annaki!
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η μικρή Αννούλα... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 218 μηνύματα.
25-06-10
11:06
Έχω έναν αδερφό 9,5 χρόνια μικρότερο Τον Οκτώβριο θα κλείσει τα 7 και θα πάει 2α δημοτικού!
Δεν μπορώ να πιστέψω πως από ένα μικρό μπιζέλι στον υπέρυχο προήλθε αυτό το μικρόβιο που μου πειράζει τον υπολογιστή,θέλει να παίζει με το κινητό μου,δεν με αφήνει να φοράω χαμηλοκάβαλα παντελόνια(!!!!),μου λέει ότι θα πλακώσει όποιον με πειράξει,μου σπάει τα νεεύρα γενικότερα
Η σχέση μας δεν είναι απόλυτα ειρηνική αλλά ευτυχώς που αποφάσισαν οι γονείς μου-μετά απο 5ετή δική μου πίεση-να τον φέρουν στον κόσμο,γιατί η μοναξιά δεν παλεύεται Εγώ τουλάχιστον ένιωθα μειονεκτικά που δεν είχα αδερφάκι Μπορεί να έχουμε φίλους,ξαδέρφια,συγγενείς,αλλά τα αδέρφια είναι κάτι άλλο...ειδικά όταν δεν θα υπάρχουν οι γονείς!
Μου βγαίνει και μια περίεργη προστατευτικότητα όσο μεγαλώνει ο αδερφός μου...να τον συμβουλέψω για τα πάντα,να μην τον κοροιδέψει ποτέ κανείς,να κρατήσει τη ζωή στα χέρια του,να στηριχθεί στις δυνάμεις του..και άλλα τέτοια ''υπαρξιακά''!
Αυτά,γιατί αν αρχίσω δεν τελειώνω
Δεν μπορώ να πιστέψω πως από ένα μικρό μπιζέλι στον υπέρυχο προήλθε αυτό το μικρόβιο που μου πειράζει τον υπολογιστή,θέλει να παίζει με το κινητό μου,δεν με αφήνει να φοράω χαμηλοκάβαλα παντελόνια(!!!!),μου λέει ότι θα πλακώσει όποιον με πειράξει,μου σπάει τα νεεύρα γενικότερα
Ααααχ και εγώ μερικές φορές,ειδικά όταν τον πιάνει λογοδιάρροια! Αυτές οι στιγμές είναι πραγματικά απελπιστικές Με ρωτάει για τα πάαααντα και συνέχειαΌσο μεγαλώνουν τα πηγαίνουμε όλο και καλύτερα αν και κάποιες φορές είναι η αλήθεια ότι νοσταλγώ τις εποχές που δεν μιλούσαν καθόλου και ήταν τόόόόόόσο γλυκά!!
Η σχέση μας δεν είναι απόλυτα ειρηνική αλλά ευτυχώς που αποφάσισαν οι γονείς μου-μετά απο 5ετή δική μου πίεση-να τον φέρουν στον κόσμο,γιατί η μοναξιά δεν παλεύεται Εγώ τουλάχιστον ένιωθα μειονεκτικά που δεν είχα αδερφάκι Μπορεί να έχουμε φίλους,ξαδέρφια,συγγενείς,αλλά τα αδέρφια είναι κάτι άλλο...ειδικά όταν δεν θα υπάρχουν οι γονείς!
Μου βγαίνει και μια περίεργη προστατευτικότητα όσο μεγαλώνει ο αδερφός μου...να τον συμβουλέψω για τα πάντα,να μην τον κοροιδέψει ποτέ κανείς,να κρατήσει τη ζωή στα χέρια του,να στηριχθεί στις δυνάμεις του..και άλλα τέτοια ''υπαρξιακά''!
Αυτά,γιατί αν αρχίσω δεν τελειώνω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.