Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-01-10
08:46
Φαίνεται να λες πως η πραγματικότητα είναι κάτι που μας το μαθαίνουν. Μας το διδάσκουν.
Όπως στο Μάτριξ, επιλέγουμε το χάπι μας και την πραγματικότητά μας.
Όποια επιλογή όμως κι αν κάνουμε, αυτοί που θα διαλέξουν το αντίθετο χάπι, δεν μπορεί παρά να μας θεωρούν τρελούς.
Το αστείο (;) είναι πως ο τρελός στον κόσμο του, είναι βασιλιάς, ενώ εμείς μέσα στην πραγματικότητά μας, είμαστε συνήθως... σκλάβοι.
Νομίζω, πως εδώ προσεγγίζεις το ζήτημα του ανθρώπινου αυτεξούσιου!!! Και χαίρομαι φυσικά, γιατί προς τα εκεί ήταν εξ αρχής του θέματος η βασική πρόθεση και προοπτική μου. Είδομεν όμως!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-01-10
00:15
...
Σχετικα με το τελευταιο ερωτημα σου, να νικησουν τον θανατο με ομονοια κι αγαπη, πως? Να πεθανουν εννοεις και να αναστηθουν ή να μην ''φυγουν'' ποτε, εμμενοντας αθανατοι ? Ειναι κατι τετοιο ανθρωπινως δυνατο?
"Τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά για τον Θεό"! Αλλά το ερώτημά μου είναι, αν δεν το θεωρείς τρέλα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
02-01-10
21:59
Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση, γνωστός και επώνυμος ψυχίατρος των Αθηνών αποκάλυψε ότι, μεταξύ των δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στη χώρα και έχουν το προνόμιο της «ελληνικής ιθαγένειας», κυκλοφορούν και εκατό και παραπάνω χιλιάδες εξ αυτών, που, αν δεν παίρνουν τα «σωστά χάπια» τους, ανά πάσα στιγμή η άλλη επιλογή τους θα ʽναι να πάρουν από ένα όπλο στα χέρια τους και να παίζουν κλεφτοπόλεμο, όπως περίπου σε τόσες και τόσες αμερικάνικες ταινίες.
Τόσοι περίπου είναι και οι «ένστολοι οπλοφόροι» της χώρας(στρατός και λοιπές «δυνάμεις προστασίας του Πολίτη»), κατά το σύνταγμα και τη δημογραφική μας επιδεξιότητα.
«Ένστολος», σʼ αυτή τη χώρα, σημαίνει και «οργανωμένος συντεταγμένα». Αυτό δηλαδή που διαφοροποιεί ποιοτικά τους τρελούς οπλοφόρους αυτής της χώρας, αλλά κι όλου του κόσμου, από τους οπλοφόρους κατά το σύνταγμα, δεν είναι τα «σωστά χάπια», αλλά η οργάνωση. Αν οι τρελοί όλου του κόσμου που δεν παίρνουν τα χάπια τους, μπορούσαν να κατακτήσουν αυτό το συνταγματικό προνόμιο της οργάνωσής τους, και δε συνέχιζαν σκόρπιοι, τότε το κόμμα που θα εκπροσωπούσε μία ενδεχόμενη «Διεθνή» τους στη χώρα μας, κοινοβουλευτικά τουλάχιστον, θα συγκέντρωνε ένα 4-5%. Κι αυτό, σύμφωνα πάντα με το καταγεγραμμένο 1% τρελών Πολιτών, κατά την αποκάλυψη του προαναφερόμενου ψυχίατρου των Αθηνών.
Όλες οι «Διεθνείς», κατά τους προηγούμενους δύο αιώνες, ξεκινούσαν από αμελητέες(αριθμητικά) και περιστασιακές(ιστορικά) ανθρώπινες ομάδες, που τις σχημάτιζε η κοινή παραξενιά των φορέων τους. Άλλοι σχημάτιζαν πρώτα «τάγματα» κι έπειτα «τάξεις». Κάποιοι, από τον «φύσει διεθνισμό» τους, θα σχημάτιζαν «έθνη»(βλ. πχ Αμερικάνους, Εβραίους και Έλληνες). Ενώ άλλοι, «φύσει εθνικιστές» (πχ Άγγλοι, Γερμανοί, Σλάβοι, Κινέζοι, Ιάπωνες κ.π.), θα το ʽριχναν σε παντοειδείς διεθνισμούς. Το πόσο γρήγορα ο διεθνισμός μίας αμελητέας ομάδας, θα έφθανε σε στάδιο επιρροής μίας «κρίσιμης μάζας»(ανθρώπινων μυαλών και λοιπών σαρκών), για να πάρει στη συνέχεια πανδημικές διαστάσεις, θα ήταν απλή θεληματική συνάρτηση ενός κι μόνον θεού και της πίστης του: του Χρήματος. Μπροστά στο διεθνισμό του χρήματος, με το λυκόφως του προηγούμενου αιώνα, θα αποδεικνύονταν απλοί «διεθνισμοί νεροκουβαλητές» του. Τον διεθνισμό του χρήματος θα τον ζήλευαν ακόμη κι όλοι οι ιδρυτές των «ιστορικών θρησκειών», αν βέβαια δεν τον γνώριζαν, όταν ξεδίπλωναν τις σχετικές διδασκαλίες τους. Γιατί απλούστατα διέβλεπαν, ότι και η χρησιμότητα των δικών τους υποσχέσεων είχε την ίδια προϋπόθεση μʼ εκείνη του χρήματος: την πίστη.
