provatooo
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η provatooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 276 μηνύματα.
12-10-11
13:09
καλησπερίζω και εγώ. γνώρισα ένα παιδί περίπου στα 25 τις προάλλες σε μια ποδηλατάδα (18 χρονών είμαι εγώ πληροφοριακά) και έπειτα τον ξαναέβλεπα και σε άλλα ποδηλατικά δρώμενα της πόλης μου. μετά από 2 βδομάδες γνωριμίας, αποφασίσαμε να βγούμε οι δυο μας. και εκεί προσεγγίσαμε ο ένας τον άλλο.
το θέμα είναι ότι εγώ πέρασα στην Ξάνθη και μετά το σαββατοκύριακο της "πρώτης προσέγγισης" έφυγα για Ξανθη. ε και είπαμε η απόσταση δεν είναι τίποτα, τα ερχόμενα σαββατοκύριακα, θα είναι όλα δικά μας. και έτσι πέρασε μια βδομάδα επικοινωνίας από τηλέφωνα και ίντερνετ.
και τσουπ ήρθα Θεσσαλονίκη, γιατί η σχολή δεν άρχιζε () και περιμένω ανακοίνωση της σχολής για το ξεκίνημα από τη Θεσσαλονίκη. όλες αυτές τις μέρες που βρίσκομαι εδώ, συναντιόμασταν κάθε μέρα. εμένα από τη μία μ' άρεζε αυτό, από την άλλη με πίεζε γιατί ήθελα να δω και φίλους και γονείς το διάστημα που βρίσκομαι στην πόλη μου. τελοσπάντων, αυτά είναι μικροπράματα.
αυτό που με έκαιγε και το συζήτησα επίσης με την μάνα μου, είναι ότι εγώ μετά από μια δύσκολη χρονιά, ξεκινώ κάτι καινούριο και πολύ ωραίο, σε μια άλλη πόλη και θα ήταν κρίμα να υπάρχει μια δέσμευση από τη Θεσσαλονίκη (οχι με το συγκεκριμένο παιδί, γενικά) και επιπλέον ότι δεν "ταιριάζουμε" στις φάσεις της ζωής μας, εγώ στην αρχή της φοιτητικής ζωής, εκείνος στο τέλος.
και έτσι χθές βρεθήκαμε και μιλήσαμε με το παιδί και του τα πα αυτά και μου απάντησε ότι δεν βρέθηκε προ εκπλήξεως, το περίμενε. αποφασίσαμε να πάω να δω πως είναι η ζωή και το πρόγραμμα μου εκεί στην Ξάνθη, να ζήσω και μετά να αποφασίσω. μου είπε, επίσης, ότι αυτός που αγαπά πραγματικά, αφήνει ελεύθερο τον άλλον και δεν γίνεται κτητικός. του ξεκαθάρισα πως αυτό σημαίνει πως αν βρεθεί κάτι γενικά, δεν υπάρχει καμία δέσμευση κτλ.
και αυτά πάνω κάτω. το κυρίαρχο θέμα είναι, πως ενώ εγώ συμφωνώ με αυτή την κατάληξη και πραγματικά αισθανομαι ότι είναι μια καλή απόφαση αυτή που πήραμε, τον.... σκέφτομαι.
αυτά..! θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας!
το θέμα είναι ότι εγώ πέρασα στην Ξάνθη και μετά το σαββατοκύριακο της "πρώτης προσέγγισης" έφυγα για Ξανθη. ε και είπαμε η απόσταση δεν είναι τίποτα, τα ερχόμενα σαββατοκύριακα, θα είναι όλα δικά μας. και έτσι πέρασε μια βδομάδα επικοινωνίας από τηλέφωνα και ίντερνετ.
και τσουπ ήρθα Θεσσαλονίκη, γιατί η σχολή δεν άρχιζε () και περιμένω ανακοίνωση της σχολής για το ξεκίνημα από τη Θεσσαλονίκη. όλες αυτές τις μέρες που βρίσκομαι εδώ, συναντιόμασταν κάθε μέρα. εμένα από τη μία μ' άρεζε αυτό, από την άλλη με πίεζε γιατί ήθελα να δω και φίλους και γονείς το διάστημα που βρίσκομαι στην πόλη μου. τελοσπάντων, αυτά είναι μικροπράματα.
αυτό που με έκαιγε και το συζήτησα επίσης με την μάνα μου, είναι ότι εγώ μετά από μια δύσκολη χρονιά, ξεκινώ κάτι καινούριο και πολύ ωραίο, σε μια άλλη πόλη και θα ήταν κρίμα να υπάρχει μια δέσμευση από τη Θεσσαλονίκη (οχι με το συγκεκριμένο παιδί, γενικά) και επιπλέον ότι δεν "ταιριάζουμε" στις φάσεις της ζωής μας, εγώ στην αρχή της φοιτητικής ζωής, εκείνος στο τέλος.
και έτσι χθές βρεθήκαμε και μιλήσαμε με το παιδί και του τα πα αυτά και μου απάντησε ότι δεν βρέθηκε προ εκπλήξεως, το περίμενε. αποφασίσαμε να πάω να δω πως είναι η ζωή και το πρόγραμμα μου εκεί στην Ξάνθη, να ζήσω και μετά να αποφασίσω. μου είπε, επίσης, ότι αυτός που αγαπά πραγματικά, αφήνει ελεύθερο τον άλλον και δεν γίνεται κτητικός. του ξεκαθάρισα πως αυτό σημαίνει πως αν βρεθεί κάτι γενικά, δεν υπάρχει καμία δέσμευση κτλ.
και αυτά πάνω κάτω. το κυρίαρχο θέμα είναι, πως ενώ εγώ συμφωνώ με αυτή την κατάληξη και πραγματικά αισθανομαι ότι είναι μια καλή απόφαση αυτή που πήραμε, τον.... σκέφτομαι.
αυτά..! θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.