DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
10-03-10
14:38
Το παράδοξο με εμένα είναι ότι τις εποχές που έχω καλύψει τις ανάγκες του τρίτου επιπέδου, μπορώ με μεγάλη ευκολία να καλύπτω και τις ανάγκες και του κατώτερου επιπέδου, δηλαδή της ασφάλειας, αλλά και του αμέσως ανώτερου επιπέδου, δηλαδή της αυτοεκτίμησης. Την κορυφή δεν την νοιώθω ποτέ κενή παραδόξως, αλλά ούτε και όταν η δημιουργικότητα μου είναι σε πολύ καλά επίπεδα μου δίνει την αίσθηση της πληρότητας. Αντίθετα, νοιώθω τεράστιο κενό ακόμα και σε εποχές μεγάλης δημιουργικότητας, όταν πάσχει το τρίτο επίπεδο, το "ανήκειν" και η αγάπη. Επίσης θα χώριζα το τρίτο επίπεδο σε τρία υποεπίπεδα ιεραρχώντας τα, θεωρώντας άλλη τη σημασία της φιλίας, άλλο της οικογένειας και άλλο της αγάπης (μάλλον εδώ εννοεί αγάπη για την σύντροφο, αλλιώς είναι πάλι μπερδεμένο και γενικόλογο). Και φυσικά ο καθένας δεν έχει την ίδια ζωτική ανάγκη αυτών των τριών, κάποιοι μπορούν και χωρίς οικογένεια, αλλά νοιώθουν δυστυχισμένοι χωρίς προσωπική σχέση, άλλοι τοποθετούν τη φιλία πιο πάνω από την προσωπική σχέση, άλλοι όχι. Επίσης αυτά που είναι στην κορυφή της πυραμίδας, σπάνια τα νοιώθω ακάλυπτα, γιατί ό,τι και να κάνω, βρίσκω τρόπο να τα καλύπτω, αλλά δεν με κάνουν να νοιώθω πλήρη αυτά όπως γράφει ο Maslow. Ακόμα και δημιουργικός νοιώθω τεράστιο κενό χωρίς το τρίτο επίπεδο να λειτουργεί. Βλέπω ακόμα ότι για τον Maslow δεν παίζει καθόλου ρόλο η ανάγκη της πίστης και ίσως την ταυτίζει με την ανάγκη του ανήκειν (σε μια εκκλησία, σε ένα κοινόβιο κλπ). Δηλαδή μηδέν πνευματικότητα. Η ένστασή μου πάντως είναι για κάθε τυπολογία και μοντέλο. Δεν πιστεύω στις τυπολογίες, ούτε ψυχολογικές, ούτε μεταφυσικές, αλλά μόνο στις πολύπλοκες συνθέσεις και στην εξατομίκευση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.