Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-11-06
02:20
Όχι πως δεν υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις πάντως....θυμάμαι την καλύτερη μαθήτρια να κλαίει στη δευτέρα γυμνασιου, επειδή σε διαγώνισμα μαθηματικών, που όλη η τάξη είχε πάρει κάτω από τη βάση, εκείνη είχε πάρει 18 και θα τη μάλωναν οι γονεις της που δεν πήρε 20...
Λίγες τέτοιες περιπτώσεις πάντως ελπίζω.
Λίγες τέτοιες περιπτώσεις πάντως ελπίζω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-11-06
00:48
Δε ξέρω βρε Michelle μου.... όπως ξαναείπα (και χωρίς να έχω κανένα απολύτως επιστημονικό στοιχείο γι' αυτό) πιστεύω πως με ότι επίπεδο εξυπνάδας και να γεννηθείς, το περιβάλλον που μεγαλώνεις είναι καθοριστικό. Μπορεί να μην έχω γνωρίσει βλάκες σκεπτικιστές αλλά εχώ την υπόνοια πως έχει γνωρίσει σκέτο βλάκες, μόνο και μόνο επειδή δεν τους δώθηκαν τα κατάλληλα ερεθίσματα στη ζωή και οι ανάλογες ευκαιρίες.
Φυσικά και δεν είναι κανόνας αλλά νομίζω πως έχει μια βάση κι αυτό γιατί θεωρώ πως γύρω μας υπάρχουν όλο και λιγότεροι βλάκες, πιθανότατα λόγω των πολιτισμικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έτσι αισθάνομαι.
Επίσης αν θα μπορούσε να πει κανείς πως η εξυπνάδα είναι μια μορφή δεξιότητας, και αν το να σου λείπει η εξυπνάδα είναι μια μορφή αναπηρίας (πολύ χοντρό αλλά το πάω κάπου) ίσως να αναπτύσεις άλλους μηχανισμούς για να προσαρμόζεσαι δημιουργικά στο περιβάλλον σου.
Φυσικά και δεν είναι κανόνας αλλά νομίζω πως έχει μια βάση κι αυτό γιατί θεωρώ πως γύρω μας υπάρχουν όλο και λιγότεροι βλάκες, πιθανότατα λόγω των πολιτισμικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έτσι αισθάνομαι.
Επίσης αν θα μπορούσε να πει κανείς πως η εξυπνάδα είναι μια μορφή δεξιότητας, και αν το να σου λείπει η εξυπνάδα είναι μια μορφή αναπηρίας (πολύ χοντρό αλλά το πάω κάπου) ίσως να αναπτύσεις άλλους μηχανισμούς για να προσαρμόζεσαι δημιουργικά στο περιβάλλον σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-11-06
00:30
Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Μα δεν αρνήθηκα οτι θέλω να μου μοιάζει! Αλλά επίσης είναι κάτι που το θεωρώ αρκετά πιθανό. Και όπως αιτιολόγησα και πριν, αν τελικά δεν μου μοιάζει σε αυτό το θέμα θα είναι γιατί 99% θα έχω αλλάξει κι εγώ απόψεις.
Άσε που είναι πιθανό ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, να συμβιβαστώ τελικά, όπως τόσοι άλλοι
Φαντάζομαι πως έχουμε προχωρήσει πέρα από το γονιδιακό ζήτημα, γιατί βλέπω πως αναφέρεσαι εδώ σε απόψεις οι οποίες μπορούν και να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
Δες πάλι αυτό αν θέλεις:
https://www.e-steki.com/forum/showpost.php?p=78235&postcount=10
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς. Είναι μια θεώρηση της μητρικής αγάπης που μπορεί να σε ενδιαφέρει.
Τώρα για το κατά πόσο μας μοιάζουν τα παιδιά μας;
Για την κόρη μου εύχομαι όταν θα είναι στην ηλικία που θα διαμορφώνει πιο "σταθερές" απόψεις, να μου μοιάσει τόσο ώστε να μπορεί να με απορρίψει όπου θεωρεί ότι κάνω λάθος και να με ακολουθήσει όπου θεωρεί πως αυτό που έκανα ή είπα της χρειάζεται και την πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Μακάρι να έχει μάθει από τη δική μου στάση στη ζωή να βγάζει τα δικά της συμπεράσματα και να μην θεωρεί τίποτα δεδομένο, ακόμα κι από μένα.
Όπως αυτό που λες κι εσύ: Let her question everything -ακόμα και τη μάνα της την ίδια-....(until she finds her own truth).
