Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
15-04-10
20:21
Everybody is looking for something...
... δεν είναι αδύνατον, μάλλον πολύ πιθανόν. Πώς προλαβαίνεις να τον/την αγαπήσεις πριν να δουλέψουν τα φίλτρα δεν καταλαβαίνω εγώ.
(μποντλερ... τα σεβη μου)
Ας πούμε ότι κάποιοι από μας, έχουμε κάπως πιο "ανεπτυγμένη συναίσθηση". Βέβαια η τραγική ειρωνεία του πράγματος είναι πως στο καλό γίνεται να έχουμε πανίσχυρη συναίσθηση αλλά αδύναμα φίλτρα. Ίσως γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το ανθρώπινο είδος δεν έχει καλοσύνη μέσα του. Υπεραισιοδοξία. Ακόμα και ματαιοδοξία/εγωισμός ότι αυτό "οχι, δε μπορεί να συμβεί σε μας τέτοιο κακό, είναι τέλειος ο άλλος και όχι κακός"
Καλώς ή κακώς όμως:
Οι άνθρωποι μπορούν να λάμψουν μέσα σου σαν τ' αστέρια, μέσα σε μια στιγμή. Μα ξεχνούν όμως κάτι. Ότι τ' αστέρια κάποτε πέφτουν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
14-04-10
19:47
Αν θυμάσαι, πριν χρόνια, κάναμε μια συζήτηση στο στέκι, όπου ήμουν από τους θερμούς υποστηριχτές της άποψης ότι δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη. Συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει, ότι οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να νιώσουν αυτό το καθαρό συναίσθημα.
Απλά, εκπλήσσομαι ευχάριστα κάθε φορά όταν διαπιστώνω πως πιστεύουν στην θαυματουργή δύναμη των συναισθημάτων.
Προσωπικά, έχω πάψει να πιστεύω στις βαρύγδουπες δηλώσεις των ανθρώπων για ανιδιοτέλεια. Κι αυτό γιατί η δήλωση είναι δήλωση που απέχει συνήθως παρασάγκας από την πράξη. Ότι ακούνε τ' αυτιά μου, δεν τα πιστεύω, κι ότι βλέπουν τα μάτια μου πιστεύω τα μισά. Η ανθρωπότητα είναι μια δημιουργία γεμάτη σφάλματα και η πίστη τους στα συναισθήματα δεν έγκειται στη δύναμη των τελευταίων, αλλά στην ελπίδα των ανθρώπων ότι μπορεί να τους αγαπήσει κάποιος παρά τα σφάλματά τους.
Θα πάω αλλού την συζήτηση.
Λέμε ότι αγαπάμε, έχουμε μια σχέση, νομίζουμε καλή.
Συμβαίνει κάτι και ανακαλύπτουμε ότι μας πρόδωσε, ότι μας φλόμωσε στο ψεμα, ότι δεν υπάρχει συναίσθημα, κλπ.
Την πρώτη φορά πληγωνόμαστε πολύ… Life sucks, κλάμα, ποτό, next.
Την δεύτερη φορά που μας συμβαίνει το ίδιο… κλάμα, ποτό, next.
Την τρίτη φορά, δεν θα πω ότι είμαι άτυχη, ότι ο κόσμος γέμισε υποκριτές, αλλά ότι κάνω λάθος επιλογές, και επιπλέον έχω αβάσιμες προσδοκίες, με αποτέλεσμα κάθε φορά να μαζεύω τα συντρίμμια μου από το πέσιμο.
Πιστεύω λοιπόν, ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να στείλουμε τα σωστά(αληθινά) μηνύματα, για να έρθει ο άνθρωπος που μας ταιριάζει. Τότε η αγάπη δεν είναι τόσο δύσκολο πράγμα. Ούτε στην πράξη.
