Άλλα μηνύματα του μέλους ellisland σε αυτό το thread

Aν με το καλό το σηκώσουν καποτε!!!

Παιδιά ευχαριστώ για τα λινκ... Τι να πω, πήρα τηλ. στην γραμμή για την κατάθλιψη...3 ώρες προσπαθούσα και μιλούσε....


Τι να πω, δεν ξέρω....Θα το προσπαθήσω πάλι αύριο, αλλά χλωμό το κόβω!

Αpro μου, ειλικρινά δεν έχω πια κουράγιο για εσωτερικές αναζητήσεις... Λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες χρειάζομαι...

Αν κανείς που διαβάζει το θρεντ, ξέρει τίποτα για ανώνυμη βοήθεια στο πρόβλημά μας(δυστυχώς δεν είμαι μόνη) ας μας πει κάτι... Καλό θα κάνει...

Γιατί η μητέρα μου δεν μου μοιαζει "συναισθηματικά"... Είναι κάπως απότομος άνθρωπος σε τέτοια θέματα μιας και είναι υπέρ του δεόντος ορθολογίστρια, και δεν κατανοεί τόοοσηηη σκέψη και συναίσθημα...Αν μπορείς να με κατανοήσεις...

Χριστινάκι, σε καταλαβαίνω και συμπάσχω τα μάλλα...αλλά με τσαντίζει να λεει ένα κορίτσι 17 χρονών τέτοια πράγματα...
Εσύ τώρα αρχίζεις ουσιαστικά την πορεία σου...Μην σε παίρνει από κάτω!!! Πραγματικά, όχι ότι στο παίζω μεγαλύτερη ή κάτι, αλλά είσαι πολύ μικρή για να τα παίρνεις τόοοοσοοο σοβαρά!
Καλά κάνεις και το είπες στην μητέρα σου και σε θαυμάζω για αυτό, μακάρι να είχα το κουράγιο σου... αν και τόσο μεγαλύτερή σου...
Αν δεν είσαι σε τόσο κακή κατάσταση, προτείνω να ξεκινήσεις άμεσα γυμναστική πέρα από τον ψυχολόγο...Θα δεις θα νιώσεις καλύτερα .....πολύ.... Εγώ το ξέρω αυτό , αλλά δεν έχω το κουράγιο να το κάνω.... Κρίμα για μένα το ξέρω!

Στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών φαντάζομαι ότι δεν διατηρείται όμως η ανωνυμία...
Στους Δήμους; Σε ποιους μπορεί να απευθυνθεί κανείς; Έχεις κάποια ιδέα;
ΒΤW, είναι το γνωστικό σου αντικείμενο;
Προσωπικά νομίζω ότι ίσως χρειαστώ έστω για λίγο κάποιο φάρμακο να με βγάλει από το loop που έχω πέσει...

Έχω απογοητευτεί δε κ οικτρά από τις δύο παιδικές μου φίλες...Που μήνες ολόοοκληρους δεν τους νοιάζει αν ζω και αν πέθανα...
Σε γιορτές και βλακείες ξέρουν να σε θυμούνται...στην καθημερινότητα ποτέ...Ειδικά η μία με έχει πικράνει πολύ ειδικά τώρα και κατά το παρελθόν...
Πιο γενικά, εκλαμβάνω πλέον τις ανθρώπινες σχέσεις σαν ιδιοτελείς ...απέραντα ιδιοτελείς...Και αυτή τους η συμπεριφορά έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην τωρινή μου ψυχολογική κατάσταση...
Δεν με νοιάζει για τους υπόλοιπους, αλλά για αυτές τις 2 με ρίχνει στα ψυχολογικά Τάρταρα αυτή η κατάσταση...

Στο μυαλό μου ναι αρκετά... Οι άλλοι πώς θα τα δείτε από το δικό σας πρίσμα δεν ξέρω...

Βασικά, ότι δεν έχω φίλους να με θυμούνται, δεν έχω δουλειά .. και συν όλα αυτά που έρχονται με την τωρινή οικονομική κατάσταση... Δεν έχω κουράγιο ούτε να αναλύσω τις καταστάσεις... Έχω πέσει σε πλήρη απραξία και είμαι γεμάτη νεύρα και πίκρα για την κατά τα άλλα "φοβερή" ζωή μου...
Ρε παιδιά, ξέρει μήπως κανείς κανέναν φιλότιμο ψυχίατρο να απευθυνθεί κανείς, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψω μία περιουσία που αυτή τη στιγμή δεν έχω;
Ή μήπως κάποια υπηρεσία;
Δεν προτιμώ ψυχολόγο η αλήθεια είναι... Αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσω το θέμα...Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση υποβόσκει μέσα μου κοντά 3 χρόνια, αλλά είμαι στα όριά μου...
Στους δικούς μου δεν θέλω με τίποτα να το πω, ούτε καν σε φίλους ή γνωστούς.... Ντρέπομαι...υπάρχουν ταμπού και δεν μπορώ να έχω να σκέφτομαι αργότερα ότι θα με σκέφτονται να η "καταθλιπτικιά"....
Ευχαριστώ!

Παιδιά καλησπέρα...

Δεν έχω κουράγιο για τιποτα...

Εν ολίγοις, έχω κατάθλιψη...και δεν ξερω πού να απευθυνθώ για βοήθεια...

Δεν έχω και χρήματα για συνεδρίες...Νιώθω ότι τίποτα δεν μου δίνει χαρά....