Και μακάρι κι εγώ να έχω τη δύναμη όταν με απορρίψει να μην καταρεύσω και να μην αισθανθώ άσχημα γιατί πολύ απλά το μόνο που θα έχει κάνει απορρίπτοντάς με, είναι ....να μου έχει μοιάσει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
23-11-06
00:37
Ακόμα κι έτσι, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αποκτήσεις ένα παιδί ευφυέστατο και για χίλιους δύο λόγους (ατυχήματα κτλ) να βρεθείς να μεγαλώνεις ένα παιδάκι με νοητικά προβλήματα.
...Ακόμα χειρότερα μπορεί να "φύγει" το παιδί πρώτο...
Ο καθένας μας δυστυχώς μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση...
Φτου_φτου_κουνιέμαι_από_τη_θέση_μου_και_φτύνω_τον_κόρφο_μου!!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να επενδύσει την υστεροφημία και τη συνέχιση της φάρας του στους απογόνους του.
Αλλά η επέκταση αυτού του θέμματος ίσως ανήκει σε κάποιο άλλο μελλοντικό μας τόπικ
Σορρυ αν είμαι οφ-τοπικ.
...Ακόμα χειρότερα μπορεί να "φύγει" το παιδί πρώτο...
Ο καθένας μας δυστυχώς μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση...
Φτου_φτου_κουνιέμαι_από_τη_θέση_μου_και_φτύνω_τον_κόρφο_μου!!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να επενδύσει την υστεροφημία και τη συνέχιση της φάρας του στους απογόνους του.
Αλλά η επέκταση αυτού του θέμματος ίσως ανήκει σε κάποιο άλλο μελλοντικό μας τόπικ
Σορρυ αν είμαι οφ-τοπικ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
23-11-06
00:09
Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Κυρίως ευστροφία, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά.
Δεν ξέρω αν αυτό που θα πω έχει επιστημονική βάση, αλλά θεωρώ πως ένα παιδί, διαμορφώνεται εκτός των γονιδίων και από το περιβάλλον το οποίο επιδρά και στην ανάπτυξη αλλά και στην πνευματική του καλλιέργεια.
Μπορεί να είσαι ο ευφυέστερος άνθρωπος στον κόσμο.
Αν γεννήσεις ή υιοθετήσεις ένα παιδί και το παρατήσεις στη baby - sitter να στο μεγαλώσει, όση ευστροφία και να 'χει, δεν θα μάθει ποτέ να τη χρησιμοποιεί και να τη διαχειρίζεται.
Αν τα παιχνίδια που θα παίζει δεν είναι ΚΑΙ εκπαιδευτικά και δεν ακονίζουν το μυαλό, αν δεν του δώσεις το ερέθισμα να δημιουργήσει και να αγαπήσει τη δημιουργία, κανένα γονίδιο δε νομίζω πως μπορεί να σε βοηθήσει.
Φυσικά και πιστεύω πως υπάρχει μια γονιδιακή προδιάθεση, αλλά χωρίς "καλλιέργεια" πιστεύω δε φτάνει. "Ένας μυς είναι και το μυαλό, χρειάζεται τη γυμναστική του" έτσι λέει μια φίλη και συμφωνώ.
Τώρα στο θέμα μας: Επειδή από πολύ μικρή ήθελα να κάνω παιδιά, είχα σκεφτεί πολύ νωρίς και την πιθανότητα να μην τα καταφέρω. Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα να υιοθετήσεις ένα παιδί, είχα αποφασίσει μέσα μου πως αν δεν κατάφερνα να αποκτήσω "δικό μου", θα γινόμουν "Θετή Μητέρα" στα χωριά SOS....τεσπα.
Θα προτιμούσα να υιοθετήσουμε. Για όλους τους λόγους που ανέφεραν τα παιδιά παραπάνω. Κι αν είχα χρήματα και δεν είχα χωρίσει και τώρα που έχω "δικό μου" θα δοκίμαζα να υιοθετήσω ένα παιδάκι.
-Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας , αλλά όχι απο σας,
και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
\Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας.
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους,
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του Αύριο, που εσείς δεν
μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας
ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
(το διάβασα στην ηλικία των 12 ετών στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου της μαμάς μου. Νομίζω πως με επηρέασε βαθύτατα από τότε)
Και μια που μιλάμε για υιοθεσίες: Κάντε ένα κόπο να δείτε αυτό το blog:
https://yiothesies.blogspot.com/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.