Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
07-01-11
19:33
Φίλε Νίκο, νιώθω ότι λέμε σχεδόν το ίδιο πράγμα, ιδωμένο όμως από διαφορετική οπτική γωνία.
Εσύ λες:
Εάν λοιπόν ο καπιταλισμός, όπως τον βιώνουμε σήμερα, είναι το σύστημα που εξυπηρετεί αυτούς τους μερικές χιλιάδες, με τα διεστραμμένα κτηνώδη μυαλά όπως γράφεις, κατά συνέπεια είναι ένα σύστημα γέννημα αυτών ακριβώς των εγκεφάλων, άρα εμπεριέχει στη βάση της δομής του εγγεγραμμένη την διαστροφή και την κτηνωδία. Η κοινή εμπειρία το επιβεβαιώνει πλήρως νομίζω...
Δεν υπάρχει άλλωστε πιο κτηνώδης πόθος, απ' τον πόθο της Κυριαρχίας, πόσο μάλλον όταν αυτή θέλει να είναι παγκόσμια. Η ανάγκη για κυριαρχία έχει τις ρίζες της στο ένστικτο της χωροκρατικότητας, έμφυτο σε πολλά θηλαστικά. Ο Ιμπεριαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εκλογίκευση κι εξιδανίκευση αυτού του ενστίκτου. Ενός ενστίκτου βίαιου στη βάση του, αφού σχετίζεται άμεσα με το βασικό ένστικτο του αγώνα για επιβίωση. Βλέπετε χαρακτηριστικά ότι αυτήν ακριβώς τη βία χρησιμοποιεί, σχεδόν ενστικτωδώς, το καπιταλιστικό σύστημα προκειμένου να επικρατήσει. Έτσι έχουμε ένα σύστημα παράλογα αδηφάγο, το οποίο διαθέτει "καρκινικά" χαρακτηριστικά, αφού δεν σταματά να επεκτείνεται άναρχα, υπερκαταναλώνοντας τις πηγές του περιβάλλοντός του και δεν παύει την ανάπτυξή του, ακόμη κι όταν αρχίσει ν' αυτοκαταναλώνεται.
Ο Ρόμπερτ Χάουαρντ έγραφε, ότι οι μαχαιρόδοντες τίγρεις, ήταν το πιο άγριο και αδηφάγο ον που γέννησε ποτέ ο πλανήτης. Η εξαφάνισή τους οφείλεται στο ότι δεν μπόρεσαν να μετριάσουν τα θηριώδη ένστικτά τους και να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Μόλις κυριάρχησαν στην τροφική αλυσίδα κατέφαγαν τα πάντα, με αποτέλεσμα την πλήρη εξαφάνισή τους. Η ιστορία μπορεί και να είναι φανταστική, έχει όμως ισχυρή βιολογική βάση και δίνει ένα καλό αλληγορικό παράδειγμα επί του θέματος που συζητάμε...
Από το βίντεο που μας ανάρτησες, προκύπτει ότι οι μάζες και τα μεμονωμένα άτομα ελέγχονται καλύτερα, όταν με τη "Μέθοδο του Σοκ" τους εξουθενώνεις τις ανώτερες εγκεφαλικές τους λειτουργίες - Λογική, Μνήμη, Κρίση, κλπ- κι ενεργοποιείς τους υποσυνείδητους μηχανισμούς οι οποίοι είναι εξελικτικά προσαρμοσμένοι να "παίρνουν τον έλεγχο", σε καταστάσεις άγχους, φόβου και πανικού, με σκοπό τον αγώνα για επιβίωση. Όπως βλέπεις λοιπόν, ο καπιταλισμός επιλέγει να "απενεργοποιήσει" το συνειδητό και να απευθυνθεί απ' ευθείας στο υποσυνείδητο, με προνομιακούς μάλιστα όρους, αφού το έχει μελετήσει επί πολλούς αιώνες.
Ένας άλλος τρόπος απενεργοποίησης του συνειδητού είναι να του αποσπάσεις την προσοχή, να το μπερδέψεις με αντικρουόμενες πληροφορίες κλπ, έτσι ώστε και πάλι να βρεις ανοικτή δίοδο πρόσβασης στη χειραγώγηση του υποσυνειδήτου. Αυτόν τον ρόλο τον αναλαμβάνει η Προπαγάνδα σε κάθε της μορφή (Διαφήμιση, Δημόσιες Σχέσεις, κλπ). Ο ικανός Ψευδαισθησιουργός (Illusionist), όπως ξαναέγραψα πρόσφατα, αποσπά την προσοχή του κοινού του φλυαρώντας, ενώ ετοιμάζει το Μεγάλο Κόλπο.
Οι Μάγοι των χρηματιστηρίων, εκμεταλλεύονται τις ενστικτώδεις μας προκαταλήψεις, αυτές που η ερευνήτρια διέγνωσε και στους πιθήκους της, ώστε να συσσωρεύσουν κέρδη και να πάρουν το πάνω χέρι στην Παγκόσμια Οικονομία. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να παρακάμψουν το συνειδητό των επενδυτών, τραβώντας τους αρχικά την προσοχή και κατόπιν δημιουργώντας συνθήκες πανικού. Αυτό ακριβώς κάνουν με τις γνωστές σε όλους μας "Φούσκες" και τα παπαγαλάκια τους...
Ένα κτηνώδες σύστημα Εξουσίας, δεν θα μπορούσε παρά να προβάλει την εικόνα του στο κοινωνικό σύνολο, κι αυτό ως χαοτικό μέσο που είναι, δεν θα μπορούσε παρά να την αντανακλάσει. Τούτο το αέναο καθρέφτισμα εξασφαλίζει και τη διαιώνιση του συστήματος και της Εξουσίας του.
