Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
11-05-11
12:29
ανοίγοντας σουρεαλιστικό θεματάκι,εχεις την αισθηση οτι "κατεχεις" την σουρεαλιστικη εκφραση.
διαβάζοντας 4-5 βιβλία και 2-3 κριτικές,
εμβαθύνοντας πάνω στο θέμα αυτόματης γραφής
όχι για παραπάνω από 2 συνεχή χρόνια
μιλώντας σε ένα βρώμικο πόμολο πόρτας, σε μισάνοιχτα παντζούρια
και σε μικρούς άγουστους σκονισμένους καθρέφτες,
αναλίσκοντας εαυτόν στο διαχωρισμό μεταξύ συμπεριφοράς
και τέχνης (αυτό κάνω και τώρα)
σαφώς και δεν κατέχω καμία έκφραση, πόσο μάλλον
τη σουρεαλιστική.
Θέλει 17 ζωές τουλάχιστον για να βγουν τα δικαιώματα
με τι να ασχοληθεί η διάνοια και το γούστο μας,
ή μάλλον θέλει πρωτοκόλληση από τα χεράκια σου.
πότε κατέχεις κάτι?
όταν έχεις εκδόσει κατέχεις?
όταν έχεις κριτικάρει κατέχεις?
όταν έχεις καπνίσει μαριχουάνα κατέχεις?
όταν έχεις 43 διπλώματα και έχεις μιλήσει με 283
που "κατέχουν" πιο πολύ από σένα, κατέχεις και για
αυτό χρειάστηκαν 193 ταξίδια στο εξωτερικό?
πότε λες ότι αυτοί κατέχουν πιο πολύ από σένα?
είναι το ίδιο να λες κατέχω τα μαθηματικά
με το κατέχω μια συμπαγή γραφή που όμως για τους
μη μυημένους αφήνει κάποιες ρωγμές έστω και ευκαιριακής
πρόσβασης?
είσαι πιο αστείος από την τριανδρία ντε φινες, σέλερς και βέγγο, ΜΑΖΙ.
λες απλα ασυναρτησιες
κλαίω εγώ, η γάτα μου, τα δέντρα που βλέπω από τη βεράντα μου
αυτοτραυματίζονται και σε λίγο από το πολύ ρετσίνι στο χώμα
θα δημιουργηθεί κεχριμπάρι για το αυτί του βροντόσαυρου
κι επίσης κάτι ζουζούνια που είναι άτονα γιατί διαισθάνθηκαν
ότι λες ότι λέω ασυναρτησίες.
Πετούν αλλιώτικα
αν ειχες κατι τις τετοιο θα εγραφες κανα ποιημα θα το εξεδιδες και θα σου εφευγε η καψα.
αντί του ιδιωτικού μου κεφιού κι είναι τόσο γουτσου γουτσου αυτό,
θέλοντας να του αποδώσεις έναν πούτσου πούτσου χαρακτήρα, ματαίως.
Πρέπει να στα 'χω κάνει φράουλες για να έχεις τόση κάψα για την κάψα μου
και πριν ακριβώς το balls sirop να δέσει,
θες να με στείλεις μια ώρα @ρχιδίτερα στους νταβατζήδες του γραμμένου.
Επιτρέπεται να σε γράψω στις τροφαντές μου αρχιδ@ρες με όλα τα δέη, αφκόρς?
Χμ?
Αυτός που γράφει μανούλα μου γράφει στη συνείδηση
μιας δυσκολίας και μιας δυσφορίας θα έλεγα...
..εγώ τα έχω λύσει τα προβληματάκια μου.
Περιμένω να πεθάνω για να βγει αληθινή η προφητεία του
θανάτου μου.
(και φυσικά να κάνουν κοκτέηλ πάρτυ τα νεκροσκούληκα)
Η γραφή είναι διαχωρισμός από το κοινό βλέμμα.
Δε βλέπεις μουτσούνες, βλέπεις γραμμές, σειρές, γουορντ
και μαλακίες.
Λέξεις λέξεις λέξεις, δε βλέπεις ότι όλο αυτό οδηγεί
στο άλεκτο? Περισσότερες λέξεις, ενίοτε ρίμες,
σειρές που δε τις περιέχουν ούτε τα φύλλα πάνω στα οποία
εκτυπώνονται.
