25-07-10
22:50
Επαναφέρω το θεματάκι μου
Μάλιστα πιστεύω πως σε ένα μεγάλο βαθμό τα βιώματα είναι ικανά να σε κάνουν ευαισθητοποιημένο άτομο επειδή ζεις κάποιες καταστάσεις που δε σου αρέσουν και προσπαθείς να τις αλλάξεις.
Αν όμως κάτι τέτοιο σε γεμίζει ως άνθρωπο γιατί να μην το κάνεις;αυτό που νομίζω εγώ, είναι οτί δεν πρέπει να μάθεις από μικρός, να δίνεις τα πάντα χωρίς όρια..., αν μάθεις από μικρός να προσφέρεις το εγώ σου ολόκληρο, είναι αρκετά πιθανό να βρεθείς κάποια στιγμή χωρίς εγώ....
Όλοι οι παράγοντες που ανέφερες είναι ικανοί να δημιουργήσουν εαυσθησία.
Το ερώτημα από μένα είναι πως προκαλείται το "ενδιαφέρον" για ευαισθητοποίηση; ή κάπως καλύτερα πως δημιουργείται η ευαισθητοποίηση; (μέσα από προσωπικές εμπειρίες, παιδεία, οικογένεια κτλ ;
Μάλιστα πιστεύω πως σε ένα μεγάλο βαθμό τα βιώματα είναι ικανά να σε κάνουν ευαισθητοποιημένο άτομο επειδή ζεις κάποιες καταστάσεις που δε σου αρέσουν και προσπαθείς να τις αλλάξεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-04-10
17:14
Ας σχολιάσουμε το θέμα γενικά και έπειτα ειδικά, άλλωστε όπως είπες ο καθένας είνα ευαισθητοποιημένος σε διαφορετικά ζητήματα.Ας συγκεκριμενοποιήσουμε όμως λίγο τα πλαίσια στα οποία αναφέρεσαι...Για παράδειγμα αναφέρεσαι σε οικολογικό, πολιτικο, οικονομικο, κοινωνικό, οικογενειακό, σεξουαλικο κτλ άξονα;
Από όσο κατάλαβα αναφέρεσαι σε οοοολα και ουσιαστικά στο πόσο φιλότιμοι είμαστε και σε ποια...Αλλος μπορει να ειναι φιλοτιμος εκει και αλλος καπου αλλού. Προσωπικά είμαι αρκετα ευαισθητοποιημένη σε θέματα οικολογίας, φύσης, ανθρώπων που αποτελούν μειονότητα ή ατόμων που έχουν μεταναστεύσει, σε άτομα με ειδικές αναγκες, σε ηλικιωμένους κτλ...
Μεγάλη λίστα...
Ωστόσο έχεις δίκιο ότι στις περισσοτερες περιπτώσεις αν ενα ζητημα δεν μας αφορα το κοιτάμε απο μακρυα και το βλεπουμε ως κατι που δεν μπορει να γίνει σε μας. Και έτσι δεν πράττουμε το 100% αυτού που μπορούμε. Αλλά πιστεύω (θέλω να πιστεύω) πως σε ένα από τα παααρα πολυ ζητήματα που ειμαστε ευαισθητοποιημενοι, είμαστε λίγο παραπάνω και εκεί δίνουμε ότι μπορούμε.
Λες πως είσαι ευαισθητοποιημένοι σε μια μεγάλη λίστα, έκανες ποτέ κάτι είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο;
Το σύστημα δεν μας επιτρέπει;η ευαισθησία είναι ένα σύστημα λειτουργίας της κοινωνίας...,
είναι γεγονός οτί είμαστε λιγότεροι ευαίσθητοι, σε γενικές γραμμές από άλλους λαούς, επειδή το σύστημα δεν μας επιτρέπει να είμαστε ευαίσθητοι....
Ενδιαφέρον φαίνεται...
