torry
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Τηλ. Εξυπηρέτηση πελατών. Έχει γράψει 396 μηνύματα.
26-11-06
13:15
https://www.e-steki.com/forum/showpost.php?p=78235&postcount=10
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς. Είναι μια θεώρηση της μητρικής αγάπης που μπορεί να σε ενδιαφέρει.
Ενα έχω να πώ με αυτό το άρθρο βούρκωσα, ανατρύχιασα και πάνω απ'όλα ένιωσα περήφανη για όλες τις μαμάδες του κόσμου αλλά και που γίνομαι μητέρα σε λίγο καιρό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
torry
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Τηλ. Εξυπηρέτηση πελατών. Έχει γράψει 396 μηνύματα.
26-11-06
12:31
Αλλο έχω κοινά με τους γωνείς μου και πιστεύω πως και το παιδί μου θα έχει κοινά μ'εμένα και άλλο το θέλω καρμπόν με εμένα γιατί θερωρώ πως τα γωνίδιά μου, ιδιαίτερα της εφυίας μου, έχουν να του προσφέρουν τα πιο δυνατά εφόδια για την ζωή του! Δηλαδή το παιδί ενός δολοφώνου είναι καταδιασμένο να βγεί δολοφώνος? Απλά δεν το δέχομαι. Εχω γνωρήσει πολλά άτομα που από γωνίδια είχαν φοβερά, πανέξηπνους και πανέμορφους γωνείς, επιτυχιμένους με υψηλούς στόχους και καταξιομένους όμως τα παιδιά τους δεν πέτυχαν τίποτα(τουλάχιστον τίποτα σε σχέση με τα οικογενειακά πρότυπα!),έμειναν σε αυτό που λες μετριότητα κι αυτό με πολύ σπρόξιμο από τους γωνείς! Αντιθέτως ξέρω πολλά παιδιά που προέρχονται από γωνείς αμόρφοτους που οι μοναδικοί στόχοι της ζωής τους ήταν να έχουν μια δουλίτσα που θα τους προσφέρει μια σχεδόν αξιοπρεπή ζωή(στα όρια της φτώχιας) και να κάνουν ένα τσούρμο παιδιά άσχετα με το αν μπορούν να τους δώσουν τα απαραίτητα εφόδια. Κι όμως τα παιδιά αυτών των γωνιών χωρίς φροντηστήρια (αφού ήταν οικονομικά αδύνατο) και χωρίς βοήθεια από πουθενά κατάφεραν να περάσουν στα καλήτερα πανεπιστήμια να γίνουν και σπουδαίοι στο είδος τους. Κι αυτά που δεν κατάφεραν πάλι να γίνουν επιστήμονες διέπρεψαν σε ότι έκαναν γιατί απλά το αγαπούσαν. Από αυτά τα παραδείγματα το συμπέρασμα που βγάζω εγώ, με το φτωχό ίσως μυαλό μου, είναι πως τίποτα δεν εξαρτάται από τα γωνίδια μας αλλά από τον χαρακτήρα που διαμορφώνουμε απο την κοιλιά της μάνας μας κιόλας. Ναι δεν λέω παίζει ρόλο η αγωγή που θα πάρουμε από την οικογένειά μας όμως το πιο βασικό (ακόμα και από τα εφόδια που μας δίνονται) είναι η αγάπη, η ελευθερία κινήσεων και η εμπιστοσύνη που μας δείχνουν οι γωνείς μας.Εσύ δηλαδή torry πιστευεις οτι το παιδί σου δεν θα έχει κοινά με σένα; Πως γίνεται αυτό, στον αυτόματο πιλότο θα μεγαλώσει; Δεν είναι καταπίεση, απλός ρεαλισμός είναι. Πως να το κάνουμε, ΟΛΟΙ έχουμε κοινά με τους γονείς μας και σίγουρα τα παιδιά μας θα έχουν κοινά μαζί μας!
