parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.
11-01-11
20:57
Πολύ glamorous το videaki. Τι να πω; Μακάρι να μας βγει σε καλό!
Γιατί εμένα μου φαίνεται ότι η Χάρτα της Ευσπλαχνίας προετοιμάζει την νέα θρησκεία της Παγκόσμιας διακυβέρνησης; Είμαι υπερβολικός ε; Μήπως τελικά αυτή η νέα υπερπλούσια, υπερεθνική ελίτ κερδοσκόπων προετοιμάζει την εκτόνωση των θρησκευτικών της αισθημάτων με τη συμπόνια στα υπόλοιπα εμάς "πεινασμένα" ανθρωπάκια;
Γιατί εμένα μου φαίνεται ότι η Χάρτα της Ευσπλαχνίας προετοιμάζει την νέα θρησκεία της Παγκόσμιας διακυβέρνησης; Είμαι υπερβολικός ε; Μήπως τελικά αυτή η νέα υπερπλούσια, υπερεθνική ελίτ κερδοσκόπων προετοιμάζει την εκτόνωση των θρησκευτικών της αισθημάτων με τη συμπόνια στα υπόλοιπα εμάς "πεινασμένα" ανθρωπάκια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,886 μηνύματα.
10-01-11
16:51
Διαβάζοντας παραπομπή της Isiliel σε άλλο θρεντ, βρέθηκα εδώ.
Καταρχήν η σύνθεση σχεδόν πάντα (βάζω το ʽσχεδόνʼ μήπως μου διαφεύγει κάτι) είναι ευεργετική και εξαιρετικά σημαντική για όλους τους κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς. Θα έπρεπε να είναι ένας βασικός νόμος της διαλεκτικής. Μιλάμε, κουβεντιάζουμε, ανταλλάσουμε απόψεις με σκοπό πάντα να συνθέσουμε ένα ενιαίο πλαίσιο, να καλλιεργήσουμε μια ομάδα σκέψης που θα ενισχύσει τη συλλογική συνείδηση.
Η ανεύρεση κοινών σημείων μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού βοηθάει στην σύνθεση αντιλήψεων και στην αναγωγή τους σε ένα ευρύτερο, πιο αφαιρετικό επίπεδο σκέψης. Η Χάρτα της Ευσπλαχνίας μια χαρά μου ακούγεται όταν μάλιστα ξεκινάει με το σεβασμό της υπάρχουσας θρησκευτικότητας και δεν αποσκοπεί στην δημιουργία καινούργιας.
Στην πορεία όμως – πριν ακόμα διαβάσω την τελευταία τοποθέτηση του Μ.Χ. – μου γεννήθηκαν αμφιβολίες ως προς την αποτελεσματικότητά της.
Το πρόβλημα με τον Χρυσό Κανόνα ξεκινάει από την στιγμή που αισθάνεσαι ή σε πείσουν πως ενώ συμπεριφέρεσαι σωστά στους άλλους οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται σωστά σε σένα. Αν οι άλλοι σου κάνουν αυτό που δεν θέλεις και δεν θα έκανες ποτέ στους άλλους, τότε τι γίνεται; Στις περισσότερες περιπτώσεις σε κυριεύει ένα αίσθημα αγανάκτησης, σε πνίγει το δίκιο και αυτό σε φανατίζει.
Οι Εβραίοι και οι Ισλαμιστές έχουν απάντηση: ʽΟφθαλμός αντί οφθαλμούʼ! Οι Χριστιανοί υποτίθεται γυρνάνε και το άλλο μάγουλο, αλλά αυτό μόνο σε περιπτώσεις που δεν προσβάλλεται η συλλογική τους ταυτότητα. Στις εθνικές προκλήσεις, το θρησκευτικό αίσθημα επιτάσσει σκληρές απαντήσεις! Ενώ λοιπόν ο Χρυσός Κανόνας είναι μια παγκόσμια αρχή, ένα θεμελιώδες αξίωμα, δυστυχώς προσβάλλεται πολύ εύκολα και γιʼ αυτό το λόγο δείχνει στα μάτια μου ξεπερασμένος.
Ένα άλλο θέμα που μου κάνει εντύπωση είναι η σημειολογία της Χάρτας. Μιλάει για ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, αλληλοκατανόηση, συμπόνια (concern, charity, compassion) και δειλά δειλά κάπου ακούγεται η λέξη αγάπη. Ίσως γίνεται εσκεμμένα για να μην προσβληθεί ο προτεσταντικός πουριτανισμός με την λέξη ʽλαβʼ (μέικ λαβ) αλλά νομίζω ότι σε αυτό το σημείο φαίνεται η διαφορετικότητα του Χριστιανισμού. Το ʽαγάπα τον εχθρό σου, τίμα τον ξένοʼ όπως σωστά παρατήρησε κάποιος ειπώθηκε από Κινέζο σοφό και όχι από εκπρόσωπο Αβρααμικής θρησκείας. Ο Χριστιανισμός διαφέρει ριζικά από τον Εβραϊσμό και το Ισλάμ.