Το ότι όμως το σύστημα αδιαφορεί για κάτι αυτό σημαίνει πως και εμείς θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός και να μην κινητοποιηθούμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-03-10
20:59
Αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα, ζητώ συγγνώμη.
Παρευρέθηκα πρόσφατα σε μια ημερίδα στην οποία σε κάποια στιγμή έγινε νύξη για το πόσο ευαισθητοποιημένοι (δεν!) είμαστε γύρω από κάποια ζητήματα.
Μου δημιουργήθηκαν λοιπόν, πολλές απορίες-ανησυχίες γύρω από το θέμα της ευαισθητοποίησης.
Θεωρείτε πως είμαστε ευαισθητοποιημένοι οι Έλληνες ως έθνος;
Για τον εαυτό σας, τι θα λέγατε;
Νομίζω ότι πολλές φορές η ευαισθησία μας μένει μόνο στα λόγια και δεν κάνουμε τίποτα στην πράξη θεωρώντας πως αυτό το «κάτι» είμαστε αναρμόδιοι να το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ή ότι σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα.
Ακόμη, θεωρώ, ότι όταν κάτι δεν μας αφορά άμεσα δεν εμπλεκόμαστε σε ιδιαίτερο βαθμό για τον προφανή λόγο ότι «δεν μας αφορά».
Λόγου χάρη, αν βρίσκεστε σε ένα λεωφορείο και κάθεστε κανονικά στην θέση σας, και από δίπλα στέκεται όρθια μια ηλικιωμένοι κυρία θα σηκωθείτε για να καθίσει η κυρία; Σε θεωρητικό επίπεδο οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα απαντήσουν «Ναι». Το έχει εφαρμόσει κανείς; Έχετε κάνει κάτι ανάλογο δείγμα αλληλεγγύης και ενίοτε ευαισθητοποίησης;
Υγ. Δεν αναφέρομαι σε δείγματα φιλανθρωπίας, αλλά αλληλεγγύης.
Σίγουρα ήθελα να ρωτήσω και άλλα, αλλά μην σας κουράσω!
Παρευρέθηκα πρόσφατα σε μια ημερίδα στην οποία σε κάποια στιγμή έγινε νύξη για το πόσο ευαισθητοποιημένοι (δεν!) είμαστε γύρω από κάποια ζητήματα.
Μου δημιουργήθηκαν λοιπόν, πολλές απορίες-ανησυχίες γύρω από το θέμα της ευαισθητοποίησης.
Θεωρείτε πως είμαστε ευαισθητοποιημένοι οι Έλληνες ως έθνος;
Για τον εαυτό σας, τι θα λέγατε;
Νομίζω ότι πολλές φορές η ευαισθησία μας μένει μόνο στα λόγια και δεν κάνουμε τίποτα στην πράξη θεωρώντας πως αυτό το «κάτι» είμαστε αναρμόδιοι να το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ή ότι σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα.
Ακόμη, θεωρώ, ότι όταν κάτι δεν μας αφορά άμεσα δεν εμπλεκόμαστε σε ιδιαίτερο βαθμό για τον προφανή λόγο ότι «δεν μας αφορά».
Λόγου χάρη, αν βρίσκεστε σε ένα λεωφορείο και κάθεστε κανονικά στην θέση σας, και από δίπλα στέκεται όρθια μια ηλικιωμένοι κυρία θα σηκωθείτε για να καθίσει η κυρία; Σε θεωρητικό επίπεδο οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα απαντήσουν «Ναι». Το έχει εφαρμόσει κανείς; Έχετε κάνει κάτι ανάλογο δείγμα αλληλεγγύης και ενίοτε ευαισθητοποίησης;
Υγ. Δεν αναφέρομαι σε δείγματα φιλανθρωπίας, αλλά αλληλεγγύης.
Σίγουρα ήθελα να ρωτήσω και άλλα, αλλά μην σας κουράσω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.