moysys
Νεοφερμένος
Κλάψε απόψε που πονάς
Κλάψε ψυχή μου δόλια .
Μα στάσου ορθά , περήφανα .
Στου πόνου σου τα βόλια .
ΜΩΥΣΗΣ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Έφυγες. Έγινες και εσύ ένας απειροελάχιστος κόκκος σκόνης και ταξιδεύεις στο σύμπαν. Τρέχεις μαζί με τον άνεμο, μπαίνεις μέσα απο τις γρίλιες σαν πρωϊνή ηλιαχτίδα και ζεσταίνεις το πρόσωπό μου.
Συνθέτεις μελωδίες καλοκαιρινής νύχτας με νότες τον φλοίσβο της θάλασσας. Άρωμα νυχτολούλουδου και γιασεμιού μυρίζω όπου βρεθώ και δεν αναρωτιέμαι πια.
Μονάχα χαίρομαι, που το σύμπαν έγινε κατά έναν απειροελάχιστο κόκκο σκόνης ομορφότερο.
(για κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο που "έφυγε"... )
Η αληθινή αγάπη μας δεν χάνετε ποτέ , δεν έχει σχέση με σάρκες , και πορτοφόλια .
Δεν ξεχωρίζει άσχημο και όμορφο , μιας και η αγάπη μας ομορφαίνει το άσχημο , και αφού το μετατρέψει σε όμορφο τότε….. δημιουργεί και το θαύμα .
Μετά από μια δυνατή μπόρα βγαίνει πάντα ένα ουράνιο τόξο , πόσοι το βλέπουνε ?
Εσύ σίγουρα το βλέπεις .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Όλα για εμάς γενήκανε .
Για της δικές μας πλάτες .
Και το καλό και το κακό .
Mην θρέφεις αυταπάτες..
Σαν αχθοφόρος τη ζωή ,εσύ θε να την τρέξεις .
Και το φορτίο δυστυχώς ποτέ δεν θα διαλέξεις .
Κ αν το φορτίο είναι βαρύ μα η πλάτη το σηκώνει
Τότε προχώρα , Η ΖΩΗ , ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ .
Άραγε κοίταξες ποτέ την πλάτη ενός χαμάλη;;
Που έχει την μέση του σκυφτή , μα όρθιο το κεφάλι ;;;;
Πρέπει να βλέπει πιο ψηλά , αν θέλει για να φτάσει ,
το αγώι να ξεφορτωθεί , μήπως και ξαποστάσει .
ΜΩΥΣΗΣ .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
μωυσή γράφεις πολύ ωραία ποιήματα... γτ δεν κάνεις κάτι για αυτό?
αλήθεια πόσο χρονών είσαι?
Τα έχω τα χρονάκια μου ,και για να καταλάβεις μοιάζω αρκετά με το abatar σου .
Όσο για τα ποιήματα μου δεν θέλω να κάνω τίποτα με αυτά , απλά μερικές φορές η ψυχή ξερνά την λαβα τις , και εγώ πρέπει κάπου να την διοχετεύσω . ααχαχα.
Να είσαι καλά και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .
===================
Η σφαλιάρα
Απόψε οικονόμησα και εγώ μια φερράρι
Και απ την χαρά μου ήθελα να δω πώς θα σπινάρει.
Κάποτε ήμουνα καλός εγώ με το τιμόνι
και πάντα πίσω άφηνα βουνά εγώ την σκόνη.
Όχι για να το παινευτώ ήμουνα οδηγάρα
και όλοι πίσω κάθονταν έτοιμοι για σφαλιάρα.
Τώρα τι έγινε μετά; μην τα ρωτάς φιλάρα.
το μόνο που θυμάμαι πια είναι μια σφαλιάρα !
Με γερανό με βάζουνε τώρα μες στη φερράρι
εκεί να ηδείς αισθητική εκεί να δεις μια χάρη.
Σιγά ρε, όχι από εδώ, εσύ μαλάκα τράβα.
και εγώ να νοιώθω εκεί ψηλά σαν στέγη καλατράβα.
moysys
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Δεν αναφερετε ουτε σε εσας στο στεκι ουτε στην καθημερινοτιτα μου, στην γενικοτερη κατασταση σε διαφορα θεματα ετσι οπως ειναι σημερα, πχ πολιτικη, πολεμος στο Ιρακ, πετρελεο, οπως ειναι η σχεσης, η αγαπη για το χρημα, ο ψευτικος ευατος και η συμπεριφορα του περισσοτεροι κοσμου κ.α. Δεν ειναι κατι που αλλαζοντας συνιθιες η οτιδηποτε αλλο θα γλιτωσω απο αυτο.
Το κατάλαβα , εκείνο που δεν κατάλαβα είναι αν αυτά τα συναισθήματα είναι όντως τόσο βασανιστικά και έντονα σε εσένα ?
Και αυτός είναι ο λόγος που σου αφιέρωσα το ποιηματάκι μου .
=================
....Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε...
αφού η ιστορία σας ανήκει,σαρώστε την λοιπόν αν επιμένετε...
Μένω μονάχος, στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται...
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δεν θα μ΄έχετε....