Εσύ λες:
Δεν φταίει η κτηνώδης πλευρά της ανθρωπότητας στο σύνολό της για την εξέλιξη του καπιταλισμού αλλά 2, 3, 5, 10, 100, 1000 διεστραμμένα, κτηνώδη μυαλά που ηδονίζονται να εξουσιάζουν τις ζωές των υπολοίπων.
Εάν λοιπόν ο καπιταλισμός, όπως τον βιώνουμε σήμερα, είναι το σύστημα που εξυπηρετεί αυτούς τους μερικές χιλιάδες, με τα διεστραμμένα κτηνώδη μυαλά όπως γράφεις, κατά συνέπεια είναι ένα σύστημα γέννημα αυτών ακριβώς των εγκεφάλων, άρα εμπεριέχει στη βάση της δομής του εγγεγραμμένη την διαστροφή και την κτηνωδία. Η κοινή εμπειρία το επιβεβαιώνει πλήρως νομίζω...
Δεν υπάρχει άλλωστε πιο κτηνώδης πόθος, απ' τον πόθο της Κυριαρχίας, πόσο μάλλον όταν αυτή θέλει να είναι παγκόσμια. Η ανάγκη για κυριαρχία έχει τις ρίζες της στο ένστικτο της χωροκρατικότητας, έμφυτο σε πολλά θηλαστικά. Ο Ιμπεριαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εκλογίκευση κι εξιδανίκευση αυτού του ενστίκτου. Ενός ενστίκτου βίαιου στη βάση του, αφού σχετίζεται άμεσα με το βασικό ένστικτο του αγώνα για επιβίωση. Βλέπετε χαρακτηριστικά ότι αυτήν ακριβώς τη βία χρησιμοποιεί, σχεδόν ενστικτωδώς, το καπιταλιστικό σύστημα προκειμένου να επικρατήσει. Έτσι έχουμε ένα σύστημα παράλογα αδηφάγο, το οποίο διαθέτει "καρκινικά" χαρακτηριστικά, αφού δεν σταματά να επεκτείνεται άναρχα, υπερκαταναλώνοντας τις πηγές του περιβάλλοντός του και δεν παύει την ανάπτυξή του, ακόμη κι όταν αρχίσει ν' αυτοκαταναλώνεται.
Ο Ρόμπερτ Χάουαρντ έγραφε, ότι οι μαχαιρόδοντες τίγρεις, ήταν το πιο άγριο και αδηφάγο ον που γέννησε ποτέ ο πλανήτης. Η εξαφάνισή τους οφείλεται στο ότι δεν μπόρεσαν να μετριάσουν τα θηριώδη ένστικτά τους και να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Μόλις κυριάρχησαν στην τροφική αλυσίδα κατέφαγαν τα πάντα, με αποτέλεσμα την πλήρη εξαφάνισή τους. Η ιστορία μπορεί και να είναι φανταστική, έχει όμως ισχυρή βιολογική βάση και δίνει ένα καλό αλληγορικό παράδειγμα επί του θέματος που συζητάμε...
Από το βίντεο που μας ανάρτησες, προκύπτει ότι οι μάζες και τα μεμονωμένα άτομα ελέγχονται καλύτερα, όταν με τη "Μέθοδο του Σοκ" τους εξουθενώνεις τις ανώτερες εγκεφαλικές τους λειτουργίες - Λογική, Μνήμη, Κρίση, κλπ- κι ενεργοποιείς τους υποσυνείδητους μηχανισμούς οι οποίοι είναι εξελικτικά προσαρμοσμένοι να "παίρνουν τον έλεγχο", σε καταστάσεις άγχους, φόβου και πανικού, με σκοπό τον αγώνα για επιβίωση. Όπως βλέπεις λοιπόν, ο καπιταλισμός επιλέγει να "απενεργοποιήσει" το συνειδητό και να απευθυνθεί απ' ευθείας στο υποσυνείδητο, με προνομιακούς μάλιστα όρους, αφού το έχει μελετήσει επί πολλούς αιώνες.
Ένας άλλος τρόπος απενεργοποίησης του συνειδητού είναι να του αποσπάσεις την προσοχή, να το μπερδέψεις με αντικρουόμενες πληροφορίες κλπ, έτσι ώστε και πάλι να βρεις ανοικτή δίοδο πρόσβασης στη χειραγώγηση του υποσυνειδήτου. Αυτόν τον ρόλο τον αναλαμβάνει η Προπαγάνδα σε κάθε της μορφή (Διαφήμιση, Δημόσιες Σχέσεις, κλπ). Ο ικανός Ψευδαισθησιουργός (Illusionist), όπως ξαναέγραψα πρόσφατα, αποσπά την προσοχή του κοινού του φλυαρώντας, ενώ ετοιμάζει το Μεγάλο Κόλπο.
Οι Μάγοι των χρηματιστηρίων, εκμεταλλεύονται τις ενστικτώδεις μας προκαταλήψεις, αυτές που η ερευνήτρια διέγνωσε και στους πιθήκους της, ώστε να συσσωρεύσουν κέρδη και να πάρουν το πάνω χέρι στην Παγκόσμια Οικονομία. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να παρακάμψουν το συνειδητό των επενδυτών, τραβώντας τους αρχικά την προσοχή και κατόπιν δημιουργώντας συνθήκες πανικού. Αυτό ακριβώς κάνουν με τις γνωστές σε όλους μας "Φούσκες" και τα παπαγαλάκια τους...
