30-01-11
10:58
Σαφώς θα γνωρίζεται ότι το φτερούγισμα μια πεταλούδας δύναται να προκαλέσει συνειρμικά (ως προς την πελώρια σκέψη του θεϊκου) έναν συνταρακτικο τυφωνα στην άλλη άκρη του κόσμου. Αν υποθέσουμε ότι αυτή η πεταλούδα ήταν εκείνος ο γελοίος τύπος με τον ξεχαρβαλωμένο χορό, τις διονυσιακές γκριμάτσες, και το γενικότερό του έκλυτο στυλ, δε θα ήταν απίθανο να βλέπαμε το κύμα μιμητισμού να αναδιπλασιάζεται πολύ πέραν της συγκέντρωσης στην οποία ευρίσκετο. Και για να μιλήσουμε λιγότερο αλληγορικά, νομίζω ότι μια πραγματικά ρηξικέλευθη, αυθαίρετη, αντισυμβατική στάση, όσο φαιδρή κι αν φαίνεται με την πρώτη αφελή ματιά, μπορεί σαν τον Ηλίθιο του Ταρώ να φτάσει εκεί που κανένας απολύτως δεν περιμένει...
Ποιο θα ήταν το ορθότερο επαναστατικό παράδειγμα της σημερινής κορεσμένης από σοβαροφανείς προθέσεις εποχής;
Τίποτα καλύτερο από μια σκωπτική αντιπρόταση και συνακόλουθη αντίπραξη. Ο Χριστός, ο Κολοκοτρώνης, ο Τσε Γκεβάρα παύουν να αποτελούν πρότυπο επαναστάτη, πολύ απλά επειδή η αντιφρονούσα στάση τους εμπίπτει στην κατηγορία μιας παρωχημένης πια αυτοθυσίας. Σήμερα στην εποχή του μετανεωτερικού κομφούζιου και της ρίψης όλων των αξιών, της απώλειας νοήματος προδιαγράφεται μια νέα αυτοθυσία, η οποία μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητη:
Δεν είναι η τραγική αυτοθυσία της σωματικότητας, του ασυνειδήτου, της παιδικής αθωότητας, του άλλου προς χάριν του ιδίου και της ταυτότητας ("Εγώ είμαι η Οδός!").
Είναι η κωμική αυτοθυσία της ταυτότητας, του Εγώ και της υπερεγωικής ηθοπλασίας προς χάριν όλων αυτών των διονυσιακών αξιών που σκουπίσαμε κάτω απο το χαλί κάποιους αιώνες τώρα ("Εγώ είμαι το Σταυροδρόμι!").
Αν λοιπόν, επί του παρόντος, κάποιος θα ήταν άξιος κινηματίας της Οικουμένης όλης αυτός θα ήταν εκείνος που θα αποφαίνονταν το ύστατο σκώμμα, την ύστατη ειρωνεία, τον ύστατο αυτοσαρκασμό...
Μακάρι όλες οι αυτοθυσίες και οι επαναστάσεις να ήταν σαν αυτή του εν λόγω χορευτή!
Μακριά από άρματα επαναστατικά των χριστάδελφων σφαγέων, της Ιεράς Εξέτασης, των Σταυροφόρων, των Προτεσταντών, των κάθε λογής εθνικιστών ή μαρξιστών...
...ο ευφραντικός χορός μας Διόνυσε παλιέ θεέ χαμένε, στυσίβρητε, πασίχαρε, λύσιε, άγριε πατέρα γελοιοποίησε κι άλλο τον Υιό σου!
Ποιο θα ήταν το ορθότερο επαναστατικό παράδειγμα της σημερινής κορεσμένης από σοβαροφανείς προθέσεις εποχής;
Τίποτα καλύτερο από μια σκωπτική αντιπρόταση και συνακόλουθη αντίπραξη. Ο Χριστός, ο Κολοκοτρώνης, ο Τσε Γκεβάρα παύουν να αποτελούν πρότυπο επαναστάτη, πολύ απλά επειδή η αντιφρονούσα στάση τους εμπίπτει στην κατηγορία μιας παρωχημένης πια αυτοθυσίας. Σήμερα στην εποχή του μετανεωτερικού κομφούζιου και της ρίψης όλων των αξιών, της απώλειας νοήματος προδιαγράφεται μια νέα αυτοθυσία, η οποία μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητη:
Δεν είναι η τραγική αυτοθυσία της σωματικότητας, του ασυνειδήτου, της παιδικής αθωότητας, του άλλου προς χάριν του ιδίου και της ταυτότητας ("Εγώ είμαι η Οδός!").
Είναι η κωμική αυτοθυσία της ταυτότητας, του Εγώ και της υπερεγωικής ηθοπλασίας προς χάριν όλων αυτών των διονυσιακών αξιών που σκουπίσαμε κάτω απο το χαλί κάποιους αιώνες τώρα ("Εγώ είμαι το Σταυροδρόμι!").
Αν λοιπόν, επί του παρόντος, κάποιος θα ήταν άξιος κινηματίας της Οικουμένης όλης αυτός θα ήταν εκείνος που θα αποφαίνονταν το ύστατο σκώμμα, την ύστατη ειρωνεία, τον ύστατο αυτοσαρκασμό...
Μακάρι όλες οι αυτοθυσίες και οι επαναστάσεις να ήταν σαν αυτή του εν λόγω χορευτή!
Μακριά από άρματα επαναστατικά των χριστάδελφων σφαγέων, της Ιεράς Εξέτασης, των Σταυροφόρων, των Προτεσταντών, των κάθε λογής εθνικιστών ή μαρξιστών...
...ο ευφραντικός χορός μας Διόνυσε παλιέ θεέ χαμένε, στυσίβρητε, πασίχαρε, λύσιε, άγριε πατέρα γελοιοποίησε κι άλλο τον Υιό σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.