parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,894 μηνύματα.
13-03-22
12:02
Αν θέλαμε να επικαιροποιήσουμε αυτό το σπουδαίο θέμα που άνοιξε πριν 11 χρόνια ο τιτανοτεράστιος Όττο, θα σκεφτόμασταν αμέσως το παράδειγμα του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου.
Στους Ουκρανούς δόθηκε η επιλογή με τους ακόλουθους όρους:
1) Ξεχνάτε την Κριμαία - ούτως ή άλλως χαμένη ήταν - Ρίσκο: ~ (τείνει στο) 0
2) Σταματάτε τον πόλεμο και τις γενοκτονίες στο Ντόνεσκ και το Λουχάνσκ και αποδέχεστε την αυτονομία / ανεξαρτησία τους : ούτως ή άλλως το 80% και πλεόν ποσοστό του πληθυσμού είναι ρωσόφωνοι - Ρίσκο: ασήμαντο
3) Σταματάτε κάθε εμπλοκή με το ΝΑΤΟ και δηλώνετε ουδετερότητα
Ναι μεν στρατηγική επιλογή, αλλά το ρίσκο παρέμενε χαμηλό. Πως θα αντιδρούσε δηλαδή το ΝΑΤΟ; Θα είχε κυρήξει πόλεμο στην Ουκρανία;
4) Στέλνετε τα ναζίδια στην ανακύκλωση
Καλό θα έκανε, αφού ούτως ή άλλος ο οργανωμένος στρατός της Ουκρανίας δεν τους ελέγχει.
Αντί αυτού ο οφσοράκιας Ζελένσκι επέλεξε να ρισκάρει τον πόλεμο και να γυρίσει τη χώρα του στη λήθινη εποχή. Στα @@ του θα μου πείτε, αυτός τα λεφτάκια του τα έχει εξασφαλισμένα και παρέμεινε το καλό παιδί (ήρωας!) του δυτικού συστήματος εξουσίας.
Ακόμα όμως κι αν θεωρήσουμε ότι τα κίνητρα ήταν "πατριωτικά" και "αγνά", σίγουρα ήταν η πιο ανορθολογική επιλογή που ερμηνεύεται πλήρως απ΄ την "χωροκρατική" αποστροφή προς την απώλεια.
Τον κόσμο τον ορίζουν οι κεφαλαιούχοι και τα ένστικτα των πιθήκων.
Στους Ουκρανούς δόθηκε η επιλογή με τους ακόλουθους όρους:
1) Ξεχνάτε την Κριμαία - ούτως ή άλλως χαμένη ήταν - Ρίσκο: ~ (τείνει στο) 0
2) Σταματάτε τον πόλεμο και τις γενοκτονίες στο Ντόνεσκ και το Λουχάνσκ και αποδέχεστε την αυτονομία / ανεξαρτησία τους : ούτως ή άλλως το 80% και πλεόν ποσοστό του πληθυσμού είναι ρωσόφωνοι - Ρίσκο: ασήμαντο
3) Σταματάτε κάθε εμπλοκή με το ΝΑΤΟ και δηλώνετε ουδετερότητα
Ναι μεν στρατηγική επιλογή, αλλά το ρίσκο παρέμενε χαμηλό. Πως θα αντιδρούσε δηλαδή το ΝΑΤΟ; Θα είχε κυρήξει πόλεμο στην Ουκρανία;
4) Στέλνετε τα ναζίδια στην ανακύκλωση
Καλό θα έκανε, αφού ούτως ή άλλος ο οργανωμένος στρατός της Ουκρανίας δεν τους ελέγχει.
Αντί αυτού ο οφσοράκιας Ζελένσκι επέλεξε να ρισκάρει τον πόλεμο και να γυρίσει τη χώρα του στη λήθινη εποχή. Στα @@ του θα μου πείτε, αυτός τα λεφτάκια του τα έχει εξασφαλισμένα και παρέμεινε το καλό παιδί (ήρωας!) του δυτικού συστήματος εξουσίας.
