18-10-12
07:52
Η διαδικασία του διαζυγίου γίνεται στο πολυμελές (αστική διαφορά). Σύμφωνα με την δικονομία και μετά τις τελευταίες εξελίξεις η ποιο γρήγορη διαδικασία είναι με συμφωνία (συναινετικό ) άμεσα και ανεξάρτητα χρόνου διάστασης (τότε ενημερώνονται και οι δύο και υπογράφουν από κοινού την αίτηση). Αν όμως θέλει ο ένας μόνο το διαζύγιο και ανεξάρτητα της θέλησης του άλλου μετά από 2ετή διάσταση βγαίνει αυτόματα και συχνά ανεξάρτητα αιτιολογίας . Σύμφωνα με τους δικονομικούς κανόνες ο αντίδικος ενημερώνεται τουλάχιστον 1 μήνα νωρίτερα της ημερομηνίας εκδίκασης και φυσικά δεν έχει σημασία εάν συμφωνεί ή όχι . Μπορεί όμως να κάνει αντίθετη αγωγή (για την αιτία του διαζυγίου και μόνο ) . Είτε παρουσιαστεί είτε όχι, θα βγει το διαζύγιο με συνοπτικές διαδικασίες και μετά από δικαστική απόφαση . Με λίγα λόγια δεν δουλεύει την κολλητή σου ο κολλητός της ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-10-11
23:20
Αρχική Δημοσίευση από maryT.G.1
"καθημερινή παρουσία και φροντίδα,στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια
Όποιες αποφάσεις παίρνουμε, που αφορούν το παιδί, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη και των δυο γονιών. Είτε κατα την διάρκεια του γάμου είτε μετά απο ενα τυχόν διαζύγιο είναι, απαραίτητο να υπαρχει ανάμεσα στους γονείς, πάντα σε σχέση με το παιδί, ειλικρίνεια,τρόποι επικοινωνίας, κατανόηση. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει διαρκώς ότι έχει την αμέριστη προσοχή, την αγάπη και το ενδιαφέρον και των δυο γονιών. Φροντίζοντας να το βεβαιώνουμε διαρκώς για την αγάπη που νιώθουμε για εκείνο. Ολα αυτά έχουν σαν προυπόθεση την καθημερινή παρουσία και φροντίδα στην ζωή του παιδιού μας. Στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια. Tο παιδί είναι πάνω απο όλα."
Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο, καθώς πιστεύω ότι η ουσιαστική επικοινωνία με ποιοτικά χαρακτιριστικά είναι αναγκαία για το παιδί.Επίσης ότι και οι δύο γονείς είναι ίσης αξίας.Η "Ελληνική Δικαιοσύνη" όμως δίνει το καταχρηστικό δικαίωμα σε όποιον παίρνει την επιμέλεια να "παίρνει το παιδί και να το πηγαίνει όπου θέλει".Ετσι μια ευαισθησία του νομοθέτη γίνεται συχνά μέσον/μοχλός εκβιασμού και ικανοποίησης των επιθυμιών του "επιμελούντος" την καθημερινότητα του παιδιού.Δυστυχώς πολλά παιδιά βρισκονται μακριά απο το άλλο γονιό τους ακόμα και σε άλλο κράτος.Χωρίς αυτό να είναι ανάγκη του παιδιού ή επιθυμία και των δύο. Στα 600 χιλ. μακριά πως θα αγκαλιάσω το παιδί; Πώς θα δώ το χαμόγελό του; Είναι ηθικό αν και "νόμιμο"?
Tι είναι ηθικό στην περίπτωση ενός παιδιού?
Η "οικεία συμπεριφορά" δεν αποτελεί δικαιολογία.Δεν είναι ηθικό,όταν ο επιμελών αποφασίζει μονόπλευρα και"παίρνει το παιδί και το πάει όπου θέλει".Όταν η επιθυμία του έχων την αποκλειστική επιμέλεια αποτελεί χωρίς κρίση ή δυνατότητα παρέμβασης από τον άλλο γονέα,υποχρεωτική απόφαση για τον δικαστή.
Ηθικό είναι,όταν κάθε παιδί έχει δύο γονείς,ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση τους,άσχετα από τις προσωπικές επιθυμίες εκάστου.Είναι,όταν το παιδί δεν μεγαλώνει με την απώλεια του ενός γονέα, προκειμένου να ικανοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες.Όταν,αυτό γίνει προτεραιότητα στην νομική πρακτική,τότε το νόμιμο θα είναι και ηθικό
"καθημερινή παρουσία και φροντίδα,στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια
Όποιες αποφάσεις παίρνουμε, που αφορούν το παιδί, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη και των δυο γονιών. Είτε κατα την διάρκεια του γάμου είτε μετά απο ενα τυχόν διαζύγιο είναι, απαραίτητο να υπαρχει ανάμεσα στους γονείς, πάντα σε σχέση με το παιδί, ειλικρίνεια,τρόποι επικοινωνίας, κατανόηση. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει διαρκώς ότι έχει την αμέριστη προσοχή, την αγάπη και το ενδιαφέρον και των δυο γονιών. Φροντίζοντας να το βεβαιώνουμε διαρκώς για την αγάπη που νιώθουμε για εκείνο. Ολα αυτά έχουν σαν προυπόθεση την καθημερινή παρουσία και φροντίδα στην ζωή του παιδιού μας. Στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια. Tο παιδί είναι πάνω απο όλα."
Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο, καθώς πιστεύω ότι η ουσιαστική επικοινωνία με ποιοτικά χαρακτιριστικά είναι αναγκαία για το παιδί.Επίσης ότι και οι δύο γονείς είναι ίσης αξίας.Η "Ελληνική Δικαιοσύνη" όμως δίνει το καταχρηστικό δικαίωμα σε όποιον παίρνει την επιμέλεια να "παίρνει το παιδί και να το πηγαίνει όπου θέλει".Ετσι μια ευαισθησία του νομοθέτη γίνεται συχνά μέσον/μοχλός εκβιασμού και ικανοποίησης των επιθυμιών του "επιμελούντος" την καθημερινότητα του παιδιού.Δυστυχώς πολλά παιδιά βρισκονται μακριά απο το άλλο γονιό τους ακόμα και σε άλλο κράτος.Χωρίς αυτό να είναι ανάγκη του παιδιού ή επιθυμία και των δύο. Στα 600 χιλ. μακριά πως θα αγκαλιάσω το παιδί; Πώς θα δώ το χαμόγελό του; Είναι ηθικό αν και "νόμιμο"?
Tι είναι ηθικό στην περίπτωση ενός παιδιού?
Η "οικεία συμπεριφορά" δεν αποτελεί δικαιολογία.Δεν είναι ηθικό,όταν ο επιμελών αποφασίζει μονόπλευρα και"παίρνει το παιδί και το πάει όπου θέλει".Όταν η επιθυμία του έχων την αποκλειστική επιμέλεια αποτελεί χωρίς κρίση ή δυνατότητα παρέμβασης από τον άλλο γονέα,υποχρεωτική απόφαση για τον δικαστή.
Ηθικό είναι,όταν κάθε παιδί έχει δύο γονείς,ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση τους,άσχετα από τις προσωπικές επιθυμίες εκάστου.Είναι,όταν το παιδί δεν μεγαλώνει με την απώλεια του ενός γονέα, προκειμένου να ικανοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες.Όταν,αυτό γίνει προτεραιότητα στην νομική πρακτική,τότε το νόμιμο θα είναι και ηθικό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.