Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
30-04-11
14:07
Έγραψα παραπάνω, ότι το "είμαι ό,τι θέλω" μου έχει αποδειχτεί στη ζωή μου πέραν πάσης αμφισβήτησης, ωστόσο η συγκεκριμένη δήλωση μπορεί να εκληφθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, είτε ως δείγμα καβαλημένου καλαμιού, είτε ως ψευδαίσθηση, στην προσπάθεια ενός ανθρώπου να προσαρμοστεί σε όσα του "έτυχαν", βαυκαλιζόμενος ότι αυτά κατά βάθος ήθελε. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά σημείωσε η Λούγκαρ, "είναι εύκολο και "επειδή μπορείς να νομίζεις ότι θέλεις" όπως και "επειδή θέλεις να νομίζεις ότι μπορείς", επίσης, πολύ ορθώς παρατήρησε η Ρουμάνα ότι "Άλλο όμως το τι είμαι και άλλο το τι φαντάζομαι ότι είμαι". Είναι πράγματι πολύ δύσκολο, όσο και αβέβαιο, να κατασταλάξει κανείς τι ακριβώς ισχύει στη ζωή του, εάν δηλαδή μπορεί επειδή θέλει, ή έμαθε να θέλει εκείνο που μπορεί.
Στην πράξη, έχω να καταθέσω τα εξής: Μέσα στα χρόνια της ζωής μου, έχουν κατά καιρούς περάσει από το μυαλό μου πολλά και ποικίλα "θέλω". Να σπουδάσω βιολογία και νανοτεχνολογία, να έχω χρήματα και να είμαι βολεμένος, να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα, να βρω μια καλύτερη δουλειά, να μπω στη δισκογραφία του χώρου των ροκ συγκροτημάτων, ν' αντισταθώ στην ισοπέδωση του στρατού, να έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν, να τεκνοποιήσω, να διατηρώ το συγκεκριμένο χαρακτήρα, ακόμη και σε πείσμα όλων των υπολοίπων, να συμμετάσχω σε σεξουαλικά όργια, να γνωρίσω από κοντά το οργανωμένο έγκλημα, να πιω ναρκωτικά, να γράφω κείμενα κι εκείνα να διαβάζονται και πολλά άλλα που τώρα δεν μου έρχονται.
Κατ' αρχήν θα παρατηρήσω ότι κάποια από αυτά, όσα τουλάχιστον σχετίζονται με "χρήμα, δόξα, εξουσία" θα αποτελούσαν "θέλω" των περισσότερων ανθρώπων, πράγμα που υποδεικνύει ότι δεν μπορεί να πρόκειται για προσωπικά-εσωτερικά "θέλω", αλλά μάλλον ως επίδραση της ιδεολογίας του συγκεκριμένου κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος θα πρέπει να ερμηνευτούν.
Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να πω ότι για ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παραπάνω, μου δόθηκε τουλάχιστον μία πολύ καλή ευκαιρία να τα επιτύχω. Ωστόσο, σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις, μόλις έφτασα μπροστά στην επίτευξη, διαπίστωσα ότι το τίμημα που αυτή θα απαιτούσε ήταν τέτοιο, που δεν θα ήμουν καθόλου πρόθυμος να το πληρώσω, ή με άλλα λόγια τούτα τα συγκεκριμένα "θέλω" έρχονταν σε σύγκρουση με κάποια άλλα "θέλω", τα οποία αποδείχτηκαν τελικά σημαντικότερα, άρα σίγουρα τα πρώτα δεν αποτελούσαν επ' ουδενί τμήμα του εσωτερικού μου, βαθύτερου Θελήματος. Το ότι λοιπόν επέλεξα να μην τα δεχτώ, ενώ μου προσφέρθηκαν, σίγουρα αποδεικνύει ότι δεν τα ήθελα αρκετά.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω κάποια από τα θέλω μου, ανακάλυψα με μεγάλη απορία είναι η αλήθεια, ότι μέσα μου φοβόμουν περισσότερο το να τα επιτύχω από το ν' αποτύχω και τότε ως εκ θαύματος, έκανα ασυναίσθητα ό,τι μπορούσα -φαινομενικά απίθανα λάθη, παραλείψεις που θα έπρεπε να κοιμάμαι όρθιος για να μου ξεφύγουν, συμπεριφορές που μόνο τρελός θα τις επεδείκνυε, μειωμένη απόδοση σε πράγματα που είχα αποδείξει προηγουμένως περίτρανα ότι "τα είχα"- ώστε τελικά η φάση να χαλάσει και να μη συμβεί εκείνο που δήθεν ήθελα.
Απεναντίας, υπήρχαν πράγματα τα οποία όταν τα βρήκα μπροστά μου, δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ τι θα κάνω για να τα πετύχω κι άδραξα την ευκαιρία χωρίς καμμία καθυστέρηση, λάθος, παράλειψη ή αμφιβολία, θα έλεγα ενστικτωδώς. Εκεί παραδόξως, η συμπεριφορά μου ήταν η απολύτως η αρμόζουσα, η απόδοσή μου άριστη, η προσοχή μου υψηλή, τα λάθη μηδενικά. Επρόκειτο για πράγματα που με έκαναν να νιώθω από απλή ικανοποίηση έως ευτυχία και που δεν τα μετάνιωσα ποτέ, ακόμη κι αν το τίμημα που πλήρωσα γι' αυτά ήταν βαρύ ή ακόμη και σκληρό, πράγμα που εν τέλει σημαίνει ότι τα ήθελα πολύ κι ήταν για μένα ιδιαίτερα σημαντικά.