Ακόμα όμως κι αν θεωρήσουμε ότι τα κίνητρα ήταν "πατριωτικά" και "αγνά", σίγουρα ήταν η πιο ανορθολογική επιλογή που ερμηνεύεται πλήρως απ΄ την "χωροκρατική" αποστροφή προς την απώλεια.
Τον κόσμο τον ορίζουν οι κεφαλαιούχοι και τα ένστικτα των πιθήκων.
Ναι είμαστε αλλά αυτό είναι και καλό. Ψυχές αθάνατες!Αισθάνομαι ότι λες κάτι πολύ σπουδαίο εδώ αλλά έτσι όπως το λες, ακούγεται ότι σαν να είμαστε καταδικασμένοι!
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,894 μηνύματα.
07-01-11
22:27
Πολύ δυνατή η τελευταία ανάλυσή σου φίλε Χάος, εντυπωσιακή θα έλεγα, αλλά πάλι νομίζω ότι περιγράφεις πρακτικές περισσότερο παρά τα δομικά χαρακτηριστικά, τη "βάση" του καπιταλισμού.
Αναλύεις αυτό το "ένστικτο χωροκρατικότητας". Για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά το ακούω. Προσπάθησα να βρω κάποιες πηγές στα ελληνικά αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πέσω πάλι σε ένα δίκο σου ποστ εν έτη 2008, στο θρεντ "Η φύση του ενστίκτου". Αν θέλεις δώσε μου κάποιους αγγλικούς όρους μήπως βρω περισσότερα στοιχεία γι' αυτό και μορφωθώ!
Ο καπιταλισμός έχει μια ιστορία περί μισής χιλιετίας, με μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία 200 χρόνια. Μόλις όμως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο άρχισαν να μελετούνται αυτά τα ενστικτώδη αντανακλαστικά των κοινωνιών ώστε να χρησιμοποιηθούν προς ώφελός του. Γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη με τη βιομηχανική επανάσταση όταν μεγάλα κεφάλαια έπρεπε να συγκεντρωθούν για να ξεκινήσουν μεγάλα έργα. Γι' αυτό ο καπιταλισμός επινοήθηκε και αυτό ξέρει να κάνει καλά, να μαζεύει, να συσσωρεύει το χρήμα.
Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις (όπως και η σημερινή) προκαλούνται από τη συρρικνούμενη παραγωγική βάση της οικονομίας, που οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στους παραγωγικούς τομείς. Από αυτή την άποψη, είναι εύλογο πως η χρηματοπιστωτική κρίση έχει στη βάση της ένα βαθύτερο μηχανισμό και, συνεπώς, αποτελεί μια συστημική κρίση του καπιταλισμού. Σε αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι. Σπουδαίοι οικονομολόγοι όπως ο Άντριου Κλίμαν και ο Κρις Χάρμαν, εντοπίζουν την αρχή του κακού στην δεκαετία του 70' όταν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο δεν καταστράφηκε σε επαρκή βαθμό κατά τότε οικονομική κρίση. Η επιβαλλόμενη για την θεραπεία του συστήματος καταστροφή κεφαλαίου είναι σήμερα εξαιρετικά δύσκολη στο μέτρο που αφορά επιχειρηματικά συγκροτήματα, των οποίων το μέγεθος είναι τέτοιο ώστε η οποιαδήποτε κατάρρευσή τους θα παρέσυρε, σε κάποιες περιπτώσεις, ολόκληρες οικονομίες (too big to fail). Αυτό εξηγεί τον πρόσφατο πανικό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers, και τον τρόπο με τον οποίο παρενέβη (το αμερικανικό κράτος για τη διάσωση) των γιγάντιων αυτοκινητοβιομηχανιών της GM και της Chrysler.