Ένα κτηνώδες σύστημα Εξουσίας, δεν θα μπορούσε παρά να προβάλει την εικόνα του στο κοινωνικό σύνολο, κι αυτό ως χαοτικό μέσο που είναι, δεν θα μπορούσε παρά να την αντανακλάσει. Τούτο το αέναο καθρέφτισμα εξασφαλίζει και τη διαιώνιση του συστήματος και της Εξουσίας του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
06-01-11
23:16
Ακόμη κι αν δεχτούμε λοιπόν, ότι πράγματι ένας "άκτιστος Θεός", η Κοσμική Νόηση που υποκρύπτεται στο τέλος και στην αρχή των πάντων, έκτισε κατ' εικόνα κι ομοίωσή της την ανθρώπινη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι τούτη η δική μας Νόηση, σε συλλογικό επίπεδο, αποτελεί μια θαυμάσια "Δεξαμενή Μιμιδίων". Τα Μιμίδια έχουν τη δαιμονιώδη ικανότητα να διαδίδονται, μέσα στο υπερβατικό διαδίκτυο του λεγόμενου Συλλογικού Υποσυνείδητου και σε όσα περισσότερα μυαλά τρυπώσουν, τόσο μεγαλύτερη "υλική δύναμη" παίρνουν, όπως διαπίστωσε κι ο Μαρξ
Η Ανθρώπινη Νόηση έχει με κάποιο τρόπο την ικανότητα να επικοινωνεί με το Χώρο των Ιδεών, δηλαδή των Μιμιδίων. Σε κάποια απ' αυτά χαρίζει υπερβολικά μεγάλη δύναμη κι έτσι γεννάει συνεχώς Θεούς και Δαίμονες, σάμπως το κουτί της Πανδώρας ν' αποδείχτηκε απύθμενο πηγάδι. Το αν τα Μιμίδια προϋπήρχαν των ανθρώπων, ή αν είναι απλά γεννήματα της δικής μας Νόησης, είναι ένα ερώτημα το οποίο δεν νομίζω πως μπορεί ν' απαντηθεί.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, μιλώντας καθαρά συμβολικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα έχει γεννήσει τον ισχυρότερο δαίμονα όλων των εποχών, τον Μαμμωνά, όπως τον κατονομάζει ο Νωεύς. Είναι πλασμένος κατ' εικόνα κι ομοίωση της κτηνώδους πηθικοειδούς πλευράς της Ανθρωπότητας. Είναι σαν τον Χόρονζον τον Άρχοντα της Ερήμου, που ουρλιάζει στροβιλίζοντας τις άμμους του χρόνου, "Εγώ είμαι Εγώ", όπως λέγαμε τον παλιό καλό καιρό στις Κάρτες...
Όλα δείχνουν ότι η ανθρωπότητα χρειάζεται μια νέα "Επανάσταση Αντίληψης", μια singularity που θ' αλλάξει για πάντα τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ίσως γι' αυτό τελικά όλοι να έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο Χάος, για το 2012...
Πολύ ωραία τα γράφει ο φίλος Πέτρος Αργυρίου και με δρεπανηφόρο πένα θα ήθελα να προσθέσω...
Θα ήθελα να θυμίσω ωστόσο ένα ρητό του Γιόζεφ Γκέμπελς, που έλεγε "Δεν μ' ενδιαφέρει τόσο πολύ η προπαγάνδα, όσο μ' ενδιαφέρει η Δικαιωματική Διαχείριση της Αλήθειας!! Αυτό που καταγγέλλει πολύ δικαιολογημένα ο Πέτρος Αργυρίου, είναι η διάδοση δια της προπαγάνδας, της ιδεολογίας του Κτηνώδους Καπιταλισμού και της Κοινωνίας της Ζούγκλας. Πρόκειται ακριβώς για περίπτωση "Δικαιωματικής Διαχείρισης της Αλήθειας" από την πλευρά της Εξουσίας, έτσι ώστε να να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του συστήματός της γενιά προς γενιά. Πίσω απ' αυτήν την προπαγανδιστική τακτική όμως, αποκρύπτεται μια βασική αλήθεια, την οποία κι αναζητώ...
Η σύνδεση του καπιταλισμού με το ανθρώπινο κτήνος, μήπως τελικά στη βάση της ισχύει;...
("Όταν οι Ιδέες εισαχθούν στις μάζες, αποκτούν υλική δύναμη").
Η Ανθρώπινη Νόηση έχει με κάποιο τρόπο την ικανότητα να επικοινωνεί με το Χώρο των Ιδεών, δηλαδή των Μιμιδίων. Σε κάποια απ' αυτά χαρίζει υπερβολικά μεγάλη δύναμη κι έτσι γεννάει συνεχώς Θεούς και Δαίμονες, σάμπως το κουτί της Πανδώρας ν' αποδείχτηκε απύθμενο πηγάδι. Το αν τα Μιμίδια προϋπήρχαν των ανθρώπων, ή αν είναι απλά γεννήματα της δικής μας Νόησης, είναι ένα ερώτημα το οποίο δεν νομίζω πως μπορεί ν' απαντηθεί.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, μιλώντας καθαρά συμβολικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα έχει γεννήσει τον ισχυρότερο δαίμονα όλων των εποχών, τον Μαμμωνά, όπως τον κατονομάζει ο Νωεύς. Είναι πλασμένος κατ' εικόνα κι ομοίωση της κτηνώδους πηθικοειδούς πλευράς της Ανθρωπότητας. Είναι σαν τον Χόρονζον τον Άρχοντα της Ερήμου, που ουρλιάζει στροβιλίζοντας τις άμμους του χρόνου, "Εγώ είμαι Εγώ", όπως λέγαμε τον παλιό καλό καιρό στις Κάρτες...
Όλα δείχνουν ότι η ανθρωπότητα χρειάζεται μια νέα "Επανάσταση Αντίληψης", μια singularity που θ' αλλάξει για πάντα τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ίσως γι' αυτό τελικά όλοι να έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο Χάος, για το 2012...
