15-02-12
18:45
Oasis ~ Stop Crying Your Heart Out
Hold up
Hold on
Don't be scared
You'll never change what's been and gone
May your smile
Shine on
Don't be scared
Your destiny may keep you warm
'cause all of the stars
Are fading away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
Get up
Come on
Why're you scared? I'm not scared
You'll never change
What's been and gone
'cause all of the stars
Are fading away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
We're all of us stars
We're fading away
Just try not to worry
You'll see us some day
Just take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
Hold up
Hold on
Don't be scared
You'll never change what's been and gone
May your smile
Shine on
Don't be scared
Your destiny may keep you warm
'cause all of the stars
Are fading away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
Get up
Come on
Why're you scared? I'm not scared
You'll never change
What's been and gone
'cause all of the stars
Are fading away
Just try not to worry
You'll see them some day
Take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
We're all of us stars
We're fading away
Just try not to worry
You'll see us some day
Just take what you need
And be on your way
And stop crying your heart out
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-08-11
00:31
Δίχως να αναλαμβάνει ευθύνη, χτυπήματα,
Θα δεις πως παραπάνω απ' όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει, μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα! Εκτίμησε όσα έχεις
Πιάσε το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό,μην ρίχνεις άκυρο
Άνοιξε τα χέρια, νιώσε τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθιά ανάσα και χαμογέλα στο άπειρο
Μην κλαις για μένα γαμώτο, για τα παιδιά να κλαις,
Που τριγυρνάν ξυπόλυτα στους δρόμους και στις φτωχογειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν.
Γι' αυτό και ο χειμώνας πήρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου
Γιατί κάποιοι δεν είχαν μέλλον απ' την γέννηση τους
Παρόλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε
Γι' αυτό χρωστάνε στον εαυτό τους την ύπαρξη τους
Να μην μισείς του υπουργούς,εμένα να μισείς
Που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ό,τι με δουλειά απέκτησα
Και ενώ το ξέρω δεν μιλάω,θα έπρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν
Γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει
Πολλές φορές το έξω φαίνεται τόσο άσχημο
Για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μη με θαυμάζεις,μη μου λες ''Είσαι θεός''
Κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλον
Η μουσική με δείχνει αλλιώς, ενώ είμαι δειλός
μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.
Φοράμε τα καλά μας
Φτιάχνουμε τα μαλλιά μας
Πίνουμε τα ποτά μας
Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι
Το κάθε τι από αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας
Μισούμε την γενιά μας
Φτύνουμε τα άτομα μας
Χτυπάμε τα παιδιά μας
Ως πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση
για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μη θαυμάζεις τον Κριτή, ούτε τον Ραψωδό.
Να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανόδιο μουσικό
Που με μια κιθάρα,ένα ακορντεόν,μια φυσαρμόνικα,
Προσφέρει για λίγα ψίχουλα σε στενά βρόμικα.
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι
Νιώσε άσχημα γι' αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι
Γιατί το μηνιάτικο δεν έφτασε για αυτόν τον μήνα
Και έπρεπε να αποφασίσουν: στέγη ή πείνα
Να μην λυπάσαι που δεν έχεις αυτοκίνητο
Και ένα γραφικό εξοχικό σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτων λυόμενα για ακίνητο
Και κάθονται σ' αναπηρικό καροτσάκι
Μη σιχαθείς εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου
Να σιχαίνεσαι εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα
Και δεν του ένοιαξαν ποτέ τα συναισθήματα σου
Μη στεναχωρηθείς άμα πεθάνω και χαθώ
Μα να στεναχωριέσαι αν δεν αφήσω κάποιο έργο
Μην μου δώσεις αξία όταν πια δεν θα' μαι εδώ
Κάντο όσο είναι καιρός προτού με δεις να φεύγω
Ladose - Στο τέλος της ημέρας
Θα δεις πως παραπάνω απ' όσα νόμιζες αντέχεις
Η ζωή δίνει, μήπως και χάσεις τα βήματα
Υπάρχουν πάντα τα χειρότερα! Εκτίμησε όσα έχεις
Πιάσε το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου
Το γκρίζο κρύβει μέσα το λευκό,μην ρίχνεις άκυρο
Άνοιξε τα χέρια, νιώσε τον αέρα πάνω σου
Πάρε βαθιά ανάσα και χαμογέλα στο άπειρο
Μην κλαις για μένα γαμώτο, για τα παιδιά να κλαις,
Που τριγυρνάν ξυπόλυτα στους δρόμους και στις φτωχογειτονιές
Που δεν γνωρίσαν οικογένεια και χρήμα δεν αγγίξαν.
