Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
22-03-10
00:17
Kαλησπέρα ξύντροφε(θουκυδιδικό) μπαγκσούλι.
Μπαγκς: Δε συμφωνείτε πως ήρθατε σ'ένα συγγραφικό παράδεισο;
Δεσμώτης: προτιμώ την επίκληση στο συναίσθημα
Μπαγκς: δηλαδή;
Δεσμώτης: Δεν αισθάνομαι τις γάμπες μου (βουρκωμένα μάτια).
Μπαγκς: μα τι εννοείς επιτέλους;
Δεσμώτης: ήρθα τρέχοντας και φεύγω τρέχοντας.
Κι από το πολύ τρέξιμο πιαστήκανε τα μηρόνια
Κάποτε ονειρευόμουν να διαβάζω Νίτσε σε πουτανάδικο,
ή Ρίλκε σε σκυλάδικο, θέλω να πω το να προσπαθείς να πάρεις ενδιαφέρον
από κάτι που θεωρείται διαφορετικού ύψους έχει την πλάκα του.
Το αν είναι δώρο να σε διαβάσω δε ξέρω (φοβάμαι όταν μου κάνουν δώρα ξένοι)
αλλά πάντα πίστευα ότι εκεί στο άσχετο μπορείς να έχεις μιαν εμπειρία που σηματοδοτεί κάτι
από φαιδρό μέχρι ανυψωτικό
και επειδή γίναμε ανίατα, ενεργόνιο ήθος και ύφος και ξίφος
θέλω με την ευκαιρία να ευχαριστήσω την πυροβολημένη Ν.
που μου προσάπτει το επίθετο "αυθεντικός".
Δεν ξεχνώ ότι είναι επίθετο που περιμένει την ολοκλήρωσή του.
Πώς λέμε αυθεντικός παρλαπίπας, τρελός, μ@λ@κ@ς, ανήμπορος κλπ κλπ.
Άμα κοιτάξεις μέσα σου καλά
κάθε μεσσίας μοιάζει με γελωτοποιό (μιας και αναφέρθηκες στη σύνδεση επανάστασης-σωτήρος)
που ξέμαθε τον εαυτό του σε ένα διάβα οδύνης
οπότε οι επαναστάσεις που σιγοβράζουν
μπορεί να έχουν τον ήχο από το φελλό που εκτοξεύεται
εκ της σαμπάνιας που χύνεται
στη γόβα στιλέτο της από μουν@ρ@ άριστα κι από φωνάρα πάτος...
σαμπάνιας κατά τα άλλα νερόβραστης
επειδή εμένα δε με έκανε να χύσ*.
Αχ, και να με έβλεπες πως γελάω με τους
επαναστάτες που στηρίζουν την άνεση του λόγου τους,
(μια με μούντζα στη βουλή και μια με γονιδιακού τύπου προβλέψεις τρισχαριτωμένες)
στο μισθό του δημοσίου υπαλλήλου ή συνεργάζονται με
καπελωμένα έντυπα...ωστόσο γράφουν
ενδιαφέροντα διηγήματα φαντασιωσικού περιεχομένου.
Ο διαπαιδαγωγητικός ναρκισσισμός που ρίχνεις στο τραπέζι,
αντιπαρατάσσει σκυλιά στο ίδιο κόκκαλο (ή συγγραφείς στο ίδιο πακέτο), ρε συ Ξενοφώντα.
Από τη μια όσοι μας πίνουν το αίμα κι από την άλλη το "έχω προβλέψει ότι όποιου το αίμα πήζει ευκολότερα αυτός θα επιβιώσει στην ενεργονοΧώρα".
Όποιος δεν αντέχει τη ματαιότητα, που είναι για καιρό απαραίτητος σύντροφος του γραφιά,
να μη φαντάζεται πως είναι ανώτερος.
Αφελής είναι και γοητευμένος από τη γραμμένη σελίδα του.
Χαμηλά κερδίζεται το υψηλό στις μέρες μας...
Καταλαβουά;
(για προβλεψιμότητες υπάρχει ειδική στήλη στην χρυσή ευκαιρία με ειδικές γραμμές μέντιουμ. Σου προτείνω την Ορελί επειδή μου θυμίζει την αμελί, αυτή με τη σειρά της μου θυμίζει Μελιώ, η Μελιώ μου θυμίζει στέκι και στο στέκι γράφεις κι εσύ, οπότε πάρε την Ορελί. )
Οι πολιτικοί δε πάσχουν από ενέργεια (διαθεσιμότητα με άλλα λόγια)
πάσχουν από έλειμμα αξιοπρέπειας που δε ταυτίζεται μόνο με παραγωγή έργου (W)
αλλά και με μια ενοχοποιητική αυτενέργεια που θυμίζει πως έχουν βιδωμένους κώλους
σε καρέκλες που πιστεύουν πως είναι σαν τις καρέκλες της κουζίνας τους ή τη χέστρα του μπάνιου τους
γιατί μπορεί να είσαι αξιοπρεπής κι όταν δεν κάνεις στη περίπτωση που η απραξία είναι σχεδιασμός κι αποθήκευση δύναμης.