Σε αυτό ακριβώς το σημείο, γράφει υπέροχα ο Πέτρος Αργυρίου:"Το δόγμα της απανθρωπιάς, το δόγμα ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εκ φύσεως ζούγκλες, ότι οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως σκυλιά που θέλουν στείρωση –πνευματική και όχι μόνο, τα δόγματα της απανθρωπιάς καρπίζουν τα χολερικά τους φρούτα μέσα στις κοινωνίες μας. Οι κοινωνίες είναι εχθρικές και οι άνθρωποι κακοί, από τη φύση τους. Μόνο οι δυνατοί, μόνο οι ικανοί αξίζουν να επιβιώσουν.
Εδώ και δεκαετίες είμαστε θύματα ενός ψυχολογικού πολέμου. Μας αναγκάσαν να συνδέσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας, τα όνειρα με μια μηχανή που κατασκευάζει εικονικές πραγματικότητες. Μας νευροκαλωδιάσαν με τη βιομηχανία, μας βιομηχανοποίησαν εσωτερικά –τι άλλου είδους όντα θα επιθυμούσε μια βιομηχανοποιημένη πραγματικότητα να παράγει- και τώρα μας περνάν από εικονικές τους ουτοπίες στις πολύ πραγματικές δυστοπίες τους. Και σαν άλλοι χάροι, για το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, ζητάν και αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους.
Αυτές οι θεωρίες κοινωνικού δαρβινισμού που μετατρέπουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε πεδίο μάχης, επιβάλλονται από εχθρούς της κοινωνίας, ανθρώπους αποκομμένους από αυτή, διεστραμμένους, από αρχιερείς της απαξίωσης.
Λένε ψέματα. Το στοίχημα της επιβίωσης απέναντι στις συνθήκες, μέχρι και σήμερα, το είδος χωρίς οπλές, κυνόδοντες, γούνες, ταχύτητα και δύναμη, το ξεπερνά χάρη στην ευρηματικότητα, την πρωτοτυπία, την αντίληψη, και ναι, την κοινωνικότητά του. Οι κοινωνίες οι ίδιες είναι μηχανισμός επιβιωτικός και παραγωγοί προόδου.
Όχι οι κοινωνίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι πολύ περισσότερο φιλοπρόοδες από την εξουσία. Όχι, η κοινωνία δεν είναι από τη φύση της εχθρός του ανθρώπου και ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του εχθρός της κοινωνίας. Η εξουσία συχνά αποδεικνύει ότι είναι εχθρός του ανθρώπου και των κοινωνιών του. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τυφλώνει με μίση και απαξίες που η ίδια καλλιεργεί."
Όλο το κείμενο: https://www.tvxs.gr/news/έγραψαν-είπαν/το-νερό-που-καίει-του-πέτρου-αργυρίου
Πολύ ωραία τα γράφει ο φίλος Πέτρος Αργυρίου και με δρεπανηφόρο πένα θα ήθελα να προσθέσω...
Θα ήθελα να θυμίσω ωστόσο ένα ρητό του Γιόζεφ Γκέμπελς, που έλεγε "Δεν μ' ενδιαφέρει τόσο πολύ η προπαγάνδα, όσο μ' ενδιαφέρει η Δικαιωματική Διαχείριση της Αλήθειας!! Αυτό που καταγγέλλει πολύ δικαιολογημένα ο Πέτρος Αργυρίου, είναι η διάδοση δια της προπαγάνδας, της ιδεολογίας του Κτηνώδους Καπιταλισμού και της Κοινωνίας της Ζούγκλας. Πρόκειται ακριβώς για περίπτωση "Δικαιωματικής Διαχείρισης της Αλήθειας" από την πλευρά της Εξουσίας, έτσι ώστε να να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του συστήματός της γενιά προς γενιά. Πίσω απ' αυτήν την προπαγανδιστική τακτική όμως, αποκρύπτεται μια βασική αλήθεια, την οποία κι αναζητώ...
Η σύνδεση του καπιταλισμού με το ανθρώπινο κτήνος, μήπως τελικά στη βάση της ισχύει;...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
05-01-11
22:49
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
05-01-11
22:44
Στη συνέχεια του πειράματος, μας λέει η ερευνήτρια, "είπαμε να δημιουργήσουμε στις μαϊμούδες τα ίδια προβλήματα στα οποία οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν λάθη σε συγκεκριμένες οικονομικές προκλήσεις, ή συγκεκριμένους οικονομικούς πειραματισμούς".
Εάν σε ανθρώπους χαρίσουμε 1000 δολάρια στον καθένα και μετά τους δώσουμε δύο επιλογές: α) αν ρισκάρουν κορώνα/γράμματα και κερδίσουν, θα πάρουν για παράδειγμα 2000 ευρώ ενώ εάν χάσουν δεν θα κερδίσουν τίποτε και θα παραμείνουν στα 1000. β) να μη ρισκάρουν καθόλου και να κερδίσουν με τη μία άλλα 500 ευρώ, συνολικά δηλαδή να φτάσουν στα 1500, έχει αποδειχτεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων θα επιλέξει τη συντηρητική επιλογή β), πράγμα που φαίνεται απολύτως λογικό, αφού έχει κανείς σημαντικό κέρδος χωρίς κανένα ρίσκο.