Γι' αυτό και ο χειμώνας πήρε τις αθώες τους ζωές
Να μην ανησυχείς καθόλου για το μέλλον σου
Γιατί κάποιοι δεν είχαν μέλλον απ' την γέννηση τους
Παρόλα αυτά σφίξανε τις γροθιές και επιβιώσανε
Γι' αυτό χρωστάνε στον εαυτό τους την ύπαρξη τους
Να μην μισείς του υπουργούς,εμένα να μισείς
Που δεν έκαψα τα σπίτια τους ακόμα και ανέχομαι
Να απλώνουν χέρι σε ό,τι με δουλειά απέκτησα
Και ενώ το ξέρω δεν μιλάω,θα έπρεπε να ντρέπομαι
Να μην κοιτάς με μισό μάτι κανέναν
Γιατί αυτός ο κανένας δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβει
Πολλές φορές το έξω φαίνεται τόσο άσχημο
Για να κρατάει αποστάσεις απ' ότι το θλίβει
Μη με θαυμάζεις,μη μου λες ''Είσαι θεός''
Κανείς δεν είναι πιο πάνω από τον άλλον
Η μουσική με δείχνει αλλιώς, ενώ είμαι δειλός
μπροστά σ' αυτούς που πολεμούν στους δρόμους για κάτι μεγάλο
Βγάζουμε τα λεφτά μας.
Φοράμε τα καλά μας
Φτιάχνουμε τα μαλλιά μας
Πίνουμε τα ποτά μας
Αλλά στο τέλος της ημέρας και αφού μείνουμε μόνοι
Το κάθε τι από αυτά φαινέται βαρετό
Ξεχνάμε τα όνειρά μας
Μισούμε την γενιά μας
Φτύνουμε τα άτομα μας
Χτυπάμε τα παιδιά μας
Ως πιο σημείο πρέπει να φτάσει η κατάσταση
για να πούμε "Φτάνει, αρκετά, ως εδώ!"
Να μη θαυμάζεις τον Κριτή, ούτε τον Ραψωδό.
Να θαυμάζεις του δρόμου τον πλανόδιο μουσικό
Που με μια κιθάρα,ένα ακορντεόν,μια φυσαρμόνικα,
Προσφέρει για λίγα ψίχουλα σε στενά βρόμικα.
Μην νιώθεις άσχημα γιατί δεν πήρες χαρτζιλίκι
Νιώσε άσχημα γι' αυτούς που δεν πληρώσανε το νοίκι
Γιατί το μηνιάτικο δεν έφτασε για αυτόν τον μήνα
Και έπρεπε να αποφασίσουν: στέγη ή πείνα
Να μην λυπάσαι που δεν έχεις αυτοκίνητο
Και ένα γραφικό εξοχικό σπιτάκι
Κάποιοι έχουνε σεισμόπληκτων λυόμενα για ακίνητο
Και κάθονται σ' αναπηρικό καροτσάκι
Μη σιχαθείς εκείνον που σου γάμησε την γκόμενα
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήτανε δικιά σου
Να σιχαίνεσαι εκείνους που σου γάμησαν τα όνειρα
Και δεν του ένοιαξαν ποτέ τα συναισθήματα σου
Μη στεναχωρηθείς άμα πεθάνω και χαθώ
Μα να στεναχωριέσαι αν δεν αφήσω κάποιο έργο
Μην μου δώσεις αξία όταν πια δεν θα' μαι εδώ
Κάντο όσο είναι καιρός προτού με δεις να φεύγω
Ladose - Στο τέλος της ημέρας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-05-11
01:59
Διάφανα κρίνα~Από το άπειρο σε σένα.
Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό
στους δρόμους που περπάτησες θές να 'ρθω
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω
Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά
πες μου τι θα 'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά
Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα 'ρχομαι απ' τ' άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.
Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό
στους δρόμους που περπάτησες θές να 'ρθω
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω
Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά
πες μου τι θα 'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά
Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα 'ρχομαι απ' τ' άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-09-10
22:20
Poets of the Fall - Carnival of Rust
D' you breath the name of your saviour in your hour of need,
n' taste the blame if the flavor should remind you of greed,
Of implication, insinuation and ill will, till' you cannot lie still,
In all this turmoil, before red cape and foil come closing in for a kill
Come feed the rain
Cause I'm thirsty for your love dancing underneath the skies of lust
Yeah feed the rain
Cause without your love my life ain't nothing but this carnival of rust
It's all a game, avoiding failure, when true colors will bleed
All in the name of misbehavior and the things we don't need
I lust for after no disaster can touch us anymore
And more than ever, I hope to never fall, where enough is not the same it was before
Come feed the rain...
Don't walk away, don't walk away, oh, when the world is burning
Don't walk away, don't walk away, oh, when the heart is yearning
D' you breath the name of your saviour in your hour of need,
n' taste the blame if the flavor should remind you of greed,
Of implication, insinuation and ill will, till' you cannot lie still,
In all this turmoil, before red cape and foil come closing in for a kill
Come feed the rain
Cause I'm thirsty for your love dancing underneath the skies of lust
Yeah feed the rain
Cause without your love my life ain't nothing but this carnival of rust
It's all a game, avoiding failure, when true colors will bleed
All in the name of misbehavior and the things we don't need
I lust for after no disaster can touch us anymore
And more than ever, I hope to never fall, where enough is not the same it was before
Come feed the rain...