Μη ξεχνάμε ότι το ρουσφετιλίκι είναι υπερενέργεια...λολ
Αλλά καλά τα λες ρε μπαγκς, μονάδα μέτρησης απόδοσης...
ενέργεια + αυτενέργεια - ρουσφετομάζα = Ενεργόνιο?
Μπα αυτό τον καιρό ιντερνετοχαζεύω (ή μάλλον υπενθυμίζω στον εαυτό μου)
τις κίνκυ ιστορίες της - καταφρονεμένης του μπαμπά της - ξανθιάς τζούλιας
και ψάχνω στοιχηματικά σαϊτ να ποντάρω ότι ελάχιστα μετά τις Άγιες μέρες του Πάσχα
(κι αυτό για λόγους authoring)
θα κυκλοφορήσει το δεύτερο ντβντ της,
με θέμα λεσβιακά ή ίσως οδηγό του σεξ με κατοικίδια
και κυρίως με άλογα και γαϊδάρους. (τα λεφτά μπροστά και για τα άλογα έξτρα άχυρα).
Σίγουρα πάω ταμείο.
Η μόνη σχέση που έχει ο εκδότης με την σκέψη είναι η εμπορική,
παρεκτός και αν εκδίδει δίχως να λαμβάνει χρήματα (υπάρχουν και τέτοιοι).
Όμως σε όποιον εκδότη και αν εκδώσει κανείς, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες,
αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο του βιβλίου.
Και αυτό μάλιστα ανεξάρτητα από την αποδοχή του,
ανεξάρτητα από την επιτυχία ή την αποτυχία του.
Αυτός που γράφει συνεχίζει να γράφει (ακόμα και αν δεν εκδίδει),
και σαν ολοκληρώσει, όταν φύγει απʼ αυτόν τον κόσμο,
τα γραπτά του θα αρχίσουν να λειτουργούν - όσο θα μπορέσουν να λειτουργήσουν.
Τότε έρχεται η αναμέτρηση.
Πράγματα που έχουν αποδειχθεί ακράδαντα από χρόνους και χρόνους.
Στο επέκεινα οι αποδείξεις.
Δε γνωρίζω πώς λειτουργούσαν οι εκδότες στο παρελθόν, ούτε πώς λειτουργούν ακόμα και σήμερα
"Για τούτο θέλει γλέντι και έγνοια καμιά, καμιά κουβέντα.Μόνο δουλειά" έλεγε ο Μπωντλαίρ και πόσο δίκιο είχε...
και με τα εκδοτικά οφείλω να παραμείνω κουτορνίθι,
μπας και δω καμιά άσπρη μέρα,
και θέλω να ρωτήσω:
Γνώριζα μια φίλη μου που είχε έρωτα με έναν ξάδερφό της.
παρίσταναν τα ερωτευμενάκια αλλά δεν του κάθισε
και καλύτερα έτσι δηλαδή,
αλλιώς κανείς δε θα ήξερε αν ήταν σύζυγοι ή ξαδέρφια,
και ξέρεις, κάτι τέτοια μπερδέματα είναι να λες: απαπαπαπα!, όχι δηλαδή παπά.
Αλλά αυτή η απόρριψη ακόμη την τρώει, και δοκίμασε τα πάντα,
τον ψυχαναλυτή τον τρέλανε κι έγινε κομμώτρια…
και βέβαια είναι και πολλά άλλα.
Τι να κάνω λοιπόν; Να τα εκδώσω αυτά, γιατί συμπαθώ τον Άμλετ
και μʼ αρέσει να αναρωτιέμαι για το αυτονόητο, μπας και βγάλω κανά νόημα…Εεεεε;
Εσύ ήσουν στο εξώφυλλο?
Oh, faq!
Οι υψηλές κεφαλές δε τείνουν πουθενά παρά μονάχα στα χαμηλά ταβάνια, ωρέ.
και τότε η χιονάτη χαμογέλασε στους απογοητευμένους νάνους από την τόσο μικρή σοδειά
και τους είπε τρυφερά:
Αρκεί οι φτωχοί όλου του κόσμου να'ναι σαν κι εσάς και τότε σας ορκίζομαι πως θα έχουν πάντα χρήματα ώστε να υπάρχει για πάαααααααααντα ευημερία
Μπαγκσάδαμος said:
Αφέτε τα παιδία ελθείν πρός εμέ.
Μπαγκς: Δε συμφωνείτε πως ήρθατε σ'ένα συγγραφικό παράδεισο;
Δεσμώτης: προτιμώ την επίκληση στο συναίσθημα
Μπαγκς: δηλαδή;
Δεσμώτης: Δεν αισθάνομαι τις γάμπες μου (βουρκωμένα μάτια).
Μπαγκς: μα τι εννοείς επιτέλους;
Δεσμώτης: ήρθα τρέχοντας και φεύγω τρέχοντας.
