 στους 17 ασθενείς είχαν απαλλαγεί από τους καρκίνους τους[FONT="][1][/FONT]. Ένα μικρό βήμα για τον καρκίνο, ένα γιγάντιο άλμα για τους καρκινοπαθείς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει μια δυσλειτουργική κουλτούρα του καρκίνου εκεί έξω. Η επιβίωση του ενός από τους δέκα καρκινοπαθείς δεν αξίζει τον κόπο; Και που πήγαν όλα αυτά που μας διδάσκει ο πολιτισμός μας για την αξία της ζωής; Για ποιο λόγο να μην έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε όχι ανάμεσα σε 5 και 10 αλλά 100 ανοσοποιητικές θεραπείες που με τη συνετή διαχείρησή τους από εκπαιδευμένους και μορφωμένους ιατρούς θα οδηγήσουν πιθανώς στην μακροπρόθεσμη επιβίωση των 9 από τους δέκα καρκινοπαθείς χωρίς τις φρικτές παρενέργειες της χημειοθεραπείας και της ακτινοβόλησης; Για ποιο λόγο να μη διαλέξουμε το δρόμο τον λιγότερο δοκιμασμένο που ίσως να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της θεραπείας του καρκίνου;
[/FONT]
[FONT="][1][/FONT]
https://news.bbc.co.uk/2/hi/health/5304910.stm Gene therapy rids man of cancer
Αυτό είναι κάτι το πολύ ενδιαφέρον, το οποίο το είχα διαβάσει κι εγώ προσωπικά. Εδώ και πολύ καιρό διεξάγονται εντατικές έρευνες για γονιδιακή θεραπεία του καρκίνου. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που στη συγκεκριμένη περίπτωση καταγγέλλεις την ιατρική και την ιατρική έρευνα; Το γεγονός ότι εφαρμόζονται πειραματικές θεραπείες, έστω και με πενιχρά μέχρι στιγμής αποτελέσματα, δεν αποτελεί εχέγγυο ότι στο άμεσο μέλλον και όταν αυτές οι θεραπείες φτάσουν να είναι αποδοτικότερες, θα εφαρμοστούν στην καθημερινή κλινική πρακτική προς όφελος των ασθενών;
Αυτά περί χειραφέτησης των ασθενών ακούγονται μεν πολύ ενδιαφέροντα και θελκτικά ως ιδέα, ωστόσο κατά πόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Πώς μπορεί ένας ασθενής ο οποίος δεν έχει επιστημονική κατάρτιση να πάρει την πρωτοβουλία της θεραπείας του; Με βάση ποιο σκεπτικό ένας ασθενής δεν θα υπακούσει στη θεραπεία που του προτείνει ο ειδικός;Η δική μας μοίρα, η δική μας υγεία βρίσκεται στα χέρια μας. Και αυτό που απαιτείται από εμάς είναι να είμαστε αρκετά ειδικά πληροφορημένοι και αρκετά γενικά μορφωμένοι ώστε να μπορούμε να αξιολογήσουμε τις ειδικές πληροφορίες. Είναι να είμαστε υπεύθυνοι και οπλισμένοι με τέτοια αυτοπεποίθηση που θα μας επιτρέπει να παίρνουμε και ρίσκα όταν αυτά πρέπει να παρθούν. Ο ασθενής σήμερα εμφανίζεται ως άβουλο και υπάκουο πλάσμα που ο μόνος του ρόλος είναι να συμμορφώνεται στις υποδείξεις του ιατρού. O ασθενής σήμερα δεν είναι απλά όμηρος του ιατρικού συστήματος: Με κάθε δυνατή έννοια ο ασθενής είναι σήμερα ένας ιατρικός σκλάβος. Για να απελευθερωθεί απαιτείται αυτοδιάθεση και χειραφέτηση του πολίτη και πάνω από όλα εκπαίδευση. Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε τόσο ώστε γιατροί και ασθενείς να είναι σε θέση να εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα ώστε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει: να μας προστατεύει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα από ό,τι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι είναι, και μόνο όταν αυτή η υπέροχη πολυπλοκότητα γίνει κατανοητή και αρχίζει να μας διαποτίζει κοινωνικά και επιστημονικά, μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την μεγαλειώδη λειτουργική απλότητα που βρίσκεται στη βάση των πραγμάτων.
