Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
18-08-12
10:37
Τα νερά του Μενοικίου
Στην έκταση που καλύπτει σήμερα η Χαριτωμένη, κατά το 1373 απλωνόταν δάσος από θεόρατα πλατάνια, γι' αυτό και στα κατοπινά χρόνια το σημείο εκείνο θα λεγόταν "τσιναρτζίκ"(στην Τουρκική). Τα πλατάνια ξεκινούσαν σχεδόν απ' το σημείο, όπου έπεφταν τότε τα νερά ενός καταράκτη ύψους μεγαλύτερου των εκατό μέτρων. Ήταν τα "νερά του Άη Γιώργη", που μέσα απ' το ομώνυμο φαράγγι σχημάτιζαν μικρό ποτάμι και παφλάζοντας ακατάπαυστα διαπερνούσαν κατά μήκος το πλατανόδασος μέχρι να ξεχυθεί στο μικρό κάμπο. Από εκεί κατέληγαν στον Αγγίτη.
Κατά τους "Μααρατζήδες", μοναδικούς τότε κατοίκους της ευρύτερης περιοχής ένθεν και ένθεν των πηγών του Αγγίτη, όταν στα μέρη έφθασε ο Εβρενός Μπέης το 1373, "τα νερά του Άη Γιώργη" ήταν "ίδια με εκείνα της Παναγιάς". Κι εκείνα κατέληγαν στον Αγγίτη, από τη μεριά της σημερινής Καληβρύσης, αφού ξεχύνονταν με μικρούς καταράκτες στο φαράγγι της Τσατάλκας, λυσσομαχούσαν με ολόλευκους θορυβώδεις παφλασμούς πάνω σε παρόμοια βράχη και διέσχιζαν ολόιδιο πλατανόδασος.
Στην πραγματικότητα, τα νερά εκείνα των δύο μικρών ποταμών προέρχονταν από την υπερχείλιση μικρής λίμνης, στη θέση του σημερινού μικρού οροπεδίου"Γιαηλ(ά)". Το συγκεκριμένο οροπέδιο χρωστάει την ύπαρξή του σε απανωτές κατολισθήσεις, που μέχρι τα τέλη του 18ου υπερκάλυψαν τη λίμνη, στέρεψαν τα νερά της "Παναγιάς" και του "Άη Γιώργη" και σχεδόν εξαφάνισαν τα πλατάνια στις όχθες τους.(συνεχίζεται)
Στην έκταση που καλύπτει σήμερα η Χαριτωμένη, κατά το 1373 απλωνόταν δάσος από θεόρατα πλατάνια, γι' αυτό και στα κατοπινά χρόνια το σημείο εκείνο θα λεγόταν "τσιναρτζίκ"(στην Τουρκική). Τα πλατάνια ξεκινούσαν σχεδόν απ' το σημείο, όπου έπεφταν τότε τα νερά ενός καταράκτη ύψους μεγαλύτερου των εκατό μέτρων. Ήταν τα "νερά του Άη Γιώργη", που μέσα απ' το ομώνυμο φαράγγι σχημάτιζαν μικρό ποτάμι και παφλάζοντας ακατάπαυστα διαπερνούσαν κατά μήκος το πλατανόδασος μέχρι να ξεχυθεί στο μικρό κάμπο. Από εκεί κατέληγαν στον Αγγίτη.
Κατά τους "Μααρατζήδες", μοναδικούς τότε κατοίκους της ευρύτερης περιοχής ένθεν και ένθεν των πηγών του Αγγίτη, όταν στα μέρη έφθασε ο Εβρενός Μπέης το 1373, "τα νερά του Άη Γιώργη" ήταν "ίδια με εκείνα της Παναγιάς". Κι εκείνα κατέληγαν στον Αγγίτη, από τη μεριά της σημερινής Καληβρύσης, αφού ξεχύνονταν με μικρούς καταράκτες στο φαράγγι της Τσατάλκας, λυσσομαχούσαν με ολόλευκους θορυβώδεις παφλασμούς πάνω σε παρόμοια βράχη και διέσχιζαν ολόιδιο πλατανόδασος.
