mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
19-02-10
17:33
Κι εγω μοναχοπαίδι
Τα πρωτότοκα μοιάζουν αρκετά με τα μοναχοπαίδια. Ιδιαίτερες κατηγορίες παιδιών.
Δεν υπαρχουν όμως στάνταρ αλλά κάποιες ομοιότητες. Αυτές θα προσπαθήσω να καταθέσω, αποσα εχω παρατηρήσει, έχοντας έρθει σε στενή επαφή με διάφορους τύπους ανθρώπων.
Προσωπικα Όμορφα παιδικά χρόνια, αμέριστη προσοχή των δικών μου, φροντίδα, αγάπη, όλα σε υπερθετικό βαθμό!
Το μόνο αρνητικό που μπορώ να δω είναι η μεταβαση απτο γεματο αγαπη περιβαλλον στον σκληρο αγώνα της ζωής, εκει που δε σε κανακεύουν και ο κινδυνος να πληγωνεσαι ελλοχευει συνέχεια. Απο κει κι έπειτα είναι στην παιδεία και τη δυναμη που εχει αποκτήσει το κάθε παιδί, κι ολαυτα γινονται υποθετω πιο εντονα, όταν φευγουν απο τη ζωη οι γονεις. Δε θυμάμαι μια φορά που στα δύσκολα να μην έτρεξα στη μαμά μου. Δε θυμάμαι ποτέ το σπίτι μου (αλλά και η ψυχή μου) να πλημμυρίζει απο φίλους κι ανθρωπους..Δενομαι εντονότερα. Αλλοι ήρθαν, άλλοι έφυγαν.. κάποιοι έμειναν.. δούλεψα γιαυτό και χαίρομαι. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα και ικανοποίηση όταν φίλοι σου που έχουν αδέρφια σου εξομολογούνται πως θα ήθελαν να σε έχουν αδερφή. Οι ''φίλοι'' μου αρκετά συχνά, μικρότερη οταν ημουν, με αντιμετώπιζαν σαν μικρή αδερφη, υπο την προστασία τους. Δε στερηθηκα ποτε την ελευθερια και παντα στα επιτρεπτα ορια. Υπηρξα και παραμένω κουλ. Εχω μάθει στην ησυχία και δεν μπορώ τις φωνές.
Το πως θα διαμορφωθεί μια προσωπικότητα ενος μοναχοπαιδιού εξαρτάται πάντα απο πολλούς παράγοντες(γονείς, περιβάλλον, συνθήκες).
Άλλοτε "καλαναθρεμένα", ευγενικη ψυχη, καλη μορφωση/ αγωγη κτλ, ανασφαλη, δειλά, εσωστρεφη, αναποφασιστα, δυσπροσαρμοστα, με ελαχιστες φιλιες και οχι "στενες", αγχωδη, αντκοινωνικα, μοναχική εφηβεία και παιδικά χρόνια.
Και η άλλη περίπτωση - με πολλη αυτοπεποιθηση, αποφασιστικά, υπερκοινωνικα, ευπροσαρμοστα, δυναμικα, με δυνατες φιλιες, και καθολου αγχωδη, κοινωνική εφηβεία.
Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία χωρίς το τελευταίο (άγχος) αν κι έχω μάθει να το δουλεύω.
Σα μοναχοπαίδι έχεις την αμέριστη προσοχή, προσήλωση και χρόνο των γονιών σου. Περιουσιακά δεν έχεις ποτέ σκέψεις και προβληματισμούς.
Εισαι μακρια απο τις ψυχοφθορες καταστασεις που ταλαιπωρουν τα αδερφια. Καμμιά φορα σε εναν ροζ, παρα πολυ ήσυχο κόσμο. Όταν εκείνα βρισκονται σε μονιμο ανταγωνισμο για το ποιο θα ειναι το αγαπημενο παιδι της μαμας η του μπαμπα. Το παρατηρω σε ολα τα αδερφια που γνωρίζω και δεν το έχω ποτέ νιώσει. Ολα τα παιδια απο την φυση τους(το ενα απο τα δυο αρκεί) βλεπουν τα αδερφια του ανταγωνιστηκα. Εκεινο που θα εχει την μεγαλυτερη προσοχη εχει και τις μαγαλυτερες πιθανοτητες επιβιωσης. Προβλημα που αντιμετωπιζουν τα μοναχοπαιδια ειναι η ασφυκτικη αγαπη των γονιων του. Ενω μικρός έχεις αυτή την προσοχή, μεγαλύτερος έχεις περισσότερες ευθύνες που δεν μοιράζεσαι κι αυτό το κάνει δυσκολότερο.
Τρέχεις για όλους χωρίς τη βοήθεια απο τον αδερφό ή την αδερφή.
Μια επιπρόσθετη ομοιότητα νόμιζω, πως είναι πως όλα τα μοναχοπαίδια, αν ονειρεύονται να κάνουν παιδιά, θέλουν να κάνουν πολλά.