Η φιλανθρωπία (charity) δίνει άλλοθι στο σύστημα. Η ʽευσπλαχνίαʼ δυσκολεύεται να ενώσει τον κόσμο γιατί υπάρχουν σημαντικές ʽσπλαχνικέςʼ διαφορές που βιολογικά είναι δυστυχώς απωθητικές σε πολλούς ανθρώπους. Η αλληλοκατανόηση είναι μια δοκιμασμένη έννοια που οδήγησε στην μεταμοντέρνα ηθική της ʽανεκτικότηταςʼ. Φαίνεται όμως ότι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα – ιδέα πάνω στην οποία χτίστηκε η πολυπολιτισμικότητα – δεν αρκεί. Η συμπόνια (compassion) έχει δυνητικά μέσα της τη σχέση ισχυρού – ασθενές.
Η έννοια της αγάπης όμως εμπεριέχει αυτό το ʽαγκάλιασμαʼ που ευελπιστεί να πετύχει η Χάρτα χωρίς εξουσίες, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς ανθρώπους έναντι άλλων πλασμάτων της φύσης.
Καταρχήν η σύνθεση σχεδόν πάντα (βάζω το ʽσχεδόνʼ μήπως μου διαφεύγει κάτι) είναι ευεργετική και εξαιρετικά σημαντική για όλους τους κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς. Θα έπρεπε να είναι ένας βασικός νόμος της διαλεκτικής. Μιλάμε, κουβεντιάζουμε, ανταλλάσουμε απόψεις με σκοπό πάντα να συνθέσουμε ένα ενιαίο πλαίσιο, να καλλιεργήσουμε μια ομάδα σκέψης που θα ενισχύσει τη συλλογική συνείδηση.
Η ανεύρεση κοινών σημείων μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού βοηθάει στην σύνθεση αντιλήψεων και στην αναγωγή τους σε ένα ευρύτερο, πιο αφαιρετικό επίπεδο σκέψης. Η Χάρτα της Ευσπλαχνίας μια χαρά μου ακούγεται όταν μάλιστα ξεκινάει με το σεβασμό της υπάρχουσας θρησκευτικότητας και δεν αποσκοπεί στην δημιουργία καινούργιας.
Στην πορεία όμως – πριν ακόμα διαβάσω την τελευταία τοποθέτηση του Μ.Χ. – μου γεννήθηκαν αμφιβολίες ως προς την αποτελεσματικότητά της.
Το πρόβλημα με τον Χρυσό Κανόνα ξεκινάει από την στιγμή που αισθάνεσαι ή σε πείσουν πως ενώ συμπεριφέρεσαι σωστά στους άλλους οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται σωστά σε σένα. Αν οι άλλοι σου κάνουν αυτό που δεν θέλεις και δεν θα έκανες ποτέ στους άλλους, τότε τι γίνεται; Στις περισσότερες περιπτώσεις σε κυριεύει ένα αίσθημα αγανάκτησης, σε πνίγει το δίκιο και αυτό σε φανατίζει.
Οι Εβραίοι και οι Ισλαμιστές έχουν απάντηση: ʽΟφθαλμός αντί οφθαλμούʼ! Οι Χριστιανοί υποτίθεται γυρνάνε και το άλλο μάγουλο, αλλά αυτό μόνο σε περιπτώσεις που δεν προσβάλλεται η συλλογική τους ταυτότητα. Στις εθνικές προκλήσεις, το θρησκευτικό αίσθημα επιτάσσει σκληρές απαντήσεις! Ενώ λοιπόν ο Χρυσός Κανόνας είναι μια παγκόσμια αρχή, ένα θεμελιώδες αξίωμα, δυστυχώς προσβάλλεται πολύ εύκολα και γιʼ αυτό το λόγο δείχνει στα μάτια μου ξεπερασμένος.
Ένα άλλο θέμα που μου κάνει εντύπωση είναι η σημειολογία της Χάρτας. Μιλάει για ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, αλληλοκατανόηση, συμπόνια (concern, charity, compassion) και δειλά δειλά κάπου ακούγεται η λέξη αγάπη. Ίσως γίνεται εσκεμμένα για να μην προσβληθεί ο προτεσταντικός πουριτανισμός με την λέξη ʽλαβʼ (μέικ λαβ) αλλά νομίζω ότι σε αυτό το σημείο φαίνεται η διαφορετικότητα του Χριστιανισμού. Το ʽαγάπα τον εχθρό σου, τίμα τον ξένοʼ όπως σωστά παρατήρησε κάποιος ειπώθηκε από Κινέζο σοφό και όχι από εκπρόσωπο Αβρααμικής θρησκείας. Ο Χριστιανισμός διαφέρει ριζικά από τον Εβραϊσμό και το Ισλάμ.
Η φιλανθρωπία (charity) δίνει άλλοθι στο σύστημα. Η ʽευσπλαχνίαʼ δυσκολεύεται να ενώσει τον κόσμο γιατί υπάρχουν σημαντικές ʽσπλαχνικέςʼ διαφορές που βιολογικά είναι δυστυχώς απωθητικές σε πολλούς ανθρώπους. Η αλληλοκατανόηση είναι μια δοκιμασμένη έννοια που οδήγησε στην μεταμοντέρνα ηθική της ʽανεκτικότηταςʼ. Φαίνεται όμως ότι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα – ιδέα πάνω στην οποία χτίστηκε η πολυπολιτισμικότητα – δεν αρκεί. Η συμπόνια (compassion) έχει δυνητικά μέσα της τη σχέση ισχυρού – ασθενές.
Η έννοια της αγάπης όμως εμπεριέχει αυτό το ʽαγκάλιασμαʼ που ευελπιστεί να πετύχει η Χάρτα χωρίς εξουσίες, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς ανθρώπους έναντι άλλων πλασμάτων της φύσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.