Κι από το πολύ τρέξιμο πιαστήκανε τα μηρόνια
Θα μου χρωστάς πραγματικό δώρο ζωής μόλις διαβάσεις την Ενεργονία.
Κάποτε ονειρευόμουν να διαβάζω Νίτσε σε πουτανάδικο,
ή Ρίλκε σε σκυλάδικο, θέλω να πω το να προσπαθείς να πάρεις ενδιαφέρον
από κάτι που θεωρείται διαφορετικού ύψους έχει την πλάκα του.
Το αν είναι δώρο να σε διαβάσω δε ξέρω (φοβάμαι όταν μου κάνουν δώρα ξένοι)
αλλά πάντα πίστευα ότι εκεί στο άσχετο μπορείς να έχεις μιαν εμπειρία που σηματοδοτεί κάτι
από φαιδρό μέχρι ανυψωτικό
και επειδή γίναμε ανίατα, ενεργόνιο ήθος και ύφος και ξίφος
θέλω με την ευκαιρία να ευχαριστήσω την πυροβολημένη Ν.
που μου προσάπτει το επίθετο "αυθεντικός".
Δεν ξεχνώ ότι είναι επίθετο που περιμένει την ολοκλήρωσή του.
Πώς λέμε αυθεντικός παρλαπίπας, τρελός, μ@λ@κ@ς, ανήμπορος κλπ κλπ.
Οι επαναστάσεις σιγοβράζουν στα μυαλά του κάθε ενα διπλα σου φίλε Δεσμώτη. Μάλλον και στο δικό σου, αν κρίνω απο το πόσα και όσα γράφεις.
Άμα κοιτάξεις μέσα σου καλά
κάθε μεσσίας μοιάζει με γελωτοποιό (μιας και αναφέρθηκες στη σύνδεση επανάστασης-σωτήρος)
που ξέμαθε τον εαυτό του σε ένα διάβα οδύνης
οπότε οι επαναστάσεις που σιγοβράζουν
μπορεί να έχουν τον ήχο από το φελλό που εκτοξεύεται
εκ της σαμπάνιας που χύνεται
στη γόβα στιλέτο της από μουν@ρ@ άριστα κι από φωνάρα πάτος...
σαμπάνιας κατά τα άλλα νερόβραστης
επειδή εμένα δε με έκανε να χύσ*.
Αχ, και να με έβλεπες πως γελάω με τους
επαναστάτες που στηρίζουν την άνεση του λόγου τους,
(μια με μούντζα στη βουλή και μια με γονιδιακού τύπου προβλέψεις τρισχαριτωμένες)
στο μισθό του δημοσίου υπαλλήλου ή συνεργάζονται με
καπελωμένα έντυπα...ωστόσο γράφουν
ενδιαφέροντα διηγήματα φαντασιωσικού περιεχομένου.
Ο διαπαιδαγωγητικός ναρκισσισμός που ρίχνεις στο τραπέζι,
αντιπαρατάσσει σκυλιά στο ίδιο κόκκαλο (ή συγγραφείς στο ίδιο πακέτο), ρε συ Ξενοφώντα.
Από τη μια όσοι μας πίνουν το αίμα κι από την άλλη το "έχω προβλέψει ότι όποιου το αίμα πήζει ευκολότερα αυτός θα επιβιώσει στην ενεργονοΧώρα".
Όποιος δεν αντέχει τη ματαιότητα, που είναι για καιρό απαραίτητος σύντροφος του γραφιά,
να μη φαντάζεται πως είναι ανώτερος.
Αφελής είναι και γοητευμένος από τη γραμμένη σελίδα του.
Χαμηλά κερδίζεται το υψηλό στις μέρες μας...
Καταλαβουά;
(για προβλεψιμότητες υπάρχει ειδική στήλη στην χρυσή ευκαιρία με ειδικές γραμμές μέντιουμ. Σου προτείνω την Ορελί επειδή μου θυμίζει την αμελί, αυτή με τη σειρά της μου θυμίζει Μελιώ, η Μελιώ μου θυμίζει στέκι και στο στέκι γράφεις κι εσύ, οπότε πάρε την Ορελί. )
Το Ενεργόνιο είναι η πρώτη παγκοσμίως μονάδα μέτρησης πολιτικής απόδοσης, (δεν είναι όπλο λέίζερ απο τον πόλεμο των άστρων.) Ομως έχεις δίκιο, κάθε απλός άνθρωπος που ακούει μια λέξη διαστημική κάπως, φερνοντας προς ενέργεια κάπως αλλιώς, υποθέτει ότι έχει να κάνει τουλάχιστον με πυρηνική φυσική. Φιλοσοφικό μέγεθος είναι.
