Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
22-10-10
11:56
Έχω ψηφίσει τη δημοσίευσή σου θετικά, σε ένδειξη καλής θέλησης και την αποφυγή παρεξηγήσεων, αφού υπάρχει και μια αρνητική που δεν θέλω να πιστέψεις ότι είναι δική μου. Σχολιάζω παρακάτω τα σημεία που έχω ορισμένες ενστάσεις, ή περαιτέρω προβληματισμούς. Με τα υπόλοιπα, λίγο έως πολύ, συμφωνώ.
Όταν παρακολουθείς μια ταινία στην τηλεόραση, μπορεί να μη χρειάζεται να την αφομοιώσεις, αλλά η προσοχή σου πρέπει να είναι τεταμένη, αν δεν θέλεις να χάσεις κάτι από την πλοκή. Ο εγκέφαλος δουλεύει.
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλεις να πεις εδώ. Υπάρχουν ώρες που τα παιδιά κάνουν τι;
Ο σεβασμός κερδίζεται ενώ οι περισσότεροι καθηγητές που γνώρισα τουλάχιστον, θεωρούν ότι τους σέβεσαι μόνον όταν δεν τους αμφισβητείς ποτέ και για τίποτα. Εγώ λέω ναι στο σεβασμό, αλλά ναι και στη δικαιολογημένη αντίδραση, όταν αυτή εκφράζεται ευγενικά μεν, δυναμικά δε.
Ξέρουν άραγε όλοι οι δάσκαλοι, να μη δικαιολογούν τον εαυτό τους, όταν έχουν ευθύνη για κάτι; Στα μαθητικά μου χρόνια δεν είδα κάτι τέτοιο από όλους, ούτε τώρα το βλέπω από όλους του καθηγητές της κόρης μου.
Το σχολείο λειτουργεί με μια δημοσιοϋπαλληλική αδιαφορία, που περνάει από το δάσκαλο προς τους μαθητές κι από τους μαθητές προς το δάσκαλο, δημιουργώντας μια αδιάφορη αυριανή κοινωνία.
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, δεν αρκεί ένας προοδευτικός εκπαιδευτικός. Χρειάζεται να του δοθεί και ένα πιο ελαστικό πρόγραμμα, καθώς και τα κατάλληλα μέσα που θα κάνουν το μάθημά του περισσότερο ελκυστικό.
Αντιγράφω από άρθρο του Νίκου Λίγγρη, εκπαιδευτικού:
Όπως και να 'χει, υπάρχει "πνευματικό υλικό" που μοιράζεται και απαιτεί ενεργή συμμετοχή.Ούτε και κάθε μέρα, σε κάθε μάθημα, υπάρχει γνώση προς αφομοίωση, έτσι;
Όταν παρακολουθείς μια ταινία στην τηλεόραση, μπορεί να μη χρειάζεται να την αφομοιώσεις, αλλά η προσοχή σου πρέπει να είναι τεταμένη, αν δεν θέλεις να χάσεις κάτι από την πλοκή. Ο εγκέφαλος δουλεύει.
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλεις να πεις εδώ. Υπάρχουν ώρες που τα παιδιά κάνουν τι;
Αντίστοιχα υπάρχουν αρκετοί καθηγητές που αδιαφορούν για την ποιότητα του μαθήματός τους, αφού έτσι κι αλλιώς η πλειοψηφία της τάξης, παρακολουθεί φροντιστήριο. Ο γονιός δεν είναι μέσα στην τάξη για να αξιολογήσει τον καθηγητή. Είναι ο φαύλος κύκλος που λέγαμε πριν...Παρʼ ολʼ αυτά δε διαφωνώ ότι είναι πολλές ώρες. Βέβαια, σε μεγάλο βαθμό επιβαρύνονται και με επιπλέον μαθήματα και αυτό χωρίς να χρειάζεται πάντα, καθώς πολλοί γονείς θέλουν να κάνουν στα παιδιά τους επιπλέον μάθημα, ακόμα κι αν τους διαβεβαιώνουν οι καθηγητές ότι δε χρειάζεται.
