underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
01-02-07
15:25
Butterfly, αφού το παιδί σου έχει αυτιστικά στοιχεία και επομένως είναι σε αρκετά πλεονεκτική θέση θα ήταν κρίμα να πάει σε ειδικό σχολείο. Η συνύπαρξή του με παιδιά χωρίς αντίστοιχα προβλήματα μπορεί να του δώσει μια ώθηση για βελτίωση, αφού θα παίρνει θετικά παραδείγματα. Αντίθετα, αν πήγαινε σε ειδικό σχολείο που τα περισσότερα παιδιά θα ήταν σε άσχημη κατάσταση πολύ πιθανώς να χαντακωνόταν.
Βέβαια, αν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πολλά για αυτά υπάρχει πρόβλημα. Έχεις κοιτάξει για σχολείο με τμήμα ένταξης; Αν δεν παίζει κάτι τέτοιο, δεν μπορείς να κάνεις κάτι πέρα από το να πιάσεις τον διευθυντή και τήν δασκάλα να εξηγήσεις την κατάσταση.
Βέβαια, αν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πολλά για αυτά υπάρχει πρόβλημα. Έχεις κοιτάξει για σχολείο με τμήμα ένταξης; Αν δεν παίζει κάτι τέτοιο, δεν μπορείς να κάνεις κάτι πέρα από το να πιάσεις τον διευθυντή και τήν δασκάλα να εξηγήσεις την κατάσταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
14-01-07
11:10
Το "άτομα με ειδικές ανάγκες" έχει καταργηθεί και αντ' αυτού έχει επικρατήσει δια νόμου (οι δικηγόροι μπορούν να βρουν το αντίστοιχο ΦΕΚ) το Άτομα με Αναπηρία - ΑμεΑ.
Έχεις δίκιο, αλλά το ΑμεΑ σαν όρος δεν είναι γνωστός στους πολλούς. Γι'αυτό κι εγώ τουλάχιστον δεν τον χρησιμοποίησα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
14-01-07
00:14
(αλλα και παλι δεν κρατιεμαι και θα πω οτι σαν ιδεα ειναι για γελια-κατα την δικη μας αποψη-να κανουν και καποιοι υγειεις που γνωριζουμε,σχεση και ομως,την κανουν )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
13-01-07
23:09
προτιμω να ακολουθω την πιο ανιδιοτελη πλευρα των πραγματων μιας και αναφερομαστε στην μητροτητα...
μετριεται ο πονος,αναλογα το ποσα χρονια ζησαμε με το παιδι μας?
οι αναμνησεις μετριουνται ισως ...
Θα διαφωνήσω. Δε νομίζω πως είναι ίδιος ο πόνος μιας γυναίκας που χάνει το βρέφος παιδί της με αυτόν μιας που χάνει 18 χρονών παλικάρι. Μερικά πράγματα είναι μετρήσιμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
13-01-07
22:50
εαν το παιδι μας,αποκτησει ξαφνικα μια αναπηρια απο ατυχημα,η ενα σοβαροτατο προβλημα υγειας,καρκινο,νεφρικη ανεπαρκεια,βαρυ καρδιολογικο προβλημα κλπ,στα 5 του,στα 12 του,στα 3 του...
τραγικο,το καταλαβαινω απολυτα..ομως...
σε αυτη την περιπτωση,σκεφτομαστε την λυση του ιδρυματος?
Αλλιώς είναι ένα παιδί που το έχεις μεγαλώσει (ως ένα σημείο), έχεις κάνει πράγματα μαζί του, έχεις συναισθηματικό δέσιμο, κι αλλιώς ένα νεογνό.
Και πάλι και για άτομο με ειδικές ανάγκες να μιλάμε, δεν λέω πως το καλύτερο είναι να δώσεις το παιδί ή ότι θα το έκανα εγώ, αλλά ότι δεν κρίνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
13-01-07
22:27
Αν και η δουλειά μου είναι ειδική παιδαγωγός, προσπαθώ να μην κρίνω έναν γονιό που αποφασίζει να μην κρατήσει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες (τον όρο "ειδικές ικανότητες" δεν τον χρησιμοποιώ, τον θεωρώ άστοχο). Δεν έχει ο κάθε άνθρωπος το κουράγιο και το απαραίτητο ψυχικό απόθεμα για να ασχοληθεί με ένα τέτοιο παιδί.
Έχω έρθει σε επαφή με γονείς που ενώ το παιδί (ή και τα παιδιά) τους είχαν σοβαρά προβλήματα, αυτοί ήταν ισορροπημένοι και συνεργάσιμοι άνθρωποι, όπως και γονείς που κοινώς τους είχε στρίψει! Σε τέτοιες φάσεις σκέφτομαι πως μήπως θα ήταν καλύτερο γι'αυτούς να μην μεγάλωναν το παιδί τους, κυρίως αν στην προσπάθειά τους γίνονται γιατροί, θεραπευτές, παντογνώστες και το κατοστρέφουν.
Έχω έρθει σε επαφή με γονείς που ενώ το παιδί (ή και τα παιδιά) τους είχαν σοβαρά προβλήματα, αυτοί ήταν ισορροπημένοι και συνεργάσιμοι άνθρωποι, όπως και γονείς που κοινώς τους είχε στρίψει! Σε τέτοιες φάσεις σκέφτομαι πως μήπως θα ήταν καλύτερο γι'αυτούς να μην μεγάλωναν το παιδί τους, κυρίως αν στην προσπάθειά τους γίνονται γιατροί, θεραπευτές, παντογνώστες και το κατοστρέφουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
08-01-07
13:29
Είναι ένα τεράστιο θέμα και πολύ γενικό. Αλλά για μένα τα παιδιά αυτά πρέπει να μάθουν να είναι όσο πιο ανεξάρτητα γίνεται και να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Και βασικά η πλειοψηφία έχει πολλές περισσότερες από όσες νομίζουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.