Όλοι αυτοί οι τσακωμοί με την Μέρκελ δεν είναι τίποτα άλλο από την αντιπαράθεση μερίδων του κεφαλαίου για τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να ξεπεραστεί η κρίση. Το κεφάλαιο έχει μπει στα σεντούκια και δεν κινείται ούτε με πυρηνικές βόμβες! Η αλήθεια είναι ότι έχει μαζευτεί στα hedge funds, στις τσέπες της υπερεθνικής ελίτ και τώρα ξεκινάει το μεγάλο πάρτυ! Έχουν περάσει το κρίσιμο σημείο. Είναι πιο δυνατοί, μπορούν να ελέγχουν οικονομίες κρατών και να ισοπεδώνουν προυπολογισμούς με αστραπιαίες κινήσεις. Κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να ξημερώσει, επικρατεί ένας σιωπηλός πανικός.
Αυτή πάνω κάτω είναι η επίσημη εικόνα των πραγμάτων, όπως την διαβάζουμε καθημερινά. Η δική σου υπέροχη ανάλυση μπορεί να περιγράψει πως στήθηκε το μεγάλο κόλπο, πως οι κερδοσκόποι βάλανε τον καπιταλισμό να δουλέψει για το δικό τους συμφέρον. Πως ελέγχανε κυβερνήσεις, διευρύνανε αγορές, κυριαρχούσαν, δημιουργούσαν τεχνητές κρίσεις, πως με λίγα λόγια συσσωρεύσανε αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ κεφάλαιο στα σεντούκια τους.
Αισθάνομαι ότι λες κάτι πολύ σπουδαίο εδώ αλλά έτσι όπως το λες, ακούγεται ότι σαν να είμαστε καταδικασμένοι!
Αναλύεις αυτό το "ένστικτο χωροκρατικότητας". Για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά το ακούω. Προσπάθησα να βρω κάποιες πηγές στα ελληνικά αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πέσω πάλι σε ένα δίκο σου ποστ εν έτη 2008, στο θρεντ "Η φύση του ενστίκτου". Αν θέλεις δώσε μου κάποιους αγγλικούς όρους μήπως βρω περισσότερα στοιχεία γι' αυτό και μορφωθώ!
Ο καπιταλισμός έχει μια ιστορία περί μισής χιλιετίας, με μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία 200 χρόνια. Μόλις όμως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο άρχισαν να μελετούνται αυτά τα ενστικτώδη αντανακλαστικά των κοινωνιών ώστε να χρησιμοποιηθούν προς ώφελός του. Γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη με τη βιομηχανική επανάσταση όταν μεγάλα κεφάλαια έπρεπε να συγκεντρωθούν για να ξεκινήσουν μεγάλα έργα. Γι' αυτό ο καπιταλισμός επινοήθηκε και αυτό ξέρει να κάνει καλά, να μαζεύει, να συσσωρεύει το χρήμα.
Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις (όπως και η σημερινή) προκαλούνται από τη συρρικνούμενη παραγωγική βάση της οικονομίας, που οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στους παραγωγικούς τομείς. Από αυτή την άποψη, είναι εύλογο πως η χρηματοπιστωτική κρίση έχει στη βάση της ένα βαθύτερο μηχανισμό και, συνεπώς, αποτελεί μια συστημική κρίση του καπιταλισμού. Σε αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι. Σπουδαίοι οικονομολόγοι όπως ο Άντριου Κλίμαν και ο Κρις Χάρμαν, εντοπίζουν την αρχή του κακού στην δεκαετία του 70' όταν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο δεν καταστράφηκε σε επαρκή βαθμό κατά τότε οικονομική κρίση. Η επιβαλλόμενη για την θεραπεία του συστήματος καταστροφή κεφαλαίου είναι σήμερα εξαιρετικά δύσκολη στο μέτρο που αφορά επιχειρηματικά συγκροτήματα, των οποίων το μέγεθος είναι τέτοιο ώστε η οποιαδήποτε κατάρρευσή τους θα παρέσυρε, σε κάποιες περιπτώσεις, ολόκληρες οικονομίες (too big to fail). Αυτό εξηγεί τον πρόσφατο πανικό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers, και τον τρόπο με τον οποίο παρενέβη (το αμερικανικό κράτος για τη διάσωση) των γιγάντιων αυτοκινητοβιομηχανιών της GM και της Chrysler.
