iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
11-07-11
22:52
Προφανώς και σου άρεσε, σε όλους αρέσει. Φυσικά δεν εννοώ συγκεκριμένα την μπάλα, αλλά γενικά το παιχνίδι. Να εμένα, το παιχνίδι της παιδικής & εφηβικής μου ηλικίας ήταν η ποδηλασία, η μπάλα δεν μου άρεσε. Ο άνθρωπος καθώς μεγαλώνει, δεν σταματάει το παιχνίδι. Αν και πλέον δεν είμαι σίγουρος αν ο άνθρωπος "μεγαλώνει" ή αν τα παιχνίδια του "μεγαλώνουν". Και φυσικά και ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι, είναι στην φύση του ανθρώπου να το βλέπει ως ένα παιχνίδι. Αλλιώς θα είχε μετατραπεί και αυτό σε εμπορική συναλλαγή. Οι εμπορικές συναλλαγές είναι πιο καθησυχαστικές και αυτό είναι ένα καλό δελεαστικό κίνητρο μιας τέτοιας συμφωνίας. Παραδέχομαι ότι αν μια γυναίκα μου έρχονταν μου έλεγε, θα σου δίνω 5000€ το μήνα για να καλύπτεις τις ανάγκες συντροφικότητας, σεξουαλικότητας και συνοδού ίσως να μην το απέρριπτα στο πρώτο sec (αλλά στο τρίτο-τετάρτο). Ειδικότερα δε αν μπορούσα να επιβάλω κάποιους όρους (για παράδειγμα ότι μια φορά το τρίμηνο θα μπορώ να λείψω μέχρι και μια εβδομάδα και φυσικά αν την ενημερώσω μέχρι και ένα μήνα πιο πριν, η συμφωνία διακόπτετε) και φυσικά θα δεχόμουν όρους της (όπως για παράδειγμα την ενδυμασία όταν θα με χρειάζεται να την συνοδεύσω κάπου και για να μην βγαίνουμε πολύ εκτός, όρους για το τσιγάρο). Ναι το παραδέχομαι ότι ακούγεται πολύ αρρωστημένο μόνο και μόνο ότι θα το σκεφτόμουν για 1-2 sec. Από την άλλη, στις μέρες μας, υπάρχουν άνθρωποι (γυναίκες και άνδρες) που ασκούν το επάγγελμα του/της escort και στον τιμοκατάλογο συμπεριλαμβάνουν τιμές για ημέρα, εβδομάδα και μήνα... μάλιστα πολλοί δέχονται πελάτες από όλο το κόσμο, αρκεί να πληρώσουν τα αεροπορικά εισιτήρια.Αυτό μου άρεσε.
Θέλω να πω ότι από την στιγμή που υπάρχουν πρόθυμοι πωλητές και ταυτόχρονα αγοραστές τέτοιων υπηρεσιών προφανώς και μια τέτοια συναλλαγή για κάποιους ανθρώπους προσφέρει ευτυχία και ικανοποίηση. Και στην τελική δεν είναι η μοναδική ανάγκη του ενστίκτου που καμιά φορά καλύπτετε με "συμφωνίες" και "συναλλαγές", αναφέρομαι πχ στο θέμα φιλίας (ψυχολόγος) ή στο θέμα οικογένεια (υιοθετήσεις).
Προφανώς όμως από την στιγμή που τέτοια συναλλαγή είναι όχι μόνο κοινωνικά μη αποδεκτή αλλά και κατακριτέα, νομίζω ότι επιβεβαιώνει ότι στην φύση του ανθρώπου είναι ο έρωτας να είναι παιχνίδι. Και νομίζω ότι από την πλευρά των γυναικών είναι το μοναδικό (ή έστω το κυριότερο) λάθος για τον διχασμό των δυο φυλών. Αυτό που εννοώ είναι ότι υπάρχει το κλισέ ότι οι άνδρες δεν θέλουν την δέσμευση και ότι οι γυναίκες θέλουν. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, έχεις δει πολλούς άντρες να αλλάζουν τις παρέες τους σαν τα πουκάμισα; Εδώ έχουμε και το "φίλος από το στρατό", την πιο σιχαμένη περίοδο ενός άνδρα. Για να το κάνω πιο λιανά θα χρησιμοποιήσω αναλογικά την εμπειρία και την ανάγκη για ποδηλασία (η όποια μεγάλωσε και έγινε όνειρο να αγοράσω μηχανή ), μπορεί με ένα/μια συμμαθητή/συμμαθήτρια εντός του σχολείου να έμοιαζε ότι τα "πηγαίναμε καλά" αλλά παράλληλα να είχαμε διαφορετικά θέλω. Για ένα fan του ποδηλάτου είναι τεράστια διαφορά η εμπειρία της "διαδρομής" εντός πόλης και της εμπειρίας εκτός πόλης (ειδικότερα δε αν κάνεις ζει σε χώρες της δύσης). Αν γίνουν οι απαραίτητες μαθηματικές πράξεις, αυτό που προκύπτει είναι ότι η φαινομενική απροθυμία για "δέσμευση" έχει να κάνει με το ότι ναι μεν με αυτό που βλέπουμε στην εκάστοτε κοπέλα μας κάνει πρόθυμους να δοκιμάσουμε την εμπειρία της συντροφικότητας, άλλα θέλουμε να δούμε πως θα λειτουργήσει και στην πράξη. Δεν είναι θέμα έλλειψης σεβασμού, ούτε ότι έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε ο "γαμιάς της γειτονιάς" και νομίζω λίγο πολύ για όλους τους άνδρες θα ήταν δυσάρεστη εμπειρία κάθε φορά να ξυπνήσουν με διαφορετική γυναίκα. Σαφώς και δεν μπορώ να ξέρω γιατί προτιμάτε εξαρχής να ακουστούν υποσχέσεις για οποιαδήποτε μορφή δέσμευσης, προσωπικά δε αμφιβάλλω ότι έχετε σοβαρούς λόγους αλλά δυστυχώς μας είναι εντελώς άγνωστοι.
