Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
13-02-11
11:03
Προφανώς η έννοια της ανεξαρτησίας παίρνει περιεχόμενο και σημασία πάντα, από το αντικείμενο αναφοράς της. Στην κυριολεξία, η απόλυτη ανεξαρτησία ανήκει ενδεχόμενα σε κάποιον Θεό, χωρίς και κάποιο νόημα της ύπαρξής Του, για τους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν, η ανεξαρτησία είναι περισσότερο έννοια «συνειδησιακή», δλδ μία έννοια στην οποία συνυπάρχουν πρόθεση και αναφορά και όχι τόσο «ρεαλιστική», δλδ, αληθινή!
Για παράδειγμα, εδώ τώρα στη χώρα μας, κοντά 22 χρόνια, πάσχουμε από ανεμοζάλη, με τους ανέμους ανεξαρτησίας από παντού, να μας ανεμοδέρνουν στη κυριολεξία. Στη χώρα μας, μία κοινωνία ανεμοπαρμένη ως αλλοπαρμένη, μεταξύ των άλλων, πάσχουμε και από μία «σύγκρουση εννοιών» και από ασυνεννοησία σε ασυνεννοησία, χάσαμε παντελώς… την μπάλα: «άλλα μου λες κι άλλα καταλαβαίνω»! Το ʽχαμε πάντα βέβαια από το 1821, αυτό το ζήτημα πχ της «εθνικής ανεξαρτησίας», αλλά μετά από μερικούς «εμφύλιους» ήρθαμε σε «εθνική συμφιλίωση», παύοντας κάθε σχετική κουβέντα περί αυτής, ελλείψει νοήματος (ή χρήματος.
Ένας άλλος άνεμος που πνέει πια στη χώρα μας είναι κι αυτός με τα ποικίλα κινήματα «ανεξάρτητων πολιτών». Πονηρός όρος! Πολίτης και ανεξαρτησία γίνεται; Η Πολιτεία που τον γεννάει (σαν έννοια!) , δεν είναι ένα σύνολο εξαρτήσεων; Από τι λοιπόν θέλουν απεξάρτηση τα κινήματα αυτά; Που μπορούν να οδηγήσουν την πορεία της κοινωνίας μας τέτοιοι άνεμοι; Προς την αρχή πχ του «ενός ανδρός» ή σʼ «άλλα κόμματα»;
Τι λέτε; Δεν είναι αρκετά «παράξενη λέξη» η ανεξαρτησία;
Για παράδειγμα, εδώ τώρα στη χώρα μας, κοντά 22 χρόνια, πάσχουμε από ανεμοζάλη, με τους ανέμους ανεξαρτησίας από παντού, να μας ανεμοδέρνουν στη κυριολεξία. Στη χώρα μας, μία κοινωνία ανεμοπαρμένη ως αλλοπαρμένη, μεταξύ των άλλων, πάσχουμε και από μία «σύγκρουση εννοιών» και από ασυνεννοησία σε ασυνεννοησία, χάσαμε παντελώς… την μπάλα: «άλλα μου λες κι άλλα καταλαβαίνω»! Το ʽχαμε πάντα βέβαια από το 1821, αυτό το ζήτημα πχ της «εθνικής ανεξαρτησίας», αλλά μετά από μερικούς «εμφύλιους» ήρθαμε σε «εθνική συμφιλίωση», παύοντας κάθε σχετική κουβέντα περί αυτής, ελλείψει νοήματος (ή χρήματος.
Ένας άλλος άνεμος που πνέει πια στη χώρα μας είναι κι αυτός με τα ποικίλα κινήματα «ανεξάρτητων πολιτών». Πονηρός όρος! Πολίτης και ανεξαρτησία γίνεται; Η Πολιτεία που τον γεννάει (σαν έννοια!) , δεν είναι ένα σύνολο εξαρτήσεων; Από τι λοιπόν θέλουν απεξάρτηση τα κινήματα αυτά; Που μπορούν να οδηγήσουν την πορεία της κοινωνίας μας τέτοιοι άνεμοι; Προς την αρχή πχ του «ενός ανδρός» ή σʼ «άλλα κόμματα»;
Τι λέτε; Δεν είναι αρκετά «παράξενη λέξη» η ανεξαρτησία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.