Όταν η κόρη μου πήγαινε στην τετάρτη τάξη του δημοτικού, πήγα να συναντήσω τη δασκάλα κι εκείνη μου τόνισε πως κακώς έχει αναπτύξει το παιδί δική του άποψη και κρίση, από τόσο μικρό. Ελπίζω να μην εννοείς κάτι τέτοιο.Δε ζητάει κανείς από το γονιό να καθοδηγήσει το παιδί του. Για να είμαστε ακριβείς, θα προτιμούσαμε να μην το κάνει, για να αποφύγουμε την πιθανότητα να του μάθει κάτι λάθος. Το να γίνει πιο παραγωγικό το παιδί στο σχολείο είναι δική μας δουλειά, το να σεβαστεί όμως το σχολείο και το δάσκαλο, καθώς και το να μη μάθει να μη δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν έχει ευθύνη για κάτι, είναι δουλειά και των γονιών.
Ο σεβασμός κερδίζεται ενώ οι περισσότεροι καθηγητές που γνώρισα τουλάχιστον, θεωρούν ότι τους σέβεσαι μόνον όταν δεν τους αμφισβητείς ποτέ και για τίποτα. Εγώ λέω ναι στο σεβασμό, αλλά ναι και στη δικαιολογημένη αντίδραση, όταν αυτή εκφράζεται ευγενικά μεν, δυναμικά δε.
Ξέρουν άραγε όλοι οι δάσκαλοι, να μη δικαιολογούν τον εαυτό τους, όταν έχουν ευθύνη για κάτι; Στα μαθητικά μου χρόνια δεν είδα κάτι τέτοιο από όλους, ούτε τώρα το βλέπω από όλους του καθηγητές της κόρης μου.
Το σχολείο λειτουργεί με μια δημοσιοϋπαλληλική αδιαφορία, που περνάει από το δάσκαλο προς τους μαθητές κι από τους μαθητές προς το δάσκαλο, δημιουργώντας μια αδιάφορη αυριανή κοινωνία.
Φοβάμαι ότι θα συμφωνήσω με αυτό.Αρχική Δημοσίευση από lugar:Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν δάσκαλο/καθηγητή που να θεωρεί ότι δεν είναι άριστος στην δουλειά του!
Δεν θέλω να κρίνω επί προσωπικού, πάντως αν τα παιδιά αντιδρούν έτσι προς έναν δημοκρατικό δάσκαλο, κάτι έχουμε κάνει όλοι μας πολύ στραβά! Εννοείται πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί ένα σύστημα που θα προταθεί εξολοκλήρου από τα παιδιά, όμως μια συνεργατική προσπάθεια νομίζω θα λειτουργούσε.Αααααα … πάμε στο προκείμενο. Όταν το έκανα αυτό, την πρώτη χρονιά που δούλεψα, πήρα την απάντηση «Πολύ δημοκρατικά μας τα λέτε και δεν μας αρέσει. Και στο κάτω κάτω εσείς είστε η δασκάλα, εσείς ξέρετε. Εμείς θα σας πούμε;»
Εν μέρει είχαν δίκιο. Τα παιδιά δεν ξέρουν ποιες είναι οι εκπαιδευτικές μέθοδοι, δεν ξέρουν ποιες στρατηγικές και σε τι βαθμό πρέπει να εφαρμοσθούν, κλπ. …. δεν ξέρουν δηλαδή το τεχνικό κομμάτι. Τα παιδιά μπορούν να σου πουν τι θα τους άρεσε και βέβαια τι δεν τους αρέσει, χωρίς να σημαίνει όμως ότι όλα είναι εφαρμόσιμα. Π.χ. δεν γίνεται να βγάλεις τελείως την άσκηση. Ούτε γίνεται, όσο βιωματικά κι αν δουλέψεις κάτι, να αποφύγεις τελείως το διάβασμα θεωρίας.
