Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
14:55
Νομίζω ό,τι συζητάμε είναι παρελκόμενο αυτού του θέματος.Έχετε ξεφύγει εντελώς από το κεντρικό θέμα.
Προσωπικά αυτό έκανα και κάνω παντού και πάντα. Και στην (κουτσομπόλικη) γειτονιά που μεγάλωσα και στη γειτονιά που μένω τώρα και στο χωριό και στην πόλη. (Είχα βέβαια και ανοιχτόμυαλους γονείς, έπαιξε κι αυτό το ρόλο του, αφού δεν χρειάστηκε να ανησυχώ μην τους εκθέσω). Αν αλλάζεις απ' αυτό που θες να είσαι για να ικανοποιήσεις τους κοινωνικούς κώδικες συμπεριφοράς της κυρά Μαρίτσας, φταις εσύ, όχι εκείνη.Διαφοροποίηση, να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί χωρίς να αναφέρεσαι σε κοινωνικούς κώδικες συμπεριφοράς.
Δεν έχω εμπειρία επ' αυτού, μπορεί να έχεις και δίκιο...αν κρίνω από το ΚολοκοτρωνίτσιΈχει κάποια διαφορά όντως να πηγαίνεις ξένος στην επαρχία απ' το να επιστρέφεις στο δικό σου χωριό. Πήγαινε παντελώς ξένος να ανοίξεις δική σου επιχείρηση και θα δεις τη γλύκα.
Guilty as charged and proud of it.Εμένα πάλι γιατί μου δίνεις την εντύπωση ότι πάσχεις από Tedoποίηση; Το σύνδρομο της "μοναδικής ιστορίας" δεν είναι μόνο να λες τη μοναδική ιστορία που υπάρχει, αλλά και να θεωρείς ότι η ιστορία που μοιράζεται ο άλλος μαζί σου είναι η μοναδική που πιστεύει.
Αν πιστεύεις περισσότερα από αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας, δείξτε το τουλάχιστον στον τρόπο που συντάσσεις το λόγο σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
13:17
Α πα πα πα... η εικόνα σου για την επαρχία αν και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι σωστή σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο δεν είναι η μοναδική.
Εγώ για παράδειγμα έζησα έναν ολόκληρο χρόνο στα Βραγκανιώτικα, ένα χωριό της Κέρκυρας και ουδέποτε ένιωσα αυτήν την καταπίεση που περιγράφεις. Μάλλον γιατί ποτέ δεν έδωσα σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα και περνούσα ανάμεσά τους σαν να μην υπήρχαν.
Όσο για τα καλλιτεχνικά δρώμενα, μιλώ για τις παραστάσεις που αφού παιχτούν στην Αθήνα, περιοδεύουν και στην επαρχία και το ίδιο συμβαίνει και με αρκετές εκθέσεις. Δεν υπάρχει μόνο το κλαρίνο και το πανηγύρι, μην τρελαθούμε!
Συμπτωματικά μεταφράζω αυτή τη στιγμή ομιλία μιας Νιγηριανής στο TED που μιλά για τους κινδύνους αυτού που ονομάζει «μοναδική ιστορία» και αναφέρεται στην παγιωμένη εντύπωση που δημιουργούμε για κάποιους ή για κάτι. Λέει χαρακτηριστικά για την αντιμετώπιση που έτυχε από τη συγκάτοικό της: «Η θέση της απέναντί μου, ως Αφρικανή, ήταν εξ ορισμού ένας συγκαταβατικός, καλοπροαίρετος οίκτος.»
Την ίδια ακριβώς εντύπωση μου δίνεις κι εσύ για τους ανθρώπους της επαρχίας, πράγμα που συνολικά πιστεύω πως τους αδικεί.
Edit: πληθώρα επιλογών υπάρχει και στην επιλογή επαρχιακού τόπου προς μετοίκιση. Μην το ξεχνάμε αυτό. Έχει και γκράβαρο (sic), έχει και πιο ...αριστοκρατική επαρχία και ό,τι άλλο βάζει η ψυχή σου.
