nickthegreek992
Νεοφερμένος
Ο nickthegreek992 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
04-09-10
16:21
Της γοργόνας οι καημοί από Πυξ-Λαξ
Θα μου διαβάσεις ένα στίχο του Καβάφη
κι έτσι καθάρισες με όλη την ελίτ
έχεις τον τρόπο να καλύπτεις την απάτη
με ένα στυλ καταραμένου φοιτητή.
Θα μου διαβάσεις Καζαντζάκη και Σεφέρη
μα δε με ψήνει η μουτσούνα που φοράς
στην επιφάνεια η γοργόνα υποφέρει
μέχρι να πάρει όποια απάντηση ζητά.
Ζει ο αδελφός μου ο Αλέξανδρος
ζει με Αφροδίτες στο αρχιπέλαγος.
Ζει ο αδελφός μου ο Αλέξανδρος
ζει με Αφροδίτες μες στο πέλαγος.
Θα μου διαβάσεις των κινέζων παροιμίες
είναι της μόδας τώρα η Ανατολή
με μία κάρτα μπαινοβγαίνεις στις φατρίες
μα θα 'σαι μόνο ο φτωχός ο συγγενής.
Θα μου διαβάσεις του Ελύτη τις καντάδες
μα δροσουλίτες δε θα βλέπεις πουθενά
δεν ξεψυχάνε στα κατσάβραχα οι Ζορμπάδες
αν η γοργόνα έχει απάντηση ξανά.
Περισσότερα: https://www.musicheaven.gr/html/modu...=viewtopic&topic=277&gotolast=1#ixzz0yZCD4ssY
Θα μου διαβάσεις ένα στίχο του Καβάφη
κι έτσι καθάρισες με όλη την ελίτ
έχεις τον τρόπο να καλύπτεις την απάτη
με ένα στυλ καταραμένου φοιτητή.
Θα μου διαβάσεις Καζαντζάκη και Σεφέρη
μα δε με ψήνει η μουτσούνα που φοράς
στην επιφάνεια η γοργόνα υποφέρει
μέχρι να πάρει όποια απάντηση ζητά.
Ζει ο αδελφός μου ο Αλέξανδρος
ζει με Αφροδίτες στο αρχιπέλαγος.
Ζει ο αδελφός μου ο Αλέξανδρος
ζει με Αφροδίτες μες στο πέλαγος.
Θα μου διαβάσεις των κινέζων παροιμίες
είναι της μόδας τώρα η Ανατολή
με μία κάρτα μπαινοβγαίνεις στις φατρίες
μα θα 'σαι μόνο ο φτωχός ο συγγενής.
Θα μου διαβάσεις του Ελύτη τις καντάδες
μα δροσουλίτες δε θα βλέπεις πουθενά
δεν ξεψυχάνε στα κατσάβραχα οι Ζορμπάδες
αν η γοργόνα έχει απάντηση ξανά.
Περισσότερα: https://www.musicheaven.gr/html/modu...=viewtopic&topic=277&gotolast=1#ixzz0yZCD4ssY
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nickthegreek992
Νεοφερμένος
Ο nickthegreek992 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 12 μηνύματα.
03-09-10
20:01
Διονύσης Σαββόπουλος - Για τα παιδιά που είναι στο κόμμα
Έβγαλες ουρά και προβοσκίδα
κρύφτηκες πίσω από μια εφημερίδα
κάνεις πως διαβάζεις και δεν μας χαιρετάς,
έβγαλες στο δέρμα σου ραβδώσεις
τρέχεις με ομάδες κι οργανώσεις
κι όλο το ρολογάκι σου κοιτάς.
Κι όμως μέσ' στης κόλασης τις λαύρες,
μέσ' σε δακρυγόνα και περίπολα και αύρες
λάμπεις σαν το πιο πολύτιμο ορυκτό,
ναι, σαν ασημένιο υψώνεσαι φτερό
τούτη τη στιγμή που σπάζεις τον κλοιό.
Λευκέ, γαλάζιε ποντικέ μου
που χρόνια τώρα σ' αγαπώ
εκείνη τη φτερούγα σου άνοιξέ μου
κι άσε με λίγο να την δω.
Έλα, χωρίς πολιτικούρες
με το φτερό σου να πετάει
όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες
αλλά σε κείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει.
Ξέρω, ήδη έχεις αντιρρήσεις,
μα ούτε εγώ σου λέω να χωρίσεις
λέω με δυο λόγια μόνο σ' αγαπώ
λόγια ηθοποιού για τον αγώνα,
λόγια σαν βιολί σε αρραβώνα
μα ό,τι ως τώρα μάχεται λειψό.
Τώρα έχεις χρέη και πιστώσεις,
τρελαίνεσαι και για πολιτικές εκδόσεις
αύριο να δούμε ποια πόρτα θα χτυπάς
αφού κι αυτό το αύριο το αλάνι,
όργανο του κόμματος το έχεις κάνει
ποιον θα περιμένεις και ποιον θα τυραννάς.
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη,
τι θα πάει να πει στην δικαιοσύνη
να το δικαστήριο υψώνεται από δω
όχι μοναχά για το στιλπνό σου το φτερό
αλλά και για την προβοσκίδα σου θαρρώ.
Μιλάμε για πολύ βαθύ στίχο που μόνο, νομίζω, η ελληνική θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Έβγαλες ουρά και προβοσκίδα
κρύφτηκες πίσω από μια εφημερίδα
κάνεις πως διαβάζεις και δεν μας χαιρετάς,
έβγαλες στο δέρμα σου ραβδώσεις
τρέχεις με ομάδες κι οργανώσεις
κι όλο το ρολογάκι σου κοιτάς.
Κι όμως μέσ' στης κόλασης τις λαύρες,
μέσ' σε δακρυγόνα και περίπολα και αύρες
λάμπεις σαν το πιο πολύτιμο ορυκτό,
ναι, σαν ασημένιο υψώνεσαι φτερό
τούτη τη στιγμή που σπάζεις τον κλοιό.
Λευκέ, γαλάζιε ποντικέ μου
που χρόνια τώρα σ' αγαπώ
εκείνη τη φτερούγα σου άνοιξέ μου
κι άσε με λίγο να την δω.
Έλα, χωρίς πολιτικούρες
με το φτερό σου να πετάει
όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες
αλλά σε κείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει.
Ξέρω, ήδη έχεις αντιρρήσεις,
μα ούτε εγώ σου λέω να χωρίσεις
λέω με δυο λόγια μόνο σ' αγαπώ
λόγια ηθοποιού για τον αγώνα,
λόγια σαν βιολί σε αρραβώνα
μα ό,τι ως τώρα μάχεται λειψό.
Τώρα έχεις χρέη και πιστώσεις,
τρελαίνεσαι και για πολιτικές εκδόσεις
αύριο να δούμε ποια πόρτα θα χτυπάς
αφού κι αυτό το αύριο το αλάνι,
όργανο του κόμματος το έχεις κάνει
ποιον θα περιμένεις και ποιον θα τυραννάς.
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη,
τι θα πάει να πει στην δικαιοσύνη
να το δικαστήριο υψώνεται από δω
όχι μοναχά για το στιλπνό σου το φτερό
αλλά και για την προβοσκίδα σου θαρρώ.
Μιλάμε για πολύ βαθύ στίχο που μόνο, νομίζω, η ελληνική θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.