Στην πραγματικότητα, τα νερά εκείνα των δύο μικρών ποταμών προέρχονταν από την υπερχείλιση μικρής λίμνης, στη θέση του σημερινού μικρού οροπεδίου"Γιαηλ(ά)". Το συγκεκριμένο οροπέδιο χρωστάει την ύπαρξή του σε απανωτές κατολισθήσεις, που μέχρι τα τέλη του 18ου υπερκάλυψαν τη λίμνη, στέρεψαν τα νερά της "Παναγιάς" και του "Άη Γιώργη" και σχεδόν εξαφάνισαν τα πλατάνια στις όχθες τους.(συνεχίζεται)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
16-09-11
12:06
[FONT="]Ευχή :«Τσαλαπετεινό να συναντήσεις!»[/FONT]
Η Χαριτωμένη απέχει οδικά από τα νότια όρια της Βουλγαρίας περί τα 50 χλμ. Σήμερα την κατοικούν περί τα 250 άτομα, από τα οποία τα 200 περίπου ηλικιακά στη «σειρά θανάτου», κατά τη διανυόμενη δεκαετία. Ενώ ο ενεργός αριθμός των μόνιμων κατοίκων δεν υπερβαίνει τα 25 άτομα. Τα υπόλοιπα 25 άτομα είναι τα παιδιά και οι μάνες τους.
Σαν οικισμός είναι σχετικά νεόδμητος και αναπαλαιωμένος με «χρήματα από τη Γερμανία», καθότι το χωριό είχε «γερμανοπληγεί» από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του ’60, αφού πάνω από τα 3/5 του πληθυσμού του είχε μεταναστεύσει, για την ανόρθωση της «Δυτικής Γερμανίας». Κατά τη διάρκεια της «Κατοχής» ανήκε στη «βουλγάρικη μπότα» και οι κάτοικοί του συνεννοούνταν με τις «αρχές κατοχής» κυρίως με την Τουρκική Γλώσσα, αφού μέχρι να μάθουν «γερμανολαζικά», σχεδόν σ’ όλα τα σπίτια του ήταν η «καθομιλουμένη» τους. Οσονούπω όμως και η Χαριτωμένη θα ενταχθεί στην «ΕΟΖ»(ελεύθερη οικονομική ζώνη), οπότε αυτή τη φορά μάλλον θα κατοικηθεί κατά το πλείστον «από Βούλγαρους ενοικιαστές»(τουλάχιστον αρχικά), που θα προστρέξουν να εργαστούν στην περιοχή με «μισθούς ΕΟΖ»!
Φέτος τον Αύγουστο, όπως και κάθε προηγούμενη χρονιά, ανηφόρισα στα γνωστά μου μονοπάτια, λαγκάδια και φαράγγια του Μενοικίου, πάνω από τη Χαριτωμένη, με τη διακαή προσδοκία να συναντήσω έστω έναν Τσαλαπετεινό:ούτε φτερό του! Κάποτε, όταν ακόμη ήμουν έφηβος, δεν περνούσε φορά, που να μη συναντούσα μερικούς απ’ αυτούς, σε ανάλογες περιστάσεις. Με το πέρασμα των χρόνων, οι Τσαλαπετεινοί λιγόστευαν τόσο, που είχε γίνει πια «ζήτημα τύχης», για όποιον συναντούσε έναν απ’ αυτούς! Στο διπλανό δε χωριό, στην Μικρόπολη, όταν κάποιο άτομο κέρδισε στο Τζόκερ (ένα εξαιρετικά σημαντικό ποσό!), κάποιοι σχολίασαν: «Τσαλαπετεινό θα συνάντησε!»!
Η Χαριτωμένη απέχει οδικά από τα νότια όρια της Βουλγαρίας περί τα 50 χλμ. Σήμερα την κατοικούν περί τα 250 άτομα, από τα οποία τα 200 περίπου ηλικιακά στη «σειρά θανάτου», κατά τη διανυόμενη δεκαετία. Ενώ ο ενεργός αριθμός των μόνιμων κατοίκων δεν υπερβαίνει τα 25 άτομα. Τα υπόλοιπα 25 άτομα είναι τα παιδιά και οι μάνες τους.
