Σε λυπάμαι άμα μπορώ να σε βοηθήσω κάπως πες μου άτιμη μοίρα
Άσε έχω δοκιμάσει τα πάντα, δε γίνεται τίποτα...
Και για να μπούμε λίγο ον τόπικ, να σου απαντήσω σε αυτό που είπες πριν. Τα ψεματάκια που λες εσύ ("πήρες κιλάκια", "αυτό δε σου πάει") δεν αναφερόμουν εγώ σε αυτά. Αναφέρομαι σε αλήθειες όπως "με πείραξε αυτό που έκανες, θέλω να το συζητήσουμε", "με απασχολεί αυτό το θέμα" κλπ κλπ. Εσύ τι αντιπροτείνεις; Να μένουν τα πράγματα άλυτα σε μια σχέση;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
P.S: Σταμάτα να θες να τους χωρίσεις όλους και να νομίζεις ότι ξέρεις τι θα γίνει με τον εκάστοτε σύντροφο της κάθε κοπέλας
Δεν μπορώ ρε συ, είμαι τόσο δυστυχισμένη στην προσωπική μου ζωή που δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου ευτυχισμένα ζευγάρια και κάνω το παν να τα χωρίσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
κι αν εχω κουραστει απο ολα αυτα και κατι νιωθω να μην με καλυπτει δεν ειναι καλυτερο να χωρισω.......?
Αυτό δεν είναι κανείς άλλος σε θέση να στο πει παρά μόνο ο ίδιος ο εαυτός σου. Αν νιώθεις κουρασμένη, δυστυχής, μπαϊλντισμένη κι όλα αυτά, νομίζω οτι δε σου μένουν πολλές λύσεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
το σκεφτηκα και γω αυτο και εχω τρεις τεσσερις μερες που δεν ασχολουμαι και πολυ και μαλλον το προσεξε γιατι με ρωταει αν τον αγαπαω...και οι φιλες μου μου ειπαν οτι εχουν παρατηρησει απο αυτα που τους λεω οτι οταν νιωθει πως δεν ασχολουμαι και πολυ και απομακρυνομαι καπως θορυβειται και ειναι μια χαρα μαζι μου και με παιρνει τηλ πολλες φορες...αλλα αναρωτιεμαι για να ειναι ενταξει στην συμπεριφορα του πρεπει να παιζω εγω παιχνιδια του στυλ να αδιαφορω........????????
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αρέσκονται να βρίσκονται συνεχώς στην τσίτα για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του συντρόφου τους ζωντανό. Υπάρχουν κι αυτοί που τους αρέσει να κρατάνε τον άλλον στην τσίτα. Ο σύντροφός σου ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Αν εσύ δεν ανήκεις στην πρώτη, υπάρχει λίγο πρόβλημα. Το ερώτημα κοινώς είναι, είσαι διατεθειμένη να παίζεις συνέχεια παιχνιδάκια;;; Αν ναι, be my guest. Αν όχι, σκέψου τι θα κάνεις. Γιατί δεν πιστεύω οτι αυτό θα είναι για λίγο καιρό όπως είπε η αγαπητή Μουν. Αυτό θα κρατήσει για πάντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μα εδω ειναι που κανεις λαθος. Δε σου δινει κανενα σημα τετοιο. Με την προυποθεση οτι σε καλυπτει συναισθηματικα, επειδη δηλαδη σου επισημαινει πραγματα που δεν του αρεσουν, σημαινει οτι δεν ειναι και ερωτευμενος? (Βασικα πως εννοεις την αγαπη αναμεσα σε ενα ζευγαρι?)
Κοίταξε. Όταν με γνωρίζει με χ χαρακτηριστικά (εξωτερικά κι εσωτερικά) και τον ενοχλεί κάτι από αυτά και δε μου το λέει στην αρχή και μου το λέει μετά, εγώ το μεταφράζω οτι στην αρχή δεν τα παρατηρούσε ή δεν τον ενοχλούσαν και δε μου τα είπε. Αν λοιπόν μου τα πει, κάτι άλλαξε. Τι άλλαξε; Οτι είναι ερωτευμένος.
Υπάρχει ένα σημείο στη σχέση που ο έρωτας ο βαρύς φεύγει και τη θέση του παίρνει η αγάπη - ή ο χωρισμός. Και για μένα αυτό είναι που καθορίζει το διαχωριστικό σημείο: το να αρχίζεις να βλέπεις τα ελαττώματα του άλλου. Υπάρχουν κάποιοι που τα θεωρούν όμορφα και δεν τους επηρεάζουν. Αυτό είναι αγάπη. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν τα αντέχουν. Αυτοί για μένα δεν αγαπάνε όπως πρέπει να είναι η αγάπη.
