11-08-09
14:16
Όταν σπούδαζα ανεβοκατέβαινα Αθήνα - Θεσσαλονίκη συνήθως με τραίνο.
Δεν τα πολυσυμπαθώ τα τραίνα, ούτε και τα λεωφορεία, ούτε και τα καράβια. Γενικά είμαι οπαδός του διακτινισμού, αν και δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.
Δεν μου αρέσει να ταξιδεύω πολλές ώρες με μέσα που περιορίζουν την ελευθερία κινήσεων μου. Γενικά είμαι νευρόσπαστο και δεν μπορώ να κάθομαι πολύ ώρα σε ένα σημείο, άσε που με ενοχλούν πολύ οι περίεργοι συνταξιδιώτες.
Μου έχουν τύχει πολλά κουλά σε ταξίδια με τραίνο.
Μια φορά χάλασε η μηχανή στο Λιανοκλάδι και μας κατέβασαν για να πάρουμε λεωφορεία. Είχε απίστευτη ζέστη, ντάλα μεσημέρι, κουβαλούσα αγκομαχώντας τις αποσκευές μου, με ακολουθούσε μια γιαγιά, η οποία κλαψούριζε συνεχώς "τι πάθαμε" και "μη σε χάσω κοπελίτσα μου, γιατί δεν ξέρω που είναι αυτά τα πούλμαν" και με κουτσούλισε και ένα περιστέρι
Άλλη μια φορά είχε μπει στο βαγόνι ένα ολόκληρο σόι. Θεώρησαν ότι το βαγόνι ήταν κάτι σαν την τραπεζαρία και το σαλόνι του σπιτιού τους. Παιδάκια έτρεχαν τσιρίζοντας πάνω κάτω, τσακώνονταν για το game boy, μαμάδες απειλούσαν τα παιδάκια ότι θα τα "μαυρίσουν" (καμία δεν τα μαύρισε! ), ταπεράκια με διάφορα κεφτεδάκια, ντολμαδάκια και δεν ξέρω γω τι άλλο πηγαινοέρχονταν, αφού δοκίμαζαν και επαινούσαν η μια τη μαγειρική της άλλης, μετά ανέλυαν και τον τρόπο παρασκευής αυτών των εδεσμάτων. Είχαν βγάλει φυσικά οι περισσότεροι τα παπούτσια τους, το ένα μωρό κατουρήθηκε και έτρεχαν τα τσισάκια στο διάδρομο και ο μπαμπάς τα έβαλε με τη μαμά. Το σόι μου μέσα!
Επίσης μια φορά, καθόμασταν με το φίλο μου στις θέσεις με το τραπεζάκι στη μέση. Απέναντι ήρθαν και έκατσαν δύο "θείτσες" μαυροφορεμένες, ηλικίας 60 φεύγα. Άρχισαν να μιλάνε με το που φύγαμε για τον "τάδε" που πέθανε από αποπληξία .... μέχρι τη Θεσσαλονίκη είχα μάθει λεπτομερώς όλα τα θανατικά του χωριού τους, του σογιού τους, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, τα όνειρα που είχαν δει την προηγουμένη των θανατικών οι συγγενείς των αποθανόντων, αλλά και οι ίδιες, τα έθιμα που ακολουθούν, το πως φτιάχνουν τα κόλλυβα, το πόσοι την έχουν πατήσει από κόλλυβα και το κλού όλων .... κάτω από ποιες συνθήκες τους εμφανίστηκαν τα πνεύματα των αποθανόντων.
Δεν τα πολυσυμπαθώ τα τραίνα, ούτε και τα λεωφορεία, ούτε και τα καράβια. Γενικά είμαι οπαδός του διακτινισμού, αν και δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.
Δεν μου αρέσει να ταξιδεύω πολλές ώρες με μέσα που περιορίζουν την ελευθερία κινήσεων μου. Γενικά είμαι νευρόσπαστο και δεν μπορώ να κάθομαι πολύ ώρα σε ένα σημείο, άσε που με ενοχλούν πολύ οι περίεργοι συνταξιδιώτες.
Μου έχουν τύχει πολλά κουλά σε ταξίδια με τραίνο.
Μια φορά χάλασε η μηχανή στο Λιανοκλάδι και μας κατέβασαν για να πάρουμε λεωφορεία. Είχε απίστευτη ζέστη, ντάλα μεσημέρι, κουβαλούσα αγκομαχώντας τις αποσκευές μου, με ακολουθούσε μια γιαγιά, η οποία κλαψούριζε συνεχώς "τι πάθαμε" και "μη σε χάσω κοπελίτσα μου, γιατί δεν ξέρω που είναι αυτά τα πούλμαν" και με κουτσούλισε και ένα περιστέρι
Άλλη μια φορά είχε μπει στο βαγόνι ένα ολόκληρο σόι. Θεώρησαν ότι το βαγόνι ήταν κάτι σαν την τραπεζαρία και το σαλόνι του σπιτιού τους. Παιδάκια έτρεχαν τσιρίζοντας πάνω κάτω, τσακώνονταν για το game boy, μαμάδες απειλούσαν τα παιδάκια ότι θα τα "μαυρίσουν" (καμία δεν τα μαύρισε! ), ταπεράκια με διάφορα κεφτεδάκια, ντολμαδάκια και δεν ξέρω γω τι άλλο πηγαινοέρχονταν, αφού δοκίμαζαν και επαινούσαν η μια τη μαγειρική της άλλης, μετά ανέλυαν και τον τρόπο παρασκευής αυτών των εδεσμάτων. Είχαν βγάλει φυσικά οι περισσότεροι τα παπούτσια τους, το ένα μωρό κατουρήθηκε και έτρεχαν τα τσισάκια στο διάδρομο και ο μπαμπάς τα έβαλε με τη μαμά. Το σόι μου μέσα!
Επίσης μια φορά, καθόμασταν με το φίλο μου στις θέσεις με το τραπεζάκι στη μέση. Απέναντι ήρθαν και έκατσαν δύο "θείτσες" μαυροφορεμένες, ηλικίας 60 φεύγα. Άρχισαν να μιλάνε με το που φύγαμε για τον "τάδε" που πέθανε από αποπληξία .... μέχρι τη Θεσσαλονίκη είχα μάθει λεπτομερώς όλα τα θανατικά του χωριού τους, του σογιού τους, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, τα όνειρα που είχαν δει την προηγουμένη των θανατικών οι συγγενείς των αποθανόντων, αλλά και οι ίδιες, τα έθιμα που ακολουθούν, το πως φτιάχνουν τα κόλλυβα, το πόσοι την έχουν πατήσει από κόλλυβα και το κλού όλων .... κάτω από ποιες συνθήκες τους εμφανίστηκαν τα πνεύματα των αποθανόντων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.