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, δεν αρκεί ένας προοδευτικός εκπαιδευτικός. Χρειάζεται να του δοθεί και ένα πιο ελαστικό πρόγραμμα, καθώς και τα κατάλληλα μέσα που θα κάνουν το μάθημά του περισσότερο ελκυστικό.
Αντιγράφω από άρθρο του Νίκου Λίγγρη, εκπαιδευτικού:
*γι' αυτό, αξίζει να δείτε το πείραμα του εκπαιδευτικού Σουγκάτα Μίτρα, στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Ινδίας!Δύο καίρια προβλήματα της παιδείας σήμερα είναι τι μαθαίνουμε στα παιδιά και πώς τους το μαθαίνουμε. Ενώ το μάθημα εξακολουθεί να διδάσκεται, κατά κανόνα, μέσα από βιβλία στεγνά και αδιάφορα, και από εκπαιδευτικούς καταπτοημένους, το εξωσχολικό περιβάλλον εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, προσλαμβάνοντας μορφές που, είτε τις εγκρίνουμε είτε όχι, αναμφίβολα κινούν το ενδιαφέρον (όλων μας, όχι μόνο των νέων) πολύ περισσότερο από το μουχλιασμένο, αποστειρωμένο, ανερωτικό περιβάλλον της σχολικής τάξης. Αν δεν αξιοποιήσει την τεχνολογική επανάσταση, το σχολείο θα αποκοπεί ακόμη περισσότερο από την υπόλοιπη κοινωνία.
Κυριότεροι εξωσχολικοί ανταγωνιστές των παραδοσιακών μεθόδων άντλησης και μετάδοσης της γνώσης είναι η τηλεόραση και οι υπολογιστές, ενώ το σχολείο, όπως λειτουργεί σήμερα, υποβαθμίζεται σε θεσμοθετημένο καταναγκασμό και αγγαρεία (και το βιβλίο περιθωριοποιείται από μικρούς και μεγάλους - όταν δεν εγκαταλείπεται ολοκληρωτικά).
Με τους υπολογιστές, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις ποικιλόμορφες δυνατότητες των διαδραστικών πολυμέσων (κείμενο μαζί με εικόνα, ήχο, βίντεο ή κινούμενο σχέδιο, πίνακες, χάρτες κ.ά.) για να φτιάξουμε μαθήματα που ο μαθητής θα μελετήσει με ενδιαφέρον, ασκήσεις που θα παρέχουν κίνητρα, και επαναλήψεις, διασυνδέσεις, επεκτάσεις, εναλλακτική και ενισχυτική διδασκαλία που θα συντελούν στην εμπέδωση, διερεύνηση και διεύρυνση του γνωστικού αντικειμένου.
Στο μέλλον, κάπως έτσι θα μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι. Τι απαιτείται; Να γραφεί το λογισμικό που θα παρουσιάζει με ελκυστικό τρόπο τα κείμενα και το οπτικοακουστικό υλικό, τις ασκήσεις, τις επαναλήψεις - όλα εκείνα τα καλούδια που θα δείξουν στους μαθητές ότι η μάθηση μπορεί και πρέπει να είναι, πάνω απ' όλα, χαρά και ευχαρίστηση.
Δεν είναι εύκολη δουλειά. Είναι πολύ πιο δύσκολη από τη συγγραφή απλών διδακτικών βιβλίων. Αυτή είναι, όμως, η κύρια δουλειά που πρέπει να γίνει.
[...]
Και θα πηγαίνει στο σχολείο για να κάνει ό,τι δεν μπορεί να καλύπτεται ικανοποιητικά από την τεχνολογία*: να συνδιαλέγεται με τον καθηγητή και τους συμμαθητές του, να ασχολείται με ό,τι απαιτεί ελεύθερη έκφραση, να ασκείται στα προφορικά των ξένων γλωσσών, να συμμετέχει σε αθλήματα - δίνοντας περισσότερο χρόνο σε ουσιωδέστατες, αλλά παραγκωνισμένες σήμερα, διαστάσεις της μαθησιακής διαδικασίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-10-10
18:26
Cibi, δεν σκοπεύω να κρίνω το προσωπικό σου έργο ως εκπαιδευτικού, αφού ούτε το θέμα αφορά, ούτε και το γνωρίζω.
