fantasmenos
Τιμώμενο Μέλος
Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
31-10-11
23:01
Η μακέτα του θέματος μου θυμίζει εκείνη την αλησμόνητη ρήση ότι
το αληθινό έργο του ποιητή ή μυθιστοριογράφου είναι μια Μουσική που βγαίνει τώρα,
για ν' ακουστεί ύστερα από χρόνια που είπε ο Ν.Λ.* το 1911.
Πολύ ιντριγκαριστική για τη δική μου νοημοσύνη κι ένα μπράβο λίγο είναι.
Θα είχε πολύ πλάκα να διαβάζαμε (φωναχτά και ρυθμικά)
τα όσα ο Hemingway γράφει στο βιβλίο του Moveable feast
για τον Πάουντ και τον προστατευόμενό του Έλιοτ.
Ο Πάουντ αξίζει να διαβάζεται για τα Cantos του
και τον Έλιοτ για τα Four Quartets του.
Αλλά και πάλι η ποιητική τους αξία συνεχώς προβάλεται ως αυταξία
από τους κριτικούς ει-δαίμονες.
Τελικά μπας μωρέ και κλασσικό το κάνει ο χρόνος από όπου ξεπηδά
η φαντασία μας? Και μόνο?
Μπας κι ο μπράουν θα είναι το σωτήριον έτος 2.126 κλασσικός
και θα γελούν και τα μουστάκια της τρισεγγόνας του?
Μέσα σε ένα πολιτισμό μπαλωμένο ζούμε και οτιδήποτε
φαίνεται να πρωτοτυπεί λίγο ή περισότερο του προσδίδουμε
μια υπεραξία ασχέτως ιδεολογικών καταπονήσεων.
Αυτή είναι η κατάντια.
Προτιμώ μερικές χιλιάδες στραπατσαρισμένα βιβλία
παρά ιλουστρασιόν ιστοριούλες που σε βοηθούν να αφοδεύσεις
και όταν κρυώνεις και δεν έχεις τζάκι να τα ονειρεύεσαι μέσα σε ένα
κάδο σκουπιδιών με μπόλικο προσάναμμα και μια γερή φλόγα
να ζεσταθεί το κοκαλάκι σου.
Όσο για το πως να γράψεις ένα μυθιστόρημα που να θεωρηθεί
κλασσικό σε χ χρόνια, όπου χ >= 666,
χμ...
κρύβεις αλήθειες ανάμεσα σε αμέτρητες λεκτικές απάτες,
κάνεις ένα χυλό από εξομολογήσεις χαρακωμάτων και καγχασμούς
επειδή κρατάς την ιστορία περιφραγμένη στο μυαλό σου,
τολμάς πορωμένα να δυσπιστήσεις στα πιο γερά θεμέλια της ύπαρξης,
βουτάς ως τα μάτια στην κόλαση της φαντασίας με σθένος όσο ποτέ άλλοτε,
απογοητεύεσαι στο τέλος γιατί περίμενες όλο αυτό το κολύμπι
να σε βγάλει κάπου ενώ τελικά επέστρεψες σε ένα ψέμα,
και αφήνεις τους άλλους να νομίζουν ότι η ξέρα είναι μια βραχώδης αλήθεια
και οι τόκοι του διαβάσματος μετρώνται σε κριτική και δημόσια θέα.
Παπαριές με μια λέξη.
το είπε καλύτερα ο πάουντ στο χιου σελγουιν μωμπερλυ:
καλή πατρίδα σύντροφε, φαντ.
* Ν.Λ. ----> Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ταυ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.