Ναι όμως παράλληλα το γνώριζε, υποθέτω. Για ποίο λόγο να πιστεύει ότι όχι μόνο δεν θα συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα αλλά και ότι αν συμβαίνουν θα έχει το δικαίωμα να κάνει τόσο "σαματά";Έχει γαλουχηθεί με το να πιστεύει πως πρόκειται για μία νοσηρή συνήθεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
11-07-11
20:43
Οι παρακάτω συνειρμοί γράφτηκαν με μουσικό background αυτό
Τι ακριβώς ψάχνουμε τώρα; Μια γενική γραμμή για το αν το κόβουμε το τσιγάρο για την σχέση ή μήπως δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την θυσία και περιμένουμε η "κοινωνία" να μας δώσει το κατάλληλο boost για αυτή την καθωσπρέπει απόφαση; Τι εννοώ, μα φυσικά την ελεύθερη βούληση.
Πάμε μια μια μικρή ανακεφαλαίωση, φυσικά μια υγιή σχέση (οποιαδήποτε μορφής, εμάς εδώ βέβαια μας ενδιαφέρει η ερωτική-συντροφική) θα μας αλλάξει. Είτε ασυνείδητα, είτε με επίγνωση. Στο πρώτο αναφέρομαι στις αλλαγές που θα προκαλούσε έτσι και αλλιώς ο χρόνος στα μεμονωμένα μέλη, απλά τώρα λόγο της επιθυμίας του να ενώσουν τις ζωές τους, αυτή η επιρροή που θα είχαν ούτως αλλιώς ο καθένας ξεχωριστά, τώρα θα τους επηρεάσει μαζί. Αν και βαθιά "καπιταλιστής", αναγνωρίζω ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις υπάρχει μια μυστήρια μίξη κομμουνισμού, αναρχίας και χάους. Θέλω να πω ότι οι αλλαγές που περνά ένα άτομα δεν μεταφέρονται στην σχέση με ορθολογικά κριτήρια. Η δεύτερη περίπτωση, είναι για εμένα αυτό που αποκαλώ παιχνίδι εραστών. Αν οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να παίξουν όπως ακριβώς π.χ. παίζει μπάλα μια παρέα από 10χρόνα, δεν είναι υγιής. Αναφέρομαι φυσικά όταν το ένστικτο (στο εξής διαίσθηση) ξεπερνά το νου. Αν το νου τον παρομοιάσουμε με ένα μοτερ που περιστρέφει έναν έλικα, επειδή δεν μπορούμε να σταματήσουμε εύκολα τον έλικα (ίσως μόνο προσωρινά) χωρίς να κλείσουμε το μοτέρ, η διαίσθηση θα βρίσκεται σε εκείνο τον επίπεδο που ούτε ο αέρας ούτε ο ήχος του νου δεν θα παρεμβαίνουν στην διαίσθηση.