Don't walk away, don't walk away, oh, when the world is burning
Don't walk away, don't walk away, oh, when the heart is yearning
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-09-10
21:56
Dust Rhymes feat Ίσιδα - 5 επιστολές
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω…
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω…
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ' αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιός απ' τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή
Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πει θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πει αρρωστημένο το χες πει καρναβάλι
και μην πεις οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε…
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…
Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα, λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου ʽλεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ʽψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πες μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μ@...κια
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και άδεια καλοκαιρινή πήρε ο γυρισμός σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια με μένα να λες
γιʼ αυτό παίρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές
Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα ν μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πεις
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πει θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γενέθλια σου
γιʼ αυτό σου γράφω για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
Ημούν εκεί για μια φορά τίποτα δεν το αλλάζει
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…
Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νοιώθω πως δεν άλλαξα και ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ' τα αντίο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα όνειρο δεν μου έκανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ' αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιό ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο για πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι διαφορά εμάς να σου θυμίζει
κόψτου αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει...
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω…
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω…
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ' αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιός απ' τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή
Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πει θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πει αρρωστημένο το χες πει καρναβάλι
και μην πεις οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε…
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…
Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα, λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου ʽλεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ʽψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πες μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μ@...κια
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και άδεια καλοκαιρινή πήρε ο γυρισμός σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια με μένα να λες
γιʼ αυτό παίρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές
Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα ν μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πεις
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πει θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γενέθλια σου
γιʼ αυτό σου γράφω για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
Ημούν εκεί για μια φορά τίποτα δεν το αλλάζει
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει…
Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νοιώθω πως δεν άλλαξα και ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ' τα αντίο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα όνειρο δεν μου έκανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ' αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιό ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο για πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι διαφορά εμάς να σου θυμίζει
κόψτου αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
24-08-10
23:25
Μωβάστρο-Κι αν έπιασε βροχή
Να'μαστε λοιπόν ξανά
μπρος στην ύψιστη κορφή
ο άνεμος με πάει μακριά
ως της γής τα πέρατα
Θέλω να πω πως μέχρι να' ρθω να σε βρω
κι αν έπιασε βροχή θα βγω
Θέλω όταν έρθει η βροχή να ζήσω για πάντα αυτή τη στιγμή
στο δρόμο να τρέξω σαν να' μαι παιδί στις λάσπες να πέσω
να γίνει χαμός να μην δραπετεύσω
γιατί όποιος νομίζει πως όλα τελειώνουν εκεί
Τότε τι αξίζει η ζωή? αν δεν έχεις μάθει να ζεις τη στιγμή
το γέλιο το δάκρυ το φως της αυγής τη νύχτα που φεύγει
και τ' άλλο πρωί να τρέχεις να νιώθεις
και όταν θα βρέχει ποτέ σου να μη φοβηθείς να βραχείς
Τίποτα μη σκεφτείς,να το ζεις
Να' μαστε λοιπόν ξανά
μπρος στην άκρη του γκρεμού
πέφτοντας κοιτάω ψηλά
ως την άκρη του ουρανού
θέλω να πω πως μέχρι να' ρθω να σε βρω
κι αν έπιασε βροχή θα βγω
μπρος στην ύψιστη κορφή
ο άνεμος με πάει μακριά
ως της γής τα πέρατα
Θέλω να πω πως μέχρι να' ρθω να σε βρω
κι αν έπιασε βροχή θα βγω
Θέλω όταν έρθει η βροχή να ζήσω για πάντα αυτή τη στιγμή
στο δρόμο να τρέξω σαν να' μαι παιδί στις λάσπες να πέσω
να γίνει χαμός να μην δραπετεύσω
γιατί όποιος νομίζει πως όλα τελειώνουν εκεί
Τότε τι αξίζει η ζωή? αν δεν έχεις μάθει να ζεις τη στιγμή
το γέλιο το δάκρυ το φως της αυγής τη νύχτα που φεύγει
και τ' άλλο πρωί να τρέχεις να νιώθεις
και όταν θα βρέχει ποτέ σου να μη φοβηθείς να βραχείς
Τίποτα μη σκεφτείς,να το ζεις
Να' μαστε λοιπόν ξανά
μπρος στην άκρη του γκρεμού
πέφτοντας κοιτάω ψηλά
ως την άκρη του ουρανού
θέλω να πω πως μέχρι να' ρθω να σε βρω
κι αν έπιασε βροχή θα βγω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
10-08-10
18:48
Σε θελω εδω-Δημητρα Γαλανη/Γιωργος Καραδημος
Σε θέλω εδώ για να μπορώ
όλα όσα ζω να΄ναι δικά μου
να΄σαι πληγή απ΄την πληγή
να΄σαι χαρά απ΄τη χαρά μου
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω
Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να΄χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ΄άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ
Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί θέλω να πω
Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ
Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί νιώθω
Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
οτι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ....
όλα όσα ζω να΄ναι δικά μου
να΄σαι πληγή απ΄την πληγή
να΄σαι χαρά απ΄τη χαρά μου
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω
Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να΄χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ΄άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ
Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί θέλω να πω
Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ
Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί νιώθω
Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
οτι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.