Οι πολιτικοί δε πάσχουν από ενέργεια (διαθεσιμότητα με άλλα λόγια)
πάσχουν από έλειμμα αξιοπρέπειας που δε ταυτίζεται μόνο με παραγωγή έργου (W)
αλλά και με μια ενοχοποιητική αυτενέργεια που θυμίζει πως έχουν βιδωμένους κώλους
σε καρέκλες που πιστεύουν πως είναι σαν τις καρέκλες της κουζίνας τους ή τη χέστρα του μπάνιου τους
γιατί μπορεί να είσαι αξιοπρεπής κι όταν δεν κάνεις στη περίπτωση που η απραξία είναι σχεδιασμός κι αποθήκευση δύναμης.
Μη ξεχνάμε ότι το ρουσφετιλίκι είναι υπερενέργεια...λολ
Αλλά καλά τα λες ρε μπαγκς, μονάδα μέτρησης απόδοσης...
ενέργεια + αυτενέργεια - ρουσφετομάζα = Ενεργόνιο?
Αφού είναι έτσι τραγικά πράγματα θα σε ανακουφίσει απόλυτα το διήγημα "Σχέσεις Στοργής" στην Ενεργονία. Διαβασε το και θα καταλάβεις τι εννοώ
Μπα αυτό τον καιρό ιντερνετοχαζεύω (ή μάλλον υπενθυμίζω στον εαυτό μου)
τις κίνκυ ιστορίες της - καταφρονεμένης του μπαμπά της - ξανθιάς τζούλιας
και ψάχνω στοιχηματικά σαϊτ να ποντάρω ότι ελάχιστα μετά τις Άγιες μέρες του Πάσχα
(κι αυτό για λόγους authoring)
θα κυκλοφορήσει το δεύτερο ντβντ της,
με θέμα λεσβιακά ή ίσως οδηγό του σεξ με κατοικίδια
και κυρίως με άλογα και γαϊδάρους. (τα λεφτά μπροστά και για τα άλογα έξτρα άχυρα).
Σίγουρα πάω ταμείο.
Άκου τι πιστεύω για τους εκδότες. Οι εκδότες είναι παίκτες. Πουλάνε σκέψη. Δυο ειδών σκέψη πουλάει. Η σκέψη που είναι αποδεκτή και η σκέψη που προκαλεί. Η κάθε μία έχει το δικό της κοινό και οι δυο είναι απαραίτητες ωστε ο κόσμος να διατηρεί μια τάξη, όμως ταυτόχρονα και να αναπτύσσεται, να μην μένει στάσιμος. ........Οπότε δεν είναι μόνο για τα λεφτά, είναι και για τη δόξα, και για την πρόκληση ...
Η μόνη σχέση που έχει ο εκδότης με την σκέψη είναι η εμπορική,
παρεκτός και αν εκδίδει δίχως να λαμβάνει χρήματα (υπάρχουν και τέτοιοι).
Όμως σε όποιον εκδότη και αν εκδώσει κανείς, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες,
αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο του βιβλίου.
Και αυτό μάλιστα ανεξάρτητα από την αποδοχή του,
ανεξάρτητα από την επιτυχία ή την αποτυχία του.
Αυτός που γράφει συνεχίζει να γράφει (ακόμα και αν δεν εκδίδει),
και σαν ολοκληρώσει, όταν φύγει απʼ αυτόν τον κόσμο,
τα γραπτά του θα αρχίσουν να λειτουργούν - όσο θα μπορέσουν να λειτουργήσουν.
Τότε έρχεται η αναμέτρηση.
Πράγματα που έχουν αποδειχθεί ακράδαντα από χρόνους και χρόνους.
Στο επέκεινα οι αποδείξεις.
Δε γνωρίζω πώς λειτουργούσαν οι εκδότες στο παρελθόν, ούτε πώς λειτουργούν ακόμα και σήμερα
"Για τούτο θέλει γλέντι και έγνοια καμιά, καμιά κουβέντα.Μόνο δουλειά" έλεγε ο Μπωντλαίρ και πόσο δίκιο είχε...
και με τα εκδοτικά οφείλω να παραμείνω κουτορνίθι,
μπας και δω καμιά άσπρη μέρα,
και θέλω να ρωτήσω:
Γνώριζα μια φίλη μου που είχε έρωτα με έναν ξάδερφό της.
παρίσταναν τα ερωτευμενάκια αλλά δεν του κάθισε
και καλύτερα έτσι δηλαδή,
αλλιώς κανείς δε θα ήξερε αν ήταν σύζυγοι ή ξαδέρφια,
και ξέρεις, κάτι τέτοια μπερδέματα είναι να λες: απαπαπαπα!, όχι δηλαδή παπά.
Αλλά αυτή η απόρριψη ακόμη την τρώει, και δοκίμασε τα πάντα,
τον ψυχαναλυτή τον τρέλανε κι έγινε κομμώτρια…
και βέβαια είναι και πολλά άλλα.
Τι να κάνω λοιπόν; Να τα εκδώσω αυτά, γιατί συμπαθώ τον Άμλετ
και μʼ αρέσει να αναρωτιέμαι για το αυτονόητο, μπας και βγάλω κανά νόημα…Εεεεε;
Κι εγώ καραφλός είμαι. Δεν με είδες στην συνέντευξή μου στο FAQ. Πάντως δεν συμμερίζομαι απόλυτα οτι οι υφηλές κεφαλές τείνουν προς την φαλάκρα, προσωπικά νομίζω ότι είναι θέμα τεστοστερόνης.