Επιθυμώ να σχολιάσω και να θέσω κάποιες ερωτήσεις σε αποσπάσματα των δημοσιεύσεών σου ως προσωπικούς μου προβληματισμούς για την παιδεία και όχι για σένα προσωπικά.
Τι είναι αυτό που θα βγάλει τους μαθητές από αυτό το τέλμα;
Εάν αυτοί οι μαθητές αποτελούν την πλειοψηφία, αρκεί απλά να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα; Μήπως είναι ώρα για αλλαγές;
Γιατί μέσα στις αλλαγές να μην είναι και η μείωση της διδακτέας ύλης;
Γράφεις κάπου:
Επιθυμώ να σχολιάσω και να θέσω κάποιες ερωτήσεις σε αποσπάσματα των δημοσιεύσεών σου ως προσωπικούς μου προβληματισμούς για την παιδεία και όχι για σένα προσωπικά.
Ποιος έμαθε στα παιδιά κατά τη γνώμη σου, να μην κουράζονται, να αποζητούν μασημένη τροφή και να αρέσκονται στην ευκολία;Σας έχουν μάθει να μην κουράζεστε και να αγαπάτε τη μασημένη τροφή.
--
Δεν είναι ο χρόνος που σας λείπει, δεν είναι ούτε τα μαθήματα πολλά και η ύλη μεγάλη .... είναι που έχετε μάθει (γενικά μιλώντας) στην ευκολία και δεν θέλετε να ζοριστείτε.
Τι είναι αυτό που θα βγάλει τους μαθητές από αυτό το τέλμα;
Εάν αυτοί οι μαθητές αποτελούν την πλειοψηφία, αρκεί απλά να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα; Μήπως είναι ώρα για αλλαγές;
Γιατί μέσα στις αλλαγές να μην είναι και η μείωση της διδακτέας ύλης;
Γράφεις κάπου:
Μήπως η ύλη που διδάσκεται αυτή τη στιγμή, είναι περισσότερη απ' όση χρειάζεται γι' αυτή τη βάση; Πόσο "πλατιά" πρέπει να είναι η βάση αυτή;Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι η ειδίκευση. Είναι η δημιουργία της βάσης, ώστε εν συνεχεία να επέλεθει ειδίκευση, για όσους το επιθυμούν. Η ειδίκευση χωρίς βασική παιδεία βγάζει "στρατιώτες" και "μηχανές", όχι ανθρώπους κι επιστήμονες.
Πώς αρμόζει στην Ιστορία (και σε κάθε μάθημα) να διδάσκεται; Υπάρχουν προτάσεις για βελτίωση του τρόπου διδασκαλίας;Αντί να ζητάτε μείωση των μαθημάτων, ζητείστε βελτίωση. [...] Ζητείστε η ιστορία να γίνεται όπως της αρμόζει και όχι να είναι ένας ακόμη βραχνάς στείρας αποστήθισης.
Γιατί δεν κάνουμε την Ιστορία "βόλτα", ή τουλάχιστον εξίσου διασκεδαστική;ανθρώπινο είναι να προτιμάς τη βόλτα ή το παιχνίδι από το ζόρι του διαβάσματος
Οι διψασμένοι για γνώση μαθητές και μέσα στην έρημο να τους πετάξεις, θα βρουν τρόπο να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και να πιουν νερό απ' την πηγή της γνώσης. Αυτοί οι μαθητές, αν ήμουν δάσκαλος, θα με απασχολούσαν πολύ λιγότερο, από εκείνους που δεν είναι διψασμένοι. Γι' αυτούς τους άλλους κυρίως αξίζει να δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας και να βάζετε τα δυνατά σας, γιατί αυτοί είναι που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Ειδικά αυτοί, είναι πιθανότερο να προέρχονται από αδιάφορες ή ακαλλιέργητες οικογένειες με λιγότερες ευκαιρίες και αν δεν τους βοηθήσετε εσείς, ποιος θα τους βοηθήσει; Αν δεν κάνετε ό,τι μπορείτε γι' αυτούς, ποιος είναι τελικά ο ρόλος σας;Και δάσκαλοι υπάρχουν και μαθητές διψασμένοι για γνώση υπάρχουν!