(καλό θέμα για σπλιτ. «αγάπη, από την θεωρία στην πράξη»)
(και για βιβλίο μη σου πω)
Ανοίγεις βαρβάτο παρακλάδι τώρα στο θέμα, χαίρομαι! Μίλησες για ψέμα και υποκρισία και για αποστολή σωστών μηνυμάτων. Και σε ρωτάω εγώ, όπως και τους υπόλοιπους συνομιλητές μας. Στέλνεις καλή τη πίστη τα μηνύματα που θέλεις και βρίσκεται ένας άνθρωπος που ανταποκρίνεται. Είναι τόσο αδύνατο, να σου παρουσιάσει έναν εαυτό τελείως διαφορετικό από τον αληθινό του, μόνο και μόνο για να πάρει αυτό που θέλει, μια επιβεβαίωση, ένα σεξ, λεφτά ή συναισθήματα, για όσο κρατήσουν τα φίλτρα σου;
Γιατί στην τελική δεν είναι θέμα επιλογών, είναι θέμα πόσο γρήγορα λειτουργούν τα φίλτρα σου και ανιχνεύεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
Μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είναι πρωτομάστορες της καταστροφής τους και το κυρίαρχο όπλο είναι η πονηριά. Δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό και έτσι αναγκαζόμαστε να εισπράττουμε ψέμα.
Βέβαια οι άνθρωποι δεν στενοχωριούνται γιατί εισπράττουν ψέμα, αλλά συνήθως γιατί αποκαλύπτεται ότι επι καιρό έτρωγαν ψέμα. Η αποκάλυψη πειράζει δηλαδή. (το είδα χτες στο How I met your Mother και ήταν όντως πολύ σωστή ατάκα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
13-04-10
13:36
Να.. αυτά διαβάζω πρωί πρωί και μου φτιάχνουν την ημέρα, και παίρνω δύναμη.
...αφου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στην ανιδιοτελή αγάπη... σαν να μην είναι τόσο βασανιστική η ερώτηση: «σε τι κόσμο έφερα τα παιδιά μου».
Έμμα να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι υπάρχει δαιδαλώδης απόσταση από το να πιστεύουμε σε κάτι μέχρι το να είμαστε ικανοί να το κάνουμε πράξη. Είναι σαν τον Θεο, οι περισσότεροι πιστεύουμε, ελάχιστοι όμως τηρούν το δόγμα στο οποίο πιστεύουν. Έτσι και η αγάπη, και νομίζω αυτό θέλουμε να δείξουμε εδώ, όχι την αγάπη στη θεωρία αλλά στην πράξη, γιατί στα λόγια καλός είμαι και εγω και εσύ και όλοι μας. Στην πράξη τι κάνουμε, όταν έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας να μας αγαπάει. Τι κάνουμε εκεί; Το ανταποδίδουμε όπως πρέπει η βγαίνουν σημεία και τέρατα από μέσα μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
13-04-10
00:11
ολοι,ακομα και οι χειροτεροι εγκληματιες διεστραμμενοι και τυραννοι ειχαν καποιον -συγγενη ή μη ή ακομα και σκυλο-να τους αγαπαει και τον αγαπουσαν και αυτοι.. ..
δεν υπαρχει ανθρωπος που δεν αγαπαει ή αγαπιεται καθολου..
για ολους υπαρχει καποιος-καποια..
Άλλο αυτό. Αλλά κατά τη δική μου γνώμη υπάρχουν σιχαμένοι άνθρωποι, ψεύτες, υποκριτές που δεν αξίζουν να λαμβάνουν τέτοιο συναίσθημα από κανέναν και ποτέ.-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
12-04-10
21:25
Φυσικα εξ ιδιων κρινω φιλε. Εσυ εκ των αλλων κρινεις δηλαδη; Δεν εχω δει ανθρωπο ν' αγαπα, εκτος απο το χρημα, την πρεζα του και την καλοπεραση του.
υποκρισια και ψεμα, η αγαπη ειναι για τους αφελεις...
Love is for suckers
Προσπαθείς να δείξεις μια ενδιαφέρουσα άποψη του ανθρωπίνου είδους αλλά το κάνεις με λάθος τρόπο. Σα να έχεις νεύρα γιατί έχεις πληγωθεί. Είναι όμοια αντίδραση αν όχι αυτή καθεαυτή.
Γιατί το κάνεις με λάθος τρόπο.