Η πίστη, σαν την τρέλα, δε διδάσκεται, αλλά μεταδίδεται. Μεταδίδεται, γιατί είναι κάτι που, όταν παραμένει αμετακίνητο, υποκινεί. Και γενικά κινεί, με διάφορες προθέσεις: μετα-, παρα-, υπερ- κλπ. Για νʼ αποκτήσει όμως μία τέτοια δυναμική η πίστη, προϋποθέτει ένα κάποιο έλλειμμα λογικής, μία «υπέρβασή» της, ήτοι έναν κάποιο βαθμό τρέλας. Μπορεί να είναι κάτι σαν την περίπτωση του τρελού, που αναγνωρίζει την τρέλα του και παίρνει το χάπι του. Ποιος τρελός όμως που επιλέγει να μην πάρει το «σωστό χάπι» του, πιστεύει ότι είναι τρελός; Ίσως μόνον εκείνος, που «τρελαίνεται από αγάπη»!
Η αγάπη, λένε, είναι μεταδοτική: σαν το χρήμα και την πίστη περίπου. Η τρέλα όμως, δεν είναι;
Τόσοι περίπου είναι και οι «ένστολοι οπλοφόροι» της χώρας(στρατός και λοιπές «δυνάμεις προστασίας του Πολίτη»), κατά το σύνταγμα και τη δημογραφική μας επιδεξιότητα.
«Ένστολος», σʼ αυτή τη χώρα, σημαίνει και «οργανωμένος συντεταγμένα». Αυτό δηλαδή που διαφοροποιεί ποιοτικά τους τρελούς οπλοφόρους αυτής της χώρας, αλλά κι όλου του κόσμου, από τους οπλοφόρους κατά το σύνταγμα, δεν είναι τα «σωστά χάπια», αλλά η οργάνωση. Αν οι τρελοί όλου του κόσμου που δεν παίρνουν τα χάπια τους, μπορούσαν να κατακτήσουν αυτό το συνταγματικό προνόμιο της οργάνωσής τους, και δε συνέχιζαν σκόρπιοι, τότε το κόμμα που θα εκπροσωπούσε μία ενδεχόμενη «Διεθνή» τους στη χώρα μας, κοινοβουλευτικά τουλάχιστον, θα συγκέντρωνε ένα 4-5%. Κι αυτό, σύμφωνα πάντα με το καταγεγραμμένο 1% τρελών Πολιτών, κατά την αποκάλυψη του προαναφερόμενου ψυχίατρου των Αθηνών.
Όλες οι «Διεθνείς», κατά τους προηγούμενους δύο αιώνες, ξεκινούσαν από αμελητέες(αριθμητικά) και περιστασιακές(ιστορικά) ανθρώπινες ομάδες, που τις σχημάτιζε η κοινή παραξενιά των φορέων τους. Άλλοι σχημάτιζαν πρώτα «τάγματα» κι έπειτα «τάξεις». Κάποιοι, από τον «φύσει διεθνισμό» τους, θα σχημάτιζαν «έθνη»(βλ. πχ Αμερικάνους, Εβραίους και Έλληνες). Ενώ άλλοι, «φύσει εθνικιστές» (πχ Άγγλοι, Γερμανοί, Σλάβοι, Κινέζοι, Ιάπωνες κ.π.), θα το ʽριχναν σε παντοειδείς διεθνισμούς. Το πόσο γρήγορα ο διεθνισμός μίας αμελητέας ομάδας, θα έφθανε σε στάδιο επιρροής μίας «κρίσιμης μάζας»(ανθρώπινων μυαλών και λοιπών σαρκών), για να πάρει στη συνέχεια πανδημικές διαστάσεις, θα ήταν απλή θεληματική συνάρτηση ενός κι μόνον θεού και της πίστης του: του Χρήματος. Μπροστά στο διεθνισμό του χρήματος, με το λυκόφως του προηγούμενου αιώνα, θα αποδεικνύονταν απλοί «διεθνισμοί νεροκουβαλητές» του. Τον διεθνισμό του χρήματος θα τον ζήλευαν ακόμη κι όλοι οι ιδρυτές των «ιστορικών θρησκειών», αν βέβαια δεν τον γνώριζαν, όταν ξεδίπλωναν τις σχετικές διδασκαλίες τους. Γιατί απλούστατα διέβλεπαν, ότι και η χρησιμότητα των δικών τους υποσχέσεων είχε την ίδια προϋπόθεση μʼ εκείνη του χρήματος: την πίστη.
Η πίστη, σαν την τρέλα, δε διδάσκεται, αλλά μεταδίδεται. Μεταδίδεται, γιατί είναι κάτι που, όταν παραμένει αμετακίνητο, υποκινεί. Και γενικά κινεί, με διάφορες προθέσεις: μετα-, παρα-, υπερ- κλπ. Για νʼ αποκτήσει όμως μία τέτοια δυναμική η πίστη, προϋποθέτει ένα κάποιο έλλειμμα λογικής, μία «υπέρβασή» της, ήτοι έναν κάποιο βαθμό τρέλας. Μπορεί να είναι κάτι σαν την περίπτωση του τρελού, που αναγνωρίζει την τρέλα του και παίρνει το χάπι του. Ποιος τρελός όμως που επιλέγει να μην πάρει το «σωστό χάπι» του, πιστεύει ότι είναι τρελός; Ίσως μόνον εκείνος, που «τρελαίνεται από αγάπη»!
Η αγάπη, λένε, είναι μεταδοτική: σαν το χρήμα και την πίστη περίπου. Η τρέλα όμως, δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.