20-04-10
18:26
Μήπως όμως όταν από μικρός συνηθήσεις να μην δίνεις αυτό σου γίνει συνήθεια και στο μέλλον καταλήξεις σε έναν αδρανή άνθρωπο που τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του;προφανώς είναι δύσκολο να αλλάξουν οι ιδέες.... και γενικά ο χαρακτήρας του Έλληνα από τη μια στιγμή στην άλλη..., είναι κάτι που δε μπορείς να διακρίνεις, οτί αλλάζει μέσα στο πέρασμα του χρόνου..., ο μέσος Έλληνας τα θέλει όλα και δεν δίνει τίποτα...(σε ύλη και συναίσθημα)
εγώ που τα μοίραζα από μικρός, το έχω μετανιώσει και έχω μισήσει και τον εαυτό μου γι' αυτό..., γιατί τώρα δε μπορώ να προσφέρω το παραμικρό ούτε σε εμένα, ούτε σε κανέναν.... γι' αυτό καλύτερα πρέπει να μάθεις να είσαι μετρημένος από μικρός και να προσφέρεις αργότερα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-04-10
17:14
Ας σχολιάσουμε το θέμα γενικά και έπειτα ειδικά, άλλωστε όπως είπες ο καθένας είνα ευαισθητοποιημένος σε διαφορετικά ζητήματα.Ας συγκεκριμενοποιήσουμε όμως λίγο τα πλαίσια στα οποία αναφέρεσαι...Για παράδειγμα αναφέρεσαι σε οικολογικό, πολιτικο, οικονομικο, κοινωνικό, οικογενειακό, σεξουαλικο κτλ άξονα;
Από όσο κατάλαβα αναφέρεσαι σε οοοολα και ουσιαστικά στο πόσο φιλότιμοι είμαστε και σε ποια...Αλλος μπορει να ειναι φιλοτιμος εκει και αλλος καπου αλλού. Προσωπικά είμαι αρκετα ευαισθητοποιημένη σε θέματα οικολογίας, φύσης, ανθρώπων που αποτελούν μειονότητα ή ατόμων που έχουν μεταναστεύσει, σε άτομα με ειδικές αναγκες, σε ηλικιωμένους κτλ...
Μεγάλη λίστα...
Ωστόσο έχεις δίκιο ότι στις περισσοτερες περιπτώσεις αν ενα ζητημα δεν μας αφορα το κοιτάμε απο μακρυα και το βλεπουμε ως κατι που δεν μπορει να γίνει σε μας. Και έτσι δεν πράττουμε το 100% αυτού που μπορούμε. Αλλά πιστεύω (θέλω να πιστεύω) πως σε ένα από τα παααρα πολυ ζητήματα που ειμαστε ευαισθητοποιημενοι, είμαστε λίγο παραπάνω και εκεί δίνουμε ότι μπορούμε.
Λες πως είσαι ευαισθητοποιημένοι σε μια μεγάλη λίστα, έκανες ποτέ κάτι είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο;
Το σύστημα δεν μας επιτρέπει;η ευαισθησία είναι ένα σύστημα λειτουργίας της κοινωνίας...,
είναι γεγονός οτί είμαστε λιγότεροι ευαίσθητοι, σε γενικές γραμμές από άλλους λαούς, επειδή το σύστημα δεν μας επιτρέπει να είμαστε ευαίσθητοι....
Ενδιαφέρον φαίνεται...
Το ότι όμως το σύστημα αδιαφορεί για κάτι αυτό σημαίνει πως και εμείς θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός και να μην κινητοποιηθούμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-03-10
20:59
Αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα, ζητώ συγγνώμη.
Παρευρέθηκα πρόσφατα σε μια ημερίδα στην οποία σε κάποια στιγμή έγινε νύξη για το πόσο ευαισθητοποιημένοι (δεν!) είμαστε γύρω από κάποια ζητήματα.
Μου δημιουργήθηκαν λοιπόν, πολλές απορίες-ανησυχίες γύρω από το θέμα της ευαισθητοποίησης.
Θεωρείτε πως είμαστε ευαισθητοποιημένοι οι Έλληνες ως έθνος;
Για τον εαυτό σας, τι θα λέγατε;
Νομίζω ότι πολλές φορές η ευαισθησία μας μένει μόνο στα λόγια και δεν κάνουμε τίποτα στην πράξη θεωρώντας πως αυτό το «κάτι» είμαστε αναρμόδιοι να το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ή ότι σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα.
Ακόμη, θεωρώ, ότι όταν κάτι δεν μας αφορά άμεσα δεν εμπλεκόμαστε σε ιδιαίτερο βαθμό για τον προφανή λόγο ότι «δεν μας αφορά».
Λόγου χάρη, αν βρίσκεστε σε ένα λεωφορείο και κάθεστε κανονικά στην θέση σας, και από δίπλα στέκεται όρθια μια ηλικιωμένοι κυρία θα σηκωθείτε για να καθίσει η κυρία; Σε θεωρητικό επίπεδο οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα απαντήσουν «Ναι». Το έχει εφαρμόσει κανείς; Έχετε κάνει κάτι ανάλογο δείγμα αλληλεγγύης και ενίοτε ευαισθητοποίησης;
Υγ. Δεν αναφέρομαι σε δείγματα φιλανθρωπίας, αλλά αλληλεγγύης.
Σίγουρα ήθελα να ρωτήσω και άλλα, αλλά μην σας κουράσω!
Παρευρέθηκα πρόσφατα σε μια ημερίδα στην οποία σε κάποια στιγμή έγινε νύξη για το πόσο ευαισθητοποιημένοι (δεν!) είμαστε γύρω από κάποια ζητήματα.
Μου δημιουργήθηκαν λοιπόν, πολλές απορίες-ανησυχίες γύρω από το θέμα της ευαισθητοποίησης.
Θεωρείτε πως είμαστε ευαισθητοποιημένοι οι Έλληνες ως έθνος;
Για τον εαυτό σας, τι θα λέγατε;
Νομίζω ότι πολλές φορές η ευαισθησία μας μένει μόνο στα λόγια και δεν κάνουμε τίποτα στην πράξη θεωρώντας πως αυτό το «κάτι» είμαστε αναρμόδιοι να το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ή ότι σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επιτύχουμε πολλά πράγματα.
Ακόμη, θεωρώ, ότι όταν κάτι δεν μας αφορά άμεσα δεν εμπλεκόμαστε σε ιδιαίτερο βαθμό για τον προφανή λόγο ότι «δεν μας αφορά».
Λόγου χάρη, αν βρίσκεστε σε ένα λεωφορείο και κάθεστε κανονικά στην θέση σας, και από δίπλα στέκεται όρθια μια ηλικιωμένοι κυρία θα σηκωθείτε για να καθίσει η κυρία; Σε θεωρητικό επίπεδο οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα απαντήσουν «Ναι». Το έχει εφαρμόσει κανείς; Έχετε κάνει κάτι ανάλογο δείγμα αλληλεγγύης και ενίοτε ευαισθητοποίησης;
Υγ. Δεν αναφέρομαι σε δείγματα φιλανθρωπίας, αλλά αλληλεγγύης.
Σίγουρα ήθελα να ρωτήσω και άλλα, αλλά μην σας κουράσω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.