Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
10-12-10
12:47
...τοσες πετρες τοσα κεραμυδακια να γραψω το ονομα τους πανω........
Γράψ' τα, αλλά...μην τα πετάς! Όσο πιο πολλά είναι, έχουμε ελπίδα να κάνουμε ένα αληθινά "σπίτι του λαού"!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
10-12-10
11:00
Ο εξοστρακισμός είναι ένα φαινόμενο φυσικό και ταυτόχρονα κοινωνικοπολιτικό. Όταν τα σαλιγκάρια, τα μύδια, οι γυαλιστερές, οι χελώνες και τα υπόλοιπα οστρακοειδή ξεμυτίζουν, τότε εξοστρακίζουν. Το φυσικό αυτό φαινόμενο οι (Αρχαίοι) Έλληνες το εφάρμοσαν ως τιμωρία της Εκκλησίας του Δήμου προς όσους εκπροσώπους της, με τις πράξεις τους, το ήθος τους και την εν γένει τους συμπεριφορά, απαξίωναν το όστρακό της, ήτοι τα αυτονόητα της Δημοκρατίας. Δεν θα νοούνταν δημοκρατία, αν τότε υπήρχε έστω κι ένας "Ελεύθερος"(Πολίτης), που ακούσια ή αναγκαστικά θα έμπαινε στη λίστα ανεργίας κάποιου ΟΑΕΔ. Δεν θα νοούνταν δημοκρατία, αν τότε υπήρχε έστω και ένας (Ελεύθερος) "Πολίτης", που θα εξαναγκαζόταν να μεταναστεύσει, ήτοι να αυτοεξοστρακιστεί, επειδή διαφορετικά: κινδύνευε να πεινάσει, δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του στους τοκογλύφους και κινδύνευε να περιπέσει σε κατάσταση δουλείας, δεν έβλεπε μέλλον για τα παιδιά του, για τις σπουδές τους, την υγεία τους, την "κανονική κοινωνικοποίησή" τους. Δεν θα νοούνταν δημοκρατία, αν τότε υπήρχαν οι "κατ' επάγγελμα Πολιτικοί" που θα ψεύδονταν "εν Δήμω" και θα ξέσκαζαν στο γέλιο "εν οίκω", επειδή τον είχε πιστέψει η "Εκκλησία"(του Δήμου). Δεν θα υπήρχε κανενός είδους εκκλησία, τότε στην "Αρχαία Ελλάδα", όταν το πλέον αυτονόητο της Δημοκρατίας, ήτοι η "ειλικρίνεια και η αλήθεια εν Δήμω" δεν προστατεύονταν με την ποινή του εξοστρακισμού(ως ελληνικός ανθρωπισμός, σε αντίθεση με το λιθοβολισμό που πρότεινε τότε το "έθος των Ιουδαίων" και τη σταύρωση, οι "Ρωμαίοι"!). Κι όταν δεν υπάρχει, αντικειμενκά και υποκειμενικά, η δυνατότητα "εκκλησίας", ε τότε γινόταν αυτονόητη, η έλευση της "τυραννίας". Διότι χωρίς, είτε Δημοκρατία είτε Τυραννίας, λαός, κοινωνία και διανθρώπινη συνύπαρξη δεν μπορούν να νοηθούν, ως φυσικές(για τους ανθρώπους) πραγματικότητες στην ιστορία. Αφότου δηλαδή οι πρώτοι -πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να κατανοούν, πως μόνος του κανείς δεν μπορεί, ούτε την πλάτη του να ξύσει.
Μήπως λοιπόν, για να αποδείξουμε, εδώ στη μύτη της Χερσοννήσου του Αίμου, ότι συναποτελούμε "Έλληνες"(ως "λαός", "κοινωνία", διάφορες "εκκλησίες" και παρόμοια ηχηρά) θα πρέπει να γυρίσουμε στον αρχαίο "εξοστρακισμό"; Ή θα αφεθούμε στον "αναγκαστικό εξοστρακισμό" ημών των ιδίων;
Μήπως θα πρέπει να αρχίσει ακόμη και ένας (πειραματικός έστω!) "εξοστρακισμός" στο Διαδίκτυο; Είμαι της γνώμης ότι η επικαιρότητά μας διαθέτει αρκετά πειραματόζωα, μεταξύ των "δημοσίων προσώπων" που έπαιξαν ή παίζουν βασικό και πρωταρχικό ρόλο, για την καταβαράθρωση των συνθηκών ζωής στη χώρα μας, ως "κατ' επάγγελμα" εκπρόσωπο οποιασδήποτε μορφής πίστης μες στη κοινωνία μας(πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, ιερωμένοι, τραπεζίτες και τοκογλύφοι, βασικά). Με μία μόνον βασική προϋπόθεση: το εναγόμενο δημόσιο πρόσωπο, θα πρέπει να βαρύνεται με εντελώς συγκεκριμένο και κατά το δυνατό επιχειρηματολογημένο κατηγορητήριο. Από εκεί και μετά, ας ψηφίζει ...η Εκκλησία(βασικά, του Δήμου)!
Μήπως λοιπόν, για να αποδείξουμε, εδώ στη μύτη της Χερσοννήσου του Αίμου, ότι συναποτελούμε "Έλληνες"(ως "λαός", "κοινωνία", διάφορες "εκκλησίες" και παρόμοια ηχηρά) θα πρέπει να γυρίσουμε στον αρχαίο "εξοστρακισμό"; Ή θα αφεθούμε στον "αναγκαστικό εξοστρακισμό" ημών των ιδίων;
Μήπως θα πρέπει να αρχίσει ακόμη και ένας (πειραματικός έστω!) "εξοστρακισμός" στο Διαδίκτυο; Είμαι της γνώμης ότι η επικαιρότητά μας διαθέτει αρκετά πειραματόζωα, μεταξύ των "δημοσίων προσώπων" που έπαιξαν ή παίζουν βασικό και πρωταρχικό ρόλο, για την καταβαράθρωση των συνθηκών ζωής στη χώρα μας, ως "κατ' επάγγελμα" εκπρόσωπο οποιασδήποτε μορφής πίστης μες στη κοινωνία μας(πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, ιερωμένοι, τραπεζίτες και τοκογλύφοι, βασικά). Με μία μόνον βασική προϋπόθεση: το εναγόμενο δημόσιο πρόσωπο, θα πρέπει να βαρύνεται με εντελώς συγκεκριμένο και κατά το δυνατό επιχειρηματολογημένο κατηγορητήριο. Από εκεί και μετά, ας ψηφίζει ...η Εκκλησία(βασικά, του Δήμου)!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.