Από το σύντροφό μου περιμένω να μου επισημάνει αν θεωρεί οτι κάνω κάτι λάθος ή κακό από την αρχή, να μην κρύβει οτι τον ενοχλεί ώσπου να του περάσει ο έρωτας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Καταρχας, οπως ειπες κανεις δεν ειναι τελειος και το ξερουμε ολοι αυτο...
"Ξαφνικα" τιποτα δε γινεται...με την παροδο του χρονου μαζευονται μικρα μικρα και καποια στιγμη εξωτερικευονται. Παιζουν πολλα ρολο...Η διαθεση μας εκεινη τη στιγμη, παραπονα που εχουμε απο τον αλλο και εχουν μαζευτει κ.ο.κ. Ακομα και ο καψουρης ανθρωπος "βλεπει" τις ατελειες, απλα εστιαζει σε αυτα που του αρεσουν ειτε αφορα στην εξωτερικη μας εμφανιση ειτε στο χαρακτηρα μας. Ε καποια στιγμη με την τριβη, θα νοιωσει πιο οικεια, ανετα, και θα μας παρατηρησει και τα στραβα μας...
Π.χ οταν απευθυνομαι στις φιλες μου υπαρχουν φορες που χρησιμοποιω τη φραση "ρε μαλακα". Για μεγαλο χρονικο διαστημα ο φιλος μου δεν ελεγε κατι, ε μετα απο σχεδον 2 χρονια μου πεταει οτι "δε σου παει να εκφραζεσαι ετσι και ακουγεται ασχημο" και τα συναφη. Τι θα επρεπε να συμπερανω? Οτι δεν ηταν πλεον ερωτευμενος? Καποτε του αρεσε που το ακουγε και πλεον οχι? Μα η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν του αρεσε να εκφραζομαι ετσι, απλα ενοιωσε οτι ηρθε η ωρα να το πει και το ειπε. Αν με ενοχλησε? Οχι. Θα προτιμουσα βεβαια να μην του ηχει ασχημο, οπως δεν ηχει σε εμενα, αλλα οκ...Δεν ειμαστε ιδιοι. Κι εκεινος κανει αλλα πραγματα που εγω θεωρω ασχημα, ενω τα θεωρει νορμαλ, αλλα σημασια εχει να μη μας ενοχλουν τοσο, ωστε να μην αντεχουμε να ειμαστε με τον αλλο.
Τελος παντων, δεν μπορω να μπω και στην ψυχολογια του καθενος. Ο καθε ενας απο εμας λειτουργει μοναδικα. Αυτα που με ενοχλουν ακομα και μετα απο χρονια, ειναι τα ιδια με αυτα που με ενοχλουσαν απο πολυ νωρις.
Προσωπικα, ο,τι με ενοχλει φροντιζω να το εξωτερικευω σχετικα νωρις και η καψουρα δεν εχει πολλη επιδραση πανω μου σε αυτον τον τομεα. Η αληθεια βεβαια ειναι οτι εχω κατηγορηθει ως αναισθητη, σκληρη, οτι δεν ημουν ερωτευμενη και τα συναφη. Δεν ισχυε βεβαιως τιποτα απ ολα αυτα...
Το θέμα είναι να μην αφήσουμε τα παράπονα να μαζεύονται. Γιατί να μην τα πεις αμέσως; Γιατί να μην τα λύσεις; Θεωρώ οτι αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα στις σχέσεις σήμερα. Πριν λίγες μέρες ψώνιζα κάτι κι άκουσα μια συζήτηση δύο παιδιών στην ηλικία μου, κι έλεγε ο ένας οτι αν τσακωθεί με την κοπέλα του απλά δεν της τηλεφωνεί για 10 μέρες, ούτε κι εκείνη, και μετά από 10 μέρες της τηλεφωνεί και τα βρίσκουν. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Γιατί να μην μπορεί το όποιο πρόβλημα να λύνεται επί τόπου ή έστω να συζητιέται; Τι φοβόμαστε τόσο; Θεωρούμε οτι αν το κρύψουμε κάτω από το χαλάκι, δε θα εμφανιστεί κάποια στιγμή; Μας αξίζει να καταπιέζουμε και να καταπιεζόμαστε;;;
Εγώ φοβάμαι τη στιγμή που ο άλλος θα παρατηρήσει τα στραβά μου. Μου δίνει το σήμα οτι δεν είναι πια ερωτευμένος. Θα μου πεις, γιατί σε τρομάζει αυτό; Ξέρεις, δεν έχουν όλοι το σθένος και την ικανότητα να περάσουν από τον έρωτα στην αγάπη. Εκεί είναι το επικίνδυνο σημείο.
