Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
27-07-11
23:09
Ως τι δεν μπορείς να το δεχτείς και τι θα πει "έμμεσα επηρεάζουν, αλλά δεν επηρεάζουν"Δε μπορώ να δεχτώ θεωρίες περί εμβρυϊκής ψυχολογίας (αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να υπάρχει). Δέχομαι ότι κάποια γεγονότα μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξη του παιδιού και έμμεσα την ψυχολογία του αλλά δε πιστεύω ότι επηρεάζεται άμεσα η προσωπικότητα και ψυχολογία του.
Ευχαριστούμε που μας διδάσκεις για άλλη μια φορά την τέχνη του λέω πολλά χωρίς να λέω τίποτα.
'Έχεις μείνει πολύ πίσω αγαπητέ. Το ότι επηρεάζεται το βρέφος κατά τη διάρκεια της κύησης και ειδικά μετά τον 5o μήνα όπου έχει και ακουστικά ερεθίσματα από το περιβάλλον, είναι γνωστό εδώ και τουλάχιστον μια δεκαπενταετία όπου ήμουν κι εγώ έγκυος.Πιστεύω ότι η προσωπικότητα του βρέφους επηρεάζεται από το 3ο μηνά μετά τον τοκετό και μετά.
Είναι λυπηρό να βλέπω μετά από τόσα χρόνια να υπάρχουν νέοι άνθρωποι και μάλιστα νοσηλευτές, που δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερα.
Η επιστήμη πάντως γνωρίζει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το βρέφος διαμορφώνεται και πνευματικά και ψυχικά από την περίοδο της κύησης και πλέον ερευνούν το βαθμό αυτής της επιρροής. Ψάξου.
Η Ψυχική Υγεία του Ανθρώπου Ξεκινάει από τη Μήτρα
[...]
Το μωρό, όταν γεννιέται, μεταφέρει μέσα του, μαζί με τον κληρονομικό του πλούτο, όλες τις εμπειρίες που έζησε μέσα στη μήτρα. Τα ενδομητρικά βιώματα θα επιρεάσουν τη σχέση με τη μητέρα, τις μελλοντικές του αντιλήψεις και προτιμήσεις, τον χαρακτήρα του, με δυο λέξεις, την υπόλοιπη ζωή του. Η επιστήμη επεκτείνεται όλο και πιο πίσω, ως τις ρίζες της ανθρώπινης ζωής, να βρεί απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, να φωτίσει σημεία ακόμα σκοτεινά στη διαμόρφωση των ψυχικών δυσφοριών και διαταραχών και να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα της εξελικτικής ιστορίας του ανθρώπου. Η εικόνα ότι το έμβρυο δεν είναι πια ένα παθητικό πλάσμα που μεγαλώνει σε ένα εντελώς προστατευτικό περιβάλλον, αναμένοντας την «αληθινή ζωή», αλλά ένα μικρό ον με συγκεκρημένα χαρακτηριστικά, δραστήριο, ευαίσθητο, συνέχεια επηρεασμένο από τη μητέρα παρακινεί τους γονείς να συσχετίζονται με το παιδί τους ήδη από την περίοδο της κύησης.
[...]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-07-11
15:48
Πολύ υγρή αυτή η θάλασσα βρε παιδί μου... α πα πα. Αίσχος.Δε μου αρεσει επειδη η αμμος κολλαει στα ποδια, το νερο της θαλασσας ειναι κρυο, εχει φυκια, εχει το ενα, εχει το αλλο και γενικα δε μου αρεσει να μπαινω στη θαλασσα.
Υπάρχει μια πιο απλή και ..."κοντινή" εξήγηση, η οποία βασίζεται στην εμβρυακή ψυχολογία: Μπορεί να είχες κακή ενδομήτρια ζωή. Όταν δηλαδή ζούσες στο υγρό περιβάλλον της μήτρας της μητέρας σου, ίσως εκείνη υπέστη κάποιο σοκ που τη συγκλόνισε και μεταφέρθηκε φυσικά σ' εσένα.ποιος ξερει..μπορει στην πρηγουμενη ζωη μου να ειχα πνιγει στη θαλασσα..ή να με ειχαν πνιξει εκει !
(Σύντομα θα έχω τη χαρά να μοιραστώ μαζί σας, όσα άκουσα στο TED Global για το πόσα μαθαίνουμε από την εμβρυακή ακόμη περίοδο της ζωής μας, και πόσο αυτά επηρεάζουν την ενήλικη ζωή μας.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.