underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
22-06-11
14:02
Ο ψυχίατρος που απλά δίνει χάπια, αν ξέρει να το κάνει σωστά, αν μπορεί να προσεγγίσει τον ασθενή και τον παρεπέμψει σε άλλους ειδικούς για ψυχοθεραπεία για μένα είναι καλός γιατρός. Δεν είναι υποχρεωμένος να εκπαιδευτεί στην ψυχοθεραπεία, αλλά στο ιατρικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα, αν επιλέξει να γίνει και ψυχοθεραπευτής, ακόμα καλύτερα. Το σφάλμα του θα είναι, πέρα από τα καθαρά ιατρικά λάθη-που μπορούν άλλωστε να αποβούν καταστροφικά, αν αναλάβει ο ίδιος ψυχοθεραπευτικά τον ασθενή του σε περίπτωση που δεν έχει κάνει εκπαίδευση.Ένας (καλός) ψυχίατρος πρέπει να έχει και γνώσεις ψυχολογίας.Η δουλειά του δεν είναι μόνο να δίνει...χάπια.
Καταρχάς ο ψυχίατρος ασχολείται και με εμμονές και με καταθλίψεις, καθώς συχνά χρειάζεται να αξιολογηθεί αν το περιστατικό χρειάζεται φαρμακοθεραπεία (και σε περίπτωση που χρειάζεται να του χορηγηθεί).στη ψυχολογια εχουμε προβληματα, εμμονες, καταθλιψεις κτλ...στη ψυχιατιρικη εχουμε νοσσους, χορηγουμε φαρμακα δλδ...δν κανουμε κουβεντουλα
Και βέβαια ο καλός ειδικός ψυχικής υγείας δεν θα περιοριστεί στην κουβεντούλα. Με το να ονομάζεις κουβεντούλα την θεραπευτική διαδικασία μειώνεις την πολυετή εκπαίδευση τόσων επαγγελματιών! Κουβεντούλα κάνεις με τους φίλους και τους γνωστούς σου, δεν κάνεις ούτε με τον ψυχολόγο, ούτε τον ψυχοθεραπευτή, ούτε τον ψυχίατρο. Κι αν ο χ ειδικός δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από εκείνο που θα κάνουν οι κολλητοί σου, απλά δεν είναι καλός και δεν έχει νόημα να χαλάς τα λεφτά σου για να τον "συμβουλευτείς".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
19-06-11
17:51
. Φυσικα, οι καλοι το κανουν ετσι κι αλλιως. Αν το εκαναν ολοι, κ εκπαιδευονταν εξαρχης ετσι, ναι, δε θα ειχε νοημα το επαγγελαμ του ψυχολογου. Οπως και καποτε δεν υπηρχε.
Θα είχε, καθώς η χορήγηση test νοημοσύνης, προσωπικότητας και λοιπά είναι αποκλειστικό δικαίωμα των ψυχολόγων. Ο ψυχίατρος δεν έχει δικαίωμα να χορηγήσει ψυχομετρικά εργαλεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
08-06-11
10:43
Yποκλίνομαι στον ψυχίατρο , προσπερνώ τον ψυχολόγο, και αναγνωρίζω τον κοινωνικό λειτουργό.
Νομίζω πως το σημαντικό είναι ο άνθρωπος και όχι η ειδικότητα. Έχω γνωρίσει ψυχιάτρους καταπληκτικούς, αλλά και ψυχιάτρους που, ενώ έχουν πολύ γνώση της ψυχοφαρμακολογίας, δεν έχουν ούτε στοιχειώδεις επικοινωνιακές ικανότητες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή πέρα από την (πολύ σημαντική βέβαια) χορήγηση του φαρμάκου. Το χειρότερο βέβαια είναι όταν αναλαμβάνουν και "ψυχοθεραπευτικά" τον ασθενή, όταν δεν έχουν καμία σχέση με ψυχοθεραπεία. Η πλήρης καταστροφή. Συγγνώμη, αλλά δεν θα υποκλιθώ σε τέτοιον γιατρό.
Ψυχολόγοι υπάρχουν μεν μερικοί πολύ "ακαδημαϊκοί", αλλά οι περισσότεροι ψάχνονται πολύ με ζητήματα ψυχοθεραπευτικής κατάρτισης, ενώ η ενσυναίσθηση και το ανθρωπιστικό κομμάτι προωθούνται ιδιαίτερα κατά την διάρκεια των σπουδών τους. Προσωπικά δεν τους προσπερνώ. Φυσικά, είμαι εναντίον όσων την έχουν δει "υπεράνθρωποι" και δεν παραπέμπουν σε ψυχίατρο κάποιο περιστατικό που έχει ανάγκη να πάρει αγωγή επειδή "είναι εναντίον των φαρμάκων".
