mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
14-12-09
04:28
Εχω κανει διαφορες δουλειες απο πιτσιρικι, παρα την εναντιωση των γονιων, μπορω με το χερι στη καρδια να σου πω πως τα 12 ωρα που χω δουλεψει ειτε σε γραφεια, ειτε ορθια ειναι λιγοτερο κουραστικα απο ο,τι 3 ωρες σερι μαθημα σε εναν εφηβο που δε λεει να βαλει κ..λο κατω,αρχιζει και παει περα δωθε πανω στο μισαωρο, κουνιεται ολη την ωρα και σε αναγκαζει να τα λες τα ιδια ξανα και ξανα.
Οταν πρωτοξεκινησα τα νευρα μου κλονιζονταν ακομα και τις ελαχιστες ωρες που δουλευα ως φοιτητρια. Σημερα εμαθα να προσπαθω να μην κουραζομαι(κι οχι να ξεκουραζομαι). Πιο μηχανικη και περισσοτερο αποτελεσματικη τελικα.
Η συγκεκριμενη κουραση ειναι κυριως πνευματικη. Κι αν εισαι κουρασμενος πνευματικα εξαντλειται και το σωμα-θελεις να μαθεις εναν ανθρωπο, εχεις το αγχος πιο πολυ κι απο κεινο αν θα περασει στο πτυχιο του, αν θα περασει την ταξη του, τι θα πεις στους γονεις? κατι πρεπει να κανεις, να σκεφτεις τροπους προσεγγισης μπλα μπλα.-
Καθε δουλεια εχει την κουραση της ομως. Σημερα δε σηκωνομαι απο τις 8 το πρωι να παω σε ενα γραφειο. Δουλευω ομως μεχρι βραδυ οταν αλλοι ειναι ηδη σπιτια τους και ξεκουραζονται. Δε με πειραζει προς το παρον.
Υποθετω θα χρειαστει ενα μπαλανς οταν ερθει η ωρα να βαλω κι αλλες προτεραιοτητες.
Καθε επαγγελμα εχει τα καλα και τα κακα του και ο καθε ανθρωπος εχει τα ορια και τις αντοχες του, οποτε κατα συνεπεια καθενας το βλεπει και διαφορετικα.
Γνωμη μου παντως ειναι ουτε εσυ ουτε η φιλη να διαφωνειτε με παθος για τετοια παρα μονο οταν τα ζησετε, ετσι θαχετε περισσοτερη επιχειρηματολογια στην κουβεντα σας και περισσοτερη σιγουρια στο λογο.
Το κανω εγω αυτο προσωπικα οταν κανω μια συζητηση για κατι που δεν εχω ζησει αλλα αυτοματως κλεινω και τη κουβεντα αφου ειναι ασκοπη εν τελει(για μενα) οταν δεν εχω ζησει την εκαστοτε κατασταση.(οπως πχ με το θεμα της εκτρωσης. Εχω αποψη αλλα αυτοματως σκεφτομαι και το αντιστροφο με αποτελεσμα ναι μεν να πλατιαζω στη σκεψη αλλα να με κουραζει σκεφτοντας υποθετικα, αν ερθει αυτη η ωρα σιγουρα θαποκτησω εκεινη τη στιγμη τη σταθερη μου αποψη. Καταλαβαινεις τι θελω να πω?)
(αμαν κι εσυ βραδιατικο, με κανεις να γραφω χωρις σταματημο)
Στο τελευταιο σου ποστ, ειναι στον ανθρωπο πιστευω λαβ και στις αντοχες του.
Γνωριζω ανθρωπο, δουλευει οικοδομη και ειναι παντα μεσα στη τρελη χαρα και φιλη που δουλευει ελαχιστα βαριεται συνεχως. Παιζει ρολο στην εμφανιση οπως λες, στη διαθεση και στην κουραση- ξεκουραση αν σου αρεσει η δουλεια σου! Απο κει ξεκινουν ολα! Η δουλεια οφειλει πλεον να θεωρειται χωρος οικειος, ζεστος γιατι αν μη τι αλλο περνας τη μιση σου ζωη σε αυτη.