Από πού προκύπτει ότι έχουμε τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα; Στην περίπτωση αυτή εννοείς τη γονιδιακή θεραπεία την οποία αναφέρεις παραπάνω, ή μήπως τη δυνατότητα επιβολής της νόησής μας επί του ανοσοποιητικού μας συστήματος έτσι ώστε αυτό να καταστεί αποτελεσματικότερο στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών; Υπάρχουν στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν;
Επίσης: Μπορούμε στ' αλήθεια να περιμένουμε ότι η πραγματικά απίστευτη πολυπλοκότητα και ποικιλομορφία που διέπει όλα τα φυσικά συστήματα θα εμπεδωθεί από τον μέσο άνθρωπο και πως αυτό θα έχει επακολούθως πρακτικό αποτέλεσμα στην καθημερινή του ζωή; Εάν κάτι τέτοιο αποτελεί προϋπόθεση για την αλλαγή του τρόπου αντίληψης της ασθένειας και της ιατρικής από το μέσο άνθρωπο, μήπως τελικά τούτο σημαίνει ότι απλά δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί;
Εδώ και χρόνια γίνεται ευρύτατη έρευνα παγκοσμίως προς την κατεύθυνση της στοχευμένης χορήγησης αντικαρκινικών φαρμάκων μέσω νανοσωματιδίων ή μυκηλίων. Έχει επιτευχθεί ήδη η καταστροφή καρκινικών κυττάρων με χρήση νανοσωλήνων άνθρακα και ακτινοβόληση με μη ραδιενεργή φωτεινή ακτινοβολία. Μια ίσως υπεραισιόδοξη φωνή, αυτή του προέδρου του Αμερικανικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου, προέβλεψε πριν από λίγα χρόνια, την εξάλειψη της ασθένειας αυτής μέσα στην επόμενη δεκαετία, με βάση τούτες τις θεραπείες. Διαφωνείς με μια τέτοια κατεύθυνση της έρευνας και για ποιο λόγο κατηγορείς τους επιστήμονες ως "αρουραίους των εργαστηρίων";Τώρα, σχεδόν 3.000 χιλιάδες χρόνια αργότερα, η έρευνα του καρκίνου είναι μονόφθαλμη σαν τους Κύκλωπες, τυφλωμένη από απληστία σαν τον Πολύφημο. Όταν ερωτόμαστε ποιος μας πλήγωσε απαντάμε ο Καρκίνος χωρίς να ξέρουμε καν το πραγματικό του όνομα. Αιώνες ιατρικής προόδου και ο καρκίνος παίζει μαζί μας σαν ένας μικροσκοπικός Οδυσσέας. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να φερθούμε τουλάχιστον τόσο έξυπνα όσο αυτός. Είναι καιρός να ανατρέξουμε σε μορφωμένους επιστήμονες που διαθέτουν μια ευρύτερη αντίληψη των πραγμάτων, σε επιστήμονες που θα μπορούσαν να έχουν ακόμη ακόμη διαβάσει λογοτεχνία. Οι σημερινοί ιατρικοί επιστήμονες, οι αρουραίοι των εργαστηρίων είναι σε θέση να καταλάβουν μόνο τον καρκίνο των αρουραίων και φυσικά, ζαλισμένοι από τη μυρωδιά του τυριού της χρηματοδότησης πέφτουν σε κάθε δυνατή ερευνητική φάκα.
Συνδέοντας τον καρκίνο με τις ανθρώπινες σκέψεις και συναισθήματα, έχεις στο μυαλό σου τις θεωρίες του Δρ Χάμμερ, για τις οποίες έχουμε ήδη μιλήσει στο θέμα "Το αδίστακτο κατεστημένο της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας";Όπως και να χει, οι καρκίνοι των αρουραίων θεραπεύονται χαρακτηριστικά πιο εύκολα από τους ανθρωπίνους. Και αυτό συμβαίνει επειδή, εμείς, ως είδος, δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο από κύτταρα, αλλά και από συναισθήματα και σκέψεις. Είναι καιρός τον καρκίνο να τον χειριστούν άνθρωποι που ανιλαμβάνονται την ανθρώπινη φύση και που θα μπορέσουν ¨συνομιλώντας¨ μαζί του να πάρουν από αυτόν το όνομα του. Το πραγματικό του όνομα.
Τέλος, ποιο είναι το πραγματικό όνομα του καρκίνου το οποίο δεν γνωρίζουμε; Η χρήση οποιουδήποτε άλλου ονόματος (πες το Θανάση βρε αδερφέ εάν σου αρέσει ) θα βελτίωνε σε κάτι τις συνθήκες αντιμετώπισής του;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.