Εσύ ήσουν στο εξώφυλλο?
Oh, faq!
Οι υψηλές κεφαλές δε τείνουν πουθενά παρά μονάχα στα χαμηλά ταβάνια, ωρέ.
Να σκεφτείς ότι στην Ενεργονία ο κύριος φιλοσοφικός άξονας είναι ότι "οι φτωχοί είναι η ατμομηχανή της αγοράς". Οτι αρκεί οι φτωχοί να έχουν πάντα χρήματα ώστε να υπάρχει πάντα ανάπτυξη !
και τότε η χιονάτη χαμογέλασε στους απογοητευμένους νάνους από την τόσο μικρή σοδειά
και τους είπε τρυφερά:
Αρκεί οι φτωχοί όλου του κόσμου να'ναι σαν κι εσάς και τότε σας ορκίζομαι πως θα έχουν πάντα χρήματα ώστε να υπάρχει για πάαααααααααντα ευημερία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
16-03-10
09:57
@Buggs,
Να τα πω με μπούλετς γιατί με ξεκουράζει. (if you don't mind Μπαγκσάδαμε)
1. Το κατιναριό του διαδικτύου είναι η καθημερινή διασκέδαση των φτωχών. Το ποστ σου λοιπόν, το παίρνω σαν δώρο ζωής.
2. Αρχίζει να ζωντανεύει μπροστά μου η λογοτεχνία του Γερμανικού Μεσοπολέμου που τόσο αγαπώ… (ο αισθητισμός περιέχει απανθρωπία…)
3. Καλά το κελαηδάει η Τζούλια… η μισή Αθήνα έψαχνε τον παρτεναίρ, η άλλη μισή θα δαφνοστεφανώνει τους ενεργόνιους αστρομάντηδες και οράκλ επαναστάσεων που άρχισαν ή σιγοβράζουν στο τσουκάλι απ'τη κουζίνα της μαμάς...
4. Tη μαδήσαμε τη μαργαρίτα….:
Δεν μ' αγαπά
https://www.youtube.com/watch?v=TVs7oyYhUPQ&feature=related
Μʼαγαπά
https://www.youtube.com/watch?v=SHRGTzvav9U
Και μένει κι ένα φυλλαράκι…
5. Τα δέκα δευτερόλεπτα (του Γουόρχωλ?) σε αντικατοπτρίζουν, απλώς όπου δευτερόλεπτα βάλε τη λέξη αράδες και μια ασπρόμαυρη αφίσα που αναπαριστά αχνίζουσα φωτεινή ακτίνα, θα'ναι μάλλον η σκιά του ενεργόνιου.
Θα'γραφα (μα το Θεό) ένα τετράστιχο μικρούλι ποιηματάκι μόνο για σένα
μάλιστα το είχα μόλις επινοήσει
αλλά η τελευταία στροφή σπάει τη συμμετρία της τετρακτύος
άσε που τα ενεργόνια ενεργήστηκαν και μου προκάλεσαν υπερταλάντωση εντέρου
με τα γνωστά ριζάλτς.
6. ο υπεζωκότας μου ακόμα πάλλεται με το αγιοποιητικό ιεραποστολικό σχόλιό σου περί των πουπουλένιων ψυχών των εκδοτών.
Την εταιρεία συγγραφέων, φαντάζομαι θα τη ξέρς.
Μέλη από την εταιρεία αυτή (που διαφημίζεται ως μη κερδοσκοπική, γκουγκλιάσου) υπήρξαν (ή και υπάρχουν) κι ως εκδότες. (δεν αναιρεί η συμμετοχή ως μέλος σε μια τέτοια εταιρεία τη συμμετοχή σε μια εκδοτική προσπάθεια, ναι? ναι..)
Μόλις πρόσφατα διάβασα για την πρωτοβουλία της Εταιρίας Συγγραφέων, να συλλέξει υπογραφές, που θα συνοδεύουν ένα απαντητικό κείμενο στη δυσφήμιση της χώρας που επειχειρήθηκε από το περιοδικό Φόκους και μπράβο τους.
Δες τώρα κάτι υπερβατικά ειρωνικό:
Πολλοί από αυτούς, είδαν αρκετές φορές τη δική τους αξιοπρέπεια να κουρελιάζεται, με τις συνεχείς και αναίτιες απορρίψεις, αφού στο τέλος τους δέχτηκαν.
