Ομως δεν ειναι ημερομηνια ληξης... Αλλα η φυσικη διαδοχη των πραγματων... Δεν θα μπορουσες να εισαι μονιμα ευτυχισμενη... Ή αν το καταφερνες παλι θα εχανες το νοημα... Δεν θα ηταν ευτυχια, αντιθετα θα ηταν μια μονοτονια που θα σε οδηγουσε σε ανια...
Οποτε οταν σου δινεται ευκαιρια να χαρεις, αρπαξε την με ολη σου την καρδια!!
Έχεις πολύ δίκιο και με βοήθησες. Σε ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν την δεις να φτανεις στο τελος της, ενω την εχεις πραγματικα ευχαριστηθει???
Κι ομως εσυ προσπαθεις να την βαλεις σε αναμονη... Ασε που και το να το καταφερεις θα ναι πολυ χειροτερο απο τωρα που δεν μπορεις να το κανεις...
Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ απόλυτα την ευτυχία όταν ξέρω οτι έχει ημερομηνία λήξης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αρα... Προτιμας να μην την γευτεις, αλλα να απλως να την προσεχεις να μην τελειωσει...
Αυτο δεν ειναι ευτυχια ομως... Ειναι προσπαθεια για εγκλωβισμο της...
Κι οταν την εγκλωβιζεις, η ευτυχια παυει να ειναι ευτυχια...
Είναι όμως καλύτερο από το να τη δω να φτάνει στο τέλος της. Τουλάχιστον αν την έχω σε αναμονή ξέρω οτι είναι εκεί.
Δυστυχώς η ευτυχώς όμως δεν μπορούμε να βάλουμε τη ζωή μας σε αναμονή. Όπως λέει το τραγουδάκι "Η ζωή που περνά και χάνεται, η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι, αλλα δες λιγο την διαφορα... Με το παραδειγμα με τα βιβλια δεν ειναι τοσο καλο... Γιατι η ευτυχια οπως και να χει δεν μπορει να κρατησει για παντα... Ομως ενα βιβλιο μπορεις να το κρατησεις για παντα...
Οποτε ενα καλυτερο παραδειγμα θα ηταν, ας πουμε, ενα βαζο με την αγαπημενη σου μαρμελαδα... Εστω κι ενα μικρο... Δε μου λες... Τι θα προτιμουσες??? Να την φας σε παρα παρα πολυ μικρες δοσεις, που ναι μεν θα κρατησει περισσοτερο, αλλα σε σημειο που θα χασεις την γευση της ή να την απολαυσεις σε κανονικες δοσεις κι ας κρατησει και πιο λιγο???
Φαινεται αστειο με την μαρμελαδα, το ξερω... Αλλα δεν μπορουσα να σκεφτω καλυτερο παραδειγμα...
Μάλλον θα προτιμούσα να τη φυλάω σαν κόρη οφθαλμού για να μην τελειώσει.
(και στο λέει άτομο που σιχαίνεται τη μαρμελάδα χιχι)
Όμως για την ευτυχία δεν είσαι σίγουρος οτι θα τελειώσει. Αυτό θα ήταν τρομερό άγχος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και ειναι αυτος λογος για μην χαιρεσαι πραγματικα ουτε αυτα τα λιγοτερα πραγματα που σου δινουν ευτυχια??? Θα περιμενε κανεις αν εχεις λιγοτερες ευκαιριες στην ευτυχια, να την βιωνεις οσο πιο εντονα μπορεις στις ευκαιριες που σου δινονται...
Ό,τι είναι λίγο είναι και πολύτιμο, έτσι δεν είναι; Αν ας πούμε έχεις 10 βιβλία (λέμε τώρα) και να χάσεις το ένα, άσχετα με το ποιο σου αρέσει περισσότερο, δε θα στεναχωρηθείς τόσο. Αν όμως έχεις μόνο 2, η απώλεια του ενός είναι πιο μεγάλο πλήγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τι εννοείς;
Αν είμαι πολύ ευτυχισμένη και σαμποτάρω λίγο αυτή μου την ευτυχία με το να τη φοβάμαι - οπότε δεν είναι πια απόλυτη ευτυχία - σύμφωνα με τη θεωρία μου δε θα χρειαστεί να επέμβουν οι "θεοί" για να φέρουν την κάθαρση.
Ποιό είναι το χρονικό διάστημα που καθιστά ύβρη την ευτυχία? Γιατί εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι συνέχεια ευτυχισμένος για πάντα
Αυτό δεν το ξέρω. Εγώ πάντως φοβάμαι από την πρώτη μέρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τι λέτε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.