Πρώτον γιατί γενικεύεις. Εγώ προσωπικά έχω αγαπήσει -100% έστω- ΕΝΑ άτομο στη ζωή μου και σου δηλώνω ότι ακόμα και σήμερα 2 χρόνια μετά το χωρισμό, θα έπεφτα να φάω σφαίρα στο κεφάλι για να είναι εκείνη καλά (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι θέλω να κάνω κάτι πχ σχέση ξανά). Στο υπογράφω ότι ώρα θέλεις. Ευτυχώς ήμουν πολύ τυχερός και έζησα μια αμοιβαιότητα συναισθημάτων και ακόμα και πρόσφατα ήταν η μόνη που ανταποκρίθηκε σε ότι την χρειάστηκα επί ώρες ατελείωτες. Γιατί εγώ να μην την αγαπάω αυτή τη γυναίκα, ακόμα κι αν δεν έχω κάτι να κερδίσω πρακτικό;
Ακριβώς λοιπόν επειδή ζήτημα είναι να αγαπας ΜΙΑ αντε ΔΥΟ φορές στη ζωή σου, το φαινόμενο αγάπη δεν το βλέπεις συχνά μπροστά σου οπότε ΕΝ ΜΕΡΕΙ δικαιολογείσαι να αμφιβάλλεις. Το θέμα είναι όμως πως ότι δεν βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και άρα δεν έχουμε την ευχέρεια να το αφορίζουμε.
Δεύτερον γιατί τα μπερδεύεις:
Το χρήμα, η πρέζα και η καλοπέραση, είναι τρεις διαφορετικές "εξαρτήσεις" αν σου αρέσει η λέξη. Έχω δει κοπέλα από κάθε εξάρτηση (πλην της πρέζας) και πήραν δρόμο κακήν κακώς όταν έφτασα στο αμήν.
Γιατί πήραν δρόμο; Γιατί αγαπάνε αυτές τις συνήθειες; Όχι. Κάθε άνθρωπος έχει αναφαίρετο δικαίωμα να κάνει ότι θέλει με τη ζωή του! Προσοχή όμως! Όταν αυτή η ζωή συνυφαίνεται με τη ζωή κάποιου άλλου, δε μπορείς να είσαι εξαρτημένος σε βαθμό που να θέτεις τις εξαρτήσεις σου ή τις ανωμαλίες σου αν έχεις, πάνω από τη σχέση και την καλοσύνη του άλλου να σε ανέχεται, γιατί πολύ απλά δεν είναι γεννημένος ο άλλος να σε ανέχεται για ΟΤΙ κάνεις, εκτός κι αν είναι ο κοινός "μάλαξ"!
Το σωστό είναι ότι δεν είναι όλοι γεννημένοι για να τους αγαπάμε. Υπάρχουν άτομα που δεν αξίζουν να αγαπηθούν, ποτέ κι από κανέναν. Όπως επίσης υπάρχουν και άτομα που είναι στην επόμενη γωνία και είναι έτοιμα να σου δώσουν την ψυχή τους (σαφώς λιγότερα ή έστω καλά κρυμμένα) και αξίζουν τα πάντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
29-03-10
19:53
To να δωσεις το ματι σου για καποιον αλλον ειναι μαζοχισμος.
Και με αυτό πολύ ωραία διαπιστώνουμε πως κανείς μπορεί να είναι τυφλός στην αγάπη ακόμα κι αν διαθέτει και τα δυο του μάτια. Χωρίς διάθεση εμπαιγμού, έτσι; Απλά θεωρώ ότι στην προσπάθειά μας να παρουσιαστούμε στους άλλους ως κυνικοί, χάνουμε τα ελάχιστα ψήγματα αυθεντικού ρομαντισμού και αυτό στο λέει κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται συνήθως ως κυνικός.
Το να βαλεις το καλο του αλλου πανω απ'το δικο σου και να κανεις αυτοθυσια, στην ουσια το κανεις για σενα, για τις δικες σου αναγκες που δυσκολευεσαι να τις καλυψεις μονος σου και τις καλυπτεις μεσω ενος αλλου προσωπου που η υπαρξη του ειναι ακρως συνδεδεμενη με τη δικια σου. Κι αν αυτο το προσωπο δεν ειναι συνεχεια μες στη ζωη σου κανονιζεις να βρισκεις νεα προσωπα, ξανα και ξανα, για να συνεχιζεις αυτον το φαυλο κυκλο της αυτοθυσιας συνεχεια.
Ερώτηση: Το άτομο που αγαπάς έχει ένα όπλο που σημαδεύει το κεφάλι της. Μην μπορώντας να δεις τον άνθρωπο σου να παθαίνει κακό, μπαίνεις μπροστά, τρως τη σφαίρα και πεθαίνεις. Τι ανάγκες καλύπτεις εδώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.