Διαφωνώ με το φίλο σου. Γιατί δεν το έλεγε αφού τον ενοχλούσε, αν όχι στην πολύ αρχή, τουλάχιστον λίγο πιο μετά; Εμένα θα με πείραζε - και συγνώμη που επεμβαίνω. Είτε θα ήθελα να μου το πει στην αρχή, είτε να μη μου το πει ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παρατηρησεις:
1. Αυτος που αγαπαει τις "βλεπει" μια χαρα και δεν ειναι καθολου κακο, εαν της παρατηρει και σε μας.
2. Αυτος που δεν τις "βλεπει" ειναι ο καψουρης απο το ροζ συννεφακι στο οποιο βρισκεται. Αργα η γρηγορα ομως θα αρχισει να εχει επαφη με την πραγματικοτητα και θα "δει" και τα στραβα μας, ετσι ακριβως οπως ειναι. Ας μη μας παραξενευει αυτο. Επειδη πλεον θα δει το κατι παραπανω, δε σημαινει οτι δε μας αγαπαει η δεν ειναι ερωτευμενος...
3. Δεν υπαρχει "τροπος" που θα μας γεμισει με κομπλεξ, εαν εμεις τα εχουμε βρει με τον εαυτο μας.
4. Το υφος με το οποιο μας απευθυνεται ο αλλος, εχει να κανει με το σεβασμο που εχει στο προσωπο μας. Εαν φανει αγενης καποια στιγμη οπου υπαρχουν π.χ νευρα κ.λ.π., οκ παει στο καλο. Εαν μονιμως συμπεριφερεται καθ' αυτον τον τροπο, τοτε σημαινει πως εμεις κατι δεν εχουμε κανει καλα και πρεπει να περασουμε σε μια συζητηση οπου θα πρεπει να τεθουν διαφορετικες βασεις.
1. Ναι αυτό εννοούσα - κι αυτό απαντάει και στην Ισι πιο κάτω. Εννοούσα, δεν τις αντιλαμβάνεται, δεν τον ενοχλούν.
2. Κρατάω μια επιφύλαξη επ' αυτού. Αν κάποιος με βλέπει τέλεια (ενόσω ξέρω οτι δεν είμαι και δεν το λέω με πικρία αλλά με αυτογνωσία, κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος) και ξαφνικά δε με βλέπει τόσο τέλεια, θα αμφιβάλλω αν είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί μου. Μου έχει τύχει δηλαδή, να είμαι τόσο τρελή για κάποιον που τον έβλεπα τέλειο και μια μέρα παρατήρησα τις ατέλειές του κι αυτό μου έδωσε το σήμα στον εγκέφαλό μου οτι πια δεν είμαι ερωτευμένη.
3. Ναι σωστό. Θέλει πολλή δουλειά όμως για να τα βρεις 100% με τον εαυτό σου. Άλλωστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
4. Σωστό. Γιατί όμως να έχεις σχέση με κάποιον που δε σε σέβεται;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτός που αγαπάει πραγματικά δε βλέπει τις ατέλειες που όλοι έχουμε. Υπάρχει επίσης μια λεπτή διαχωριστική γραμμή στις "παρατηρήσεις". Άλλο να σου πει "καλή μου έχεις σπυράκια στην πλάτη, έχεις σκεφτεί να πας σε γιατρό να σου δώσει θεραπεία για να φύγουνε;" κι άλλο να σου πει "η πλάτη σου είναι γεμάτη σπυριά, ίου!". Η καλοπροαίρετη κριτική είναι θεμιτή εφόσον γίνεται με καλό τρόπο και με αγάπη. Ο τρόπος του φίλου σου νομίζω οτι σε γεμίζει κόμπλεξ παρά σε βελτιώνει σαν άνθρωπο. Γιατί του άφησες το δικαίωμα να σε κριτικάρει έτσι;;;;
Θα πρότεινα, δώσε ένα χρονικό περιθώριο μέσα σου - δε θα του το πεις! Πες ας πούμε οτι αν σε ένα μήνα δεν έχουν φτιάξει τα πράγματα τότε θα ".........." * συμπλήρωσε ό,τι θές.
Οι σχέσεις είναι για να μας κάνουν να νιώθουμε καλά και να βελτιωνόμαστε σαν άνθρωποι. Αν δε συμβαίνουν αυτά τα δύο, υπάρχει πρόβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.