Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
08-06-06
20:38
Αρχική Δημοσίευση από katerina:που btw καθολου δε μ'αρεσει ο ορος, τι παει να πει ελληνικη? σε αλλες χωρες δε γκρινιαζουν για τιποτα?,
Αυτή την γκρίνια του Έλληνα δεν την έχω δει ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού. Μα πουθενά.
Και ναι το τοπικ είναι μίζερο γιατί μιλάει για μιζέρια. Όπως και ουσιαστικά όποιος πχ αντιπαθεί τους ρατσιστές είναι ρατσιστής απέναντι τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
08-06-06
20:19
Αν ο καθένας αντιδράσει προσωπικά και επιτέλους κουνήσει λίγο τον πισινό του για να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ για μια καλύτερη ζωή αντί να μοιρολογάει, πιστευω οτι η γενικότερη αλλαγή θα είναι θέμα χρόνου. Και ακόμα και αν δεν γίνει, με προσπάθεια και αισιοδοξία, ναι και σε αυτή τη χώρα μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος και να ζει άνετα (όπως ορίζει ο καθένας το τελευταίο). Ένα είναι σίγουρο: Οτι με τη γκρίνια και τη μιζέρια δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα.Αρχική Δημοσίευση από prime:Και τι προτείνεις να γίνει?
Πιστεύεις ότι είναι θέμα προσωπικό του καθενός να αντιδράσει ή θα πρέπει να υπάρξει μια γενικότερη αλλαγή -κοινωνική, πολιτική- για να βελτιωθεί η ζωή όλων?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
08-06-06
18:43
Είμαι η μόνη που εκνευρίζομαι απίστευτα απο αυτή τη μιζέρια και τη μοιρολατρία που βλέπω στους συμπατριώτες μου;
Όλοι κλαίγονται, παραπονιούνται για τα πάντα όμως τίποτα δεν κάνουν για να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Παραπονιούνται για τη δουλειά τους που δεν τους αρέσει (αλλά που να χάσουν το βόλεμα και να ψάξουν για άλλη)
Για το γάμο τους που πάει απο το κακό στο χειρότερο (αλλά που να κάνουν κάτι για να τον βελτιώσουν ή να χωρίσουν - αλλά σιγά μην χάσουν το βόλεμα)
Για τις "γκόμενες" που δεν τους κοιτάνε
Για τους άντρες που "δεν υπάρχουν πια"
Για το τσιγάρο που θέλουν να κόψουν αλλά δεν μπορούν (αλλά δεν έχουν προσπαθήσει και ποτέ)
Για τα όνειρα που δεν πέτυχαν (γιατί προτίμησαν το προαναφερθέν βόλεμα)
Για τα λεφτά που δεν έχουν
Για τη ζωή που είναι δύσκολη
Για το ωράριο που τους πιέζει
Για την κίνηση
Για τους πολτικούς
Για τους φόρους που πληρώνουν
Για τους λογαριασμούς
Για τον πληθωρισμό
Για το νοίκι
κλπ κλπ κλπ η λίστα θα μπορούσε να είναι ατελείωτη.
Παντού κλάψα, γκρίνια και μιζέρια.
Περπατάς στο δρόμο και τους βλέπεις μέσα στην αυτολύπηση και τη μιζέρια που κάνει μπαμ απο μακριά.
Τους μιλάς και δεν χάνουν ευκαιρία να κλαφτούν για το "δράμα τους και την τάνα την κενωνία" και να προσπαθήσουν να σε κάνουν ίδια μ'αυτούς ή να σε βεβαιώσουν οτι κι εσύ έτσι θα γίνεις.
Κλαίγονται χωρίς να κάνουν τίποτα γι'αυτό, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν κάτι, απλώνοντας κάθε μέρα τον παχύ τους πισινό στον καναπέ "μπας και ξεχαστούν λίγο".
Και το χειρότερο όλων, προσπαθούν να κάνουν και τα παιδιά τους έτσι, μην τυχόν και κοιτάξουν πιο ψηλά, μην τυχόν και δεν γίνουν κι αυτά μίζερα.
Πραγματικά αυτή τη μιζέρια δεν την έχω δει πουθενά αλλού. Πρέπει να είναι ελληνικό "προνόμιο". Και προσωπικά με αηδιάζει.
Ελπίζω να μην γίνω ποτέ έτσι και αν γίνω, να μην κάνω και τα παιδιά μου.
Όλοι κλαίγονται, παραπονιούνται για τα πάντα όμως τίποτα δεν κάνουν για να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Παραπονιούνται για τη δουλειά τους που δεν τους αρέσει (αλλά που να χάσουν το βόλεμα και να ψάξουν για άλλη)
Για το γάμο τους που πάει απο το κακό στο χειρότερο (αλλά που να κάνουν κάτι για να τον βελτιώσουν ή να χωρίσουν - αλλά σιγά μην χάσουν το βόλεμα)
Για τις "γκόμενες" που δεν τους κοιτάνε
Για τους άντρες που "δεν υπάρχουν πια"
Για το τσιγάρο που θέλουν να κόψουν αλλά δεν μπορούν (αλλά δεν έχουν προσπαθήσει και ποτέ)
Για τα όνειρα που δεν πέτυχαν (γιατί προτίμησαν το προαναφερθέν βόλεμα)
Για τα λεφτά που δεν έχουν
Για τη ζωή που είναι δύσκολη
Για το ωράριο που τους πιέζει
Για την κίνηση
Για τους πολτικούς
Για τους φόρους που πληρώνουν
Για τους λογαριασμούς
Για τον πληθωρισμό
Για το νοίκι
κλπ κλπ κλπ η λίστα θα μπορούσε να είναι ατελείωτη.
Παντού κλάψα, γκρίνια και μιζέρια.
Περπατάς στο δρόμο και τους βλέπεις μέσα στην αυτολύπηση και τη μιζέρια που κάνει μπαμ απο μακριά.
Τους μιλάς και δεν χάνουν ευκαιρία να κλαφτούν για το "δράμα τους και την τάνα την κενωνία" και να προσπαθήσουν να σε κάνουν ίδια μ'αυτούς ή να σε βεβαιώσουν οτι κι εσύ έτσι θα γίνεις.
Κλαίγονται χωρίς να κάνουν τίποτα γι'αυτό, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν κάτι, απλώνοντας κάθε μέρα τον παχύ τους πισινό στον καναπέ "μπας και ξεχαστούν λίγο".
Και το χειρότερο όλων, προσπαθούν να κάνουν και τα παιδιά τους έτσι, μην τυχόν και κοιτάξουν πιο ψηλά, μην τυχόν και δεν γίνουν κι αυτά μίζερα.
Πραγματικά αυτή τη μιζέρια δεν την έχω δει πουθενά αλλού. Πρέπει να είναι ελληνικό "προνόμιο". Και προσωπικά με αηδιάζει.
Ελπίζω να μην γίνω ποτέ έτσι και αν γίνω, να μην κάνω και τα παιδιά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.