DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
12-02-11
21:25
Διάβαζα σήμερα το άρθρο σΤΑ ΝΕΑ, https://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4617876 και το θυμήθηκα αυτό το θέμα . Δεν ξέρω αν είναι urban legend (πολύ πιθανό να είναι), αλλά αυτό δεν αλλάζει την άποψη μου.
Όχι, δε νομίζω ότι έχει γίνει αστικός μύθος ο κατατρεγμός της ελληνικής γλώσσας από διεθνή κέντρα συνωμοσίας...
Μια χαρά τα καταφέρνουμε μόνοι μας!
Είχα κι εγώ την άποψη ότι κάτι τέτοιο είναι τραγικό, μέχρι που προσπάθησα να εξηγήσω σε Άγγλο φίλο μου πώς να προφέρει ελληνικές λέξεις. Σε κάνει να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική. Συνειδητοποίησα πόσο άσκοπο είναι να έχουμε διαφορετικά γράμματα που επιτελούν τον ίδιο σκοπό. Στα αρχαία ελληνικά είχε νόημα, γιατί είχαν και διαφορετική προφορά, πλέον είναι απλά ένα άχρηστο απομεινάρι του παρελθόντος. Θα μπορούσαν επίσης να προστεθούν ως γράμματα κάποιοι φθόγγοι που χρησιμοποιούμε συχνά, όπως το ου (το είχαμε νομίζω παλιότερα), μπ, γκ, ντ κτλ.
Προσωπική εμπειρία: ΟΛΟΙ οι γαλλόφωνοι τους οποίους έχω συναντήσει, συναναστραφεί, επικοινωνήσει, εντυπωσιάζονται με το πως είναι δυνατόν ένας ελληνόφωνος να μπορεί να μιλάει σωστά γαλλικά και με σωστή προφορά και στην αυτονόητη ερώτηση προς τί ο εντυπωσιασμός δηλώνουν ότι θεωρούν τη γλώσσα τους δύσκολη για να τη μάθει κάποιος ξένος και την προφορά τους ακόμα δυσκολότερη.
Συμπέρασμα: Δεν είμαστε οι μόνοι που θεωρούμε τη γλώσσα μας δύσκολη. Απλά οι Γάλλοι, επέβαλλαν την υπεροχή της γλώσσας τους εντός των συνόρων (σχεδόν τα πάντα μεταγλωττίζονται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση απ΄όσο ξέρω), δημιούργησαν και χρησιμοποιούν γαλλικές ορολογίες ακόμα και για "αυτονόητα" όπως το byte που το λένε (ορθότατα ετυμολογικά) octet βλ. αντί για mb mo, gb - go κ.ο.κ. και βεβαίως επέβαλλαν τη δική τους διάταξη πληκτρολογίου την azerty στην οποία περιλαμβάνονται κανονικά οι τονισμένοι χαρακτήρες.
Κι άλλοι θεωρούν τη γλώσσα τους δύσκολη και για άλλους κάποιες γλώσσες που βρίσκονται έξω από τα ερεθίσματα τους και τις γλωσσικές συγγένειες της γλώσσας τους σαφώς και είναι δύσκολες.
Όσο για το "άσκοπο" των φθόγγων, προσωπικά διαφωνώ καθώς και οπτικά ακόμα αισθάνομαι μια διαφορετική αίσθηση στην κάθε λέξη ακόμα και αν δε μπορώ πλέον να την αποδώσω σωστά ηχητικά...
Ειδικά η αγγλική γλώσσσα είναι ήδη απλοποιημένη και οι άλλες γνωστές ευρωπαικές (γαλλικά, γερμανικά) είναι αρκετά απλούστερες. Εμείς έχουμε το χαρακτηριστικό να είμαστε μια χώρα μια σκατούλα μέγεθος, να μιλάμε μόνο εμείς τη γλώσσα μας και όμως να επιμένουμε να είναι από τις δυσκολότερες να μαθευτούν. Μηδέν αίσθηση του marketing, μόνο τυφλός εθνικισμός.
Τουλάχιστον οι Νορβηγοί που είναι σε παρόμοια φάση (5 εκ. άνθρωποι που μιλάνε τη γλώσσα τους μόνο αυτοί) το έχουν αναγνωρίσει και μιλάνε όλοι άπταιστα αγγλικά από παιδιά.