Εάν όμως χαρίσουμε σε κάθε άνθρωπο 2000 ευρώ και οι επιλογές τροποποιηθούν ως εξής: α) αν κερδίσουν στο κορώνα/γράμματα θα παραμείνουν στα 2000 ευρώ, ενώ εάν χάσουν θα πέσουν στα 1000. β) αν δεν ρισκάρουν καθόλου, θα χάσουν μόνο 500 ευρώ και θα πέσουν στα 1500, σ' αυτήν την περίπτωση η μεγάλη πλειοψηφία επιλέγει να ρισκάρει, προτιμώντας την επιλογή α). Τούτο δεν είναι και πολύ λογικό, αφού και σε αυτήν την περίπτωση η επιλογή ήταν είτε ρίσκο μεταξύ 1000 και 2000 ευρώ, είτε στα σίγουρα 1500! Η διαφορά στη συμπεριφορά δεν οφείλεται σε αντικειμενικούς παράγοντες αλλά στην εντύπωση που δημιουργεί η παρουσίαση του διλήμματος, στο εάν θα φανεί δηλαδή ότι έχουμε να κερδίσουμε ή να χάσουμε, ανεξάρτητα από το αν τελικά θα πάρουμε ακριβώς τα ίδια.
Στο σημείο αυτό η ομιλήτρια μας λέει: "Φαίνεται ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα τουλάχιστον δύο διαφορετικών προκαταλήψεων, τις οποίες έχουμε στο ψυχολογικό επίπεδο. Η μία είναι ότι δυσκολευόμαστε πολύ να σκεφτούμε με απόλυτους όρους. Θα πρέπει να κάνετε αρκετή δουλειά για να καταλάβετε, ότι η μία επιλογή είναι χίλια ή δύο χιλιάδες, ενώ η άλλη είναι 1500. Αντίθετα, μας φαίνεται πολύ εύκολο να σκεφτούμε με σχετικούς όρους καθώς οι επιλογές αλλάζουν από καιρό σε καιρό. Σκεφτόμαστε είτε "Ω, θα κερδίσω περισσότερα" είτε "Ω, θα κερδίσω λιγότερα". Αυτό είναι ωραίο και καλό, εκτός απ' το ότι οι αλλαγές προς διάφορες κατευθύνσεις επηρεάζουν στ' αλήθεια τη σκέψη μας ως προς το κατά πόσον οι επιλογές είναι καλές ή κακές. Αυτό οδηγεί στη δεύτερη προκατάληψη, την οποία οι οικονομολόγοι ονομάζουν αποστροφή προς την απώλεια".
Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά δείχνουν και οι πίθηκοι, όταν αντιμετωπίζοντας τους δύο ανθρώπινους πωλητές έρχονται μπροστά στο ίδιο δίλημμα. Τις λεπτομέρειες του πειράματος μπορείτε να δείτε παρακολουθώντας την ομιλία. Φαίνεται λοιπόν ότι η συμπεριφορά μας στο θέμα της λήψης οικονομικών αποφάσεων, δεν βασίζεται επ' ουδενί σε αντικειμενικά κριτήρια, αλλά στις ενστικτώδεις μας ορμές, αφού συμπεριφερόμαστε με συνέπεια και κατ' επανάληψη, ακριβώς όπως θα συμπεριφερόταν κι ένας πίθηκος στη θέση μας. Τούτο το γεγονός είναι τεράστιας σημασίας, αν σκεφτεί κανείς την υπέρμετρη ευφορεία ή τον πανικό που καταλαμβάνουν τους επενδυτές στα χρηματιστήρια, με αποτέλεσμα να καταρρέουν οικονομίες κρατών και ολόκληροι λαοί να χάνουν τα εισοδήματά τους, όπως στο διεθνές κραχ του 1929, στη φούσκα του ΧΑΑ ή στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η ερευνήτρια συμπληρώνει: "Αυτός ο τρόπος σκέψης καταλήγει σε πολλές κακές εκβάσεις στους ανθρώπους. Εκεί οφείλεται το ότι οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, κρατούν για περισσότερο χρόνο μετοχές με απώλειες -- επειδή τις αξιολογούν με σχετικούς όρους. Εκεί οφείλεται ότι οι άνθρωποι στην αγορά ακινήτων, αρνούντο να πουλήσουν τα σπίτια τους -- επειδή δεν ήθελαν να πουλήσουν με χασούρα. Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Αυτό που αποδείξαμε είναι ότι, κατ' αρχάς, μπορούμε να δώσουμε στις μαϊμούδες χρήμα και να κάνουν παρόμοια με τους ανθρώπους πράγματα μ' αυτό. Κάνουν κάποια από τα έξυπνα πράγματα που κάνουμε κι εμείς, μερικά από τα όχι και τόσο σωστά πράγματα που κάνουμε κι εμείς, όπως κλοπές και τα λοιπά. Όμως κάνουν επίσης τα ίδια παράλογα πράγματα που κάνουμε κι εμείς. Συστηματικά βλέπουν τα πράγματα λανθασμένα με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε κι εμείς. Αυτό που μάθαμε όμως, είναι ότι αυτές οι προκαταλήψεις μπορεί να είναι βαθύτερες. Στην πραγματικότητα μπορεί να οφείλονται στην ίδια τη φύση της εξελικτικής μας ιστορίας". Φαίνεται λοιπόν πως οι οικονομικές μας στρατηγικές είναι τουλάχιστον 35 εκατομμυρίων ετών παλιές.
Ο καπιταλισμός και μάλιστα στη σύγχρονη φιλελεύθερη μορφή του, διαφημίζεται ως ένα σύστημα στηριζόμενο στον ορθολογισμό και ως προϊόν κι απόδειξη της ανθρώπινης νοητικής ανωτερότητας. Αντίθετα με τον μύθο, η επιστήμη αποδεικνύει πλέον ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για προϊόν των κατώτερων στρωμάτων του εγκεφάλου μας, με νοοτροπία καλλιεργημένη από τους πιθηκοειδείς προγόνους μας. Ίσως αυτό να εξηγεί την κτηνώδη μορφή κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης την οποία έχει στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως όλοι μας μπορούμε να πάρουμε πλέον μια γεύση στην Ελλάδα του ΔΝΤ και των χρηματιστηριακά φουσκωμένων χρεών.