Και γι' αυτούς αξίζει να δίνουμε ό,τι καλύτερο και βέβαια ό,τι περισσότερο μπορούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-10-10
10:35
Με παρεξήγησες, δεν εννοώ πως η αναζήτηση είναι το μοναδικό μαθησιακό εργαλείο, πιστεύω όμως πως είναι απαραίτητο συστατικό της.Δε συμφωνώ κοινώς με το "εαν το σχολείο μάθαινε σε κάποιον να ψάχνεται,δε θα χρειαζόταν κάτι άλλο"
Δεν μπορείς να φτιάξεις κέικ μόνο με αλεύρι, αλλά χωρίς αλεύρι κέικ δεν γίνεται. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Η περιέργεια, η αναζήτηση, η θέληση, είναι η κινητήριος δύναμη που ωθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τον άνθρωπο να εξελίσσεται.
Μόνο που το σχολείο που έτσι όπως λειτουργεί, σκοτώνει τη δημιουργικότητα, φαίνεται να το παραβλέπει αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-10-10
09:27
Chemi, δεν κατάλαβα τι θέλεις να πεις στη δημοσίευσή σου. Αν θέλεις επαναδιατύπωσε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-10-10
09:11
Αν το σχολείο μάθαινε τουλάχιστον στα παιδιά να ψάχνονται, ίσως και να μην χρειαζόταν τίποτα περισσότερο, όμως δυστυχώς, τα μαθαίνει το ακριβώς αντίθετο: Να μισούν τη γνώση και να βαριούνται το "ψάξιμο".Γιατι πολύ απλά κατα μέσο όρο το ελληνόπουλο δε θα καθίσει να ψαχτεί μόνο του.
Τι παραπάνω άλλωστε είναι η μάθηση από τη συνεχή αναζήτηση;
Στα δικά μας σχολεία βέβαια η μάθηση, περιορίζεται στην αποστήθιση...
Πέρα από το όποιο κόμπλεξ, σου μίλησε για το σχολείο έτσι όπως το αντιλαμβάνεται: Ως προπαρασκευαστικό στάδιο, αποκλειστικά για την εύρεση εργασίας, όχι ως πηγή γνώσεων, προβληματισμού και έρευνας.Αρχική Δημοσίευση από moonlight:και μιας και μιλαμε το καλοκαιρι ενα παιδι 26 χρονων σε μια παρεα προσπαθουσε επιμονα να με πεισει οτι το σχολειο και οι σπουδες ειναι αχρηστες. οτι οι γονεις μου κακως σπαταλησαν τα λεφτα τους για να με σπουδασουν. οτι αυτος το οτι παρατησε το σχολειο και δεν πηγε λυκειο ηταν η καλυτερη κινηση που εκανε. γιατι? η απαντηση ηταν η εξης..
εγω εχω γκαραζ και βγαζω οσα εσεις τα καθηγητακια δεν θα βγαλετε ποτε σας. εχω τις τσεπες μου γεματες λεφτα και εχω και ενα σωρο αυτοκινητα. τι αλλο θελω? εσεις πηγατε και σπαταλησατε τα λεφτα σας για να γινετε τι? να περνετε ενα ψωρομισθο το μηνα.
συμπερασμα? προσπαθουσε να με πεισει με τοσο παθος για την επιλογη του που ηταν φανερο το κομπλεξ που ενιωθε. του ξεκαθαρισα οτι για μενα προσωπικα δεν παιζει ρολο ουτε ποσα πτυχια εχει ο αλλος για να τον μετρω σαν ανθρωπο αλλα ουτε και ποσα λεφτα εχει.
Έτσι δεν έχει καταντήσει το σχολείο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.