Εγώ για παράδειγμα έζησα έναν ολόκληρο χρόνο στα Βραγκανιώτικα, ένα χωριό της Κέρκυρας και ουδέποτε ένιωσα αυτήν την καταπίεση που περιγράφεις. Μάλλον γιατί ποτέ δεν έδωσα σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα και περνούσα ανάμεσά τους σαν να μην υπήρχαν.
Όσο για τα καλλιτεχνικά δρώμενα, μιλώ για τις παραστάσεις που αφού παιχτούν στην Αθήνα, περιοδεύουν και στην επαρχία και το ίδιο συμβαίνει και με αρκετές εκθέσεις. Δεν υπάρχει μόνο το κλαρίνο και το πανηγύρι, μην τρελαθούμε!
Συμπτωματικά μεταφράζω αυτή τη στιγμή ομιλία μιας Νιγηριανής στο TED που μιλά για τους κινδύνους αυτού που ονομάζει «μοναδική ιστορία» και αναφέρεται στην παγιωμένη εντύπωση που δημιουργούμε για κάποιους ή για κάτι. Λέει χαρακτηριστικά για την αντιμετώπιση που έτυχε από τη συγκάτοικό της: «Η θέση της απέναντί μου, ως Αφρικανή, ήταν εξ ορισμού ένας συγκαταβατικός, καλοπροαίρετος οίκτος.»
Την ίδια ακριβώς εντύπωση μου δίνεις κι εσύ για τους ανθρώπους της επαρχίας, πράγμα που συνολικά πιστεύω πως τους αδικεί.
Edit: πληθώρα επιλογών υπάρχει και στην επιλογή επαρχιακού τόπου προς μετοίκιση. Μην το ξεχνάμε αυτό. Έχει και γκράβαρο (sic), έχει και πιο ...αριστοκρατική επαρχία και ό,τι άλλο βάζει η ψυχή σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
11:56
στις πόλεις έχεις κάποιες επιλογές παραπάνω
Πληθώρα επιλογών: Ελευθερία ή δυστυχία;Σαφώς και δεν είναι μόνο αυτό- είναι οι περισσότερες επιλογές.
Ναι έτσι νομίζεις και παγιδεύεσαι μέσα σ' αυτές και τελικά δεν κάνεις τίποτα.
Ακριβώς τα ίδια είπα κάποτε σε έναν Αθηναίο που φοιτούσε στην Κρήτη και σκεφτόταν να μείνει μόνιμα. Μου απάντησε κάτι που με έβαλε σε σκέψεις: «Εσείς εκεί μπορεί να έχετε πολλές επιλογές για εικαστικά δρώμενα, αλλά ακριβώς επειδή τα έχετε μεσ' τα πόδια σας, καταλήγετε να μην παρακολουθείτε κανένα. Εμείς εδώ, τρέχουμε στην παραμικρή παράσταση και στην πιο μικρή έκθεση». Πράγματι έτσι είναι. Άσε που οι τιμές είναι απλησίαστες.Π.χ. εδώ ελπίζουμε στην κυριολεξία για μια καλή θεατρική παράσταση το καλοκαίρι, ενώ κάποιος στην πόλη έχει πληθώρα επιλογών και το χειμώνα. Το ίδιο ισχύει και για τις συναυλίες και τις διάφορες μουσικές σκηνές. Ακόμη, είναι η πρόσβαση στον κινηματογράφο - και δεν μιλάω μόνο για τις παραγωγές που φέρνει το Village και το Ster.
...ειδικά πάντως στην δική σου περίπτωση, που απέχεις 1 ωρίτσα από το μεγάλο αστικό κέντρο που λέγεται Θεσσαλονίκη, εγώ θα ήμουν πανευτυχής. Έχεις και τα καλά της επαρχίας και τις ευκολίες τις πόλης, όλα σε ένα.