Όλοι αυτοί οι τσακωμοί με την Μέρκελ δεν είναι τίποτα άλλο από την αντιπαράθεση μερίδων του κεφαλαίου για τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να ξεπεραστεί η κρίση. Το κεφάλαιο έχει μπει στα σεντούκια και δεν κινείται ούτε με πυρηνικές βόμβες! Η αλήθεια είναι ότι έχει μαζευτεί στα hedge funds, στις τσέπες της υπερεθνικής ελίτ και τώρα ξεκινάει το μεγάλο πάρτυ! Έχουν περάσει το κρίσιμο σημείο. Είναι πιο δυνατοί, μπορούν να ελέγχουν οικονομίες κρατών και να ισοπεδώνουν προυπολογισμούς με αστραπιαίες κινήσεις. Κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να ξημερώσει, επικρατεί ένας σιωπηλός πανικός.
Αυτή πάνω κάτω είναι η επίσημη εικόνα των πραγμάτων, όπως την διαβάζουμε καθημερινά. Η δική σου υπέροχη ανάλυση μπορεί να περιγράψει πως στήθηκε το μεγάλο κόλπο, πως οι κερδοσκόποι βάλανε τον καπιταλισμό να δουλέψει για το δικό τους συμφέρον. Πως ελέγχανε κυβερνήσεις, διευρύνανε αγορές, κυριαρχούσαν, δημιουργούσαν τεχνητές κρίσεις, πως με λίγα λόγια συσσωρεύσανε αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ κεφάλαιο στα σεντούκια τους.
Ένα κτηνώδες σύστημα Εξουσίας, δεν θα μπορούσε παρά να προβάλει την εικόνα του στο κοινωνικό σύνολο, κι αυτό ως χαοτικό μέσο που είναι, δεν θα μπορούσε παρά να την αντανακλάσει. Τούτο το αέναο καθρέφτισμα εξασφαλίζει και τη διαιώνιση του συστήματος και της Εξουσίας του.
Αισθάνομαι ότι λες κάτι πολύ σπουδαίο εδώ αλλά έτσι όπως το λες, ακούγεται ότι σαν να είμαστε καταδικασμένοι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,894 μηνύματα.
07-01-11
00:42
Θέλω μόνο να παρατηρήσω μια μικρή αντίφαση σε αυτά που γράφεις:
Αν τα διαβάσει κανείς μαζί, κάτι δεν πάει καλά, δεν συμφωνείς; Εάν λοιπόν τούτη είναι η ανθρωπολογική θεμελίωση του καπιταλισμού, αυτή η ίδια είναι ο ορισμός της κτηνώδους πλευράς της ανθρώπινης φύσης. Εκείνης της φύσης την οποία οι κοινωνίες υποτίθεται πως ανέλαβαν να... εξανθρωπίσουν. "Δεν ζούμε και στην Εποχή των Σπηλαίων" είναι μια συνηθισμένη έκφραση ημών των ...πολιτισμένων.
Βασικά δεν υπάρχει αντίφαση, ίσως δεν το διατύπωσα αρκετά καθαρά. Η ιδέα είναι ότι ενώ ο καπιταλισμός στηρίζεται (προπαγανδίζει όπως λες εσύ) στην ανθρώπινη απληστία και ρητορεύει υπέρ αυτού, στην ουσία του δεν βασίζεται στα ένστικτα του ανθρώπου αλλά στην εξουσία που αντλεί από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Σκέφτηκα με καθαρά μαρξιστικούς όρους και χρησιμοποίησα τα λόγια του Πέτρου Αργυρίου για να τονίσω το πόσο ψεύτικες, λανθασμένες και επικίνδυνες είναι οι θεωρίες κοινωνικού δαρβινισμού που μετατρέπουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε πεδίο μάχης.
Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με το θέμα κι εκεί όλοι έλεγαν ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να πληρώσουν τις υπέρογκες σε σχέση με τα εισοδήματά τους δόσεις και γι' αυτό έσκασαν οι φούσκες. Έδιναν λέει δάνεια και στην Κουτσή Μαρία, χωρίς να εξετάσουν το παραμικρό στοιχείο κατά πόσον το ύψος του δανείου συμβαδίζει με την οικονομική ικανότητα του δανειολήπτη. Δάνειζαν ακόμη και σε άνεργους!! Κάνω λάθος;
Ναι έτσι όπως λες ξεκίνησε. Για την ακρίβεια όλη η σειρά είναι: Χαμηλότοκα δάνεια 1% της FED στις τράπεζες, φτηνό χρήμα, μόχλευση, πάρε κόσμε δάνεια, μεσίτες, αγορά κατοικιών με υποθήκη, τιτλοποίηση υποθηκών σε επενδυτικά προϊόντα μέσω CDO, διασπορά των προϊόντων σε άλλους επενδυτές με τις γνωστές βαθμίδες ρίσκου (ΑΑΑ, ΒΒΒ), κορεσμός (όλοι είναι υποθηκευμένοι), νέες υποθήκες subprimes (νέα πίστωση σε όσους είναι ήδη χρεωμένοι), αδυναμία αποπληρωμής δανείων , κατασχέσεις και πωλήσεις ακινήτων, υπερσυσσώρευση ακινήτων και αδυναμία παραπάνω πωλήσεων, πτώση της αξίας των ακινήτων, οι ιδιοκτήτες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για φθηνότερα μισθώματα σε σχέση με τα δάνεια που πληρώνουν και η αγορά καταρρέει γιατί κανένας δεν θέλει να αγοράσει πια αυτά τα επενδυτικά προϊόντα ωρολογιακή βόμβα! Οι τραπεζίτες μένουν με τα χαρτιά στο χέρι!
https://www.tvxs.gr/webtv/ντοκιμαντέρ/η-οικονομική-κρίση
Πίσω απ' αυτήν την προπαγανδιστική τακτική όμως, αποκρύπτεται μια βασική αλήθεια, την οποία κι αναζητώ...
Η σύνδεση του καπιταλισμού με το ανθρώπινο κτήνος, μήπως τελικά στη βάση της ισχύει;...
Αναζητάς δηλαδή μια βαθύτερη ρίζα του καπιταλισμού αντί αυτού της "συσσώρευσης πλούτου". Ας υποθέσουμε ότι ισχύει, ο καπιταλισμός έχει τη βάση του στο ανθρώπινο κτήνος. Η μοναρχία και η φεουδαρχία που είχαν τη βάση τους; Αν σε έναν ουτοπικό κόσμο όλοι οι άνθρωποι της γης με τα ίδια κτηνώδη χαρακτηριστικά, είχαν στην τσέπη τους το ίδιο κεφάλαιο και κανείς παραπάνω, θα είχαμε καπιταλισμό ή όχι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,894 μηνύματα.
06-01-11
01:17
Τώρα γιατί εγώ στο πείραμα της Λόρι επέλεξα ασυναίσθητα να χάσω τα 500 παρά να τζογάρω; Και γιατί σκέφτομαι συνέχεια τελευταία να σηκώσω από την τράπεζα τα λίγα λεφτουδάκια μου, να τα σεντουκοποιήσω κι ας χάσω τους τόκους; Συμπέρασμα: Εγώ είμαι πιο εξελιγμένο ανθρώπινο ον, αν θέλετε να εξελιχθείτε κι εσείς κοιτάξτε να μου μοιάσετε!
Η ανθρωπολογική θεμελίωση του καπιταλισμού στηρίζεται στο ότι ο άνθρωπος είναι εγωκεντρικός, άπληστος και κακός εκ φύσεως. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι ζούγκλες που πρέπει να οργανωθούν με γνώμονα ότι ο φύλαρχος της αγέλης θα τρώει λίγο περισσότερο φαγητό. Μάλλον ο "φόβος της απώλειας" είναι τροχοπέδι για τον καπιταλισμό αφού θα προτιμούσε να μας κυριεύσουν τα "άπληστα" πιθηκοειδή χαρακτηριστικά μας και να κυνηγάμε τα περισσότερα αντί να παίζουμε στα σίγουρα όπως λέει το πείραμα. Η αλήθεια είναι ότι, είτε παίξουμε στα σίγουρα, είτε τζογάρουμε κάποιοι....