Έχω λοιπόν την εξής απορία που θα παρακαλούσα να μου τη λύσεις μιας και παριστάνεις τον καλυφτή και υπερασπιστή των εκδοτάδων:
Πώς μπορείς εσωτερικά να ανέχεσαι τέτοιες αναξιοπρεπείς πρακτικές και να μαζεύεις υπογραφές για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της χώρας;
Διότι το δεύτερο είναι φυσική συνέπεια του πρώτου. Ή όπως θα μπορούσε κάποιος να πει: όταν η αναξιοπρέπεια είναι όρος εισδοχής στην Εταιρία Συγγραφέων, έχουμε ήδη κάνει τό εσωτερικό προαπαιτούμενο για να θίξουν την αξιοπρέπειά μας απέξω.
Κι αυτό το γεγονός εκφράζει αρίστως και ειδικά το γενικότερο δικαίωμα που έχουμε δώσει σε όλους τους τομείς του βίου μας για τις έξωθεν επιθέσεις.
Κανονικά να τους γ@μ@ς θα έπρεπε γιατι εκτός απο εκδότες βιβλίων είναι και εκδότες των δικών τους ψυχών κι αν τόσο αναίμακτα αυτοεκδίδονται φαντάσου που είναι ικανοί να φτάσουν για συγγραφείς σαν εσένα, ενεργόνιε Buggs...
Τη μάνα τους μοσχοπουλάνε για να...διαδώσουν (με αγγελιοφόρο τον Ξενοφώντα) ιδέες επαναστατικότητας? Αυτό πιστεύεις?
Αν ναι, τοτε κι εγώ πιστεύω ότι αυτή η κορυφογραμμή της ασυνουσίαστης γραφής σαν άλλη παιδική αφέλεια θυμίζει άτομο που ικανοποίησε τους πάντες αλλά όχι τον εαυτό του, γράφοντας..
Πως το λένε αυτό; Δεν έχω στύση; έχω νεύρα; Τα μαντάτα σας τα έλεγα για αυτό πάρτε κανα βιβλίο μου γιατί στη τηλεόραση το πολύ να δείτε αποσπάσματα Τζούλιας και μόνο οι φράουλες θα λείπουν από το σκηνικό..;
7. Οι επαναστάσεις εκτός από ταγούς είχαν και καροτσέρηδες που τη ψωνίζανε, επίσης κι αντί να σπρώχνουν το καρότσι, κάποιες φορές την είχαν δει πριζουνίκ (το άλλο δε το λέω, θα λογοκριθώ )
8. το άβαταρ μου δικαιολογεί απόλυτα την ύπαρξη του καθότιν καραφλούμπας αλλά όχι επαρκώς γελαδερός, μα κάνω προσπάθειες
9. Δεν είπα να σκοτώσουμε τους δύσμοιρους όπου δε κάνει μπιπ ο ευρανιχνευτής (αποτελεσματικός για όλα τα υφάσματα),
αλλά αποπειράθηκα μια κριτική του Σαντ (άρα και δική σου λόγω ταύτισης) ότι η άποψη να καταργηθούν οι προσβάσεις που έχουν οι φτωχοί δεν είναι δα και η πιο ανθρωπιστική.
Γιατί ακόμη και αν δε τους συναντάς πια σε εισόδους μετρό, παγκάκια κλπ
δε πά να πει ότι η φτώχεια εξαλείφθηκε.
Απλώς δε θα τους βλέπεις.
Αλλά το ζήτημα είναι εξόχως σύνθετο.
Δε λύνεται με ιδεαλισμούς που δυσχεραίνονται απίστευτα σε πρακτικό επίπεδο.
όπως ακριβώς η σύλληψη υψηλής ποίησης
διαφέρει δραματικά από την αποτύπωση με λέξεις...
Κι αυτοί αφού δε θα σου ενοχλούν και το οπτικό σου νεύρο,
θα μπορούν πιο εύκολα να πάνε στο διάολο...
(ε ρε πέραση που θα'χει ο Φάουστ)
Να τα πω με μπούλετς γιατί με ξεκουράζει. (if you don't mind Μπαγκσάδαμε)
1. Το κατιναριό του διαδικτύου είναι η καθημερινή διασκέδαση των φτωχών. Το ποστ σου λοιπόν, το παίρνω σαν δώρο ζωής.
2. Αρχίζει να ζωντανεύει μπροστά μου η λογοτεχνία του Γερμανικού Μεσοπολέμου που τόσο αγαπώ… (ο αισθητισμός περιέχει απανθρωπία…)
3. Καλά το κελαηδάει η Τζούλια… η μισή Αθήνα έψαχνε τον παρτεναίρ, η άλλη μισή θα δαφνοστεφανώνει τους ενεργόνιους αστρομάντηδες και οράκλ επαναστάσεων που άρχισαν ή σιγοβράζουν στο τσουκάλι απ'τη κουζίνα της μαμάς...
4. Tη μαδήσαμε τη μαργαρίτα….:
Δεν μ' αγαπά
https://www.youtube.com/watch?v=TVs7oyYhUPQ&feature=related
Μʼαγαπά
https://www.youtube.com/watch?v=SHRGTzvav9U
Και μένει κι ένα φυλλαράκι…
5. Τα δέκα δευτερόλεπτα (του Γουόρχωλ?) σε αντικατοπτρίζουν, απλώς όπου δευτερόλεπτα βάλε τη λέξη αράδες και μια ασπρόμαυρη αφίσα που αναπαριστά αχνίζουσα φωτεινή ακτίνα, θα'ναι μάλλον η σκιά του ενεργόνιου.
