avenger92
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η avenger92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 395 μηνύματα.
03-08-10
02:30
Αχου!!τι γλυκουλη το κουνελακι!!πωω..τι θυμηθηκα τωρα..τις τελευταιες ωρες του δικου μου κουνελιου..ποσο υπεφερε το καημενο.. τον λεγαμε Μορφεα!Μου λειπει..Ναι!Τη λένε Κώστη! (την πήρα αγόρι και τη φώναζα Κωστή αλλά τελικά...! ).Και την πήρα πέρισυ τον Ιούνιο κι εγώ! Αλλά ακόμα ζει το βρωμιάρικο μου ευτυχώς!
Οι μεταβατικές περίοδοι τελικά είναι οι χειρότερες.Τότε πιάνουν όλα τα υπαρξιακά!
Και μένα η αδελφή μου είναι ο άνθρωπος μου και ίσως από τις πραγματικές μου φίλες.Γι'αυτό ήθελα να περάσω εδώ εξαρχής για να είμαστε μαζί στη σχολή..
Η αδερφη σου ιατρικη ειναι? (να σου πω..αν θες ανταλασσουμε msn αν εχεις..)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
avenger92
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η avenger92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 395 μηνύματα.
03-08-10
00:54
Κοιτα..Οποιος θελει να ειναι μαζι σου,θα σε ακολουθησει οτι και να γινει.. Οσο γι'αυτο που ειπες "Αφού έφερα εις πέρας τον στόχο μου,γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη όπως θα περίμενα;"-->Ετσι νιωθω και γω..Και γω ανυπομονω να ερθει ο σεπτεμβρης για να βαλω σε παρενθεση τη ζωη μου ως τωρα και να προχωρησω παιρνοντας μαζι μου οσους πραγματικα με αγαπουν και τους αγαπω.. Ολα θα φτιαξουν οταν ξεκινησεις την φοιτητικη σου ζωη..Άσχημη φάση..Μεταβατική.
Παλεύεις για 2 χρόνια να πετύχεις ένα στόχο σου και όταν φτάνεις στο τέλος βλέπεις ότι όλα και όλοι έμειναν πίσω.Ότι δεν μπόρεσαν να σε ακολουθήσουν και δεν ήταν και υποχρεωμένοι.Συνειδητοποιείς ότι ζούσες χωρίς να ζεις,ότι παρασιτούσες και έχασες στιγμές από τη ζωή σου που μπορεί τώρα να μη μοιάζουν σημαντικές αλλά που στην πραγματικότητα είναι..γιατί είναι η ζωή σου!Και τώρα ψάχνω να βρω,ποια είμαι εγώ και τί τελικά είναι αυτό που θέλω.Αφού έφερα εις πέρας τον στόχο μου,γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη όπως θα περίμενα;Γιατί δεν ξεκίνησε η ζωή μου όπως την περίμενα;Νομίζω πως ξέρω γιατί.Η ζωή αυτή είναι στιγμές και αυτές είναι που έχουν σημασία.Και τώρα είναι σα να πρέπει να ξεκινήσω πάλι τη ζωή μου από την αρχή.Ίσως γι'αυτό ανυπομονώ να έλθει ο Σεπτέμβρης.
Με τρομάζει πολύ η σκέψη ότι μπορεί να έβαλα λάθος προτεραιότητες..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.