Λέξεις για φήμη?
Ποιος τα γ@μ@ει όλα αυτά?
Το χόλυγουντ σε έχει θαμπώσει και νομίζεις
ότι θα έρθει η ώρα σου να αφιερώσεις στη μαμάκα
ένα λογίδριο για το ότι τα κατάφερες στη ζωή?
Ποιος τα γ@μεί τα λογίδρια και αν αυτό που διάβασες
είναι κλισεδάκια που θεωρείς πως είναι αρκετά για
να παίρνεις τον θαυμασμό των συνδαιτημόνων.
Ποιος τους γ@μ@ει κι αυτούς?
Θα΄θελα να σε ρωτούσα αν θεωρείς την εξάσκηση της ποίησης μια ανωτερότητα.
Και σε αφήνω με το ερώτημα:
Κι αν η ποίηση είναι μια κατωτερότητα;
(που σκατά να ψάχνεις για σκάλες στα σκοτάδια, αγάπη μου)
προσπαθώ να γράφω μπαρούφες,Εσυ καθεσαι και γραφεις μπαρουφες
και τελικά τα καταφέρνω
κάτι είναι κι αυτό..
...όταν άλλοι προσπαθούν για το αντίθετο,
και γράφουν πάλι μπαρούφες!
(σα να τους πάει κόντρα ο άνεμος, ενώ εμένα με πάω εγώ)
Είναι η μόνη περίπτωση που δεν χρειάζονται ονόματα, όταν είσαι ασυνάρτητος.μεσα στην ασυναρτησια τους ειναι αστειες και προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι κατι παραπανω ξερεις για το κοσμο απο τους υπολοιπους.
Και για αυτό (ταρατατζούμ ταρατατζούμ),
έχουμε τα αλλώνυμα και τα άβαταρς (χοχοχο)
Η βλακεία μας ενώνει κάτω από κοινή κολυμπήθρα.
Στα πλαίσια της αναίτιας καχυποψίας σου ότι τα ξέρω καλύτερα
καταρχάς θα σου ήταν πανεύκολο να σταθείς απέναντι από
έναν καθρέφτη και να απαγγείλεις με στεντόρια φωνή το:
κι αφού εξετάσεις τα αισθήματα που σου δημιούργησε,προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι κατι παραπανω ξερεις για το κοσμο απο τους υπολοιπους
μετά χτύπα κι ένα γεντικουλέ από νταλάρα ή αν προτιμάς
καλύτερα, άκου Limp Bizkit, λειτουργούν και τα δύο εξίσου εξισσοροπιστικά...
..και κατά δεύτερον να αντιστρέψεις απλώς το δικανικό κανόνα:
Κάθε ένας που ασκεί εξουσία λόγου είναι ένοχος μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
fair?
πως κατάφερες και το' κανες κι αυτό κατανομή μπαχαχαΠροσωπικα το βρισκω θλιβερο, αλλοι γραφικο, οι περισοτεροι λενε "ε?" και το εχουν ξεχασει οσο γρηγορα το διαβασαν.
ρε συ τα μαθηματικά έχουν παρεισφρύσει τόσο βαθειά μέσα σου
που πιστεύω πως μέχρι και το μήκος της κουράδας σου θα μετράς
ή την ποσότητα από τα αποκομμένα sub-κουράδια όταν είναι πιο σκληρά
και δε βγαίνουν εννιαία σαν κλωστή
(σ.σ.μονιασμένο χέσιμο ή το σκατό της χαράς)
(εμετογιακ)
ελπίζω μόνο να μη κάνεις και κουραδοολοκήρωση κατα ρίμαν
για να δεις αν έχουν τη σωστή πυκνότητα
το "ψυχολογικό μας ολράιτ", παρακαλώ να μείνει στο θέμα.
Αν θες μπορω να σου γνωρισω κανα δυο εκδωτες που πιθανων να ασχολουνταν μαζι σου, η το μειλ κανενος σουρεαλιστη.