Αυτό δεν είναι δικό μου , αλλά μου αρέσει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Αυτο που εγραψα στην υπογραφη μου. Μου ηρθε μεσα σε λιγα δευτερα οταν σκευτομουν τι υπογραφη να βαλω μια και ειχα βαρεθει την παλια
Σας βαρέθηκα όλους!Δώστε μου ένα f-16 να φύγω, και όπου τελειώσουν τα καύσιμα να πεθάνω, με τον τρόπο που μου αρέσει και που περιμένω! Η θάλασσα να γίνει η κατοικία μου και ο ουρανός η θέα και το όνειρο μου...
Μας βαρέθηκες εε? Και πώς έγινε αυτό ?από μακριά ?
Εγώ θα σου δώσω μια συμβουλή αν και μόνο από εσένα εξαρτάτε η χαρά σου και η λύπη, η βαρεμάρα και η αυτοκαταστροφική σου διάθεση .
Όλα είναι βαρετά , ακόμα και η μεγαλύτερη ευτυχία κάποτε καταντά βαρετή ,πρέπει να ανανεώνετε , και αυτό είναι ‘’κομμάτι ‘’δύσκολο σήμερα , ααχαχα.
Στο αφιερώνω
=====================
Άναψε φως στα <σκοτεινά >
Άναψε φως στά… σκοτεινά .
Στο μαύρο δώσε χρώμα .
Και φτιάξε εσύ τον πίνακα .
Όσο διαρκεί το γιόμα .
Ζωγράφισε τους πόνους σου ,
παρέα με τα αστέρια .
Ζωγράφισε και τις χαρές,
με τα δικά σου χέρια .
Κάποτε θα έρθει δειλινό.
Η πλάση θα θολώσει .
Μα ο δικός σου πίνακας,
εσένα θα λυτρώσει ..
Θα είναι η ταυτότητα ,
για εσένα στους αιώνες .
Παιάνες θα δημιουργείς ,
θα κτίζεις Παρθενώνες .
Να φοβηθείς τον θάνατο,
αν ζεις μέσα στον δόλο .
Σκοτάδια θα έχεις συντροφιά .
Χωρίς ουράνιο θόλο .
ΜΟΥΣΥΣ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Πολλά τα τύμπανα στην γη, πολέμου, που χτυπάνε.
μα έχουμε κλειστά τα αυτιά, και δεν μας ακουμπάνε.
Έχουμε μάθει στη βολή, καθένας τον χαβά του
αφού ακόμα δεν βαρούν τι πόρτα τι δικιά του.
Βρε δεν βαριέσαι αδερφέ λέει, στα απ αυτά του.
και κάθε ένας από μας, ελπίζει στην υγειά του.
moysys
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Ανθούλα σε φωνάζουνε ματάκια μου μελένια .
Μα εμένα εμαράζωσε του έρωτα η έγνοια .
Μες στην καρδιά μου άνθισες , εκεί έχεις ριζώσει .
και έχασα ο δυστυχής , και λογική και γνώση .
Καβάλησα το άλογο , σαν άλλος Δον Κιχώτης.
Και πανοπλία φόρεσα ,έγινα πια ιππότης .
Την Δουλτσινέα τώρα πια γυρεύω στα καντούνια ,
σε λίγο ακόμα θα το δεις , θα μου φορούν κουδούνια .
Εμπρός μου ο Ερωτόκριτος δεν πιάνει ούτε γρόσι ,
ανθούλα κουζουλάθηκα , κάποιος να στο δηλώσει .
Μια Αρετούσα σύγχρονη είσαι στα όνειρα μου ,
που ο Ψηλορείτης δάκρυζε σαν σέβλεπε σιμά μου .
Στον έρωτα μου λύγισε το ολόγιομο φεγγάρι ,
η πούλια και ο αυγερινός με πήρανε χαμπάρι .
Η πούλια λέει στην καρδιά , σου στέλνει ραβασάκι ,
και ο αυγερινός στα χείλη σου , ολόδροσο φιλάκι. .
Τα πήραν από μένανε σαν είδανε πώς λιώνω
Να με γιατρέψουν θέλανε ,να διώξουν κάθε πόνο.
Το φεγγαράκι ,μού έταξε γλυκιά ζεστή γωνίτσα ,
Να γίνει το λημέρι μας , του έρωτα φωλίτσα .
Ο ήλιος μου ορκίστηκε , πώς δεν θα ξημερώσει.
Σαν με φιλήσεις μοναχά , ο κόσμος θα γλιτώσει .
MOYSYS / ΜΩΥΣΗΣ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moysys
Νεοφερμένος
Άναψε φως στά… σκοτεινά .
Στο μαύρο δώσε χρώμα .
Και φτιάξε εσύ τον πίνακα .
Όσο διαρκεί το γιόμα .
Ζωγράφισε τους πόνους σου ,
παρέα με τα αστέρια .
Ζωγράφισε και τις χαρές,
με τα δικά σου χέρια .
Κάποτε θα έρθει δειλινό.
Η πλάση θα θολώσει .
Μα ο δικός σου πίνακας,
εσένα θα λυτρώσει ..
Θα είναι η ταυτότητα ,
για εσένα στους αιώνες .
Παιάνες θα δημιουργείς ,
θα κτίζεις Παρθενώνες .
Να φοβηθείς τον θάνατο,
αν ζεις μέσα στον δόλο .
Σκοτάδια θα έχεις συντροφιά .
Χωρίς ουράνιο θόλο .
ΜΟΥΣΥΣ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.