Απο τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε αν όντως η πίεση που δεχόταν το παιδί ήταν υπερβολική ή σε φυσιολογικά πλαίσια και αυτού του φαινόταν υπερβολική, καλό είναι να μην βγάζουμε συμπεράσματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
torry
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Τηλ. Εξυπηρέτηση πελατών. Έχει γράψει 396 μηνύματα.
25-11-06
12:05
Ας επιστρέψουμε στο θέμα ναι?
Λοιπόν θα συμφωνήσω με την ΚΟΥΕ:
Πιστεύω πως η διαδικασία τεκνοποίησης με δανεική μητέρα-μητρα είναι κάτι εξίσου "ξένο" με την υιοθεσία κι ας έχει το DNA σου. Γιατί πολύ απλά δεν εχεις επαφή με το παιδί πριν γεννηθεί. Οχι μόνο για την μαμά αλλά και για τον μπαμπά. Ακόμα κι αν δεν κυοφορούν οι άντρες συμμετέχουν σε μια εγκυμοσύνη, και δεν μιλάω για το διάστημα της γωνημοποίησης αλλά για τους 9 μήνες που βλέπουν αυτή την κοιλιά να μεγαλώνει και αργότερα να κουνιέται να κλοτσάει.. Να παρακολουθούν την ανάπτυξη ,να ανυπομονούν να ακούσουν μια καρδούλα να χτυπά στους υπερήχους και όλα αυτά τα πρωτογνωρα συναισθηματα που γνωρίζει καθε γωνιός την περίοδο αυτή (περισσότερο βέβαια η μαμά).
Νομίζω πως αν δεν μπορούσα με τίποτα να μείνω έγκυος ακόμα και με τεχνιτές μαθόδους (αν και τις φοβάμαι πολύ) θα προτιμούσα να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο από 2 απόψεις, 1) δίνεις οικογένεια σε ένα παιδί που το έχει ανάγκη 2)με την διαδικασία της δανεικής μήτρας θα νιώθω πάντα τύψεις που στέρησα από μια μάνα το παιδί της(ακόμα κι αν ήταν επιλογή της).
Πιστεύω πως γωνιός δεν γίνεσαι μόνο όταν γεννάς εσύ, η ουσία είναι να μεγαλώσεις αυτό το παιδί με πολύ αγάπη και να του προσφέρεις ότι καλύτερο μπορείς!
Και επειδή το έχω συζητήσει και με τον άντρα μου σε άσχετη στιγμή κι εκείνος θα προτιμούσε υιοθεσία ακόμα και στην περίπτωση που εκείνος δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Του φαίνεται πολύ επίπονη διαδικασία για την γυναίκα η εξωσωμματική και αν θα το τολμούσε θα ήταν μόνο μετά από επιμονή δικιά μου κι όχι πάνω από 2 ή 3 φορές αν η πρώτη δεν πετύχενε.
Παρ'ολα αυτά δεν θα υιοθετούσα ενα παιδί αν είχα δικό μου γιατί πιστεύω πως ποτέ δεν θα του έδειχνα την ίδια τρυφερότητα με το δικό μου και πάντα θα τα ξεχώριζα. Ξέρω πως ακούγεται άσχημα αλλά πιστεύω πως για μια μάνα το παιδί που κυοφορούσε 9 μήνες αυτό που ένιωθε κάθε κινησή του τους τελευταίους 4, για το οποίο κοιλοπόναγε ώρες και ξεσκίστηκε για να το γεννήσει πάντα θα την συνδέει κάτι παραπάνω! Αν όμως δεν έχει γίνει ποτέ μάνα πιστεύω πως η αγάπη είναι εξίσου δυνατή για ένα "ξένο" παιδί(υιοθετημένο) και για ένα παιδί με τα ίδια μεν γονίδια που κυοφόρησε μια άλλη γυναίκα.
Λοιπόν θα συμφωνήσω με την ΚΟΥΕ:
Δεν πιστευω ότι είναι ισότιμο (ίδιο) το να μιλήσουμε για τεχνητή γονιμοποίηση της γυναίκας στο ζευγάρι με το να δώσει σπέρμα σε μια μήτρα ο άντρας....