όσο για μεηλ σουρεαλιστών, τα' χουμε τα' χουμεΚάθε φορά που συναντάω ένα βιβλιόφιλο,
δεν μιλάω για τον πρωκτικά διεστραμμένο
που γεμίζει το σπίτι με τα συμβολικά σκατά του,
αλλά αυτόν που τον ενδιαφέρει το περιεχόμενο
του κόσμου του και το ψάχνει σ' ένα βιβλίο,
σκέφτομαι αυτή τη σκηνή φώτισης...
Όλα τα βιβλία υπάρχουν για να καταλήξεις
στον κόσμο, με τη ζέστα της φωτιάς τους...
από κλήδωνες μέχρι ξεκλείδωνες.
Άστα, καθένας στο πεδίο του κι ο κολιός σε 2 μήνες,
όπου να' ναι δηλαδή
αυτό που θα ήθελα από σενανε όμως,
είναι το τηλ από κανα γνωστό σου
που ξεβουλώνει υπονόμους και νιπτήρες
με τη μέθοδο "πυρακτωμένο τουμποφλό"
με προσαρμοσμένη τουρμπίνα που να δουλεύει
με την αρχή μπενρουμπή.
Να είναι καλός και τρυφερός με τους σωλήνες,
να μη ξερνούν κατοπινά γιατί θα του βγάλω τα μαλλιά ()
έτσι κι οι σταγόνες μου κάνουνε παράπονα
το βράδυ με όλα τα φώτα σβηστά.
σουρεαλίζεις μαθηματικίζοντας, έχει γούστο αλλά για μένα όχι αρκετό.Η συναρμωγη της δευτερευεουσας πλανης του ψυχοτροπου τριανταφιλου
δημιουργησε μια μεταπροοπτικη στην κομφορμιστικη εννοια του θανατου.
Είναι σα να βλέπω αραδιασμένες μεταβλητές
σε χωριό που σκορπούν τα πρόβατα (δηλ σκορποχώρι)
από έννοιες που μπήκαν σε μια σειρά σαν να ήταν ακολουθία
με πρώτο όρο α1 τη συναρμογή, διαφορά ω την πλάνη
και άθροισμα Σν την θανατερή σκιά από ψιλοκυβίνη.
Σίγουρα στο ρεβολουσιόν σουρεαλίστ στις μέρες μας,
δε θα του λείψουν οι απόπειρές σου να αποφύγεις τον κόπο
της σκέψης αναφερόμενος σε μια φακτούρα λέξεων,
μια φόρμουλα που την προσδιορίζει η φροντίδα σου να παράξεις
ένα πλαστικό εφέ που εκδηλώνεται σαν συνοθύλευμα από λέξεις
για να σε τοποθετήσει στο ψηλότερο σημείο εκλεκτότητας και "μορφωμένου".
Θα πρότεινα να πάρεις π.χ. πέντε λέξεις στην τύχη από ένα
λεξικό και να κάνεις σειρές συνδυασμών μ' αυτές.
Στην εισαγωγή στο Σουρεαλισμό αναπτύσσεται μια ολόκληρη
ιστορία μ' αυτές τις δυο λέξεις που είναι τρεις:
ινδιάνος και ψηλό καπέλο
..ωστόσο, η σύνδεση μανιταριών (σ.σ. ψυχοτρόπα τριαντάφυλλα)με ροδοπέταλα,
ήταν μια σύνδεση που ανατάραξε λίγο
την καρδούλα μου.
μου θύμισε κάτι από την ιδέα των γλυκών εκρήξεων.
Ήταν η όαση στο κατα τα άλλα μαθηματικό σου γάλα.
Αυτό.
τραβα τα βυζια σου να βγαλεις νοημα.
..σπάω τα μονοπώλια του γαλακτοφόρουμ,
σε ένα κουόουτ.
ψυχ.συμπεράσματα, κρίσιμα κι ωστόσο ωφέλιμα των ωσάνω vine λάδι-ν (ψυχολοτζί
1.
2.
ριντ δε φακινγκ μαθ, γιου αρογκαντ,
εντ λιβ σουρεαλ εντ ποετρυ
φορ δε ιγκνοραντς.
3. όπως κι εσύ λες
δηλ. "ντιντίχι μου μέσα".
4. ορκίζομαι να μη σε εγκαταλείψω ποτέ (
5. κρασάκι? (να πάνε τα φαρμάκια κάτω)
6.
δεν έχει εφτά
τσαγάκια (ψυχολογικά).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.