...θα κερδίσουν ούτως ή άλλως! Αυτό είναι το μαγικό τρικ του καπιταλισμού που τον κάνει να επιβιώνει ανάμεσα σε κρίσεις. Ο φύλαρχος, ο αρχηγός, ο κοτσαμπάσης, ο πασάς, ο βασιλιάς, ο αυτοκράτορας, ο ανήκων στην πεφωτισμένη ελίτ, ο έχων κεφάλαιο στα χέρια του απλά θα περιμένει τις πιο ιδανικές συνθήκες για να "διευρύνει" την αγορά. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά μια διεύρυνση της φεουδαρχίας.
Το πρόβλημά του δεν μπορεί να είναι ότι δεν πουλάς το σπίτι σου όταν οι τιμές πέφτουν. Πρώτα απ' όλα ισχύει μάλλον το αντίθετο. Η πρόσφατη μεσιτική κρίση στην Αμερική ξεκίνησε επειδή ακριβώς όλοι πουλήσανε τα σπίτια τους γιατί δεν τους συνέφερε πλέον - με την μεγάλη πτώση των τιμών - να πληρώνουν υπέρογκα δάνεια όταν μπορούσαν να νοικιάσουν κατοικία πολύ φθηνότερα. Έτσι οι τίτλοι υπερσυσσωρεύτηκαν στα χέρια των τραπεζιτών, που με τη σειρά τους, τους είχαν πακετάρει σε διάφορα επενδυτικά προϊόντα. Κανείς όμως δεν ήθελε πια να αγοράσει, το κεφάλαιο στεγανοποιήθηκε και η αγορά στειρώθηκε.
Φυσικά ο καπιταλισμός συνεχίζεται μέσω της παράλογης υπερεκμετάλλευσης των πηγών του πλανήτη. Μέσω της υπεραξίας του μόχθου χιλιάδων, εκατομμυρίων εργατών. Τώρα όμως που λιγοστεύουν αυτά, τελειώνουν και τα ψέματα.
Φίλε Χάος στο κεντρικό σου ερώτημα που θέτεις, όχι δεν νομίζω ότι ο καπιταλισμός είναι βασισμένος στα κτηνώδη μας ένστικτα όσο κι αν ρητορεύει την πιθηκίλα μας. Τα χρησιμοποιεί προς όφελός του ναι, όταν π.χ. ο μάνατζερ απολύει με κτηνώδη τρόπου εργαζόμενους χωρίς την παραμικρή ενοχή, αλλά η βάση του είναι η εξουσία που δημιουργείται μέσω του κεφαλαίου που συσσωρεύει. Η πλουτοκρατία έχει το δικό της συλλογικό ασυνείδητο. Ο λαός, η ανθρωπότητα στο σύνολό της χωρίς την ελίτ, έχει το δικό της. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, γράφει υπέροχα ο Πέτρος Αργυρίου:
"Το δόγμα της απανθρωπιάς, το δόγμα ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εκ φύσεως ζούγκλες, ότι οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως σκυλιά που θέλουν στείρωση –πνευματική και όχι μόνο, τα δόγματα της απανθρωπιάς καρπίζουν τα χολερικά τους φρούτα μέσα στις κοινωνίες μας. Οι κοινωνίες είναι εχθρικές και οι άνθρωποι κακοί, από τη φύση τους. Μόνο οι δυνατοί, μόνο οι ικανοί αξίζουν να επιβιώσουν.
Εδώ και δεκαετίες είμαστε θύματα ενός ψυχολογικού πολέμου. Μας αναγκάσαν να συνδέσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας, τα όνειρα με μια μηχανή που κατασκευάζει εικονικές πραγματικότητες. Μας νευροκαλωδιάσαν με τη βιομηχανία, μας βιομηχανοποίησαν εσωτερικά –τι άλλου είδους όντα θα επιθυμούσε μια βιομηχανοποιημένη πραγματικότητα να παράγει- και τώρα μας περνάν από εικονικές τους ουτοπίες στις πολύ πραγματικές δυστοπίες τους. Και σαν άλλοι χάροι, για το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, ζητάν και αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους.