Πιστεύω ότι δεν είναι συγκρίσημα αυτά τα δύο πράγματα....
Σε ένα ζευγάρι το να πάρει η γυναίκα σπέρμα και να κυήσει, δεν έχει να κάνει μόνο με τα γονίδια... ως επί το πλήστον η γυναίκα θέλει να ζήσει την χαρά του να μεγαλώνει μέσα της μια ζωή....
Δεν είναι οτι θα δωσει τα γονίδια της....αλλα το ότι θα το "ακούσει" ότι θα κοιλοπονέσει, ότι θα σκιστεί για να το βγάλει....
ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ότι γυναικες που δεν τα κάνουν αυτα και απλά υιοθετουν δεν ειναι ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ!!!
Πιστεύω πως η διαδικασία τεκνοποίησης με δανεική μητέρα-μητρα είναι κάτι εξίσου "ξένο" με την υιοθεσία κι ας έχει το DNA σου. Γιατί πολύ απλά δεν εχεις επαφή με το παιδί πριν γεννηθεί. Οχι μόνο για την μαμά αλλά και για τον μπαμπά. Ακόμα κι αν δεν κυοφορούν οι άντρες συμμετέχουν σε μια εγκυμοσύνη, και δεν μιλάω για το διάστημα της γωνημοποίησης αλλά για τους 9 μήνες που βλέπουν αυτή την κοιλιά να μεγαλώνει και αργότερα να κουνιέται να κλοτσάει.. Να παρακολουθούν την ανάπτυξη ,να ανυπομονούν να ακούσουν μια καρδούλα να χτυπά στους υπερήχους και όλα αυτά τα πρωτογνωρα συναισθηματα που γνωρίζει καθε γωνιός την περίοδο αυτή (περισσότερο βέβαια η μαμά).
Νομίζω πως αν δεν μπορούσα με τίποτα να μείνω έγκυος ακόμα και με τεχνιτές μαθόδους (αν και τις φοβάμαι πολύ) θα προτιμούσα να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο από 2 απόψεις, 1) δίνεις οικογένεια σε ένα παιδί που το έχει ανάγκη 2)με την διαδικασία της δανεικής μήτρας θα νιώθω πάντα τύψεις που στέρησα από μια μάνα το παιδί της(ακόμα κι αν ήταν επιλογή της).
Πιστεύω πως γωνιός δεν γίνεσαι μόνο όταν γεννάς εσύ, η ουσία είναι να μεγαλώσεις αυτό το παιδί με πολύ αγάπη και να του προσφέρεις ότι καλύτερο μπορείς!
Και επειδή το έχω συζητήσει και με τον άντρα μου σε άσχετη στιγμή κι εκείνος θα προτιμούσε υιοθεσία ακόμα και στην περίπτωση που εκείνος δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Του φαίνεται πολύ επίπονη διαδικασία για την γυναίκα η εξωσωμματική και αν θα το τολμούσε θα ήταν μόνο μετά από επιμονή δικιά μου κι όχι πάνω από 2 ή 3 φορές αν η πρώτη δεν πετύχενε.
Παρ'ολα αυτά δεν θα υιοθετούσα ενα παιδί αν είχα δικό μου γιατί πιστεύω πως ποτέ δεν θα του έδειχνα την ίδια τρυφερότητα με το δικό μου και πάντα θα τα ξεχώριζα. Ξέρω πως ακούγεται άσχημα αλλά πιστεύω πως για μια μάνα το παιδί που κυοφορούσε 9 μήνες αυτό που ένιωθε κάθε κινησή του τους τελευταίους 4, για το οποίο κοιλοπόναγε ώρες και ξεσκίστηκε για να το γεννήσει πάντα θα την συνδέει κάτι παραπάνω! Αν όμως δεν έχει γίνει ποτέ μάνα πιστεύω πως η αγάπη είναι εξίσου δυνατή για ένα "ξένο" παιδί(υιοθετημένο) και για ένα παιδί με τα ίδια μεν γονίδια που κυοφόρησε μια άλλη γυναίκα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.