Όσο για τους κοινωνικούς λειτουργούς είναι σίγουρα τα άτομα "της πιάτσας" όσον αφορά τον τομέα της ψυχικής υγείας στην χώρα μας και κάνουν, κατά την γνώμη μου, την σκληρότερη δουλειά. Μολαταύτα, οι περισσότεροι δεν έχουν ψυχοθεραπευτική κατάρτιση ή Msc με αποτέλεσμα να υπολείπονται σε ακαδημαϊκή γνώση (έχω γνωρίσει κοινωνικό λειτουργό που δεν ήξερε τα στάδια ανάπτυξης κατά Freud. Δηλ. έλεος! ). Από την άλλη, ο καλύτερος οικογενειακός θεραπευτής που έχω γνωρίσει είναι κοινωνικός λειτουργός.
Ας πάμε τώρα στο θεραπευτικό κομμάτι. Αν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, θα θελήσει να απευθυνθεί σε ένα ειδικό Ψυχικής Υγείας. Ψυχίατρο ή Ψυχολόγο. Εκεί είναι το σημαντικό σημείο που ο περισσότερος κόσμος-δικαίως- δε γνωρίζει. Ο ειδικός που θα αναλάβει το θεραπευτικό κομμάτι ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι Ψυχοθεραπευτής.! Δηλαδή να έχει ειδικευτεί, να έχει εκπαιδευτεί σε μια συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική μέθοδο.
Ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ΚΑΙ ο ψυχίατρος ΚΑΙ ο ψυχολόγος. Δηλαδή να έχουν μάθει να ασκούν μια συγκεκριμένη θεραπευτική τεχνική (ψυχανάλυση, γνωσιακή, ψυχόδραμα, art-therapy, gestalt, προσωποκεντρική, ομαδική ανάλυση, οικογενειακή, μουσικοθεραπεία, υπαρξιακή, συστημική,υποστηρικτική και άλλες μεθόδους-συγνώμη για όσες ξέχασα..) Για να εκπαιδευτεί κάποιος σε ένα θεραπευτικό μοντέλο, σημαίνει πως έχει συμπληρώσει συγκεκριμένο αριθμό ωρών σε Θεωρία, Εποπτεία, Κλινική Ασκηση και Προσωπική Θεραπεία. Ετσι είναι ολοκληρωμένος θεραπευτής. Και μπορεί να αναλάβει κλινικά περιστατικά.
Συμφωνώ με όλα όσα λες. Ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να ασκήσει κάποιος μόνο και μόνο επειδή τελείωσε την σχολή. Άλλωστε, παγκοσμίως, το κατοχυρωμένο επαγγελματικό δικαίωμα των ψυχιάτρων είναι η χορήγηση φαρμάκων και των ψυχολόγων η χορήγηση ψυχομετρικών test (νοημοσύνης, προσωπικότητας και λοιπά). Για να γίνει κάποιος ψυχοθεραπευτής πρέπει να κάνει εκπαίδευση.
Αλλά να ξεκαθαρίσω ότι ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση δεν μπορούν να κάνουν μόνο οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι. Σε παγκόσμιο επίπεδο, δεκτοί στις συγκεκριμένες εκπαιδεύσεις γίνονται και κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί, νοσηλευτές και εν γένει άτομα που ασχολούνται με τον άνθρωπο. Απλά συνήθως (χωρίς να είναι απόλυτο), οι υπόλοιπες ειδικότητες κάνουν εκπαίδευση σε κατευθύνσεις κοντινές με το 'α τους πτυχίο. Οι κοινωνικοί λειτουργοί συνήθως εκπαιδεύονται στην οικογενειακή θεραπεία, οι ειδικοί παιδαγωγοί στην ψυχοθεραπεία παιδιού ή την παιγνιοθεραπεία, και πάει λέγοντας.
Δυστυχώς στην Ελλάδα η ψυχοθεραπεία έχει συνυφαστεί με τον ψυχολόγο και πολλοί ψυχολόγοι προσπαθούν να περάσουν ότι μόνο εκείνοι έχουν δικαίωμα να γίνουν θεραπευτές και κανείς άλλος, κάτι που βέβαια έρχεται σε αντίθεση με τα παγκόσμια standards. Θέλω να πιστεύω ότι με τα νέα masters Συμβουλευτικής που λειτουργούν σε ελληνικά δημόσια ΑΕΙ εδώ και λίγα χρόνια η παραπάνω παρεξήγηση θα φθίνει και θα αναδυθεί ο θεραπευτικός ρόλος και άλλων επαγγελμάτων. Άλλωστε, σε όλο τον κόσμο υπάρχει το επάγγελμα του συμβούλου (counsellor), το οποίο δεν έχει ακόμα αποκτήσει εδώ νομική υπόσταση, με αποτέλεσμα να το χρησιμοποιούν διάφοροι ανίδεοι και να δημιουργείται σύγχυση.
Εύχομαι να μην σας κούρασα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.