Πιστεύετε κι εσείς ότι ο καπιταλισμός είναι ένα παράλογο σύστημα, βασισμένο στα κτηνώδη μας ένστικτα;
Μήπως έτσι εξηγείται η παράλογη υπερεκμετάλλευση των πηγών του πλανήτη και η δαιμονιώδης καταστροφή του περιβάλλοντος, παρά το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να δει με βάση τη λογική, ότι κάτι τέτοιο μας οδηγεί σε συνθήκες καταστροφής;
Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις απόψεις σας.
Εάν σε ανθρώπους χαρίσουμε 1000 δολάρια στον καθένα και μετά τους δώσουμε δύο επιλογές: α) αν ρισκάρουν κορώνα/γράμματα και κερδίσουν, θα πάρουν για παράδειγμα 2000 ευρώ ενώ εάν χάσουν δεν θα κερδίσουν τίποτε και θα παραμείνουν στα 1000. β) να μη ρισκάρουν καθόλου και να κερδίσουν με τη μία άλλα 500 ευρώ, συνολικά δηλαδή να φτάσουν στα 1500, έχει αποδειχτεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων θα επιλέξει τη συντηρητική επιλογή β), πράγμα που φαίνεται απολύτως λογικό, αφού έχει κανείς σημαντικό κέρδος χωρίς κανένα ρίσκο.
Εάν όμως χαρίσουμε σε κάθε άνθρωπο 2000 ευρώ και οι επιλογές τροποποιηθούν ως εξής: α) αν κερδίσουν στο κορώνα/γράμματα θα παραμείνουν στα 2000 ευρώ, ενώ εάν χάσουν θα πέσουν στα 1000. β) αν δεν ρισκάρουν καθόλου, θα χάσουν μόνο 500 ευρώ και θα πέσουν στα 1500, σ' αυτήν την περίπτωση η μεγάλη πλειοψηφία επιλέγει να ρισκάρει, προτιμώντας την επιλογή α). Τούτο δεν είναι και πολύ λογικό, αφού και σε αυτήν την περίπτωση η επιλογή ήταν είτε ρίσκο μεταξύ 1000 και 2000 ευρώ, είτε στα σίγουρα 1500! Η διαφορά στη συμπεριφορά δεν οφείλεται σε αντικειμενικούς παράγοντες αλλά στην εντύπωση που δημιουργεί η παρουσίαση του διλήμματος, στο εάν θα φανεί δηλαδή ότι έχουμε να κερδίσουμε ή να χάσουμε, ανεξάρτητα από το αν τελικά θα πάρουμε ακριβώς τα ίδια.
Στο σημείο αυτό η ομιλήτρια μας λέει: "Φαίνεται ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα τουλάχιστον δύο διαφορετικών προκαταλήψεων, τις οποίες έχουμε στο ψυχολογικό επίπεδο. Η μία είναι ότι δυσκολευόμαστε πολύ να σκεφτούμε με απόλυτους όρους. Θα πρέπει να κάνετε αρκετή δουλειά για να καταλάβετε, ότι η μία επιλογή είναι χίλια ή δύο χιλιάδες, ενώ η άλλη είναι 1500. Αντίθετα, μας φαίνεται πολύ εύκολο να σκεφτούμε με σχετικούς όρους καθώς οι επιλογές αλλάζουν από καιρό σε καιρό. Σκεφτόμαστε είτε "Ω, θα κερδίσω περισσότερα" είτε "Ω, θα κερδίσω λιγότερα". Αυτό είναι ωραίο και καλό, εκτός απ' το ότι οι αλλαγές προς διάφορες κατευθύνσεις επηρεάζουν στ' αλήθεια τη σκέψη μας ως προς το κατά πόσον οι επιλογές είναι καλές ή κακές. Αυτό οδηγεί στη δεύτερη προκατάληψη, την οποία οι οικονομολόγοι ονομάζουν αποστροφή προς την απώλεια".
Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά δείχνουν και οι πίθηκοι, όταν αντιμετωπίζοντας τους δύο ανθρώπινους πωλητές έρχονται μπροστά στο ίδιο δίλημμα. Τις λεπτομέρειες του πειράματος μπορείτε να δείτε παρακολουθώντας την ομιλία. Φαίνεται λοιπόν ότι η συμπεριφορά μας στο θέμα της λήψης οικονομικών αποφάσεων, δεν βασίζεται επ' ουδενί σε αντικειμενικά κριτήρια, αλλά στις ενστικτώδεις μας ορμές, αφού συμπεριφερόμαστε με συνέπεια και κατ' επανάληψη, ακριβώς όπως θα συμπεριφερόταν κι ένας πίθηκος στη θέση μας. Τούτο το γεγονός είναι τεράστιας σημασίας, αν σκεφτεί κανείς την υπέρμετρη ευφορεία ή τον πανικό που καταλαμβάνουν τους επενδυτές στα χρηματιστήρια, με αποτέλεσμα να καταρρέουν οικονομίες κρατών και ολόκληροι λαοί να χάνουν τα εισοδήματά τους, όπως στο διεθνές κραχ του 1929, στη φούσκα του ΧΑΑ ή στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η ερευνήτρια συμπληρώνει: "Αυτός ο τρόπος σκέψης καταλήγει σε πολλές κακές εκβάσεις στους ανθρώπους. Εκεί οφείλεται το ότι οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, κρατούν για περισσότερο χρόνο μετοχές με απώλειες -- επειδή τις αξιολογούν με σχετικούς όρους. Εκεί οφείλεται ότι οι άνθρωποι στην αγορά ακινήτων, αρνούντο να πουλήσουν τα σπίτια τους -- επειδή δεν ήθελαν να πουλήσουν με χασούρα. Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Αυτό που αποδείξαμε είναι ότι, κατ' αρχάς, μπορούμε να δώσουμε στις μαϊμούδες χρήμα και να κάνουν παρόμοια με τους ανθρώπους πράγματα μ' αυτό. Κάνουν κάποια από τα έξυπνα πράγματα που κάνουμε κι εμείς, μερικά από τα όχι και τόσο σωστά πράγματα που κάνουμε κι εμείς, όπως κλοπές και τα λοιπά. Όμως κάνουν επίσης τα ίδια παράλογα πράγματα που κάνουμε κι εμείς. Συστηματικά βλέπουν τα πράγματα λανθασμένα με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε κι εμείς. Αυτό που μάθαμε όμως, είναι ότι αυτές οι προκαταλήψεις μπορεί να είναι βαθύτερες. Στην πραγματικότητα μπορεί να οφείλονται στην ίδια τη φύση της εξελικτικής μας ιστορίας". Φαίνεται λοιπόν πως οι οικονομικές μας στρατηγικές είναι τουλάχιστον 35 εκατομμυρίων ετών παλιές.
