mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
23-03-10
23:38
Χμμ, το να λαμβάνει μια γυναίκα σπέρμα από άλλον "δότη", όταν εκείνο του συζύγου της δεν είναι λειτουργικό, είναι αρχαιότατη συνήθεια, οπότε δεν νομίζω ότι θα πρέπει να θεωρηθεί ως κάτι ενάντιο στη φύση. Η μόνη διαφορά είναι ότι παλαιότερα το σπέρμα δωριζόταν ζεστό, ενώ τώρα κρύο...
Μμμ κρυάδες.
Δεν εχεις κι αδικο (ελπιζω να μην τεινουμε παλι να τα βαλουμε με τις γυναικες γιατι βαριεμαι), μονο που θα σε διορθωσω σε δυο κομματια παρολο που οπως ειπα, ειμαι ουδετερη πανω στο θεμα, ισως προς το αρνητικη, τουλαχιστον για μενα.
1. Τοτε το..παιρναν παρανομα. Σημερα, νομιμοτατα.
2. Τοτε.. ο αντρας δεν ειχε καμια φορα ιδεα, σωστα? Τωρα, ομως παιρνει κι εκεινος την αποφαση. Απο κοινου.
Χαος πες τη γνωμη σου κι ασε τα ζεστα λοιπον και τα κρυα. )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
23-03-10
14:51
Α. Κατι αλλο που με ρωτησες πριν για τις φαρμακευτικες θεραπειες.
Ειμαι υπερ περισσοτερο της εναλλακτικης ιατρικης (ομοιοπαθητικη, χειροπρακτικη κλπ), χωρις να πηγαινω κοντρα στην ιατρικη, μην μπερδευτουμε. Ισα ισα. Η μια θεωρω συμπληρωνει την αλλη. Κυριως η δευτερη την πρωτη. Ομως, σου λεω τι προτιμω, αν εχω δυο επιλογες, αυτη της κλασσικης κι αυτη της εναλλακτικης.
Ειμαι υπερ περισσοτερο της εναλλακτικης ιατρικης (ομοιοπαθητικη, χειροπρακτικη κλπ), χωρις να πηγαινω κοντρα στην ιατρικη, μην μπερδευτουμε. Ισα ισα. Η μια θεωρω συμπληρωνει την αλλη. Κυριως η δευτερη την πρωτη. Ομως, σου λεω τι προτιμω, αν εχω δυο επιλογες, αυτη της κλασσικης κι αυτη της εναλλακτικης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
23-03-10
14:33
Παιδια, δικια απο τις δυο πλευρες.
Χιμ, οταν ερθει εκεινη η ωρα θα σου πω και σιγουρα τι πιστευω. Ετσι ειχα αναρωτηθει και με το θεμα της εκτρωσης. Πως να ξερω οταν δεν μου χει τυχει? Δε νομιζω να ειμαι αρμοδια επι του θεματος διοτι δεν ειμαι και σε φαση να θελω να γινω μητερα.Οπως σου χω ξαναπει, προτιμω να ρθει απο μονο του κι ο γαμος και τα παιδια και ολα στη ζωη μου.
Δεν καιγομαι δηλαδη ουτε αγχωνομαι. Την προσπαθεια που λες, την εννουμε εμεις με διαφορετικο τροπο. Δεν προκειται να με κανει ευτυχισμενη μια κουλουρα ή ενα παιδι που θα μεγαλωνω μονη απο επιλογη μου. Το να τυχει να μεινω μονη ειτε απο θανατους, ειτε απο διαζυγια το καταλαβαινω και λεω τεραστιο μπραβο σε οσες/οσους κοπιαζουν και τελικα τα καταφερνουν να εχουν εξαιρετικα παιδια. Το βλεπω και καπως ετσι-> Δε θα παντρευτω συμβατικα αλλα μονο αν καποιος μου το εμπνευσει και πω - Αυτον, εγω, τον θελω για παντα και θαθελα να εχω τα παιδια του- Τοτε ναι, θα το προσπαθησω να μαι κοντα του. Κι αν θελει κι αυτος τοτε ολα καλα. Οπως και με το παιδι το ιδιο. Πρωτα βαζω την αγαπη και μετα το παιδι που ναι απορροια αυτης.
Τωρα αν ενα ζευγαρι εχει περασει τα χιλια μυρια και θελει οπωσδηποτε παιδι και χει δοκιμασει τα παντα, απο υιοθεσιες μεχρι τεχνητες γονιμοποιησεις, τοτε δεκτον, αν ταχουνε βρει και ταχουνε συμφωνησει. Δε προκειται να κρινω καμια επιλογη, απλως σου λεω εγω πως το σκεφτομαι, για μενα. Εχουμε βγει οφ, ναι, αλλα νομιζω πως ειναι η βαση της κουβεντας το τι πιστευουμε για αυτα (το να γινει καποιος γονιος κ.ο.κ)
Χιμ, οταν ερθει εκεινη η ωρα θα σου πω και σιγουρα τι πιστευω. Ετσι ειχα αναρωτηθει και με το θεμα της εκτρωσης. Πως να ξερω οταν δεν μου χει τυχει? Δε νομιζω να ειμαι αρμοδια επι του θεματος διοτι δεν ειμαι και σε φαση να θελω να γινω μητερα.Οπως σου χω ξαναπει, προτιμω να ρθει απο μονο του κι ο γαμος και τα παιδια και ολα στη ζωη μου.
Δεν καιγομαι δηλαδη ουτε αγχωνομαι. Την προσπαθεια που λες, την εννουμε εμεις με διαφορετικο τροπο. Δεν προκειται να με κανει ευτυχισμενη μια κουλουρα ή ενα παιδι που θα μεγαλωνω μονη απο επιλογη μου. Το να τυχει να μεινω μονη ειτε απο θανατους, ειτε απο διαζυγια το καταλαβαινω και λεω τεραστιο μπραβο σε οσες/οσους κοπιαζουν και τελικα τα καταφερνουν να εχουν εξαιρετικα παιδια. Το βλεπω και καπως ετσι-> Δε θα παντρευτω συμβατικα αλλα μονο αν καποιος μου το εμπνευσει και πω - Αυτον, εγω, τον θελω για παντα και θαθελα να εχω τα παιδια του- Τοτε ναι, θα το προσπαθησω να μαι κοντα του. Κι αν θελει κι αυτος τοτε ολα καλα. Οπως και με το παιδι το ιδιο. Πρωτα βαζω την αγαπη και μετα το παιδι που ναι απορροια αυτης.
Τωρα αν ενα ζευγαρι εχει περασει τα χιλια μυρια και θελει οπωσδηποτε παιδι και χει δοκιμασει τα παντα, απο υιοθεσιες μεχρι τεχνητες γονιμοποιησεις, τοτε δεκτον, αν ταχουνε βρει και ταχουνε συμφωνησει. Δε προκειται να κρινω καμια επιλογη, απλως σου λεω εγω πως το σκεφτομαι, για μενα. Εχουμε βγει οφ, ναι, αλλα νομιζω πως ειναι η βαση της κουβεντας το τι πιστευουμε για αυτα (το να γινει καποιος γονιος κ.ο.κ)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.