Με βάση λοιπόν τις παραπάνω παρατηρήσεις μου από τη δική μου ζωή, καθώς δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους, έφτασα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα "Είμαι ό,τι θέλω κι αν θέλω το μπορώ" κι όχι "Έμαθα να νομίζω ότι θέλω εκείνο μόνο που μπορώ".
Στην πράξη, έχω να καταθέσω τα εξής: Μέσα στα χρόνια της ζωής μου, έχουν κατά καιρούς περάσει από το μυαλό μου πολλά και ποικίλα "θέλω". Να σπουδάσω βιολογία και νανοτεχνολογία, να έχω χρήματα και να είμαι βολεμένος, να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα, να βρω μια καλύτερη δουλειά, να μπω στη δισκογραφία του χώρου των ροκ συγκροτημάτων, ν' αντισταθώ στην ισοπέδωση του στρατού, να έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν, να τεκνοποιήσω, να διατηρώ το συγκεκριμένο χαρακτήρα, ακόμη και σε πείσμα όλων των υπολοίπων, να συμμετάσχω σε σεξουαλικά όργια, να γνωρίσω από κοντά το οργανωμένο έγκλημα, να πιω ναρκωτικά, να γράφω κείμενα κι εκείνα να διαβάζονται και πολλά άλλα που τώρα δεν μου έρχονται.
Κατ' αρχήν θα παρατηρήσω ότι κάποια από αυτά, όσα τουλάχιστον σχετίζονται με "χρήμα, δόξα, εξουσία" θα αποτελούσαν "θέλω" των περισσότερων ανθρώπων, πράγμα που υποδεικνύει ότι δεν μπορεί να πρόκειται για προσωπικά-εσωτερικά "θέλω", αλλά μάλλον ως επίδραση της ιδεολογίας του συγκεκριμένου κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος θα πρέπει να ερμηνευτούν.
Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να πω ότι για ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παραπάνω, μου δόθηκε τουλάχιστον μία πολύ καλή ευκαιρία να τα επιτύχω. Ωστόσο, σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις, μόλις έφτασα μπροστά στην επίτευξη, διαπίστωσα ότι το τίμημα που αυτή θα απαιτούσε ήταν τέτοιο, που δεν θα ήμουν καθόλου πρόθυμος να το πληρώσω, ή με άλλα λόγια τούτα τα συγκεκριμένα "θέλω" έρχονταν σε σύγκρουση με κάποια άλλα "θέλω", τα οποία αποδείχτηκαν τελικά σημαντικότερα, άρα σίγουρα τα πρώτα δεν αποτελούσαν επ' ουδενί τμήμα του εσωτερικού μου, βαθύτερου Θελήματος. Το ότι λοιπόν επέλεξα να μην τα δεχτώ, ενώ μου προσφέρθηκαν, σίγουρα αποδεικνύει ότι δεν τα ήθελα αρκετά.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω κάποια από τα θέλω μου, ανακάλυψα με μεγάλη απορία είναι η αλήθεια, ότι μέσα μου φοβόμουν περισσότερο το να τα επιτύχω από το ν' αποτύχω και τότε ως εκ θαύματος, έκανα ασυναίσθητα ό,τι μπορούσα -φαινομενικά απίθανα λάθη, παραλείψεις που θα έπρεπε να κοιμάμαι όρθιος για να μου ξεφύγουν, συμπεριφορές που μόνο τρελός θα τις επεδείκνυε, μειωμένη απόδοση σε πράγματα που είχα αποδείξει προηγουμένως περίτρανα ότι "τα είχα"- ώστε τελικά η φάση να χαλάσει και να μη συμβεί εκείνο που δήθεν ήθελα.
Απεναντίας, υπήρχαν πράγματα τα οποία όταν τα βρήκα μπροστά μου, δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ τι θα κάνω για να τα πετύχω κι άδραξα την ευκαιρία χωρίς καμμία καθυστέρηση, λάθος, παράλειψη ή αμφιβολία, θα έλεγα ενστικτωδώς. Εκεί παραδόξως, η συμπεριφορά μου ήταν η απολύτως η αρμόζουσα, η απόδοσή μου άριστη, η προσοχή μου υψηλή, τα λάθη μηδενικά. Επρόκειτο για πράγματα που με έκαναν να νιώθω από απλή ικανοποίηση έως ευτυχία και που δεν τα μετάνιωσα ποτέ, ακόμη κι αν το τίμημα που πλήρωσα γι' αυτά ήταν βαρύ ή ακόμη και σκληρό, πράγμα που εν τέλει σημαίνει ότι τα ήθελα πολύ κι ήταν για μένα ιδιαίτερα σημαντικά.
Με βάση λοιπόν τις παραπάνω παρατηρήσεις μου από τη δική μου ζωή, καθώς δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους, έφτασα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα "Είμαι ό,τι θέλω κι αν θέλω το μπορώ" κι όχι "Έμαθα να νομίζω ότι θέλω εκείνο μόνο που μπορώ".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.