Τα πρωτότοκα μοιάζουν αρκετά με τα μοναχοπαίδια. Ιδιαίτερες κατηγορίες παιδιών.
Δεν υπαρχουν όμως στάνταρ αλλά κάποιες ομοιότητες. Αυτές θα προσπαθήσω να καταθέσω, αποσα εχω παρατηρήσει, έχοντας έρθει σε στενή επαφή με διάφορους τύπους ανθρώπων.
Προσωπικα Όμορφα παιδικά χρόνια, αμέριστη προσοχή των δικών μου, φροντίδα, αγάπη, όλα σε υπερθετικό βαθμό!
Το μόνο αρνητικό που μπορώ να δω είναι η μεταβαση απτο γεματο αγαπη περιβαλλον στον σκληρο αγώνα της ζωής, εκει που δε σε κανακεύουν και ο κινδυνος να πληγωνεσαι ελλοχευει συνέχεια. Απο κει κι έπειτα είναι στην παιδεία και τη δυναμη που εχει αποκτήσει το κάθε παιδί, κι ολαυτα γινονται υποθετω πιο εντονα, όταν φευγουν απο τη ζωη οι γονεις. Δε θυμάμαι μια φορά που στα δύσκολα να μην έτρεξα στη μαμά μου. Δε θυμάμαι ποτέ το σπίτι μου (αλλά και η ψυχή μου) να πλημμυρίζει απο φίλους κι ανθρωπους..Δενομαι εντονότερα. Αλλοι ήρθαν, άλλοι έφυγαν.. κάποιοι έμειναν.. δούλεψα γιαυτό και χαίρομαι. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα και ικανοποίηση όταν φίλοι σου που έχουν αδέρφια σου εξομολογούνται πως θα ήθελαν να σε έχουν αδερφή. Οι ''φίλοι'' μου αρκετά συχνά, μικρότερη οταν ημουν, με αντιμετώπιζαν σαν μικρή αδερφη, υπο την προστασία τους. Δε στερηθηκα ποτε την ελευθερια και παντα στα επιτρεπτα ορια. Υπηρξα και παραμένω κουλ. Εχω μάθει στην ησυχία και δεν μπορώ τις φωνές.
Το πως θα διαμορφωθεί μια προσωπικότητα ενος μοναχοπαιδιού εξαρτάται πάντα απο πολλούς παράγοντες(γονείς, περιβάλλον, συνθήκες).
Άλλοτε "καλαναθρεμένα", ευγενικη ψυχη, καλη μορφωση/ αγωγη κτλ, ανασφαλη, δειλά, εσωστρεφη, αναποφασιστα, δυσπροσαρμοστα, με ελαχιστες φιλιες και οχι "στενες", αγχωδη, αντκοινωνικα, μοναχική εφηβεία και παιδικά χρόνια.
Και η άλλη περίπτωση - με πολλη αυτοπεποιθηση, αποφασιστικά, υπερκοινωνικα, ευπροσαρμοστα, δυναμικα, με δυνατες φιλιες, και καθολου αγχωδη, κοινωνική εφηβεία.
Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία χωρίς το τελευταίο (άγχος) αν κι έχω μάθει να το δουλεύω.
Σα μοναχοπαίδι έχεις την αμέριστη προσοχή, προσήλωση και χρόνο των γονιών σου. Περιουσιακά δεν έχεις ποτέ σκέψεις και προβληματισμούς.
Εισαι μακρια απο τις ψυχοφθορες καταστασεις που ταλαιπωρουν τα αδερφια. Καμμιά φορα σε εναν ροζ, παρα πολυ ήσυχο κόσμο. Όταν εκείνα βρισκονται σε μονιμο ανταγωνισμο για το ποιο θα ειναι το αγαπημενο παιδι της μαμας η του μπαμπα. Το παρατηρω σε ολα τα αδερφια που γνωρίζω και δεν το έχω ποτέ νιώσει. Ολα τα παιδια απο την φυση τους(το ενα απο τα δυο αρκεί) βλεπουν τα αδερφια του ανταγωνιστηκα. Εκεινο που θα εχει την μεγαλυτερη προσοχη εχει και τις μαγαλυτερες πιθανοτητες επιβιωσης. Προβλημα που αντιμετωπιζουν τα μοναχοπαιδια ειναι η ασφυκτικη αγαπη των γονιων του. Ενω μικρός έχεις αυτή την προσοχή, μεγαλύτερος έχεις περισσότερες ευθύνες που δεν μοιράζεσαι κι αυτό το κάνει δυσκολότερο.
Τρέχεις για όλους χωρίς τη βοήθεια απο τον αδερφό ή την αδερφή.
Μια επιπρόσθετη ομοιότητα νόμιζω, πως είναι πως όλα τα μοναχοπαίδια, αν ονειρεύονται να κάνουν παιδιά, θέλουν να κάνουν πολλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.