Αυτές οι θεωρίες κοινωνικού δαρβινισμού που μετατρέπουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε πεδίο μάχης, επιβάλλονται από εχθρούς της κοινωνίας, ανθρώπους αποκομμένους από αυτή, διεστραμμένους, από αρχιερείς της απαξίωσης.
Λένε ψέματα. Το στοίχημα της επιβίωσης απέναντι στις συνθήκες, μέχρι και σήμερα, το είδος χωρίς οπλές, κυνόδοντες, γούνες, ταχύτητα και δύναμη, το ξεπερνά χάρη στην ευρηματικότητα, την πρωτοτυπία, την αντίληψη, και ναι, την κοινωνικότητά του. Οι κοινωνίες οι ίδιες είναι μηχανισμός επιβιωτικός και παραγωγοί προόδου.
Όχι οι κοινωνίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι πολύ περισσότερο φιλοπρόοδες από την εξουσία. Όχι, η κοινωνία δεν είναι από τη φύση της εχθρός του ανθρώπου και ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του εχθρός της κοινωνίας. Η εξουσία συχνά αποδεικνύει ότι είναι εχθρός του ανθρώπου και των κοινωνιών του. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τυφλώνει με μίση και απαξίες που η ίδια καλλιεργεί."
Όλο το κείμενο: https://www.tvxs.gr/news/έγραψαν-είπαν/το-νερό-που-καίει-του-πέτρου-αργυρίου
Η ανθρωπολογική θεμελίωση του καπιταλισμού στηρίζεται στο ότι ο άνθρωπος είναι εγωκεντρικός, άπληστος και κακός εκ φύσεως. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι ζούγκλες που πρέπει να οργανωθούν με γνώμονα ότι ο φύλαρχος της αγέλης θα τρώει λίγο περισσότερο φαγητό. Μάλλον ο "φόβος της απώλειας" είναι τροχοπέδι για τον καπιταλισμό αφού θα προτιμούσε να μας κυριεύσουν τα "άπληστα" πιθηκοειδή χαρακτηριστικά μας και να κυνηγάμε τα περισσότερα αντί να παίζουμε στα σίγουρα όπως λέει το πείραμα. Η αλήθεια είναι ότι, είτε παίξουμε στα σίγουρα, είτε τζογάρουμε κάποιοι....
...θα κερδίσουν ούτως ή άλλως! Αυτό είναι το μαγικό τρικ του καπιταλισμού που τον κάνει να επιβιώνει ανάμεσα σε κρίσεις. Ο φύλαρχος, ο αρχηγός, ο κοτσαμπάσης, ο πασάς, ο βασιλιάς, ο αυτοκράτορας, ο ανήκων στην πεφωτισμένη ελίτ, ο έχων κεφάλαιο στα χέρια του απλά θα περιμένει τις πιο ιδανικές συνθήκες για να "διευρύνει" την αγορά. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά μια διεύρυνση της φεουδαρχίας.
Το πρόβλημά του δεν μπορεί να είναι ότι δεν πουλάς το σπίτι σου όταν οι τιμές πέφτουν. Πρώτα απ' όλα ισχύει μάλλον το αντίθετο. Η πρόσφατη μεσιτική κρίση στην Αμερική ξεκίνησε επειδή ακριβώς όλοι πουλήσανε τα σπίτια τους γιατί δεν τους συνέφερε πλέον - με την μεγάλη πτώση των τιμών - να πληρώνουν υπέρογκα δάνεια όταν μπορούσαν να νοικιάσουν κατοικία πολύ φθηνότερα. Έτσι οι τίτλοι υπερσυσσωρεύτηκαν στα χέρια των τραπεζιτών, που με τη σειρά τους, τους είχαν πακετάρει σε διάφορα επενδυτικά προϊόντα. Κανείς όμως δεν ήθελε πια να αγοράσει, το κεφάλαιο στεγανοποιήθηκε και η αγορά στειρώθηκε.
