Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-03-07
12:14
Αν και νομίζω ότι το ποστ σου ανήκει μάλλον εδώ (θα το αποφασίσουν οι ειδικότεροι εμού) https://www.e-steki.com/forum/showthread.php?t=516&highlight=%E3%E1%EC%EF%F2
εγώ θα ήθελα να μας δώσεις ένα παράδειγμα "νέου μοντέλου οικογένειας" ώστε να έχουμε μια βάση συζήτησης!
Αν και προσπαθώ να εφαρμόσω ένα εναλλακτικό μοντέλο στην προσωπική μου ζωή, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος εάν λειτουργεί και σε άλλους ή μόνο σε μένα. Πιστεύω ότι μέσα από την αλληλεπίδραση μπορούν να προκύψουν σημαντικότερα συμπεράσματα από αυτά που έχω βγάλει εγώ από μόνος μου. Αν θα ήθελες να συμμετάσχεις σε μια τέτοια πνευματική περιπέτεια, πες μας τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει στο γάμο ή στην οικογένεια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-03-07
12:00
Συμφωνώ με την άποψη της Underwater. Πράγματι όλα τα μοντέλα οικογένειας δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τις κοινωνικές συνθήκες στην εκάστοτε περίοδο. Ο λόγος που κανείς δεν προσπαθεί να εφαρμόσει ένα νέο μοντέλο, είναι γιατί κανείς δεν αμφισβητεί στα σοβαρά (πέρα από την κλασική γκρίνια, νά 'χαμε να λέγαμε) το υπάρχον. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει να περάσει κανείς από τα σύνορα του κοινώς αποδεκτού και δεν έχει εγγυημένο αποτέλεσμα, αφού μια εξερεύνηση μέσα σε απάτητες περιοχές έχει τους κινδύνους της.
Σημειώνω την έκφραση "να δημιουργήσουν οικογένεια με τον άνθρωπο που αγαπάνε και τις συνθήκες που θέλουν" και λίγο παρακάτω "τις επιθυμίες τους". Με βάση αυτήν τη διατύπωση, υπονοείται ότι για την Underwater η οικογένεια είναι μια σχέση αγάπης, αρχή που αμφισβητεί ισχυρά και στη βάση του το αστικό πρότυπο. Ο περιβόητος μαρκήσιος Ντε Σαντ (παρακαλώ να μη θεωρηθώ οπαδός του ή εκφραστής των ιδεών του) δήλωνε κυνικά ότι "οι μόνες σταθερές και αξιόπιστες σχέσεις είναι οι σχέσεις συναλλαγής". Πράγματι ένα βασικό στοιχείο της αστικής οικογένειας είναι ότι στηρίζεται σε σχέσεις συναλλαγής και άσκησης εξουσίας. Εάν έχετε αμφιβολία για το τελευταίο, σκεφτήτε το ρόλο που απαιτούν τα πεθερικά για τον εαυτό τους μέσα σε κάθε ζευγάρι που παντρεύεται (προσοχή: ένα από τα πλέον ακανθώδη σημεία ενός γάμου), όπου οι 7 θανάσιμες πεθερές (και πεθεροί) αναλαμβάνουν δράση, τον τρόπο που οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να επιβληθούν ο ένας στον άλλο και ακόμη τον τρόπο που διαχειρίζονται τα διαζύγιά τους, όπου χρήματα, περιουσία, κατοικίδια και παιδιά μοιράζονται εν μέσω αλληλοσπαραγμού και μίσους. Το μίσος αυτό υποδεικνύει καταπιεσμένη οργή έναντι του/της πρώην συζύγου και είναι χαρακτηριστικό της ποιότητας της μέχρι τούδε σχέσης του ζευγαριού. Άρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η άποψη της Underwater, θα πρέπει να αποτελεί βασική αρχή ενός εναλλακτικού μοντέλου: "Η οικογένεια είναι μια σχέση αγάπης και μόνο έτσι προσφέρει ευτυχία". Συμφωνούν και οι υπόλοιποι με αυτήν τη διατύπωση;
Όσο για τις επιθυμίες τους αγαπητή Underwater νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να επιθυμούν υλικά και όχι πνευματικά ή ψυχικά αγαθά. Οι κοινωνικές νόρμες είναι πανίσχυρες γιατί προσφέρουν δοκιμασμένες λύσεις και υπόσχονται σίγουρο αποτέλεσμα, τη γλυκιά θαλπωρή της επανάληψης και την ανέμελη ασφάλεια της απογοήτευσης (Living in a quite desperation is the English way-Pink Floyd).