(αλλάζω μουσικό background)
Οι αλλαγές, άρα και οι θυσίες, θα γίνουν με αυθόρμητο τρόπο σε οποιαδήποτε περίπτωση. Ναι μεν το άτομο, ανάλογα με το επίπεδο διαύγειας, μπορεί να γνωρίζει ότι βρίσκεται σε φάση αλλαγών ακόμη και από την ίδια στιγμή που ξεκινήσουν οι αλλαγές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι με αυθόρμητο τρόπο. Ένα προσωπικό παράδειγμα που μάλιστα είναι και απόλυτα σχετικό με το κάπνισμα: Όταν η προσωπική μου τροχιά ήταν έτοιμη να συγκρουστεί με την τροχιά μιας σημαντικής, για εμένα, κοπέλας (προφανώς μη καπνίστριας), τότε εντελώς αυθόρμητα έκοψα το τσιγάρο, χωρίς μάλιστα το παραμικρό πόνο ή δυσαρέσκεια. Ήξερα τι έκανα σχεδόν από την πρώτη μέρα. Όμως δεν ήταν κάποια απόφαση, ο νους μου απλά παρατηρούσε εμένα να κόβω το τσιγάρο. Δεν συμμετείχε στην όλη την διαδικασία. Μάλιστα, επειδή μετά από 12 μήνες ξανά άρχισα το κάπνισμα, ο νους μου κάποια στιγμή αποφάσισε να κόψω το τσιγάρο και μιμήθηκε και τυποποίησε εκείνη την διαδικασία. Το πλάνο του νου πρέπει να ήταν τελειότερο από εκείνο της διαίσθησης. Η παραμικρή κίνηση ήταν πλήρως και τέλεια τεκμηριωμένη. Όχι μόνο απέτυχε, αλλά χρέωσα και την τότε σχέση με τούτη την θυσία. Καταστροφή στο τετράγωνο
Ο αρχετυπικός συμβολισμός της διαίσθησης δεν είναι διόλου τυχαίος (αναφέρομαι στο τρίτο μάτι/άντζα τσάκρα). Ο νους μπορεί να προσομοιώσει πολλές λειτουργίες, ακόμη και συναισθήματα. Αυτό έχει αναπαραχθεί ακόμη σε επιστημονικούς χώρους και μάλιστα με απολαυστικά πειράματα. Αφού κατάφεραν να κατανοήσουν τι ακριβώς γίνεται κατά την διάρκεια της σεξουαλικής συναίρεσης ενός ποντικού, εντόπισαν την διαδρομή και τα σημεία που περνά ηλεκτρικό φορτίο κατά την εκσπερμάτωση. Έτσι λοιπόν στην διαδρομή και τα σημεία αυτά συνδέσαν ηλεκτρόδια που αν πατιόνταν το αντίστοιχο κουμπί, έδιναν το συγκεκριμένο ηλεκτρικό φορτίο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ποντικός πάταγε το κουμπί για παραπάνω από 24ώρες συνεχόμενα! Περισσότερες από 3000 φορές το λεπτό ... σταμάτησε μόλις πέθανε από εξάντληση.
Πιστεύω ότι και ο νους μπορεί να προσομοιώσει ανάλογες εμπειρίες. Είναι ευφυής ο άτιμος και έχει την πλεονεκτική θέση όταν λειτουργεί το συναίσθημα αυτός να παρατηρεί, ο νους δεν κουράζεται πότε. Ακόμη και στον ύπνο μας λειτουργεί. Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πείσουμε με εκπληκτική πειθώ το σώμα μας να κάνει μια θυσία. Ακόμη και αν τα καταφέρουμε, φοβάμαι ότι αυτή την θυσία όχι μόνο θα την χρεώσουμε κάπου αλλά παράλληλα θα περιμένουμε αντάλλαγμα ακόμη και η κοινωνία ήταν με το μέρος μας.
Τι ακριβώς ψάχνουμε τώρα; Μια γενική γραμμή για το αν το κόβουμε το τσιγάρο για την σχέση ή μήπως δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την θυσία και περιμένουμε η "κοινωνία" να μας δώσει το κατάλληλο boost για αυτή την καθωσπρέπει απόφαση; Τι εννοώ, μα φυσικά την ελεύθερη βούληση.
Πάμε μια μια μικρή ανακεφαλαίωση, φυσικά μια υγιή σχέση (οποιαδήποτε μορφής, εμάς εδώ βέβαια μας ενδιαφέρει η ερωτική-συντροφική) θα μας αλλάξει. Είτε ασυνείδητα, είτε με επίγνωση. Στο πρώτο αναφέρομαι στις αλλαγές που θα προκαλούσε έτσι και αλλιώς ο χρόνος στα μεμονωμένα μέλη, απλά τώρα λόγο της επιθυμίας του να ενώσουν τις ζωές τους, αυτή η επιρροή που θα είχαν ούτως αλλιώς ο καθένας ξεχωριστά, τώρα θα τους επηρεάσει μαζί. Αν και βαθιά "καπιταλιστής", αναγνωρίζω ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις υπάρχει μια μυστήρια μίξη κομμουνισμού, αναρχίας και χάους. Θέλω να πω ότι οι αλλαγές που περνά ένα άτομα δεν μεταφέρονται στην σχέση με ορθολογικά κριτήρια. Η δεύτερη περίπτωση, είναι για εμένα αυτό που αποκαλώ παιχνίδι εραστών. Αν οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να παίξουν όπως ακριβώς π.χ. παίζει μπάλα μια παρέα από 10χρόνα, δεν είναι υγιής. Αναφέρομαι φυσικά όταν το ένστικτο (στο εξής διαίσθηση) ξεπερνά το νου. Αν το νου τον παρομοιάσουμε με ένα μοτερ που περιστρέφει έναν έλικα, επειδή δεν μπορούμε να σταματήσουμε εύκολα τον έλικα (ίσως μόνο προσωρινά) χωρίς να κλείσουμε το μοτέρ, η διαίσθηση θα βρίσκεται σε εκείνο τον επίπεδο που ούτε ο αέρας ούτε ο ήχος του νου δεν θα παρεμβαίνουν στην διαίσθηση.