Σαν οικισμός είναι σχετικά νεόδμητος και αναπαλαιωμένος με «χρήματα από τη Γερμανία», καθότι το χωριό είχε «γερμανοπληγεί» από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του ’60, αφού πάνω από τα 3/5 του πληθυσμού του είχε μεταναστεύσει, για την ανόρθωση της «Δυτικής Γερμανίας». Κατά τη διάρκεια της «Κατοχής» ανήκε στη «βουλγάρικη μπότα» και οι κάτοικοί του συνεννοούνταν με τις «αρχές κατοχής» κυρίως με την Τουρκική Γλώσσα, αφού μέχρι να μάθουν «γερμανολαζικά», σχεδόν σ’ όλα τα σπίτια του ήταν η «καθομιλουμένη» τους. Οσονούπω όμως και η Χαριτωμένη θα ενταχθεί στην «ΕΟΖ»(ελεύθερη οικονομική ζώνη), οπότε αυτή τη φορά μάλλον θα κατοικηθεί κατά το πλείστον «από Βούλγαρους ενοικιαστές»(τουλάχιστον αρχικά), που θα προστρέξουν να εργαστούν στην περιοχή με «μισθούς ΕΟΖ»!
Φέτος τον Αύγουστο, όπως και κάθε προηγούμενη χρονιά, ανηφόρισα στα γνωστά μου μονοπάτια, λαγκάδια και φαράγγια του Μενοικίου, πάνω από τη Χαριτωμένη, με τη διακαή προσδοκία να συναντήσω έστω έναν Τσαλαπετεινό:ούτε φτερό του! Κάποτε, όταν ακόμη ήμουν έφηβος, δεν περνούσε φορά, που να μη συναντούσα μερικούς απ’ αυτούς, σε ανάλογες περιστάσεις. Με το πέρασμα των χρόνων, οι Τσαλαπετεινοί λιγόστευαν τόσο, που είχε γίνει πια «ζήτημα τύχης», για όποιον συναντούσε έναν απ’ αυτούς! Στο διπλανό δε χωριό, στην Μικρόπολη, όταν κάποιο άτομο κέρδισε στο Τζόκερ (ένα εξαιρετικά σημαντικό ποσό!), κάποιοι σχολίασαν: «Τσαλαπετεινό θα συνάντησε!»!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
10-09-11
11:59
ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Upupa epops - YouTube
www.youtube.com/watch?v=JtXbdo23XHo3 λεπτά - 25 Απρ. 2011 - Μεταφορτώθηκε από karrotomania
ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Upupa epops. karrotomania ... ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΡΙΑby mouriatrikala115 views; Thumbnail 4:56 ...
Εικόνες για Τσαλαπετεινούς
- Αναφορά εικόνων
www.youtube.com/watch?v=JtXbdo23XHo3 λεπτά - 25 Απρ. 2011 - Μεταφορτώθηκε από karrotomania
ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ - Upupa epops. karrotomania ... ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΡΙΑby mouriatrikala115 views; Thumbnail 4:56 ...
Εικόνες για Τσαλαπετεινούς
- Αναφορά εικόνων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
07-09-11
14:11
Άλλος ένας ακόμη "λαϊκός συμβολισμός", για τη νοικοκυρωσύνη και τους νοικοκυραίους, που προφανώς η προγιαγιά μου είχε κατά νου, πριν ακόμη την πιάσουν τα προθανάτια παραμιλητά της, για τους Τσαλαπετεινούς του "Ρεζίλοβου"![FONT="]Τσαλαπετεινός: Ο νοικοκύρης του δάσους[/FONT] [FONT="]Είναι μία από τις εξωτικότερες μορφές του δάσους. Ο τσαλαπετεινός (Upupa epops) είναι νοικοκύρης. Επιδίδεται με αφοσίωση στην εύρεση της τροφής που τσιμπολογά απ' το μαλακό έδαφος με τη μακριά κυρτή του τσιμπίδα και φαίνεται να μην πολυνοιάζεται για το τι γίνεται τριγύρω. Καμιά φορά ξεθαρρεύει και προβάλλει στ' ανοιχτά σημεία του δάσους, όπου ξεχωρίζει από μακριά κι εντυπωσιάζει με το χαρακτηριστικό του λοφίο. Πετάει αργά σαν πεταλούδα. αναδεικνύοντας με χάρη τούς ασπρόμαυρους σχηματισμούς των φτερών του. Αν τον συναντήσετε τυχαία στα δάση το καλοκαίρι ή ακόμη το φθινόπωρο και το χειμώνα, μην τον τρομάξετε. Θα σας μεταφέρει συναισθήματα γαλήνης. Ο τσαλαπετεινός έχει αυτό το χάρισμα...[/FONT]
[FONT="]Νίκος Τσιαμτσίκας – ΓΕΩ (Τ.35/09.12.2000[/FONT]
(συνεχίζεται)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.