Θα'γραφα (μα το Θεό) ένα τετράστιχο μικρούλι ποιηματάκι μόνο για σένα
μάλιστα το είχα μόλις επινοήσει
αλλά η τελευταία στροφή σπάει τη συμμετρία της τετρακτύος
άσε που τα ενεργόνια ενεργήστηκαν και μου προκάλεσαν υπερταλάντωση εντέρου
με τα γνωστά ριζάλτς.
6. ο υπεζωκότας μου ακόμα πάλλεται με το αγιοποιητικό ιεραποστολικό σχόλιό σου περί των πουπουλένιων ψυχών των εκδοτών.
Την εταιρεία συγγραφέων, φαντάζομαι θα τη ξέρς.
Μέλη από την εταιρεία αυτή (που διαφημίζεται ως μη κερδοσκοπική, γκουγκλιάσου) υπήρξαν (ή και υπάρχουν) κι ως εκδότες. (δεν αναιρεί η συμμετοχή ως μέλος σε μια τέτοια εταιρεία τη συμμετοχή σε μια εκδοτική προσπάθεια, ναι? ναι..)
Μόλις πρόσφατα διάβασα για την πρωτοβουλία της Εταιρίας Συγγραφέων, να συλλέξει υπογραφές, που θα συνοδεύουν ένα απαντητικό κείμενο στη δυσφήμιση της χώρας που επειχειρήθηκε από το περιοδικό Φόκους και μπράβο τους.
Δες τώρα κάτι υπερβατικά ειρωνικό:
Πολλοί από αυτούς, είδαν αρκετές φορές τη δική τους αξιοπρέπεια να κουρελιάζεται, με τις συνεχείς και αναίτιες απορρίψεις, αφού στο τέλος τους δέχτηκαν.
Έχω λοιπόν την εξής απορία που θα παρακαλούσα να μου τη λύσεις μιας και παριστάνεις τον καλυφτή και υπερασπιστή των εκδοτάδων:
Πώς μπορείς εσωτερικά να ανέχεσαι τέτοιες αναξιοπρεπείς πρακτικές και να μαζεύεις υπογραφές για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της χώρας;
Διότι το δεύτερο είναι φυσική συνέπεια του πρώτου. Ή όπως θα μπορούσε κάποιος να πει: όταν η αναξιοπρέπεια είναι όρος εισδοχής στην Εταιρία Συγγραφέων, έχουμε ήδη κάνει τό εσωτερικό προαπαιτούμενο για να θίξουν την αξιοπρέπειά μας απέξω.
Κι αυτό το γεγονός εκφράζει αρίστως και ειδικά το γενικότερο δικαίωμα που έχουμε δώσει σε όλους τους τομείς του βίου μας για τις έξωθεν επιθέσεις.
Κανονικά να τους γ@μ@ς θα έπρεπε γιατι εκτός απο εκδότες βιβλίων είναι και εκδότες των δικών τους ψυχών κι αν τόσο αναίμακτα αυτοεκδίδονται φαντάσου που είναι ικανοί να φτάσουν για συγγραφείς σαν εσένα, ενεργόνιε Buggs...
Τη μάνα τους μοσχοπουλάνε για να...διαδώσουν (με αγγελιοφόρο τον Ξενοφώντα) ιδέες επαναστατικότητας? Αυτό πιστεύεις?
Αν ναι, τοτε κι εγώ πιστεύω ότι αυτή η κορυφογραμμή της ασυνουσίαστης γραφής σαν άλλη παιδική αφέλεια θυμίζει άτομο που ικανοποίησε τους πάντες αλλά όχι τον εαυτό του, γράφοντας..
Πως το λένε αυτό; Δεν έχω στύση; έχω νεύρα; Τα μαντάτα σας τα έλεγα για αυτό πάρτε κανα βιβλίο μου γιατί στη τηλεόραση το πολύ να δείτε αποσπάσματα Τζούλιας και μόνο οι φράουλες θα λείπουν από το σκηνικό..;
7. Οι επαναστάσεις εκτός από ταγούς είχαν και καροτσέρηδες που τη ψωνίζανε, επίσης κι αντί να σπρώχνουν το καρότσι, κάποιες φορές την είχαν δει πριζουνίκ (το άλλο δε το λέω, θα λογοκριθώ )
8. το άβαταρ μου δικαιολογεί απόλυτα την ύπαρξη του καθότιν καραφλούμπας αλλά όχι επαρκώς γελαδερός, μα κάνω προσπάθειες
9. Δεν είπα να σκοτώσουμε τους δύσμοιρους όπου δε κάνει μπιπ ο ευρανιχνευτής (αποτελεσματικός για όλα τα υφάσματα),
αλλά αποπειράθηκα μια κριτική του Σαντ (άρα και δική σου λόγω ταύτισης) ότι η άποψη να καταργηθούν οι προσβάσεις που έχουν οι φτωχοί δεν είναι δα και η πιο ανθρωπιστική.