Ο καπιταλισμός και μάλιστα στη σύγχρονη φιλελεύθερη μορφή του, διαφημίζεται ως ένα σύστημα στηριζόμενο στον ορθολογισμό και ως προϊόν κι απόδειξη της ανθρώπινης νοητικής ανωτερότητας. Αντίθετα με τον μύθο, η επιστήμη αποδεικνύει πλέον ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για προϊόν των κατώτερων στρωμάτων του εγκεφάλου μας, με νοοτροπία καλλιεργημένη από τους πιθηκοειδείς προγόνους μας. Ίσως αυτό να εξηγεί την κτηνώδη μορφή κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης την οποία έχει στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως όλοι μας μπορούμε να πάρουμε πλέον μια γεύση στην Ελλάδα του ΔΝΤ και των χρηματιστηριακά φουσκωμένων χρεών.
Πιστεύετε κι εσείς ότι ο καπιταλισμός είναι ένα παράλογο σύστημα, βασισμένο στα κτηνώδη μας ένστικτα;
Μήπως έτσι εξηγείται η παράλογη υπερεκμετάλλευση των πηγών του πλανήτη και η δαιμονιώδης καταστροφή του περιβάλλοντος, παρά το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να δει με βάση τη λογική, ότι κάτι τέτοιο μας οδηγεί σε συνθήκες καταστροφής;
Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις απόψεις σας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
05-01-11
22:43
Οι αγορές των μαϊμούδων
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό νοήμον ον του πλανήτη, ιδιότητα για την οποία είναι ιδιαίτερα περήφανος, σε σημείο που να θεωρεί ότι όλη η πλάση είναι κτήμα του, έδαφος, αέρας, ζώα, φυτά και του προσφέρονται εκ θεού για ακραία εκμετάλλευση. Πράγματι, τα έργα της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης τα οποία έχει επιτύχει, αποδεικνύουν ότι το ανθρώπινο μυαλό στ' αλήθεια περιέχει μεγαλόπνοη λογική και άπειρες ικανότητες.
Από την άλλη πλευρά, είναι φανερό από τα γεγονότα, ότι παρά το γεγονός πως οι άνθρωποι είμαστε ιδιαίτερα έξυπνοι ως είδος, μπορούμε επίσης να γίνουμε εξαιρετικά κουτοί όταν πρόκειται για κάποιες πτυχές της λήψης των αποφάσεών μας. Η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση, σύμφωνα με τη Λόρι Σάντος, επικεφαλής του Comparative Cognition Laboratory (CapLab) του Yale, αποτελεί παράδειγμα της ανθρώπινης αδεξιότητας. "Παρακολουθούμε τα εργαλεία που με μοναδικό τρόπο κατασκευάσαμε, ώστε να εξάγουμε τους πόρους μας από το περιβάλλον, να σκάνε στα μούτρα μας. Παρακολουθήσαμε τις χρηματοπιστωτικές αγορές, που μοναδικά δημιουργήσαμε -- αυτές οι αγορές που υποτίθεται ότι θα ήταν απρόσβλητες από την ανοησία -- τις είδαμε να καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας".
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ενώ φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις και όχι μόνο στα οικονομικά μας, είμαστε επιρρεπείς σε λανθασμένες αποφάσεις, εντούτοις έχουμε την αδικαιολόγητη τάση να τα επαναλαμβάνουμε και να προσκολλόμαστε σ' αυτά. Όπως μας λέει η ομιλήτρια: "Φαίνεται όμως ότι οι κοινωνικοί επιστήμονες πράγματι κατανοούν ότι οι περισσότεροι από εμάς, όταν βρεθούμε μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις, θα κάνουμε πολύ συγκεκριμένα λάθη. Τα λάθη αυτά, είναι στην πραγματικότητα προβλέψιμα. Τα κάνουμε ξανά και ξανά. Δεν επηρεάζονται από τη σωρεία των σχετικών αποδείξεων. Όταν λαμβάνουμε αρνητικά αποτελέσματα εμείς και πάλι, την επόμενη φορά που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση, τείνουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη".
Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι να ερμηνεύσει κανείς τούτη την αλλόκοτη τάση για προσκόλληση στα ίδια λάθη. Ο ένας είναι πως επειδή ακριβώς είμαστε ιδιαίτερα ευφυές είδος, καταφέρνουμε να δημιουργούμε τεχνητά περιβάλλοντα, όπως στην περίπτωση που εξετάζουμε το διεθνές χρηματοπιστωτικό-χρηματιστηριακό σύστημα, τα οποία εμπεριέχουν τόσο μεγάλο βαθμό περιπλοκότητας, ώστε τελικά να φεύγουν από τον έλεγχό μας. Εάν το πρόβλημά μας ήταν αυτό, θα ήταν τότε αρκετά ελπιδοφόρο, αφού θα σήμαινε ότι εύκολα θα λυνόταν το πρόβλημα των ανθρώπινων λαθών, ειδικά στα παγκόσμια συστήματα που έχουμε δομήσει. Το μόνο που θα είχαμε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε ορθολογικά και να σχεδιάσουμε καλύτερα τα συστήματά μας.
Ο δεύτερος τρόπος θέασης της προέλευσης του ανθρώπινου λάθους, είναι ωστόσο διαφορετικός. Τι γίνεται εάν αυτά τα λάθη είναι έμφυτα στον άνθρωπο; Εάν είμαστε τελικά ελαττωματικά κατασκευασμένοι; Εάν τελικά οι αποφάσεις μας ορίζονται από τα κτηνώδη μας ένστικτα και όχι από τη λογική και τις εν γένει λειτουργίες του ανώτερου φλοιού μας; Σε τέτοια περίπτωση, ίσως θα έπρεπε απλά να παραδεχτούμε την σκληρή για την ανθρώπινη αλαζονεία αλήθεια και να σχεδιάσουμε τα συστήματά μας συμπεριλαμβάνοντας και τούτη την παραδοχή.
Η Λόρι Σάντος και οι συνεργάτες της στο Yale, προκειμένου να προσεγγίσουν το παραπάνω ερώτημα, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν ως μοντέλο μελέτης τους έναν πληθυσμό Καπουτσίνων πιθήκων, σύνηθες πειραματόζωο στη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αφού αποκόπηκαν από το ανθρώπινο εξελικτικό δέντρο πριν από μόλις 35 εκατομμύρια χρόνια.Θεωρήθηκε κατάλληλο ως μοντέλο για το συγκεκριμένο πείραμα, επειδή πρόκειται για "έναν πληθυσμό που είναι βασικά έξυπνος, μπορεί να παίρνει πλήθος αποφάσεων, όμως δεν έχει πρόσβαση σε κανένα από τα συστήματά μας, σε κανένα από εκείνα που μπορεί να μας μπερδεύουν -- ούτε ανθρώπινη τεχνολογία, ούτε ανθρώπινη κουλτούρα, ούτε ακόμη και ανθρώπινη γλώσσα". Το πείραμα ξεκίνησε περίπου την περίοδο του ξεσπάσματος της οικονομικής κρίσης με τη φούσκα των υποθηκών στις ΗΠΑ που αποτέλεσε κι έναυσμα της έρευνας.
Αρχικά δίδαξαν τις μαϊμούδες να χρησιμοποιούν χρήμα, δημιουργώντας έτσι και την πρώτη μονάδα μη ανθρώπινου χρηματος, τη μάρκα!! Τη χρησιμοποιούσαν για ν' αγοράζουν τρόφιμα από τους ανθρώπους. πράγματι, όπως δείχνει η ομιλήτρια σε σχετικά βιντεάκια που μπορείτε να δείτε παρακολουθώντας την ομιλία, οι μαϊμούδες γίνονται πολύ καλές στη χρήση του νομίσματος. Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μιας αγοράς. Εκεί, οι μαϊμούδες προμηθεύονταν το χρήμα κι είχαν ν' αντιμετωπίσουν δύο διαφορετικούς ανθρώπους πωλητές οι οποίοι συμπεριφέρονταν πάντοτε με τον ίδιο ο καθένας τρόπο αν και διαφορετικά μεταξύ τους. Έτσι, οι μαϊμούδες μάθαιναν να ξεχωρίζουν ποιος είναι αξιόπιστος, ποιος πουλάει πιο φτηνά κλπ. Επίσης, οι περισσότερες μαϊμούδες πράγματι επέλεγαν εκείνον που τους έδινε περισσότερα στην ίδια τιμή, όπως θα έκαναν και οι άνθρωποι στη θέση τους. Ακόμη, προτιμούσαν εκείνον που πουλούσε καλύτερης ποιότητας τροφή. Όταν άρχισαν και οι εκπτώσεις, οι μαϊμούδες έδωσαν προσοχή και σε αυτήν την παράμετρο. Η ομιλήτρια λέει χαρακτηριστικά: "Τις ενδιέφεραν πολύ οι μαϊμουδίσιες μάρκες τους. Το πιο εντυπωσιακό ήταν πως όταν συνεργαστήκαμε με οικονομολόγους ώστε να μελετήσουμε τα δεδομένα των μαϊμούδων που χρησιμοποιούσαν οικονομικά εργαλεία, στην ουσία ταυτίζονταν, όχι μόνο ποιοτικά, αλλά και ποσοτικά με αυτά που είδαμε τους ανθρώπους να κάνουν σε πραγματικές αγορές. Ταυτίζονταν τόσο πολύ ώστε όταν έβλεπες τα νούμερα των μαϊμούδων, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις εάν προέρχονταν από μαϊμού ή άνθρωπο στην ίδια αγορά".
Οι μαϊμούδες δεν έδειξαν το παραμικρό σημάδι αποταμίευσης, αφού συμπεριφέρθηκαν όπως οι περισσότεροι σύγχρονοι πολίτες του καταναλωτικού πολιτισμού και κατανάλωναν όλα τους τα χρήματα για την αγορά αγαθών. Αυθόρμητα εμφανίστηκε και το φαινόμενο της κλοπής. Οι μαϊμούδες έκλεβαν η μία από την άλλη και από τους ανθρώπους, σε κάθε δυνατή ευκαιρία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.