26-09-10
22:44
ακομα ο τερζης,η αρβανιτακη, η τσαλιγοπουλου.....
Στην εποχή μας τώρα, μια μερίδα καλλιτεχνών εκφράζουν μέσα από την τέχνη τους όχι τόσο πια ιδεολογικές αναζητήσεις, αλλά υπαρξιακά προβλήματα και αδιέξοδα, πνευματικές ανησυχίες και προσωπικές αγωνίες, που εμπνέονται και απευθύνονται στο κομμάτι της κοινωνίας που βιώνει με αυτό τον τρόπο τα αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής. Είναι αυτή η μερίδα καλλιτεχνών που συνηθίζουμε να λέμε ποιοτικούς (με εισαγωγικά ή χωρίς), ή ειρωνικά κουλτουριάρηδες.
Κανένα είδος μουσικής δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του μοναδικό φορέα της ποιότητας και της πολιτιστικής αναβάθμισης. Δεν μπορούμε να θεωρούμε κάποιο τραγούδι ποιοτικό, μόνο και μόνο επειδή τον καλλιτέχνη που το έγραψε ή το τραγουδάει τον έχουμε κατατάξει σʼ αυτήν την κατηγορία, ή διατυπώνοντάς το διαφορετικά, αν είναι μπαλάντα είναι καλό ενώ αν είναι τσιφτετέλι όχι. Υπάρχουν υπέροχες μπαλάντες και υπέροχα τσιφτετέλια, όπως και το αντίθετο.
Το θέμα της ποιότητας λοιπόν δεν είναι θέμα είδους μουσικής.
Το θέμα της ποιότητας λοιπόν δεν είναι θέμα είδους μουσικής.
Μια κατηγορία ανθρώπων -συνήθως μεταξύ αυτών και εμείς οι μουσικοί- κρίνουμε ένα κομμάτι από την ποιότητα των μουσικών που παίζουν σε αυτό, από το πώς τραγουδήθηκε, από την ενορχήστρωση, την επιλογή των οργάνων κ.λπ.
Ένα κακό τραγούδι σίγουρα θα φανεί λιγότερο κακό με καλή ενορχήστρωση, καλούς μουσικούς και καλή φωνή, αλλά καλό δεν θα γίνει ποτέ. Όπως έχω ακούσει από παλιότερους μουσικούς, και συμφωνώ απόλυτα, ένα τραγούδι για να είναι καλό πρέπει να μπορεί να είναι καλό και όταν παίζεται μόνο με μια κιθάρα.
Ένα κακό τραγούδι σίγουρα θα φανεί λιγότερο κακό με καλή ενορχήστρωση, καλούς μουσικούς και καλή φωνή, αλλά καλό δεν θα γίνει ποτέ. Όπως έχω ακούσει από παλιότερους μουσικούς, και συμφωνώ απόλυτα, ένα τραγούδι για να είναι καλό πρέπει να μπορεί να είναι καλό και όταν παίζεται μόνο με μια κιθάρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.