stupid bitch
Πολύ δραστήριο μέλος
Η stupid bitch αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,983 μηνύματα.
28-02-07
07:29
Έχει και κομμένη σκηνή σχετικά με τα παππούδια. Πήγε να βάλει ο γεράκος τη γριούλα σε μια βάρκα κι αυτή του λέει "Ιζιντόρ, 40 χρόνια είμαστε μαζί σε όλα. Δεν πάω χωρίς εσένα", κάτι τέτοιο, και γι'αυτό έκατσαν εκεί.
..τι ατελείωτο κλάμα εκεί με τους παππούδες ρε γμτ...
"But now you know there was a man named Jack Dawson. And that he saved me. In any way that a person can be saved. And I don't even have a picture of him. He exists now, only in my memory" (jesus απέξω κοντευω να μάθω το σενάριο, το συγκεκριμένο απόσπασμα έχω την εντύπωση οτι είναι 100% έτσι)
για την ακρίβεια,είναι 100% έτσι..!! άσε Μισέλ μου,κι εγώ απ'έξω τα'μαθα τόσες φορές που το'χω δει..! βρε τι τραβάμεεεεε....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
stupid bitch
Πολύ δραστήριο μέλος
Η stupid bitch αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,983 μηνύματα.
26-01-07
16:00
οφείλω να ομολογήσω την αλήθεια..αυτήν την ταινία την έχω δει 30 φορές (κυριολεκτικά.. ) και κάθε φορά,μου προκαλεί τα ίδια ακριβώς συναισθήματα..αγωνία,άγχος,συγκίνηση,απελπισία (για τις συγκυρίες και τις ψυχές που χάθηκαν..)
κι εντάξει,όταν είχε πρωτοβγεί η ταινία,δεν το αρνούμαι ότι κι εγώ είχα -ως παιδούλα.. - ένα χτυποκάρδι με τον leonardo και μ'επηρρέαζαν αρκετά πιο εύκολα κάποια πράγματα και ναι,ήμουν άκρως τρελαμένη με την ταινία αυτή..κι όμως,μετά κι απ'όλον αυτόν τον καιρό που πέρασε απ'την πρεμιέρα της,κάθε φορά που θα δω τον "Τιτανικό",δεν αλλάζει τίποτα στα συναισθήματα που μου προκαλεί,σε σχέση με αυτά που μου προκαλούσε και τότε (με εξαίρεση ότι πλέον ουδέν ερωτικό ενδιαφέρον προς τον leo.. ).
Γι'αυτόν τον λόγο και μόνο,εγώ θεωρώ τον Τιτανικό πάρα πολύ καλή ταινία,και από την αρχή της τραγωδίας δε και μετά,την θεωρώ εκπληκτική..βέβαια, παίζουν και τεράστιο ρόλο τα εφέ..ναι,έχει και το χαζοαμερικάνικο λάβ-στόρυ μέσα,αλλά πώς αλλιώς θα έβγαινε 3 ώρες έργο..? και μην μου πείτε ότι δεν το βρήκατε ρομαντικό,όπως και να'χει..
κι εντάξει,όταν είχε πρωτοβγεί η ταινία,δεν το αρνούμαι ότι κι εγώ είχα -ως παιδούλα.. - ένα χτυποκάρδι με τον leonardo και μ'επηρρέαζαν αρκετά πιο εύκολα κάποια πράγματα και ναι,ήμουν άκρως τρελαμένη με την ταινία αυτή..κι όμως,μετά κι απ'όλον αυτόν τον καιρό που πέρασε απ'την πρεμιέρα της,κάθε φορά που θα δω τον "Τιτανικό",δεν αλλάζει τίποτα στα συναισθήματα που μου προκαλεί,σε σχέση με αυτά που μου προκαλούσε και τότε (με εξαίρεση ότι πλέον ουδέν ερωτικό ενδιαφέρον προς τον leo.. ).
Γι'αυτόν τον λόγο και μόνο,εγώ θεωρώ τον Τιτανικό πάρα πολύ καλή ταινία,και από την αρχή της τραγωδίας δε και μετά,την θεωρώ εκπληκτική..βέβαια, παίζουν και τεράστιο ρόλο τα εφέ..ναι,έχει και το χαζοαμερικάνικο λάβ-στόρυ μέσα,αλλά πώς αλλιώς θα έβγαινε 3 ώρες έργο..? και μην μου πείτε ότι δεν το βρήκατε ρομαντικό,όπως και να'χει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.