"Ειδικά η αγγλική γλώσσα είναι ήδη απλοποιημένη"
Σύμφωνα με το κείμενο για τις καταβολές της αγγλικής γλώσσας που βρίσκεται εδώ η ιστορία της αγγλικής γλώσσας ξεκινάει κάπου στο 600 μ.χ. και αποτελεί κλάδο της Δυτικής Γερμανικής.
Το πρόσφατον της καταγωγής και το γεγονός ότι αποτελείται στις ρίζες της από ποικίλες διαλέκτους μετακινούμενων γερμανικής προέλευσης φύλων στις βόρειες ακτές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν θεωρώ ότι αποτελεί εχέγγυο πολιτιστικού και κατά συνέπεια γλωσσικού πλούτου...
"οι άλλες γνωστές ευρωπαικές (γαλλικά, γερμανικά) είναι αρκετά απλούστερες"
Pardon?
Για τα γερμανικά το μόνο που μπορώ να εισφέρω είναι η εντονότατη φημολογία ότι η γραμματική τους έχει σημαντικές αντιστοιχίες με εκείνη της αρχαίας ελληνικής.
Για τα γαλλικά δε μιλάω καθόλου, γιατί μπορεί να ξυπνήσει ο κύριος Maurice Grevisse και η 1.700 σελίδων (χωρίς τα ευρετήρια) γραμματική του, να κατέβει από το ράφι και να με στρώσει στο κυνήγι!
Μιλάμε για γλώσσες που αποτελούν άμεση συνέχεια της λατινικής. Και τα λατινικά έχουν δομή και κανόνες.
Ο μόνος λόγος για τον οποίον μας φαίνονται απλές είναι γιατί η ελληνική γλώσσα και γραμματική μας έχει προπονήσει και κατανοούμε πράγματα χωρίς πολύ μεγάλο κόπο.
Άραγε ένας αγγλόφωνος μπορεί να μάθει με την ίδια ευκολία γαλλικά? Ή ισπανικά (που έχουν δύο ρήματα για το ρήμα "είμαι" με απόλυτα διαχωρισμένες χρήσεις και εννοείται ανώμαλα στην κλίση τους)?
Τα Νορβηγικά πάλι, από την ίδια οικογένεια προέρχονται.
Θεωρούνται μαζί με τα Σουηδικά, τα Δανέζικα, τα Ισλανδικά και τη γλώσσα των Νήσων Φερόες ως οικογένεια προερχόμενη από τα Βόρεια Γερμανικά.
(...)
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που τη μαθαίνουν επειδή έτυχε να ξεμείνουν εκεί, επειδή έχουν αγαπημένα πρόσωπα από/στην Ελλάδα κτλ. Όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορική της σημασία θα επιδιώξουν να μάθουν αρχαία ελληνικά ούτως ή άλλως.
Αν ήταν εύκολη, πιθανώς και να τη μάθαιναν όσοι θέλουν να μάθουν μια 2η γλώσσα χωρίς να ζοριστούν πολύ (πόσοι και πόσοι μαθαίνουν Ιταλικά και Ισπανικά μόνο και μόνο για την ευκολία τους).
Όσο για τους γραμματικούς κανόνες, νομίζω είναι εμφανές από όσους με διαβάζουν ότι δεν υποστηρίζω από κάποιο συμφέρον την απλοποίηση. Ίσα ίσα που θα χάσω και το πλεονέκτημα να είμαι από τους λίγους τόσο ορθογραφημένους ανθρώπους που ξέρω
Το γιατί μας φαίνονται εύκολα τα γαλλικά ή τα ιταλικά το εξήγησα όπως το εννοώ εγώ παραπάνω.
Από κει και πέρα, η εκμάθηση μιας πρώτης, δεύτερης ή τρίτης ξένης γλώσσας υπόκειται πάντα σε κριτήρια. Μαθαίνουμε κάτι αφιερώνοντας χρόνο και χρήμα επειδή κάτι περιμένουμε να μας δώσει.
Με τον ίδιο τρόπο όσοι μαθαίνουν ελληνικά το κάνουν για κάποιο λόγο, όπως όλοι αυτοί που παρακολουθούν τα μαθήματα νέων ελληνικών για ξένους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.