Θα ήταν ωραία να συνεχιστεί η συζήτηση αυτή, μέσα από τη σύνθεση διαφόρων απόψεων μπορεί να προκύψει κάτι καλό.
Και το ρητό της ημέρας: "Ασφάλεια μήτηρ πάσης βαρεμάρας"
Σημειώνω την έκφραση "να δημιουργήσουν οικογένεια με τον άνθρωπο που αγαπάνε και τις συνθήκες που θέλουν" και λίγο παρακάτω "τις επιθυμίες τους". Με βάση αυτήν τη διατύπωση, υπονοείται ότι για την Underwater η οικογένεια είναι μια σχέση αγάπης, αρχή που αμφισβητεί ισχυρά και στη βάση του το αστικό πρότυπο. Ο περιβόητος μαρκήσιος Ντε Σαντ (παρακαλώ να μη θεωρηθώ οπαδός του ή εκφραστής των ιδεών του) δήλωνε κυνικά ότι "οι μόνες σταθερές και αξιόπιστες σχέσεις είναι οι σχέσεις συναλλαγής". Πράγματι ένα βασικό στοιχείο της αστικής οικογένειας είναι ότι στηρίζεται σε σχέσεις συναλλαγής και άσκησης εξουσίας. Εάν έχετε αμφιβολία για το τελευταίο, σκεφτήτε το ρόλο που απαιτούν τα πεθερικά για τον εαυτό τους μέσα σε κάθε ζευγάρι που παντρεύεται (προσοχή: ένα από τα πλέον ακανθώδη σημεία ενός γάμου), όπου οι 7 θανάσιμες πεθερές (και πεθεροί) αναλαμβάνουν δράση, τον τρόπο που οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να επιβληθούν ο ένας στον άλλο και ακόμη τον τρόπο που διαχειρίζονται τα διαζύγιά τους, όπου χρήματα, περιουσία, κατοικίδια και παιδιά μοιράζονται εν μέσω αλληλοσπαραγμού και μίσους. Το μίσος αυτό υποδεικνύει καταπιεσμένη οργή έναντι του/της πρώην συζύγου και είναι χαρακτηριστικό της ποιότητας της μέχρι τούδε σχέσης του ζευγαριού. Άρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η άποψη της Underwater, θα πρέπει να αποτελεί βασική αρχή ενός εναλλακτικού μοντέλου: "Η οικογένεια είναι μια σχέση αγάπης και μόνο έτσι προσφέρει ευτυχία". Συμφωνούν και οι υπόλοιποι με αυτήν τη διατύπωση;
Όσο για τις επιθυμίες τους αγαπητή Underwater νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να επιθυμούν υλικά και όχι πνευματικά ή ψυχικά αγαθά. Οι κοινωνικές νόρμες είναι πανίσχυρες γιατί προσφέρουν δοκιμασμένες λύσεις και υπόσχονται σίγουρο αποτέλεσμα, τη γλυκιά θαλπωρή της επανάληψης και την ανέμελη ασφάλεια της απογοήτευσης (Living in a quite desperation is the English way-Pink Floyd).
Θα ήταν ωραία να συνεχιστεί η συζήτηση αυτή, μέσα από τη σύνθεση διαφόρων απόψεων μπορεί να προκύψει κάτι καλό.
Και το ρητό της ημέρας: "Ασφάλεια μήτηρ πάσης βαρεμάρας"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
12-03-07
19:53
Καλησπέρα στα μέλη του forum, αυτό είναι το πρώτο μύνημα που γράφω εδώ.
Από κοινωνιολογικής άποψης, κάθε κοινωνία φροντίζει για την αναπαραγωγή, τόσο του πληθυσμού της, όσο και των προτύπων της. Γι' αυτό έχει δημιουργήσει τους κατάλληλους αυτοματισμούς που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού, αλλά και άλλων στόχων της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η καλλιέργεια της ιδέας ότι "ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου". Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος και ότι η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών (σύνδρ. Down κλπ), μπορούμε να εξηγήσουμε το άγχος που έχει εμφυτευθεί κυρίως στις γυναίκες για τεκνοποίηση κάτω των 30 ετών.