Κι οπου ζεστα και οικεια... παντα εχει ως αποτελεσμα η εμφανιση να ειναι καλη, οπως και η ψυχη!...
Οταν πρωτοξεκινησα τα νευρα μου κλονιζονταν ακομα και τις ελαχιστες ωρες που δουλευα ως φοιτητρια. Σημερα εμαθα να προσπαθω να μην κουραζομαι(κι οχι να ξεκουραζομαι). Πιο μηχανικη και περισσοτερο αποτελεσματικη τελικα.
Η συγκεκριμενη κουραση ειναι κυριως πνευματικη. Κι αν εισαι κουρασμενος πνευματικα εξαντλειται και το σωμα-θελεις να μαθεις εναν ανθρωπο, εχεις το αγχος πιο πολυ κι απο κεινο αν θα περασει στο πτυχιο του, αν θα περασει την ταξη του, τι θα πεις στους γονεις? κατι πρεπει να κανεις, να σκεφτεις τροπους προσεγγισης μπλα μπλα.-
Καθε δουλεια εχει την κουραση της ομως. Σημερα δε σηκωνομαι απο τις 8 το πρωι να παω σε ενα γραφειο. Δουλευω ομως μεχρι βραδυ οταν αλλοι ειναι ηδη σπιτια τους και ξεκουραζονται. Δε με πειραζει προς το παρον.
Υποθετω θα χρειαστει ενα μπαλανς οταν ερθει η ωρα να βαλω κι αλλες προτεραιοτητες.
Καθε επαγγελμα εχει τα καλα και τα κακα του και ο καθε ανθρωπος εχει τα ορια και τις αντοχες του, οποτε κατα συνεπεια καθενας το βλεπει και διαφορετικα.
Γνωμη μου παντως ειναι ουτε εσυ ουτε η φιλη να διαφωνειτε με παθος για τετοια παρα μονο οταν τα ζησετε, ετσι θαχετε περισσοτερη επιχειρηματολογια στην κουβεντα σας και περισσοτερη σιγουρια στο λογο.
Το κανω εγω αυτο προσωπικα οταν κανω μια συζητηση για κατι που δεν εχω ζησει αλλα αυτοματως κλεινω και τη κουβεντα αφου ειναι ασκοπη εν τελει(για μενα) οταν δεν εχω ζησει την εκαστοτε κατασταση.(οπως πχ με το θεμα της εκτρωσης. Εχω αποψη αλλα αυτοματως σκεφτομαι και το αντιστροφο με αποτελεσμα ναι μεν να πλατιαζω στη σκεψη αλλα να με κουραζει σκεφτοντας υποθετικα, αν ερθει αυτη η ωρα σιγουρα θαποκτησω εκεινη τη στιγμη τη σταθερη μου αποψη. Καταλαβαινεις τι θελω να πω?)
(αμαν κι εσυ βραδιατικο, με κανεις να γραφω χωρις σταματημο)
Στο τελευταιο σου ποστ, ειναι στον ανθρωπο πιστευω λαβ και στις αντοχες του.
Γνωριζω ανθρωπο, δουλευει οικοδομη και ειναι παντα μεσα στη τρελη χαρα και φιλη που δουλευει ελαχιστα βαριεται συνεχως. Παιζει ρολο στην εμφανιση οπως λες, στη διαθεση και στην κουραση- ξεκουραση αν σου αρεσει η δουλεια σου! Απο κει ξεκινουν ολα! Η δουλεια οφειλει πλεον να θεωρειται χωρος οικειος, ζεστος γιατι αν μη τι αλλο περνας τη μιση σου ζωη σε αυτη.
Κι οπου ζεστα και οικεια... παντα εχει ως αποτελεσμα η εμφανιση να ειναι καλη, οπως και η ψυχη!...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.