Σε γενικές γραμμές δεν θα διαφωνήσω. Είναι άλλωστε -απ' ό,τι μαθαίνω- ο βασικός λόγος που οι Θεσσαλονικείς καταβάλλονται από αίσθημα μειονεξίας μπροστά στους Αθηναίους και δεν έχουν άδικο. Η περίθαλψη και η εκπαίδευση ειδικά, είναι απαράδεκτο να έχουν τα μαύρα τους τα χάλια στην επαρχία.Η επαρχία υστερεί σε τομείς όπως η τέχνη, η περίθαλψη, η εκπαίδευση και γενικά πολλά άλλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
11:19
Η αλήθεια είναι πως η περιοχή της Αθήνας στην οποία μεγάλωσα δεν απείχε πολύ-κάποτε- από κεφαλοχώρι Και σε μας όλα γίνονταν γνωστά αστραπιαία στη γειτονιά παρ' όλη την ...ευρύτερη σχετική ανωνυμία. Ακόμη και σήμερα, σε επίπεδο γειτονιάς, έτσι είναι.
Αντίστοιχα όμως αν σου συμβεί κάτι θα τρέξουν όλοι να σε βοηθήσουν πράγμα που όταν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, δεν συμβαίνει.
Τελικά αυτό έχει ν' αντιτάξει η πόλη απέναντι στο χωριό; Την ανωνυμία;
Αντίστοιχα όμως αν σου συμβεί κάτι θα τρέξουν όλοι να σε βοηθήσουν πράγμα που όταν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, δεν συμβαίνει.
Τελικά αυτό έχει ν' αντιτάξει η πόλη απέναντι στο χωριό; Την ανωνυμία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
11:04
Να με συμπαθάς αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές από τη ζωή στην πόλη. Πολλοί αστοί ζουν ακριβώς έτσι, δίπλα σε επαρχιώτες - και όχι μόνο- που κατέβηκαν στην πόλη για τη "μεγάλη ζωή"....πρέπει να συνηθίσεις την κουτσομπόλα γριά της διπλανής πόρτας, να μάθεις να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους στα ίδια και τα ίδια, να χαζολογάς άπειρες ώρες στο internet (όπου υπάρχει) ή να ξεσκίζεις τα βιβλία σαν παθητικό ζόμπι, να μην σε ενοχλεί η κουλτούρα του επαρχιώτη του νεο-σκυλάδικου, της γκαραγκούνας και του κλαρίνου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-08-11
03:55
Κάθε συμβιβασμός είναι ένας μικρός θάνατος. Δεν χωρά αμφιβολία επ' αυτού. Υπάρχει όμως και η προσαρμογή που είναι κοσμικό φαινόμενο.
Το θέμα μας είναι πάντα ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος. Αν είναι η ποιότητα ζωής, τότε (για μένα) επαρχία, δεν το συζητώ.
Αυτός που είναι αποφασισμένος ν' ακολουθήσει την επιστήμη του θα βρει τρόπο να το κάνει, αν όχι στην Ελλάδα, στο εξωτερικό.
Κατά τα άλλα, μπερδεύουμε συχνά τις σπουδές με την επαγγελματική αποκατάσταση αν και μάλλον δεν πάνε πάντα μαζί αυτά τα δύο.
Το θέμα μας είναι πάντα ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος. Αν είναι η ποιότητα ζωής, τότε (για μένα) επαρχία, δεν το συζητώ.
Αυτός που είναι αποφασισμένος ν' ακολουθήσει την επιστήμη του θα βρει τρόπο να το κάνει, αν όχι στην Ελλάδα, στο εξωτερικό.
Κατά τα άλλα, μπερδεύουμε συχνά τις σπουδές με την επαγγελματική αποκατάσταση αν και μάλλον δεν πάνε πάντα μαζί αυτά τα δύο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.