Φυσικά ο καπιταλισμός συνεχίζεται μέσω της παράλογης υπερεκμετάλλευσης των πηγών του πλανήτη. Μέσω της υπεραξίας του μόχθου χιλιάδων, εκατομμυρίων εργατών. Τώρα όμως που λιγοστεύουν αυτά, τελειώνουν και τα ψέματα.
Φίλε Χάος στο κεντρικό σου ερώτημα που θέτεις, όχι δεν νομίζω ότι ο καπιταλισμός είναι βασισμένος στα κτηνώδη μας ένστικτα όσο κι αν ρητορεύει την πιθηκίλα μας. Τα χρησιμοποιεί προς όφελός του ναι, όταν π.χ. ο μάνατζερ απολύει με κτηνώδη τρόπου εργαζόμενους χωρίς την παραμικρή ενοχή, αλλά η βάση του είναι η εξουσία που δημιουργείται μέσω του κεφαλαίου που συσσωρεύει. Η πλουτοκρατία έχει το δικό της συλλογικό ασυνείδητο. Ο λαός, η ανθρωπότητα στο σύνολό της χωρίς την ελίτ, έχει το δικό της. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, γράφει υπέροχα ο Πέτρος Αργυρίου:
"Το δόγμα της απανθρωπιάς, το δόγμα ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εκ φύσεως ζούγκλες, ότι οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως σκυλιά που θέλουν στείρωση –πνευματική και όχι μόνο, τα δόγματα της απανθρωπιάς καρπίζουν τα χολερικά τους φρούτα μέσα στις κοινωνίες μας. Οι κοινωνίες είναι εχθρικές και οι άνθρωποι κακοί, από τη φύση τους. Μόνο οι δυνατοί, μόνο οι ικανοί αξίζουν να επιβιώσουν.
Εδώ και δεκαετίες είμαστε θύματα ενός ψυχολογικού πολέμου. Μας αναγκάσαν να συνδέσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας, τα όνειρα με μια μηχανή που κατασκευάζει εικονικές πραγματικότητες. Μας νευροκαλωδιάσαν με τη βιομηχανία, μας βιομηχανοποίησαν εσωτερικά –τι άλλου είδους όντα θα επιθυμούσε μια βιομηχανοποιημένη πραγματικότητα να παράγει- και τώρα μας περνάν από εικονικές τους ουτοπίες στις πολύ πραγματικές δυστοπίες τους. Και σαν άλλοι χάροι, για το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, ζητάν και αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους.
Αυτές οι θεωρίες κοινωνικού δαρβινισμού που μετατρέπουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε πεδίο μάχης, επιβάλλονται από εχθρούς της κοινωνίας, ανθρώπους αποκομμένους από αυτή, διεστραμμένους, από αρχιερείς της απαξίωσης.
Λένε ψέματα. Το στοίχημα της επιβίωσης απέναντι στις συνθήκες, μέχρι και σήμερα, το είδος χωρίς οπλές, κυνόδοντες, γούνες, ταχύτητα και δύναμη, το ξεπερνά χάρη στην ευρηματικότητα, την πρωτοτυπία, την αντίληψη, και ναι, την κοινωνικότητά του. Οι κοινωνίες οι ίδιες είναι μηχανισμός επιβιωτικός και παραγωγοί προόδου.
Όχι οι κοινωνίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι πολύ περισσότερο φιλοπρόοδες από την εξουσία. Όχι, η κοινωνία δεν είναι από τη φύση της εχθρός του ανθρώπου και ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του εχθρός της κοινωνίας. Η εξουσία συχνά αποδεικνύει ότι είναι εχθρός του ανθρώπου και των κοινωνιών του. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τυφλώνει με μίση και απαξίες που η ίδια καλλιεργεί."
Όλο το κείμενο: https://www.tvxs.gr/news/έγραψαν-είπαν/το-νερό-που-καίει-του-πέτρου-αργυρίου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.