RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
30-05-11
21:35
Εγώ με τη μάνα μου ποτέ δεν μίλαγα για προσωπικά, απλά είχαμε μια καλή σχέση, δηλαδή βγαίναμε, λέγαμε για διάφορα θέματα, προβλήματα που είχα με φίλες, όταν τσακωνόταν με τον μπαμπά ήμουν πάντα εκεί να πάρω το μέρος της κτλ.
Well, όταν της είπα πριν λίγο καιρό ότι έχω σχέση με ένα παιδί, άλλαξε ριζικά η συμπεριφορά της απέναντί μου. Έγινε κατευθείαν ψυχρή λες και έκανα κάτι τραγικό, και ακόμα και ο τρόπος που με κοιτάει είναι εχθρικός. Ούτε καν ο μπαμπάς μου δεν αντέδρασε έτσι.
Πλέον δε λέμε τίποτα κι ας είμαστε στο ίδιο δωμάτιο, μπορεί εγώ να μιλάω κι αυτή να μη βγάζει άχνα. Τώρα αντί να κάτσει να μου μιλήσει να με συμβουλέψει ξέρω γω, να τα πούμε ως μάνα και κόρη, να μάθει πράγματα για μένα, δε κάνει τίποτα - και όποτε θέλει κάτι να μάθει το λέει άγρια κι εγώ ξενερώνω με αποτέλεσμα να μη θέλω να της πω τίποτα, ή να απαντάω με τον ίδιο τρόπο. Γενικά επικοινωνία 0. Ο πατέρα μου ξέρω γω καμία σχέση.
Δεν ξέρω τι διάολο την έπιασε, κάνει λες της έκανα κάτι Ο.ο
Και μου τη σπάει πιο πολύ όλο αυτό, επειδή με τις ξαδέρφες μου όταν ήταν στην εφηβεία είχε απίστευτα καλή σχέση και τις συμβούλευε για τα πάντα, και νιώθω αδικημένη. Όχι ότι έχω ανάγκη από συμβουλές και ιστορίες, να τις χέσω, απλά είναι αυτό το αίσθημα του "με τη μαμά μου μιλάμε άνετα" που δεν ένιωσα ποτέ, και τώρα που μας δίνεται η ευκαιρία δε κάνει κανένα βήμα.
Άσε που νιώθω πολλές φορές ότι με μισεί. Μου φωνάζει χωρίς λόγο, λες και για όλα σε αυτή τη ζωή φταίω εγώ, και ήταν πολλές οι στιγμές που ζήλευα τον αδερφό μου παλαιότερα που του έχει τρελή αδυναμία και τον δικαιολογεί συνέχεια. Με αντιπαθεί δεν εξηγείται αλλιώς.
Ίσως στο μέλλον να αλλάξουν τα πράγματα, who knows.
Ξενέρα. Τώρα γιατί τα είπα αυτά δε ξέρω. Δε βαριέσαι.
πωω ρε, σε καταλαβαίνω. Κάπου θέλεις να τα πεις και εσύ. ένα τέτοιο πράγμα είναι με τον μπαμπά μου. Συνέχεια μαλώνουμε και με κατηγορεί για τα ΠΑΝΤΑ! προχθές μαλώσαμε πάλι και έφτασε στο σημείο να μου πει ότι δε με αντέχει άλλο και θέλει να φύγει από το σπίτι. Τσατίστηκα εκείνη την ώρα αλλά δε μίλησα γιατί είδα την μάνα μου που δε της αρέσει να βλέπει τέτοιες καταστάσεις μέσα στο σπίτι και σηκώθηκα και έφυγα! το θέμα ξέρεις πιο είναι, ότι ο δικός μου ακόμα δε έχει μάθει πως είναι μια οικογένεια. Έλειπε τόσα χρόνια λόγω δουλειάς και μας έβλεπε 4 φορές τον χρόνο και τότε ήταν όλα μέλι γάλα, είχε το κεφάλι του ήσυχο. Τώρα που ζούμε όλοι μαζί, νευριάζει με το παραμικρό, σπάει πράγματα όποτε κάνω "υφάκι" όπως λέει, μου ρίχνει καμία και φεύγει από το δωμάτιο με το κεφάλι ψηλά. Συγνώμη δεν έχεις ακούσει ποτέ από το στόμα του. Δε λέω ότι είναι κακός, απλά δε έχει "καταλάβει" λιγάκι τον ρόλο του ακόμη, ότι και υπομονή πρέπει να κάνει, και υποχωρήσεις λίγες πρέπει να κάνει... -.-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.