Γιατί ακόμη και αν δε τους συναντάς πια σε εισόδους μετρό, παγκάκια κλπ
δε πά να πει ότι η φτώχεια εξαλείφθηκε.
Απλώς δε θα τους βλέπεις.
Αλλά το ζήτημα είναι εξόχως σύνθετο.
Δε λύνεται με ιδεαλισμούς που δυσχεραίνονται απίστευτα σε πρακτικό επίπεδο.
όπως ακριβώς η σύλληψη υψηλής ποίησης
διαφέρει δραματικά από την αποτύπωση με λέξεις...
Κι αυτοί αφού δε θα σου ενοχλούν και το οπτικό σου νεύρο,
θα μπορούν πιο εύκολα να πάνε στο διάολο...
(ε ρε πέραση που θα'χει ο Φάουστ)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
16-03-10
06:50
"Αντί να καταργήσουμε τους πλούσιους, ίσως είναι ευκολότερο να καταργήσουμε τους φτωχούς"
Χεχε..
χαμογελώ γιατί είτε διαβάζεις πολύ Σαντ,
είτε σε διαβάζει αυτός πολύ από την άλλη όχθη.
Και παραθέτω απόσπασμα απ' τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΝΤΟΥΑΡ (εκδ. ΕΞΑΝΤΑΣ):
Ο Ντολμανσέ (άκου όνομα τώρα, άντε να τον πάρεις στα σοβαρά) συνομιλεί με την Ευγενία για την καλοσύνη και τη φτώχεια:
"Μη γελιέσαι καθόλου, χαριτωμένη μικρή μου:
η καλωσύνη προέρχεται περισσότερο από το ελάττωμα της υπερηφάνειας,
δεν είναι αυθεντική ψυχική αρετή...
δε βοηθάμε ποτέ τον πλησίον μας με τη μοναδική πρόθεση να κάνουμε το καλό,
αλλά από επίδειξη..
θα ενοχλούμαστε εξαιρετικά αν η πράξη μας δεν έβρισκε τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιότητα.
Και μη πιστεύεις, Ευγενία, ότι αυτή η πράξη έχει τα καλά αποτελέσματά που πιστεύει ο κόσμος...
προσωπικά τη θεωρώ τη μεγαλύτερη απάτη..
εθίζει το φτωχό σε μιά βοήθεια που εξασθενεί την ενεργητικότητά του..
όταν προσδοκά τη φιλανθρωπία σου παύει να εργάζεται και γίνεται, όταν τη στερηθεί, κλέφτης ή δολοφόνος.
Ακούω γύρω μου ν' αναζητούν τρόπους για να εξαλείψουν τη ζητιανιά και στο μεταξύ κάνουν ό, τι μπορούν
για να μας ενθαρρύνουν.
Δε θέλουμε μύγες στην κρεββατοκάμαρά μας;
Ας μη σκορπίζουμε ζάχαρη για να τις προσελκύσουμε!
Δε θέλουμε φτωχούς στη Γαλλία;
Ας πάψουμε να μοιραζόμαστε γλυκά και, προπάντων, ας κλείσουμε τα φτωχοκομεία.
Έτσι το άτομο που γεννιέται στη δυστυχία θα στερηθεί αυτά τα επικίνδυνα δεκανίκια
και θα φροντίσει για τον εαυτό του επιστρατεύοντας όλα τα μέσα που του προσφέρει η Φύση
για να ξεφύγει από την κατάσταση όπου γεννήθηκε¨.
Εύκολη η συμβουλή να καταργείς τις συνήθειες των άλλων αλλά εσύ να παραμένεις
συμβουλάτορας σε όλη σου τη ζωή.
Καρδιές διάσωσης, όμως έχουμε ;
Γιατί δεν καταργείς απλώς τους ανθρώπους σα να ήταν
κάποιο κακό χημικό συντηρητικό ως συστατικό της κοινωνίας.
Εκτός και θέλουμε δια νόμου να καταργήσουμε τα 999/1000 της ανθρωπότητας
ή λες κι οι φτωχοί διάλεξαν στο φουλ να ναι τέτοιοι για να επιβεβαιώσουν το μότο "η φτώχεια θέλει καλοπέραση"
για να καλοπερνούν και να μη δίνουν λόγο ούτε και στον Θεό, όντας φτωχοί.
Όσο για το αν η επανάσταση έχει αρχίσει,
νιώθω πως εκούρσεψε μέσα μας μια συμπαντική βλακεία
να πιστεύουμε ότι ο εντοπισμός (κι η συναλήθευση) του οτιδήποτε εκτός από χρυσό, διαμάντι και ραδιενεργά υπολείμματα
άλλαξε ποτέ τις ζωές μας, σημαντικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.