aretha
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Αλίκη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 348 μηνύματα.
11-12-07
10:18
Δεν καταλαβαίνω καθόλου πώς το εννοείς αυτό... Ίσα ίσα, που αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να γλιτώσεις αυτό το ζωάκι από το να ζει στο δρόμο.το να πάρεις ένα τελείως αδέσποτο ζώο δεν κρύβει και κάποιους κινδύνους του τύπου ότι το ζωάκι αυτό μπορεί να έχει του κόσμου τις αρρώστιες απάνω του
Φέτος το καλοκαίρι, λίγες μέρες πριν φύγω για διακοπές είδα ένα τόσο δα γατάκι να κλαίει ολομόναχο. Ήταν εμφανέστατα πολύ άρρωστο, μάλιστα μέχρι να το πάω στο γιατρό δεν ήμουν καν σίγουρη αν θα ζούσε... Αν ήταν υγιές, θα του κατέβαζα λίγο φαγάκι και θα το άφηνα μάλλον. Αλλά στην κατάστασή του δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να το μαζέψω και να το βοηθήσω όσο μπορούσα.
Δηλαδή, επειδή ήταν άρρωστο θα έπρεπε να το αφήσω να πεθάνει εκεί στην άκρη του δρόμου;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
aretha
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Αλίκη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 348 μηνύματα.
10-12-07
13:05
Μα κανείς δεν υιοθετεί τη στάση της απόλυτης ατοκίας για το είδος γενικά. Αν ήταν έτσι, οι γάτες δεν θα κινδύνευαν από μη εξέλιξη, θα εξαφανίζονταν εντελώς.Υιοθετώντας μια στάση απόλυτης ατοκίας στις γάτες που τόσο αγαπάμε, ουσιαστικά αφαιρούμε από το είδος αυτό τη δυνατότητα να γίνει κάποια στιγμή κάτι καλύτερο,
Ο έλεγχος των γεννήσεων στις οικόσιτες γάτες αποσκοπεί στον έλεγχο του γενικότερου πληθυσμού των αδέσποτων γατιών, τα οποία έτσι κι αλλιώς αναπαράγονται με ταχύτατους ρυθμούς, όσα και να στειρωθούν. Τη στιγμή που στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου γεννιούνται καμιά εκατοστή γατάκια το χρόνο, το να αποκτήσει η γάτα μου άλλα 4-5 δεν συμβάλλει στην εξέλιξη του είδους, απλώς δημιουργεί 4-5 παραπάνω γατάκια τα οποία είτε θα καταλήξουν σε μια σκουπιδοσακκούλα (αν είμαι εντελώς ζώον) είτε στο δρόμο (αν είμαι ανεύθυνη και ασυνείδητη) είτε θα υιοθετηθούν (αν μπω στον κόπο και τη διαδικασία) από σπίτια που θα μπορούσαν να είχαν σώσει ένα άλλο, ήδη αδέσποτο γατί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.