Από βιολογικής άποψης, η αναπαραγωγή του είδους είναι μέγιστη προτεραιότητα, γι' αυτό και η φύση έχει φροντίσει να εμφυτεύσει αυτήν την ανάγκη και μάλιστα στα βαθύτερα ασυνείδητα τμήματα του εγκεφάλου μας, απ' όπου βγαίνουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η αδυναμία αναπαραγωγής, σύμφωνα με τις απόψεις της βιολογίας, ισοδυμαμεί με "γενετικό θάνατο" (επιστημονικός όρος). Έτσι, η μη αναπαραγωγή έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο οργανικές, όσο και ψυχολογικές, χωρίς να θέλω να υπονοήσω ότι η κάθε είδους αγαμία είναι η αποκλειστική πηγή όλων των προβλημάτων μας.
Θεωρώ ότι το τρέχον μοντέλο οικογένειας, η λεγόμενη "αστική οικογένεια" (πολιτικός όρος) είναι αποτυχημένο και δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις κοινωνικές, ούτε τις προσωπικές μας ανάγκες. Μάλιστα έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη δεκαετία του '60, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Από τα μυνήματα των περισσότερων, βλέπω ότι αυτό το μοντέλο οικογένειας αμφισβητείται έντονα και στο forum.
Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα γόνιμο, να συζητηθεί ένα νέο μοντέλο οικογένειας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι προσαρμοσμένο στο νέο αιώνα. Τέλος να παρατηρήσω ότι η συντροφικότητα είναι το ζητούμενο σε κάθε πετυχημένη σχέση και δεν θα πρέπει να αναφέρεται, έστω και εντός εισαγωγικών, ως συνώνυμο του συμβιβασμού. Όταν δεν έχεις συντρόφους να σε στηρίζουν αναγκάζεσαι να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς που συχνά είναι ασήκωτοι ως βάρος!
Από κοινωνιολογικής άποψης, κάθε κοινωνία φροντίζει για την αναπαραγωγή, τόσο του πληθυσμού της, όσο και των προτύπων της. Γι' αυτό έχει δημιουργήσει τους κατάλληλους αυτοματισμούς που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού, αλλά και άλλων στόχων της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η καλλιέργεια της ιδέας ότι "ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου". Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος και ότι η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών (σύνδρ. Down κλπ), μπορούμε να εξηγήσουμε το άγχος που έχει εμφυτευθεί κυρίως στις γυναίκες για τεκνοποίηση κάτω των 30 ετών.
Από βιολογικής άποψης, η αναπαραγωγή του είδους είναι μέγιστη προτεραιότητα, γι' αυτό και η φύση έχει φροντίσει να εμφυτεύσει αυτήν την ανάγκη και μάλιστα στα βαθύτερα ασυνείδητα τμήματα του εγκεφάλου μας, απ' όπου βγαίνουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η αδυναμία αναπαραγωγής, σύμφωνα με τις απόψεις της βιολογίας, ισοδυμαμεί με "γενετικό θάνατο" (επιστημονικός όρος). Έτσι, η μη αναπαραγωγή έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο οργανικές, όσο και ψυχολογικές, χωρίς να θέλω να υπονοήσω ότι η κάθε είδους αγαμία είναι η αποκλειστική πηγή όλων των προβλημάτων μας.
Θεωρώ ότι το τρέχον μοντέλο οικογένειας, η λεγόμενη "αστική οικογένεια" (πολιτικός όρος) είναι αποτυχημένο και δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις κοινωνικές, ούτε τις προσωπικές μας ανάγκες. Μάλιστα έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη δεκαετία του '60, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Από τα μυνήματα των περισσότερων, βλέπω ότι αυτό το μοντέλο οικογένειας αμφισβητείται έντονα και στο forum.
Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα γόνιμο, να συζητηθεί ένα νέο μοντέλο οικογένειας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι προσαρμοσμένο στο νέο αιώνα. Τέλος να παρατηρήσω ότι η συντροφικότητα είναι το ζητούμενο σε κάθε πετυχημένη σχέση και δεν θα πρέπει να αναφέρεται, έστω και εντός εισαγωγικών, ως συνώνυμο του συμβιβασμού. Όταν δεν έχεις συντρόφους να σε στηρίζουν αναγκάζεσαι να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς που συχνά είναι ασήκωτοι ως βάρος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.