(αλλάζω μουσικό background)
Οι αλλαγές, άρα και οι θυσίες, θα γίνουν με αυθόρμητο τρόπο σε οποιαδήποτε περίπτωση. Ναι μεν το άτομο, ανάλογα με το επίπεδο διαύγειας, μπορεί να γνωρίζει ότι βρίσκεται σε φάση αλλαγών ακόμη και από την ίδια στιγμή που ξεκινήσουν οι αλλαγές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι με αυθόρμητο τρόπο. Ένα προσωπικό παράδειγμα που μάλιστα είναι και απόλυτα σχετικό με το κάπνισμα: Όταν η προσωπική μου τροχιά ήταν έτοιμη να συγκρουστεί με την τροχιά μιας σημαντικής, για εμένα, κοπέλας (προφανώς μη καπνίστριας), τότε εντελώς αυθόρμητα έκοψα το τσιγάρο, χωρίς μάλιστα το παραμικρό πόνο ή δυσαρέσκεια. Ήξερα τι έκανα σχεδόν από την πρώτη μέρα. Όμως δεν ήταν κάποια απόφαση, ο νους μου απλά παρατηρούσε εμένα να κόβω το τσιγάρο. Δεν συμμετείχε στην όλη την διαδικασία. Μάλιστα, επειδή μετά από 12 μήνες ξανά άρχισα το κάπνισμα, ο νους μου κάποια στιγμή αποφάσισε να κόψω το τσιγάρο και μιμήθηκε και τυποποίησε εκείνη την διαδικασία. Το πλάνο του νου πρέπει να ήταν τελειότερο από εκείνο της διαίσθησης. Η παραμικρή κίνηση ήταν πλήρως και τέλεια τεκμηριωμένη. Όχι μόνο απέτυχε, αλλά χρέωσα και την τότε σχέση με τούτη την θυσία. Καταστροφή στο τετράγωνο
Ο αρχετυπικός συμβολισμός της διαίσθησης δεν είναι διόλου τυχαίος (αναφέρομαι στο τρίτο μάτι/άντζα τσάκρα). Ο νους μπορεί να προσομοιώσει πολλές λειτουργίες, ακόμη και συναισθήματα. Αυτό έχει αναπαραχθεί ακόμη σε επιστημονικούς χώρους και μάλιστα με απολαυστικά πειράματα. Αφού κατάφεραν να κατανοήσουν τι ακριβώς γίνεται κατά την διάρκεια της σεξουαλικής συναίρεσης ενός ποντικού, εντόπισαν την διαδρομή και τα σημεία που περνά ηλεκτρικό φορτίο κατά την εκσπερμάτωση. Έτσι λοιπόν στην διαδρομή και τα σημεία αυτά συνδέσαν ηλεκτρόδια που αν πατιόνταν το αντίστοιχο κουμπί, έδιναν το συγκεκριμένο ηλεκτρικό φορτίο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ποντικός πάταγε το κουμπί για παραπάνω από 24ώρες συνεχόμενα! Περισσότερες από 3000 φορές το λεπτό ... σταμάτησε μόλις πέθανε από εξάντληση.
Πιστεύω ότι και ο νους μπορεί να προσομοιώσει ανάλογες εμπειρίες. Είναι ευφυής ο άτιμος και έχει την πλεονεκτική θέση όταν λειτουργεί το συναίσθημα αυτός να παρατηρεί, ο νους δεν κουράζεται πότε. Ακόμη και στον ύπνο μας λειτουργεί. Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πείσουμε με εκπληκτική πειθώ το σώμα μας να κάνει μια θυσία. Ακόμη και αν τα καταφέρουμε, φοβάμαι ότι αυτή την θυσία όχι μόνο θα την χρεώσουμε κάπου αλλά παράλληλα θα περιμένουμε αντάλλαγμα ακόμη και η κοινωνία ήταν με το μέρος μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.